Kees Torn - tekstschrijver - stond ooit met deze foto in de vara gids.
Later kwam ik dit gedicht van hem tegen.
Dat kon ik toen dus wel plaatsen.
Het is lastig te begrijpen dat iemand zo wil wonen
en tegelijk zulke prachtige teksten kan schrijven.
Als na mijn dood de nabestaanden
Samen naar mijn woning gaan
Treffen ze een puinhoop aan
Een aanrecht met een vaat van maanden
En een doos vol vuile was
En ze vinden er doorlopend
Post die ik nooit heb geopend
En een berg sigarenas
En overal sigarenpeuken
Die ik nooit heb opgeruimd
En nu grotendeels verkruimd
Te vinden zijn tot in de keuken
Ongewassen beddengoed
Met opmerkelijke sporen
En drie diaprojectoren
Waar geen één het nog van doet
En achtenzestig schrijfmachines
Opgetast door heel het huis
En een lang vergeten buis
Tot gruis vergane aspirines
Struinend door mijn zwijnenstal
Zitten ze me voor te stellen
Zie ik hun ontzetting zwellen
Nu verkneukel ik me al
Een boekje over bijenkorven
En een oude wereldkaart
Niks is nog een stuiver waard
En zelfs de shampoo is bedorven
En die tonnen schrijfpapier
Dubbelzijdig volgeschreven
En het toch wel overdreven
Aantal volle kratten bier
Waar moeten ze de rotzooi laten
Al die boeken en cd's
En die duizenden lp's
Vooral die waardeloze platen
Het gigantische getal
Moet wie strakjes achterblijven
Wel totaal tot waanzin drijven
Nu verkneukel ik me al
En al die vieze muizendrollen
Die je op kozijnen vindt
En op praktisch elke plint
Het is om van te suizebollen
Om van alle viezigheid
Op de muren maar te zwijgen
Die zijn nooit meer schoon te krijgen
Evenmin als het tapijt
Daar valt niet tegenop te witten
Donkerbruin is het behang
Want er is een leven lang
Sigaren roken in gaan zitten
Viel de keuken al niet mee
Als ze mijn toilet bekijken
Zullen ze toch liever zeiken
Bij de buren op de plee
En daar meteen maar even bellen
Met zo'n reinigingsbedrijf
Om daar drie of vier of vijf
Of zes containers te bestellen
En geen nabestaande zal
Als ze die staan vol te pleuren
Mij nog maar een tel betreuren
Dus nu verkneukel ik me al
Kees Torn
Samen naar mijn woning gaan
Treffen ze een puinhoop aan
Een aanrecht met een vaat van maanden
En een doos vol vuile was
En ze vinden er doorlopend
Post die ik nooit heb geopend
En een berg sigarenas
En overal sigarenpeuken
Die ik nooit heb opgeruimd
En nu grotendeels verkruimd
Te vinden zijn tot in de keuken
Ongewassen beddengoed
Met opmerkelijke sporen
En drie diaprojectoren
Waar geen één het nog van doet
En achtenzestig schrijfmachines
Opgetast door heel het huis
En een lang vergeten buis
Tot gruis vergane aspirines
Struinend door mijn zwijnenstal
Zitten ze me voor te stellen
Zie ik hun ontzetting zwellen
Nu verkneukel ik me al
Een boekje over bijenkorven
En een oude wereldkaart
Niks is nog een stuiver waard
En zelfs de shampoo is bedorven
En die tonnen schrijfpapier
Dubbelzijdig volgeschreven
En het toch wel overdreven
Aantal volle kratten bier
Waar moeten ze de rotzooi laten
Al die boeken en cd's
En die duizenden lp's
Vooral die waardeloze platen
Het gigantische getal
Moet wie strakjes achterblijven
Wel totaal tot waanzin drijven
Nu verkneukel ik me al
En al die vieze muizendrollen
Die je op kozijnen vindt
En op praktisch elke plint
Het is om van te suizebollen
Om van alle viezigheid
Op de muren maar te zwijgen
Die zijn nooit meer schoon te krijgen
Evenmin als het tapijt
Daar valt niet tegenop te witten
Donkerbruin is het behang
Want er is een leven lang
Sigaren roken in gaan zitten
Viel de keuken al niet mee
Als ze mijn toilet bekijken
Zullen ze toch liever zeiken
Bij de buren op de plee
En daar meteen maar even bellen
Met zo'n reinigingsbedrijf
Om daar drie of vier of vijf
Of zes containers te bestellen
En geen nabestaande zal
Als ze die staan vol te pleuren
Mij nog maar een tel betreuren
Dus nu verkneukel ik me al
Kees Torn
