Toeval

Mijn man Wim en ik zijn op dezelfde dag geboren.
In hetzelfde jaar!
Toen wij -  verliefd en wel - ontdekten we dat we dezelfde geboortedatum deelden kregen we het heerlijke gevoel dat
we echt voor elkaar bestemd waren. Dat kon geen toeval zijn.  

In het begin bleef het heel vreemd dat iemand anders jouw geboortedatum als de zijne opschrijft.
Daar zijn we inmiddels zelf al helemaal aan gewend.
Toch blijft het leuk om reacties van anderen te horen die om
onze gegevens vragen: 'Hoe hebt u elkaar gevonden?'

Soms is het ook lastig.
Bijvoorbeeld bij ziekenhuisbezoek als ze je geboortedatum en adres vragen en bij de eerste match denken dat ze de goede persoon hebben. En ook bij het invullen van papieren moeten we er vaak bijschrijven: 'Dit klopt wel! omdat mensen er van uitgaan dat je je verschrijft.

Verder zijn wij een interessante 'case' voor mensen die zich bezig houden horoscopen.
Wij zijn allebei Leeuw en kunnen het (volgens ingewijden) helemaal niet goed samen vinden.
We zouden allebei geen andere 'koning van het dierenrijk' - in ons leven kunnen velen. Dat we het al zo lang samen heel goed hebben wordt toegeschreven aan onze ascendant die, omdat Wim drie-en-een half uur ouder is, net een andere is. Wim is weegschaal en ik schorpioen.

Het blijft een feit dat wij ondanks veel overeenkomsten juist zo heel verschillend zijn.
Toen wij - op dezelfde dag -  50 werden heb ik op het feest dat we toen gaven gespeecht en daar nog aan gerefereerd. Zo denkt Wim altijd goed na voor hij iets zegt, en iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een echte flapuit ben. Wim bedenkt van tevoren hoe hij iets aan gaat pakken, ik daarentegen begin alvast en zie daarna wel hoe het loopt.
Gelukkig zijn we wel erg 'aan elkaar gewaagd' en allebei nog al 'van het overleggen', dus dat gaat gelukkig - we waren vorige week 27 en een half jaar getrouwd zijn - al best lang goed.

Nu wil het toeval dat ik afgelopen zaterdag van onze dochter een app-je kreeg met een foto van een door haar zelfgebakken taart met daarop geschreven: 'Linde's 10 000ste dag'.
Dat had ze uitgerekend: Die dag was haar 10 000-ste dag. Dat vond ik leuk om te weten. Daarom vroeg ik haar wanneer Wim en ik 10.000 dagen waren geworden. Dat wist ze: Rekening houdend met schrikkeljaren hadden wij op 15 december 1986 (allebei) onze 10.000-ste dag beleefd.

Precies negen maanden later, op 15 september 1987, werd onze Linde geboren.
Vind ik wel toevallig...
Het zou natuurlijk pas écht toevallig zijn als zij op dit moment ook nét zwanger zou zijn.
Met Kerst waren de - toekomstige - kinderen van haar en haar vriend nog onderwerp van gesprek. De vriend van onze dochter zei dat ze het samen al hadden gehad over de achternaam die hun kinderen - mochten ze die gaan krijgen - zouden krijgen. 

Hij had een prima reden om voor zijn achternaam - en niet die van Linde - te kiezen:
'Als ik een muntje in een colablikjes automaat gooi en er komt een blikje cola uit.

Van wie is dat dat blikje cola? Van mij, of van de automaat?'

Geestige schoonzoon hebben we....