Daar kwamen onze buurtjes vanmorgen ook al aangelopen in pyjama. En 1 minuut later zaten we in een vol en gezellig Broodcafe aan een super lekker biologisch ontbijt met alles er op en er aan!
Zo leuk!
Om de zomer te vieren
mogen we gratis komen ontbijten
bij de biologische bakkerij
waar we naast wonen,
mits we in pyjama komen.
Nou, we zijn de beroerdste niet...
Pyjama ontbijt bij de buren!
mogen we gratis komen ontbijten
bij de biologische bakkerij
waar we naast wonen,
mits we in pyjama komen.
Nou, we zijn de beroerdste niet...
Pyjama ontbijt bij de buren!
Bloggen met hindernissen...
Het krijgen van internet, telefoon en televisie
lijkt een gebed zonder eind te worden.
De monteur is nu weer verplaatst van
maandag naar dinsdag. Als dat ons niet uitkwam was er pas weer plek na de 24e.
In de tussentijd lift ik mee op de wifi van
een buurgebouw en ben ik aan het bloggen
op mijn mobiele telefoon.
Dat valt me niet mee.
Normaal doe ik dat met mijn ogen
dicht en nu wil iets simpels als
foto's naast elkaar zetten al niet.
Het is wat het is...
Na de verhuizing hebben we van het lege huis nog wat foto's gemaakt en de sleutel over gedragen. Dat was nog best een 'dingetje'.
En nu uitpakken en uitrusten!
Verhuisdag!
in het oude huis
in het nieuwe huis
Wat een geweldige ploeg verhuizers.
Dat maakte deze dag zo
ontspannen als een verhuisdag
maar zou kunnen zijn !
Mooi he?
Vanmorgen werd Zutphen wakker
onder een explosie van kleuren!
Ja, ik heb niet gezien.
Ik sliep!
Zo moe...
Onze kleren en schoenen...
Dit weekend hebben we - afgezien van de deuren -
de kasten van Ikea in elkaar gezet.
Vandaag kon ik samen met een vriendin
mooi deze kledingkasten inruimen.
Om een uur of negen pakte ik onze kleren in.
Wim had een vroege dienst, dus ik stond er alleen voor.
Wat viel dat tegen zeg.
Het was nogal veel.
En dat is een understatement.
Ik had vanmorgen gedoucht en mijn haren gewassen.
Na 28 keer de trap op en af met dozen, kratten,
tassen en losse kleding op hangers,
was ik eigenlijk weer aan een douche toe.
Alles paste maar net in ons autootje.
De koelbox paste er zelfs niet eens meer in.
Vlak voor ik de auto in stapte maakte ik deze selfie.
En dat zegt bijna alles...
Er waren deze acht kratten met winterkleding en schoenen.
En verder al deze tassen, dozen en stapels.
Al zie ik dat ik zelfs de overvolle wasmand
(met alleen schoenen er in) niet op de foto heb gezet.
Mijn vriendin en ik besloten niet meer te bewaren
dan wat in de kasten zou passen.
Zij was gelukkig meer kritisch dan ikzelf.
Het is als opruimcoach echt veel makkelijker
om anderen te helpen op te ruimen dan
wanneer je je eigen spullen moet afdanken.
Na een flinke opruimsessie waren dit de lege kratten, dozen en tassen.
En wat hier in zit gaat naar de kledingcontainer,
met mijn hartelijk dank voor soms jarenlange staat van dienst.
Echt, dit past er gewoon allemaal in:
Al onze kleren en mijn schoenen.
Alleen de schoenen van Wim niet,
die komen in een schoenenkast in de gang.
En aan de binnenkant van de deur van de meterkast
is nog plek voor een paar echt lange vesten en jassen.
Ik ben blij dat het allemaal overzichtelijk is en past.
Morgen komen de deuren van de kast er nog voor.
En dan is er weer een flinke klus geklaard.
Morgen de laatste dingen inpakken en demonteren.
We zijn ook van plan om morgen ons bed te verhuizen.
Dan hoeven we woensdag na de verhuizing
niet ons bed nog in elkaar te zetten.
Dat betekent nu onze laatste nacht hier in dit huis.
Ik voel me een beetje melancholiek, maar
vooral ook erg moe van al dat sjouwen...
Gedoe...
Rond onze verhuizing hebben wij soms gedoe.
Ik denk dat andere mensen dat ook wel hebben.
Voorbeeld: Wij hebben al heel lang onze telefoon en internet van Tele2. En televisie van (eerst) Upc, later geruisloos overgegaan op Ziggo. Dat geheel wilden we graag mee nemen naar ons nieuwe adres. Gebeld. Wat was onze postcode? Prima, dat kon! We kregen wel een compleet nieuw abonnement. Maar verder bleef alles hetzelfde en er was geen probleem.
Een paar dagen hebben we gewacht op onze nieuwe wachtwoorden en een installatiebrief, toen ik een sms kreeg waarin werd verteld dat ze ons huidige pakket alsnog niet konden leveren. En vanwege onze e-mail adressen die we niet mee kunnen nemen was ik niet blij. Dan verandert ons woonadres en mailadres tegelijk. Ik hoop dat dat niet maakt dat ik onvindbaar ben als blijkt dat ik onverwacht nog een mooi sommetje geld van iemand blijk te erven of terug te krijgen.
Maar ja, we zouden dit varkentje wel eens even gaan wassen en zochten een nieuwe aanbieder. Dat klinkt simpeler dan het is, maar na heel wat heen en weer gegoogel kwamen we uit bij Good Old KPN. Fijn toch een soort oude PTT die nu alles bij ons gaat leveren. Met glasvezel en lekker veel snelheid. En een monteur die alles gratis komt installeren.
Het oude e-mail adres zou ik via Web Mail kunnen blijven lezen bij Tele2. Goed opgelost dus.
Dat kon niet. We konden dan het beste de hele aanvraag annuleren en dan opnieuw een aanvraag indienen. Hopelijk was er dan ook een monteur beschikbaar om de hele handel aan te sluiten. Bij het annuleren van onze aanvraag kregen we het bericht dat we moesten wachten op een telefoontje van een van de medewerkers van KPN. Dat telefoontje kwam niet, dus maar weer gebeld.
Desgevraagd konden we opnieuw de aanvraag doen. Weer alles ingevuld. Na een dag kregen we de bevestiging: Uw pakket wordt geïnstalleerd op 12 juli!
Nu ja, we laten het maar zo: dan maar een paar dagen zonder internet.
We zullen het druk genoeg hebben met uitpakken.
Maar mocht ik een paar dagen uit de lucht zijn dan komt dat door KPN en niet door mij.
Dia's
Dia''s die we maakten toen we jong waren.
Zo heb ik een aantal sledes met dia's die gemaakt zijn van 'de blauwe dag' die ik initieerde op de kunstacademie.
Die dia's hebben trouwens ook gedraaid tijdens de expositie over het boek dat is verschenen over de vele academies die er in Kampen zijn geweest. Die heb ik trouwens niet weg gedaan.
Ook niet de dia's die we terugvonden van een bergwandeling in Davos. Zo raar om jezelf (22 jaar, maatje S en vrolijk wandelend in de Alpen, langs eeuwige sneeuw, op een klein richeltje met van die kleine steentjes en een afgrond naast je...) iets wat je volledig bent vergeten ineens levensgroot op de muur geprojecteerd te zien...
En ook veel dia's die ik maakte als lesmateriaal voor de cursussen die ik gaf. In 1993 hadden we nog geen beamers met laptops en pinterest. De dia's deden het gelukkig altijd zonder problemen met internet of wifi.
Dit gaat allemaal weg.
Naar het recycle-plein bij het harde kunststof.
Ik heb een kratje met gesorteerde dia's
klaar staan om mee te verhuizen.
We gaan een dia avondje houden
met onze vrienden en de kinderen.
Dan kunnen ze zien hoe jong en fris wij waren.
Ik verheug me er nu al op!
Kleine plantjes worden soms heel groot...
In ons foto archief kwam ik deze kiekjes tegen:
Een kamerplant die het blijkbaar heel goed deed
op mijn regime van 'niet al teveel verwennen'.
Hij groeide juist tegen de klippen op.
We hebben hem / haar kunnen slijten
aan iemand die een mooie plek had
in een groot en licht klaslokaal.
Toen hij weg was leek de kamer veel groter.
Maar een nog veel groter verschil
voelden we toen de grote vleugel
(die we in bruikleen hadden)
ons huis verliet...
Maar we hebben er jaren plezier van gehad.
Hier staat hij nog volop te pronken...
Schoonmaken en inrichten
Vriend Henk stond al om 8.30 uur al onze ramen te lappen.
En rond de koffie kwamen er drie vriendinnen.
Toen ik een lief kaartje kreeg schoot ik ineens vol.
Ik moest ook zo wennen aan die vloer en alle nieuwigheid.
Even huilen was een welkome opluchting.
Niemand vond het gelukkig erg of raar.
Samen hebben we het hele huis schoongemaakt:
Alles ge'ragebold', tien deuren en kozijnen gepoetst,
de vloer gestofzuigd, gedweild en in een soort was gezet.
Een andere vriendin kwam een overheerlijke lunch brengen.
Zo zaten we lekker buiten te eten zonder kruimels binnen.
Ik heb alle spelletjes in de Tomado rekjes gelegd.
We hebben ook alle bestaande gordijnen opgehangen.
Sommigen moeten nog op maat gemaakt worden.
Ook moeten er nog plinten komen.
Maar dat heeft geen gloeiende haast.
Naober Jon hing weer allerlei dingen op:
Kapstokje, droogrekje, plankjes en de ophanghark.
Bezem, dweilstok en ragebol hangen in de cv kast.
Wim reed met een vriend met een aanhanger
om onze groene boekenkastjes op te halen.
We hebben ze voorlopig op de plek gezet.
Ze pasten precies. Morgen even vast zetten.
Ze namen gelijk wat schilderijen mee.
Dat geeft gelijk een gevoel van 'thuis'.
Wat een rijkdom :
alle lieve mensen die komen helpen
en heerlijk eten komen brengen.
Zo mocht ik gisteren ook aanschuiven
bij een etentje met de Hema meisjes.
Zo gezellig en echt heerlijk gegeten.
Vooral als je moe bent is dat extra fijn!
En rond de koffie kwamen er drie vriendinnen.
Toen ik een lief kaartje kreeg schoot ik ineens vol.
Ik moest ook zo wennen aan die vloer en alle nieuwigheid.
Even huilen was een welkome opluchting.
Niemand vond het gelukkig erg of raar.
Samen hebben we het hele huis schoongemaakt:
Alles ge'ragebold', tien deuren en kozijnen gepoetst,
de vloer gestofzuigd, gedweild en in een soort was gezet.
Een andere vriendin kwam een overheerlijke lunch brengen.
Zo zaten we lekker buiten te eten zonder kruimels binnen.
Ik heb alle spelletjes in de Tomado rekjes gelegd.
We hebben ook alle bestaande gordijnen opgehangen.
Sommigen moeten nog op maat gemaakt worden.
Ook moeten er nog plinten komen.
Maar dat heeft geen gloeiende haast.
Naober Jon hing weer allerlei dingen op:
Kapstokje, droogrekje, plankjes en de ophanghark.
Bezem, dweilstok en ragebol hangen in de cv kast.
Wim reed met een vriend met een aanhanger
om onze groene boekenkastjes op te halen.
We hebben ze voorlopig op de plek gezet.
Ze pasten precies. Morgen even vast zetten.
Ze namen gelijk wat schilderijen mee.
Dat geeft gelijk een gevoel van 'thuis'.
Wat een rijkdom :
alle lieve mensen die komen helpen
en heerlijk eten komen brengen.
Zo mocht ik gisteren ook aanschuiven
bij een etentje met de Hema meisjes.
Zo gezellig en echt heerlijk gegeten.
Vooral als je moe bent is dat extra fijn!
Morgen komen de kasten van Ikea.
Die hopen we samen met weer
andere vrienden in elkaar te zetten.
'Wish us luck!'
Die hopen we samen met weer
andere vrienden in elkaar te zetten.
'Wish us luck!'
Update verhuis voorbereidingen
De inhoud van deze grote kast op zolder is al ingepakt.
De kast zelf staat ook al beneden.
Die is via het balkon naar beneden getakeld.
Er staan meer kasten en dozen in de woonkamer.
Niet zo gezellig, maar wel fijn voor de sjouwers.
Deze foto heb ik gemaakt zodat ik hem straks gelijk weer zo in kan pakken. Behalve de kokers dan, die kunnen achter het linnengoed, maar dat vond ik even te veel werk dus die heb ik er voor gelegd.
Bovenin de kerst- en paasspullen en Wim zijn schaatsen.
Daaronder een volle plank met Wim zijn ordners en daarachter liggen nog grote rollen papier.
Daaronder beddengoed en medische dingen en medicijnen (netjes in de lade)
Dan nog wat gebreide dekens, mijn breiwerk en wol en al onze netjes uitgezochte post.
Vanmorgen komen twee hema meisjes helpen met
het inpakken van het glaswerk, flesjes van de lamp,
de boeken en de inhoud van deze twee kasten:
En dan vanavond kijken hoe het marmoleum er bij ligt.
Dat zou klaar moeten zijn...
PS Kijk, al bijna leeg!
En ook de kannen, de glazen, de boeken allemaal ingepakt.
Onze tuin door de jaren heen!
Omdat ik vandaag niet in het nieuwe huis kan zijn omdat er marmoleum
wordt gelegd en hier in het oude huis al veel is ingepakt,
heb ik nu even tijd om de beloofde foto's op te zoeken
die er zijn gemaakt van onze tuin door de jaren heen.
Toen we hier kwamen wonen was er eigenlijk niets.
We hebben een leuk halfrond grasveld ingezaaid.
Linksboven de linkerfoto is de poort naar onze achterom.
Als je daardoor binnen fietst kom je op het plaatsje,
waar je eigenlijk niet rustig kunt zitten,
want daar draait de deur van de schuur uit.
Op deze foto zitten we er wel met visite,
maar als iemand met de fiets weg wil
moet iedereen op staan.
Bij het achterraam is een klein terrasje met drie treetjes.
Ik ben altijd bang geweest dat iemand zou vallen.
We konden een volkstuin huren direct achter onze eigen tuin.
Daar was behalve ruimte voor appelboompjes, groenten en kruiden
ook ruimte voor een zandbakje en een bankje.
Toen Elsje jarig was hadden we als verrassing een schommel laten maken.
Die schommel gaat over het pad, dus geen kale plekken in het gras
en is een soort van poortje als je er met je fiets onder doorloopt.
Later hebben we er ook nog twee duikel rekjes aan laten zetten.
Bij menig feestje schoven we een deur over de twee liggers
en hadden dan een pracht van een bar voor de glazen.
Kruiwagen met ijs met de koude flessen kon eronder.
De grote vogelkers die op de scheiding van onze tuin
en die van de buren stond gaf veel schaduw daar
en die heeft Wim helemaal zelf gekapt... doodeng.
Vanuit de boom maakte Wim deze foto's:
Je ziet mooi het rondje in de volkstuin
en het kleine tafeltje op ons terrasje.
Alles goed gegaan. Wim de Held!
Onze meisjes gingen bij warm weer wel eens kamperen in de tuin.
En als er veel speelkameraadjes waren was
het trappetje ook nog wel eens heel handig.
Wim tuinierde eerst nog rustig.
Later werd het puur een gevecht tegen de paardenstaarten.
De paardenstaarten hebben gewonnen!
Onze buren wilden een nieuwe schutting plaatsen.
Toen mocht onze oude schuur vervangen worden,
Natuurlijk heb ik toen meteen gevraagd of
de deur op de korte kant mocht komen.
Toen dat was gelukt konden we ons terras
laten vergroten en verhogen.
En zo ontstond ons terras met een klein trappetje onder de rozen.
Het leek wel of de hele woonkamer er leuker door werd.
Later kregen we een stuk achtertuin erbij.
Toen hebben we het fietspaadje met een slinger
naar de nieuwe achterom laten maken.
Zo kun je fietsen tot aan de schuurdeur.
Hier zie je dat het winter is:
Dan gaan de grote tafel en de tuinstoelen naar de zolder
en heb ik alleen een klein 'opvul-setje' staan...
Hier zie je - behalve een Jacquelien die niet grijs is -
het fietspaadje door het achterste deel van de tuin goed.
In dat achterdeel is ook een vuurplaats met een korf.
Zo zag onze tuin er een paar jaar terug uit,
toen onze jasmijn nog niet zo enorm was.
Ik vond dat best mooi!
Zo denk ik graag terug aan onze tuin.
De tafel waar we zo veel aan hebben beleefd,
een bankje waar we zo graag onze koffie dronken,
de schommel die door de jaren heen zo leuk bleef
en een tuin die goed in toom te houden was...
'Das war einmal!'
Abonneren op:
Posts (Atom)