De dikke en de dunne!!

Deze foto van onze kapstok heb ik al eerder gepost.

Maar sinds een paar jaar hangt deze zwart-wit foto 

van Stan Laurel en Oliver Hardy er boven.

Deze foto komt uit de woonboerderij van oom Jan.

Na zijn dood mochten we iets uitzoeken

en dit vonden we een mooie herinnering.

In ons nieuwe halletje zou hij niet uitkomen.

We hebben hem aangeboden op de weggeefsite.

Wel 11 mensen wilden hem hebben.

Ene Andre heeft hem gewonnen. 

En gelukkig hebben wij de foto nog...

Opruimen, the continuing story...

En weer hebben spullen ons huis verlaten.

Ik heb lang niet overal foto's van gemaakt.

Een vriendin gaat een theetuin runnen deze zomer en kan alles gebruiken. Ze heeft bijna al mijn tafelkleden (een stuk of 15) en servetten meegenomen, een verzameling van bestek voor 40 personen, wijnglazen en waterkaraffen, borden, picknick-mandjes, kleine ovenschaaltjes, een elektrisch hakselapparaatje, een grote zinken teil om planten in te zetten in de tuin, en... daar was ik ook blij mee een hele loodzware stapel met stalenboeken van tegels (kleine tegeltjes en groot) van Mosa. Daar heeft ze plannen mee... Ook heeft ze een combi-oven (nog van mijn moeder) overgenomen. 



En de klompen van Wim, maar haar man hoeft ze niet dus, die komen weer terug. 

Wie er behoefte heeft aan klompen maar 46 komt ze maar halen...




Wim en ik zijn naar de kringloopwinkel gefietst met twee dubbele fietstassen vol spullen. 
We zijn naar het recycle-plein gereden met twee prima werkende televisie-tjes die geen kringloopwinkel meer aan wil nemen. 
En met dozen met oud papier, onze container was overvol, wat oud metaal en textiel.



En we hebben van alles weggegeven: 

Een jonge moeder was heel blij met allemaal keukenschalen en zo. 






Een keurige mevrouw, die alsmaar u tegen mij bleef zeggen, kwam de laatste delen van het trouwservies van mijn ouders ophalen, die ze aan haar moeder van 90 wilde laten zien. 

Die hield ook zo van die dessins uit de jaren 50. 

Een mevrouw kwam deze tijdschriften en boekjes ophalen. 

Ze stuurde een curieus berichtje: 'Ik zit nu eerst nog op de wc, maar dan kom ik naar je toe fietsen!' 

Dat vonden Wim en ik heel leuk...

Een mevrouw was heel blij met dit vakkenkastje, dat haar man fantastisch ging opknappen, zei ze.  'Dat vindt hij leuk, dat komt helemaal goed!'

Deze stoel wordt vanmiddag opgehaald: 

De mevrouw was al eerder geweest, 

maar stond bij het verkeerde huisnummer, 

terwijl ik deze hele middag voor haar thuis was gebleven... 

De handdoeken, vergiet en rode pan gingen naar onze dochters. 

 

Een meneer met een grote auto kwam deze oude dekenkist halen 

waarover zijn vrouw later me een berichtje stuurde dat ze er zooo blij mee was!

Helaas hebben we nog niemand gevonden 

die deze oude kinderstoel en het ledikantje wil hebben.

Wim heeft er als baby in gezeten, 

zijn broer en zusjes en onze dochters ook.

Kiezen

Ik zit vandaag weer op het stembureau.

Ik hoop dat er veel mensen komen.

We hebben wat te kiezen!!

Kill your darlings

Dit rekje stond nog op zolder. 

Ik heb het schoongemaakt 

en in elkaar gezet.

Dat is heel simpel hoor.

Het rekje kan vrij staan staan 

maar ook op worden gehangen.

En dat laatste ben ik van plan. 

In onze nieuwe badkamer.

Ik bewaar alleen handdoeken 

die in dit draad rekje passen.

Er gaan er een stuk of zes naar een dochter.

De rest gaat gewoon niet mee. PUNT.

Dit zijn ze: 18 handdoeken

Ik heb ze netjes gewassen. 

Ze zitten met het rekje in een tas. 

Klaar voor de verhuizing.

Tot die tijd gebruiken nu nog even 

de handdoeken die af zijn gevallen.

Die komen straks misschien ook nog van pas

om dingen mee in te pakken, bij het poetsen 

of bij het schilderen in het nieuwe huis.

Het zijn nog steeds vreemde woorden voor mij:

Het Nieuwe Huis 

Het lijkt nog heel onwerkelijk...

PS Onze nieuwe badkamer is best ruim, maar inpandig, dus geen gezellig raam met zonlicht.

Daarom is het wel zaak om de hele boel daar wat aan te kleden met mijn 'oude meuk' spulletjes.

We hebben nog een houten bankje dat we er ook neerzetten voor wat warmte.

En om even op te kunnen gaan zitten natuurlijk.

Nu ga ik altijd op de badrand zitten om met Wim te kletsen als hij zich aan het scheren is of zo... 

Adieu oude badkamer

Dit is al 27 jaar onze badkamer:

De foto heeft tegenlicht, dus is niet heel duidelijk.

We hebben er in al die tijd niet veel aan gedaan. 

Wel maakte ik om de paar jaar nieuwe raamgordijntjes.

We hebben licht-blauw met witte stippen gehad, 

veel-gekleurde gestreepte, ook nog iets met roze. 

De geel-wit-geruite gordijntjes nu maken het zonnig,

Links is het bad, dat we - toen onze dochters 

klein waren - bijna elke dag gebruikten. 

Ze konden er heel lang samen in.

Het bad is ook de plek waar we in douchen.

Daar heb ik geen enkel probleem mee gehad.

Behalve dan toen ik mijn enkel had gebroken; 

ik zat toen op een krukje in het bad, best eng...

Rechts een simpele wastafel met een hangend kastje ernaast

en de voorraad handdoeken op rekjes erboven.

Een voddenkleed als badmat en onze oude originele 

badkamerdeur met ondoorzichtig glas er in. 

Het spiegelkastje links van de wastafel kan draaien.

Er kunnen nog aardig wat toiletspulletjes in.

We hebben voor dat kastje gekozen 

omdat de spiegel die boven de wastafel hing 

zo laag hing dat Wim door zijn knieën moest 

om zich te kunnen zien bij het scheren. 

De handdoekenrekjes gaan dus naar de keuken.

De spiegelkast en het hangende kastje gaan mee.

De badmat en het handdoeken droog rekje ook.

Voor de voorraad handdoeken heb ik 

nu iets anders gevonden op zolder.

Daarover morgen meer...

Team Duncan

Ook al was ik helemaal alleen aan het kijken,

ik heb genoten van het Eurovisie Songfestival.

Van het begin met de bekende Eurovisie tune 

tot de afterparty's en de nabeschouwingen.

Wat was het spannend!

Ook Cornald Maas en Jan Smit hielden het niet meer.

Ik genoot van hun commentaar. 

Ondertussen genoot ik ook van het getwitter tijdens de avond zelf en daarna.

Als het volgend jaar in het Gelredome wordt gehouden 

ga ik met een vlaggetje in de zaal zitten.

-------------------------------------------------------------------------------------- 

Vaak hebben we bij ons thuis een songfestivalfeestje gehouden.

Maar om allerlei redenen was dat in 2014 voor het laatst.

Het was het jaar van Anouk.

Daar heb ik toen een blogje over gemaakt.

Dat zag er zo uit:    

Eindelijk weer een Songfestivalfeestje in huize Koopman! 

Vanavond gaan we met allemaal liefhebbers samen kijken,

feestelijk met een slokje en een Oranje of Europees getint hapje.

Belangrijk in de pret is dat we punten geven voor,

Zang, Uitvoering, Melodie, Tekst, Aankleding

maar ook een rubriek als 'Stuntwaarde!' telt mee

(vroeger gaven we zelfs punten voor 

de dirigent, maar die hebben we niet meer...)

Alle het overige gedoe, roddels en achterklap

en de onvermijdelijke vriendjespolitiek

worden allemaal met belangstelling 

en kennis van zaken gevolgd.
 

En we gaan geld zetten op de winnaar!

Het is maar 5 euro, maar het werkt erg stimulerend.

Daarna de puntentelling:

Eigenlijk het leukste onderdeel, 

als 'jouw' land 'douze points' 

krijgt moet je wel juichen!!!!

-----------------------------------------------------------------

Nu we uit ons huis gaan vertrekken 

is het extra leuk om terug te kijken 

naar wat we er allemaal beleefd hebben.

Zo, nu maar weer verder met opruimen!

De pannen in de badkamer

In de badkamer hangen al 27 jaar drie rekjes 

- houten Bruynzeel pannenrekjes wit geverfd -

waar we onze handdoeken op bewaren.

In ons nieuwe keukentje hangen boven het aanrecht (je) 

drie bovenkastjes, naar donker, die ik niet weg mag doen,

want bij vertrek moet je ze weer terugplaatsen.

Die gaan naar de berging, boven de wasmachine

voor waspoeder, bloempotten en vazen.

En ik hang mijn rekjes mooi boven het aanrecht.

Om nu te kijken welke pannen ik dan kwijt kan en

dus mee kan verhuizen heb ik er eens even wat neergezet.

Toen ik het zo kon bekijken vielen er gelijk een stel af, 

omdat ik er een paar had van ongeveer dezelfde maat. 

Sommige waren wat minder mooi.

Een pan, een joekel van een Le Creuset 

is te groot om op zo'n rekje te zetten. 

Die zet ik dan maar standaard op het fornuis 

of als hij in de weg staat in de berging.

Aan alle drie de rekjes kan ik ook dingen hangen.

zoals ik heb gedaan op de eerste foto.

De andere rekjes kan ik niet zo fotograferen 

want daar heb ik geen ruimte onder.

Maar daar komen ook wat koekenpannen en een zeef.

Net kwam Wim thuis en heb ik op zijn suggestie

de zwarte braadpan (eigenlijk dubbel met de rode eronder)

ingewisseld voor twee kleinere rvs pannetjes 

met een dikke bodem die Wim niet wil missen. 

Deze pannen hebben het niet gehaald,

ik ga ze - met nog een stel vergieten -

naar de kringloop brengen.

Weer een klusje geklaard.

Mijn keukenspullen op de slaapkamer...

Wij hebben - vinden wij - een slimme tactiek bedacht om te bekijken wat we mee kunnen verhuizen en wat niet. Zo hebben we op zolder twee stellingkasten die in onze berging zouden moeten passen. Nu zetten we dingen die we daar willen gaan opbergen alvast in die stellingkast. Dan kunnen we gelijk zien wanneer die vol is en wat weer af moet vallen van onze verhuislijst.

In onze keuken hebben wij nu een boven raam waar ik in de vensterbank een stel mooie kannen had verzameld. Dat raam heb ik straks niet meer. 

Toen bedacht ik dat we een simpel boekenrekje dat nu nog op onze slaapkamer hangt wel aan de wand tegenover ons keukenblokje zouden kunnen ophangen. En om te zien of dat wel leuk zou kunnen staan heb ik - toen Wim toch zijn boeken er al had gehaald om te sorteren voor houden of weggeven/verkopen - alvast mijn kannen er in gezet. 

Ik word er wel blij van. 

Een leuk stilleven dat ik zie als ik s morgens opsta. 

Kan ik vast al een beetje wennen... 

Wim wil ook wel de haakjes die hij onder onze keukenplank had gemaakt waar de bekers aan hangen ook wel onder de onderste plank van het kastje draaien. Wordt het helemaal gezellig!

Hoe komen we zo nu van onze spullen af?

Tja, opruimen dus. Zo had ik een paar weken terug de inhoud van onze kist met kampeerspullen, waaronder een luchtbed en een bijpassende pomp naar de kringloopwinkel gebracht.

En toen wilde Wim vandaag onze opblaasbare kano / kajak op de foto zetten om te kijken of iemand die nog wilde hebben. Want ook al kun je hem leeg laten lopen, het blijft nog een behoorlijk pakket die wij in onze ieniminie berging niet meer kwijt kunnen. 

Ik: 'Dat wordt lastig opblazen zonder pomp.'
Wim: 'Je hebt die pomp toch niet weg gedaan?'
Ik: 'Je wist toch dat ik die kist met kampeerspullen had leeggemaakt en weg gebracht?
Wim: 'Ja, maar toch niet die pomp?'
Ik: 'Zal ik even in de buurt een pomp lenen?'
Wim: 'Nee, natuurlijk niet, er hoort een pomp bij die kano!'
Ik: 'Kun je hem niet gewoon zelf opblazen?'

Wim trok zijn jas aan.
Ik: 'Wat ga je doen?'
Wim: 'Ik ga die pomp terughalen!'
Ik: 'Hoe komen we nu van onze spullen af als je alles weer op gaat halen?'
Wim: 'Desnoods betaal ik er weer voor, dat maakt me niets uit!'

Wim weg.
Een tijdje later kwam hij weer binnen met de pomp.
Wim: 'Er stond een prijsje van 1,50 op, maar ik mocht hem voor niks meenemen toen ik zei dat het onze pomp was!'
Dat geeft toch te denken....

 Iemand belangstelling voor een opblaasbare kano? Met pomp?

PS Bloglezeres Marlies komt de kano vanavond ophalen.
Hij komt goed terecht, ze heeft twee zoons van 15 en 17. Ik ben blij.

Buren

Bijna tien jaar hebben we deel uitgemaakt van een woongroep in oprichting: 'De Naobers'.
We wilden een nieuwbouw project van 24 appartementen voor 50-plussers realiseren rond een gezamenlijke tuin (hof) met gezamenlijke ruimtes als een groeps-woonkamer/keuken een gemeenschappelijk atelier, een logeerruimte, een wasserette en een fietsenstalling.

Dit alles met de bedoeling om in deze groep naar elkaar om te zien en elkaar te inspireren en gezelligheid aan elkaar te beleven. Maar zonder Moeten. Meer als in 'Leven en laten leven!' 
En onder het motto: 'Gedeelde vreugde is dubbele vreugde en gedeelde smart is halve smart!'

Een prachtig plan, dat mooi past in de participatiemaatschappij. 


In de afgelopen 9 jaar hebben we bijna elke maand een zaterdag samen vergaderd om onze plannen vorm te geven en leuke dingen te doen (ook om elkaar te leren kennen). Zo stonden we op boeken- en rommelmarkten en hadden we op een leuke zonnige Koninginnedag een act met een levende fruitmachine. Maar we hebben ook heel serieus voor onze nieuwbouw van alles bedacht, getekend&gerekend, ontworpen en vormgegeven.  

Helaas hadden we op verschillende momenten verschillende soorten tij tegen en vorig jaar is de woongroep de Naobers opgegaan in 'de Hof van Zutphen' in navolging van de Knarrenhof in Zwolle. In Zwolle was er een combinatie van sociale huur-, vrije huur- en koopwoningen. Dat was ook onze wens, zeker vanuit de opvatting dat zo'n manier van wonen voor iedereen bereikbaar zou moeten zijn. In Zutphen bleek het door de dure grondprijs niet mogelijk is om sociale huur appartementen te realiseren. Op dat moment ging het project verder zonder ons. Het heeft wat tranen gekost, maar er viel niets aan te doen. Helaas!

Nu staan er rond het nu nog toekomstig te bouwen 'Hof van Zutphen' al een aantal woonblokken met daarin onder andere ook sociale huur appartementen. Nu gaan wij in een van flats wonen en kijken wij uit op het project waar wij graag helemaal 'voor het eggie' deel van hadden uitgemaakt.

We wonen dan wel op rollatorafstand van dit project, maar horen er niet helemaal bij. 
En dat is dan ook vooral nu de grote: 'Maar'....

Eerst zouden we bij een beetje alternatief, vooruitstrevend project gehoord hebben, zelfs als 'gangmakers' vanaf bijna het eerste begin. En nu wonen we er tegenover in een 'gewoon' flatgebouw, weliswaar kunnen we bijna op onze pantoffels naar onze vroegere woongroep-leden maar staan er toch net buiten. 

Maar daarmee kiezen we nu voor een haalbare optie en maken we daar - enigszins zuchtend - dankbaar gebruik van.

We krijgen een appartementje van 85 m2, bestaande uit een woonkamer en twee slaapkamers met een kleine berging en een balkonnetje 'aan de galerij'. Als het een woning binnen ons project zou zijn geweest was het prima geweest, want met de gemeenschappelijke ruimtes en de tuin was er toch sprake van 'extra'.... 

Maar nu is het alleen deze woning, wel op een leuke plek, pal achter het station, vlakbij de IJssel en op loopafstand van het centrum. Alles gelijkvloers met een lift. En hopelijk met leuke buren.

Het voelt een beetje bejaard. En we moeten nog 60 jaar worden. Maar eerlijk gezegd lijkt het me ook heerlijk om heel eenvoudig te gaan wonen, met weinig spullen en weinig gedoe, een beetje zoals op Vlieland. Waar we elke genoten vakantie ook altijd vandaan komen met de gedachte:
'Wat heb je toch maar weinig nodig om gelukkig te wonen!'