Zo kun je dan toch ook een kaartje leggen
en een wijntje drinken....
An hou vol!
De moeder van Pieter is een van onze Naobers.
Zij stuurde me dit krantenartikel.
Ik mocht het van Pieter op mijn blog plaatsen.
De tranen zitten los elke keer dat ik hier naar kijk.
Wat een liefde!
Misschien kan deze geweldige actie
een stimulans zijn voor ons allemaal
om toch elke keer weer iets aardigs
te verzinnen om iemand op te peppen!
Laat dat onze klus van de dag zijn!!!
Buiten zijn en de bloemetjes buiten zetten...
Vanmorgen zijn Wim en ik een eindje gaan lopen.
Voor het eerst eigenlijk weer dat ik er de energie voor kon opbrengen na mijn antibioticakuur van vorige week.
We liepen de brug over en dan de uiterwaarden in. Wat een prachtig weer en wat fijn in het zonnetje langs de IJssel. We zijn naar deze boom gelopen die voor ons veel betekent omdat de as van een lieve vriendin hier is uitgestrooid. De steen die er bij hoorde zag ik nu niet meer. Met het hoge water is hij denk ik weggespoeld.
Maar toch fijn dat deze wandeling weer gelukt is.
We hebben anderhalf uur gelopen en daarna op ons balkon thuis koffie gedronken.
Het balkonnetje waar ik gisteren deze foto's maakte:
Beetje opgeruimd en de bloemetjes buiten gezet.
Dit alles onder geinspireerd
door deze uitspraak van Audrey Hepburn:
En waar Wim gisteren ook even filmde hoe ik ons ini-mini- moestuintje op ons balkonnetje heb ingezaaid. De constructie van de bonenstokken tegen het omwaaien heeft Wim gemaakt. Dus echt team werk.
Wil je mij in actie zien dan kijk je maar even maar dit korte filmpje
Mijn klusje voor vandaag: Ik hoop dat het iedereen lukt om wat buiten te zijn voor een (als is het maar een korte) wandeling of een fietstochtje.
En anders gewoon een kopje thee of koffie in het zonnetje. Even wat energie opdoen en diep ademhalen. Een fijne dag!
'I am on your side when times get rough!'
samen op een bankje....
bingo volgens de regels deze meeuwen doen het goed
Tja, afstand houden, dat moeten we doen.
En hoe moeilijk is dat, als je juist elkaar
nu wilt vastpakken, knuffelen en omhelzen
in deze tijd van onzekerheid, verdriet en angst.
Maar er zit niet anders op dan
door te gaan, vast te houden
en diep en rustig adem te halen.
En gewoon door te gaan met klusjes doen.
Onze klus van vandaag:
We gaan onze medicijnen opruimen.
Deze foto heb ik eerder gemaakt toen ik
onze medicijnen heb uitgezocht en gesorteerd.
Wat hier op deze foto staat mocht allemaal weg.
Deze pillen en potjes waren duidelijk over de datum
of ik wist niet meer waar ik ze voor had gekregen.
Niet te geloven wat je allemaal bewaart toch?
Dus, aan de slag:
Maak even plaats op tafel en zoek
alle medicijnen, medische hulpmiddelen
en verbanddozen die je in huis hebt bij elkaar.
Maak even plaats op tafel en zoek
alle medicijnen, medische hulpmiddelen
en verbanddozen die je in huis hebt bij elkaar.
Zoek uit of ze nog goed zijn en of je nog iets mist.
In dat geval kun je het maandag maar gelijk aanvullen.
In deze tijd is het goed om een beetje voorbereid te zijn.
Voor eerste hulp bij ongelukjes thuis vul je een verbanddoos met wondpleisters, gaasjes, verband, jodium, betadine of desinfecterende doekjes, een tekentang, een pincet en een schaar. Handig is een vaste plek, bij de hand, die ook alle huisgenoten weten. Met een bloedende wond is het erg vervelend om ook nog te moeten zoeken.
Ook al heb je niet veel medicijnen nodig, een koortsthermometer, pleisters, een middel bij insectenbeten en andere huismiddeltjes wil je toch zonder veel zoeken kunnen pakken. Als je geen medicijnkastje heb spreek daar thuis in ieder geval een vaste plek voor af, zodat bekend is waar deze spullen zijn als je ze (dat is meestal onverwacht) nodig hebt.
Zijn er middelen die je altijd bij je wilt hebben (zoals die je gebruikt bij een allergie of bij een opkomende hoofdpijn) dan kun je die standaard in een etuitje in je tas of rugzak houden.
Bewaar de medicijnen die je op voorraad wilt houden in een afsluitbare kast of lade bij elkaar. Sommige medicijnen moeten in de koelkast bewaard worden. Reserveer daar in de koelkast een apart bakje voor. Zorg daarbij dat het bakje zó wordt neer gezet dat het nooit de achterwand van de koelkast kan raken en zodoende bevriezen, wat de medicijnen mogelijk onwerkzaam maakt. Druppels en zalven zijn na opening beperkt houdbaar. Noteer de openingsdatum op het een etiketje.
Als je medicijnen gebruikt is het, voor meer overzicht, handig om in een schriftje of digitaal bij te houden welk middel je hoe lang en hoeveel keer per dag gebruikt (hebt). Meten is weten. Bij doktersbezoek of noodgevallen heeft de zorgverlening gelijk een overzicht. Je kunt een schriftje tot medisch dossier bombarderen. Ook handig als je noteert of bepaalde klachten verbeterd zijn of niet, want het is gek, maar we zijn allemaal zo druk dat dit soort dingen vaak snel wegzakt.
Als laatste dit bemoedigende lied,
ook heel mooi gezongen door VoicePlay
bridge over troubled water
Allemaal een hele fijne dag gewenst!
Altijd flink zijn is niet goed.
Vandaag wilde ik natuurlijk weer een klusje aanraden.
Na de opruim- en gezellig-maak-klusjes is het vandaag weer tijd voor een schoonmaakklusje.
En schoonmaken moeten we nu steeds.
Gisteren ging ik naar de supermarkt. Er lagen plastic handschoentjes bij de ingang. Naast de schoonmaaksprayfles en de tissues om het boodschappenkarretje te poetsen. Dat deed ik dus netjes.
We hielden angstvallig afstand in de paden. Ik werd zo zenuwachtig en afgeleid door al die maatregelen dat ik steeds spulletjes vergat te pakken en weer terug moest lopen.
En toen zag ik een man met een enorm opvallend grote mondkap voor zijn gezicht de winkel binnenkomen. Het was zo intimiderend en zo helemaal zonder contact, geen vriendelijk knikje paste er bij. Ik deinsde opzij. Ik werd er naar en kriebelig van.
Thuis kreeg ik een telefoontje van mijn psycholoog om onze afspraak voor volgende week af te zeggen. O, ja die borstkanker heb ik ook nog om te verwerken.
Toen heb ik eerst maar eens een potje gehuild. Ik kon er even niet meer tegen. Toen ging het wel weer.
Daarna hebben Wim en ik allebei een kort filmpje opgenomen waarin we mijn schoonvader feliciteren met zijn 91e verjaardag. We kunnen niet bij hem op bezoek. Daarom krijgt hij een filmpje waarin al onze felicitaties achter elkaar worden gemonteerd door een nichtje.
Vanmorgen kreeg ik een fotootje van onze dochter die een geweldig uitgebreid verrassingsontbijt bezorgd had gekregen van hele lieve vrienden die hen sterkte willen wensen in deze pittige tijd.
Onze andere dochter had een filmpje gestuurd van ons oude nestkastje wat ze op haar balkon heeft opgehangen en waar druk genesteld en in- en uitgevlogen wordt.
Van de psycholoog kreeg ik de tip om de gratis mindfullness-app te downloaden van VGZ.
Voor iedereen beschikbaar, ook voor mensen die daar niet verzekerd zijn.
Blij was ik ook met het nieuwe seizoen van Cold Feet, een lieve serie die ik gelijk maar helemaal achter mekaar bekeek.
Ik kreeg weer lieve troost brengende woorden, filmpjes en plaatjes.
Maar het allerbeste van gisteren
was voor mij de huilbui.
Na deze tranen voelde ik
me weer helemaal schoon.
Ik kan het iedereen aanraden!
Daarom is het mijn schoonmaak
klusje van de dag:
Huil maar even.
Het zijn hele spannende tijden.
En altijd flink zijn is niet goed!
Hier wordt deze tekst
van Willem Wilmink
is ook gezongen door
Wieteke van Dordt.
huilen is gezond
De reddende engel van de 'The Smartphone'!
Vandaag stel ik een opruimklusje voor dat ik werkelijk iedereen aanraad om te doen!
Uit eigen ervaring, door schade en schande heb ik deze week zelf ervaren hoe belangrijk dat is...
Het kwam zo: Mijn telefoon deed wat raar met het opladen. Het duurde soms langer dan normaal. Ik overlegde met buurman Henk, en die zei dat ik er maar eens even mee naar de Smartphone moest gaan, een telefoon-repair-winkel. Heel handig, daar kon ik zo naar toe lopen, onder het station door en dan de eerste zaak aan je rechterhand. Zo gezegd zo gedaan.
In de zaak was een groot rood-wit lint gespannen, ik vertelde wat er aan scheelde en ik mocht mijn telefoon op de balie leggen. De jongeman maakte hem eerst schoon en bekeek hem met handschoentjes aan en maakte de plek waar je het oplaadkabeltje insteekt schoon. En hij zag dat de telefoon weer ging laden. Nou, dat was een goedkope oplossing. Ik blij de winkel uit.
Het hele weekend het laden 'en lossen' in de gaten gehouden. Wat me opviel was dat als ik de telefoon helemaal uit deed, het opladen veel beter en sneller ging. Ik heb de telefoon zoveel mogelijk opgeschoond om ruimte te maken. En het ging wel weer.
Woensdagmorgen legde ik mijn telefoon aan de lader toen hij op 70% stond. Toen ik een uurtje later eens ging kijken stond hij gewoon op 0%. Terwijl hij aan de lader lag. Dat kon nooit goed zijn.Ik voelde me zenuwachtig worden en liep gespannen weer naar de Smartphone winkel.
Dezelfde jongeman beloofde er naar te kijken, onderzoekskosten 15 euro en een nieuwe batterij 60 euro. Morgen klaar.
Oke... ik liep weer naar huis. Onderweg voelde ik een buikpijntje links opkomen en toen gingen mijn gedachten allemaal heel snel:
- Mijn blindedarm zit die nu rechts of links?
- Wat moet ik zonder telefoon als ik ziek word of erger, naar het ziekenhuis moet?
- Al die zieke mensen op die Corona afdelingen die geen bezoek mogen ontvangen...
- En ik kan niemand bellen, want al mijn nummers staan alleen maar in mijn telefoon.
- En al mijn lieve filmpjes van de kleintjes en al mijn appgroepjes....
- Help? Ik kan niet zonder telefoon!!!
Ik kreeg een kleine paniekaanval. Ik was al weer bijna thuis, toen ik omkeerde en terug liep naar de winkel. Ik vroeg of ik ook niet gewoon een nieuwe telefoon kon kopen. Dat kon. En of de jongeman daar dan alles, inclusief filmpjes en app's van mijn oude op deze nieuwe kon overzetten, want ik heb echt geen idee hoe dat moet. En met deze zenuwen zou het ook helemaal nooit lukken ook.
Dat kon zei de reddende engel. Hij raadde me een Samsung A10 aan. Prima. Vergelijkbaar met mijn huidige telefoon. Kosten 170 euro. Goed, doe maar!
'Wat is uw Google account wachtwoord?'
'Geen idee, heb ik dat dan?'
'Als u een g-mail adres heeft wel....'
Dat geloofde ik wel, al gebruik ik het bijna nooit, maar oke, dat wist ik nog.
Wat is het wachtwoord? GEEN IDEE!!!
Dat had hij wel nodig om alles over te zetten.
Oke, ik naar huis. Ik heb een papier in mijn administratie, waar mijn wachtwoorden en zo op staan. Inmiddels best vaak doorgestreept en met pijltjes her en der, wat ik blijkbaar op het moment dat ik die pijltjes zette zelf begreep, maar nu???
Ik zocht het wachtwoord op en belde dat door naar de winkel.
Met nog wat alternatieven voor als het eerste wachtwoord niet zou kloppen.
Een half uurtje later kreeg ik een melding in mijn mail op mijn computer dat iemand met mijn Google bezig was op een nieuwe telefoon. Als ik dat niet was moest ik dat aangeven. Gelukkig het was de smart-jongeman gelukt!
Toen Wim even later thuis kwam, moest ik eerst even mijn paniek aan hem overbrengen. Hij had een naober meegenomen die even bij ons thee kwam drinken, op 1.5 meter afstand natuurlijk. Zij hoorde mij ook aan en zij zei: Goh, dat heb ik echt nooit, die paniek. En daar werd ik wel rustig van. We hebben een tijdje gekletst over van alles.
En 's middags rond vier uur mocht ik mijn nieuwe telefoon weer ophalen. Mijn nieuwe 'held' was het gelukt om ALLES over te zetten. Alles deed het weer. Ik kocht nog een nieuw hoesje erbij. Ik kon die man wel zoenen!!! Natuurlijk niet in het echt, maar bij wijze van spreken. Nou ja, voor de Corona tijd had ik het misschien wel echt gedaan.
Maar, toen ik thuis was en al mijn app's wilde openen bleek ik overal weer te moeten inloggen:
mijn eigen blog, linked in, twitter, facebook, spotify, npo-plus, netflix en internetbankieren. En overal weer net andere of juist dezelfde wachtwoorden. Die ik wel of niet kon vinden op mijn wachtwoorden 'document'. Het was een gedoe.
De bankieren app was ook nog wel een 'dingetje'. Voor mijn internetbankieren moest ik na het hele aanmeldproces drie keer te hebben doorlopen, naar een bank om daar met mijn bankpas, en id mijn telefoonnummer te laten verifieren. De bank hier in Zutphen was dicht. Na veel gedoe gebeld met de ING, die mij naar een dorpje in de buurt, Vorden stuurden. De volgende morgen ben ik er naar toe gereden. En nu is alles weer zoals het hoort en ben ik weer gerust.
Maar, mijn tip: Noteer je wachtwoorden ergens.
En dan zonder doorhalingen en gekladder. Waar je het terug kun vinden. In de 'cloud' of zo. En ook op een papier wat je ergens verstopt. Voor de zekerheid. En ook geen gek idee om al je opgeslagen telefoonnummers ergens op te slaan.
Ik heb het nu echt weer even netjes voor elkaar. Maar ik ben nog steeds een beetje 'shaken' van de gevoelens van zenuwen om in deze spannende tijd zonder telefoon te moeten zitten.
Ik ga straks wat paaseitjes brengen
aan mijn 'held' van de Smartphone.
Ik zie net op het visitekaartje staan:
the smartphone, service waar je blij van wordt..
Echt wel!
En als afsluiting en inspiratie:
Prachtig liedje van Stef Bos
Iwan Burton. Een held!
Hier zie je dit beeld van de man die je
bij binnenkomst van Zutphen via De Hoven
altijd tegenkomt, nu uitgedost met een mondkapje.
We weten allemaal dat het tekort aan die kapjes nijpend is.
Laat ik nu onderstaand bericht op Facebook lezen,
van Iwan Burton, ondernemer in Zutphen,
die deze geweldige actie heeft ondernomen.
De eerste maskers zijn uitgeleverd!!
Na lang wachten op een plekje in een vrachtvliegtuig is de eerste levering van 80.000 stuks eindelijk binnen. Later deze week volgen er nog 170.000 en daarna elke week weer nieuwe.
Wij hebben vandaag de keuring doorstaan bij het testlab van Van Straten en de TU Delft De meeste mondkapjes die nu op de markt zijn, worden niet getest of komen niet door deze keuring (1 op de 30).
De eerste 15 Ziekenhuizen en zorginstellingen hebben vandaag de FFP2 maskers tegen kostprijs geleverd gekregen. Ziekenhuizen en zorginstellingen die nog steeds een groot tekort hebben kunnen zich melden via iwan@burtoncar.com . Graag delen of iemand uit de zorg taggen... #vooronzehelden
Zet de bloemetjes eens buiten.
Ik kan niet veel plantjes kwijt op mijn balkonnetje, maar ik ga vandaag toch maar eens uit op een paar voorjaarsbloeiers.
Dit weekend lijkt het echt lenteweer te gaan worden. En hoe fijn om dan buiten koffie te drinken met zicht op wat viooltjes, primulaatjes, narcissen of meizoentjes!
Moet nu weten, we zijn allemaal samen!
Voor degene met de dicht beslagen ramen
Voor degene die dacht dat-ie alleen was
Moet nu weten, we zijn allemaal samen
Voor degene met de snel vergeten namen
Voor degene met 't vruchteloze zoeken
Moet nu weten, we zijn allemaal samen
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons
Voor degene met z'n slapeloze nacht
Voor degene die 't geluk niet kan beamen
Voor degene die niets doet, alleen maar wacht
Moet nu weten, we zijn allemaal samen
Voor degene met z'n mateloze trots
op z'n risicoloze hoge toren
Op z'n risicoloze hoge rots
Moet nu weten, zo zijn we niet geboren
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons
Voor degene met z'n open gezicht
Voor degene met 't naakte lichaam
Voor degene in 't witte licht
Voor degene die weet, we komen samen
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons
Niet zonder ons
Wie doet er vandaag mee met een fijn poetsklusje?
Het is iets waar ik meestal niet naar uitkijk, maar waar ik naderhand heel tevreden over ben. En het idee dat er mensen met me meedoen helpt me natuurlijk ook.
Ik ga vanmorgen mijn koelkast schoonmaken.
Ik heb geen aparte vriezer, alleen een klein vriesvakje.
Maar ik ga alle etenswaren er even uit halen, en de boel eens lekker soppen.
En daarna zet ik alles weer terug, waarbij ik gelijk even controleer wat er nu het eerst op moet of wat misschien zelfs beter weg kan.
Daarna een lekker kopje koffie.
En even naar buiten voor wat beweging.
Over de dingen die we steeds meenamen en niet weggooiden.
Ha Jacquelien,
Super, het idee
om elke dag een klusje te doen zoals je op je blog voorstelde. Gisteren heb ik
onze boekenkast gereorganiseerd. Goed gevoel.
In de NRC schreef Pia de Jong de
vrouw van DWDD collegetourdocent Robert Dijkgraaf onderstaand stukje over
dierbare dingetjes.....
Lieve groet, Anke
Flessenpost
De Wunderkammer
vertelt zijn verhaal
Vanuit de Verenigde Staten schrijft Pia de Jong
over wat haar opvalt. Vandaag: over de dingen die we steeds meenamen en niet
weggooiden.
We noemen het onze Wunderkammer . Ieder in ons gezin heeft een eigen plankje, maar in de loop van de tijd is alles door elkaar gaan lopen. Voor iemand van buiten wiens blik erop zou vallen, moet er geen touw aan vast te knopen zijn. Een vreemd allegaartje, zonder enige samenhang. Toch heeft alles zijn vaste plek. En elk object heeft zijn eigen verhaal.
Zelfs als ik mijn ogen sluit, weet ik het merendeel van de dingen te staan. Een piepklein verweesd matroesjkapoppetje dat ooit paste in een groter poppetje dat op haar beurt weer in een groter poppetje paste. Een blauw steentje van een eindeloze wandeltocht door Lapland, meegedragen in mijn rugzak.
Een schelp aangespoeld in Zandvoort op de dag dat ik wist dat ik een dochter kreeg. Een doosje met kralen van een gebroken ketting, in de gauwigheid opgeraapt om ooit weer opnieuw te rijgen, een allang vergeten belofte. Verdwaald daartussen een porseleinen beeldje van Churchill met sigaar, dat de vorige bewoner heeft laten staan.
In de loop van de jaren gooiden we veel weg. Zakken vol brachten we met elke verhuizing naar de kringloop. Na elk schooljaar gingen de met zorg volgeschreven schriften bij het oud papier. Na buien van opruimwoede werden hele lades boven de vuilnisbak omgekeerd. Maar deze dingen bleven bewaard, omdat we ze nu eenmaal niet weggooiden. Ze bleven achter in het schepnet van de herinnering. Om het verhaal nog een keer te vertellen. Immers, om te weten wie we zijn, moeten we weten wie we waren.
De dingen hebben hun geheim, alleen aan de juiste verstaander geven ze dat prijs. En dan nog niet zomaar en ook niet op elk moment. Maar nu de tijd zichzelf in de staart bijt en ik onzeker ben over hoeveel later er nog is, vind ik mezelf vaak terug voor onze Wunderkammer.
Ik til het kinderhandje op dat mijn zoon in de kleuterklas drukte in klei, en leg het in de palm van mijn hand. Ik herinner me de trots toen hij het me gaf. Zijn springerige opgewondenheid. Kijk mama!
Maar in de chaos van een uitlopende kleuterklas, verdween het zonder veel omhaal in de tas, tussen de verse tekening en de krentenbollen. Een snel knikje naar juf Dolores, met haar schort vol spatten papier-maché. En voor ik het wist moest er een pleister geplakt op een geschaafde knie op het speelplein. Het is een wonder dat er alleen maar een barstje in zit.
De ontroering waarvoor ik toen geen tijd had, is er nu wel. Met de inmiddels volwassen zoon, ver van me vandaan. En alsnog de dankbaarheid voor juf Dolores, die zoveel meer verdiende dan die vage knik.
Weer een nieuwe dag! En een leuke, lieve klus!
Weer een nieuwe dag!
En wat voor een dag!
De zon schijnt volop onze woonkamer in.
Wim is al de deur uit om te wandelen
met een een paar van onze naobers.
Eerst even bloggen en dan ga ik yoga doen.
Onze klus van de dag, is een hele leuke:
Ik heb op twee plekken in huis ruimte
voor mooie foto's en kaarten.
Leuk, maar onze kleinzoon staat er nog niet bij
en die is toch al vier maanden en twee dagen.
Ik laat hem steeds aan de hele wereld zien op
mijn telefoon waar zijn foto's en filmpjes staan.
Maar vandaag ga ik eens op zoek naar mooie foto's
van al mijn jonge, nieuwe en dierbare, oudere geliefden
om af te drukken en in onze verzameling op te nemen.
Ik ga al mijn liefde en hoop er in leggen.
Als ik het klaar heb maak ik weer opnieuw foto's
om te laten zien hoe het geworden is.
Ik ben benieuwd of jullie dit ook een aanstekelijk idee vinden...
Nuttig klusje en mooie muziek!
Wat mij helpt is om het leven per dag te bekijken en als dat nog teveel is per uur.
En niet teveel hoeven van mijzelf.
Behalve dan af en toe iets nuttigs doen. Iets praktisch. Door even met mijn handen bezig te zijn hoef ik niet aan al die narigheid te denken. Het leidt af. Dat helpt. En als het niet helpt heb ik toch maar mooi weer een klusje gedaan.
Omdat ik me kan voorstellen dat dat voor meer mensen kan helpen verzin nu voor ik elke dag een haalbaar opruim-, schoonmaak- of gezellig-maak klusje, wat niet al teveel besluitvaardigheid vereist. Wie mee wil doen is van harte uitgenodigd.
Het eerste klusje is iets wat je alleen of ook samen, ook met de kinderen zou kunnen doen:
Verzamel alle pennen, potloden en stiften bij elkaar. We hebben ze vaak overal in huis liggen.
In laatjes op een bureau, in de keukenla, in een pot, in een etui, in een tas.
Leg alle pennen en stiften allemaal bij elkaar en ga kijken welke het nog doen en welke niet.
Een muziekje erbij en proberen maar.
En berg dan de goedwerkende pennen en stiften op een logische plek in huis op.
Zo fijn om zeker te weten waar ze liggen als je een pen zoekt.
Ik heb de pennen in een laatje in de groene kast.
Op mijn bureau staat ook een pot met ook een stiften en vulpotloden en een schaar. En een pot met potloden met geslepen punten.
Dat geeft een opgeruimd gevoel.
Wie ondertussen nog graag een mooi liedje wil beluisteren.
Claudia de Breij maakte een variant van dit bekende lied voor mensen die veel alleen moeten zijn in deze Corona tijd:
Omdat ik zoveel van je hou!
De potloden zou je allemaal kunnen nakijken slijpen.
Zo heerlijk om altijd een goed werkend potlood te kunnen pakken.
Ik heb de pennen in een laatje in de groene kast.
Op mijn bureau staat ook een pot met ook een stiften en vulpotloden en een schaar. En een pot met potloden met geslepen punten.
Dat geeft een opgeruimd gevoel.
Wie ondertussen nog graag een mooi liedje wil beluisteren.
Claudia de Breij maakte een variant van dit bekende lied voor mensen die veel alleen moeten zijn in deze Corona tijd:
Omdat ik zoveel van je hou!
Ik wil graag afsluiten met deze mooie tekening.
Gevonden op het blog van Ingrid:
INGTHINGS (BRIGHTEN UP MY DAY)
Sing about your troubles, it just might pass
Vanmorgen heb ik de laatste antibiotica pil van mijn kuur genomen. Gelukkig, nu kan ik aan de probiotica beginnen om weer weerstand op te bouwen. Ik voel me wel beter, maar nog slap.
Ondertussen heb ik van verschillende kanten gehoord hoe belangrijk het is om weerstand te bieden aan de zorg en angsten die we allemaal hebben.
Spanning en stress opbouwen doet niemand goed.
Spanning en stress opbouwen doet niemand goed.
Daarom probeer ik minder vaak het afgrijselijke Corona nieuws te zien. Lastig, ik moest denken aan die 11 september toen ik ook aan de buis gekluisterd zat om steeds weer opnieuw te zien wat ik me niet voor kon stellen.
Ik hoor dat het goed is om een vaste structuur aan te houden, elke dag gezond te koken, elke morgen je bed op te maken, je net als anders netjes aan te kleden en wat aan beweging te doen. Buiten een beetje wandelen of fietsen en binnen trappenlopen, een on-line yoga les of gymnastiek oefeningen doen.
Ik hoor dat het goed is om ook mentaal fit te blijven. Bijvoorbeeld door te schaken, te puzzelen, te scrabbelen of te lezen.
Ik weet hoe helend het is om iets te maken; te breien, te haken, te naaien, te kleuren, of in de tuin te werken.
Ik weet hoe helend het is om iets te maken; te breien, te haken, te naaien, te kleuren, of in de tuin te werken.
Ik hoor dat het gezond makend is - ook voor jezelf - om anderen te bellen zodat we ons verhaal aan elkaar kwijt kunnen. Zeker mensen die geneigd zijn tot somberte of angst.
Ik hoor dat het goed is om jezelf kleine doelen te stellen. Iets wat je vandaag nog kan doen. Aan grote klussen begin ik ook niet, daarvoor ervaar ik teveel onrust. Bijvoorbeeld al onze foto's gaan uitzoeken is voor mij een brug te ver. Maar een opruimklusje van een half uurtje lukt wel.
Daarom ben ik van plan om elke dag op mijn blog een opruim-, schoonmaak- of gezelligmaak-klusje te verzinnen dat iedereen - die dat zelf ook wil - mee zou kunnen doen. En met idee dat als we het samen doen dat we dan ook weten dat we niet alleen staan. Vanaf morgen.
En ik heb ervaren hoe fijn het is om inspirerende blogs, bemoedigende pep-talks, pod-casts en films te beluisteren of te bekijken. En om ontroerende muziek te beluisteren.
En nog beter om zelf mee dansen en te zingen!
Als het hier niet mee lukt, weet ik het niet meer!
Sing About It (The Wood Brothers)
Seizoenen koor Amsterdam
Recorded at home during Covid19
Hier word ik heel blij van!!
Wil je ook even luistern?
Klik:
If you get too worried
What you ought to do is sing
Sing about your troubles, it just might pass
And if you get lost
What you ought to do is sing
Sing about your troubles, it just might pass
Sing about love and hoping it lasts
Sing about your trouble, it just might pass
And if you get broken
What you ought to do is sing
Sing about your troubles, and it just might pass
Abonneren op:
Posts (Atom)