Deze uitspraak las ik in dagblad Trouw.
Het trof me omdat ik dat ook zo zie en voel.
Tegenwoordig vind ik het echt lastig om
zomaar onbekommerd vrolijk te zijn.
Je hoeft alleen de krant maar open te slaan
en de narigheid, slechtheid en wreedheid
in de wereld komt met bakken binnen.
Tegelijk vind ik het heerlijk om plezier
te maken met onze kleinkinderen
als ik ze op vrijdag uit school haal
en we samen een ijsje eten.
Van alle kanten horen we dat het allang
ver over twaalf uur is met alle pfas,
alle zeeen die worden leeggevist,
de aarde die we alsmaar uitputten
en het water dat niet meer schoon is.
De oorlogen, de doden en de angst,
die voor ons nu nog ver zijn, maar
bittere werkelijkheid voor velen.
En dan zelf genieten van
vrolijk zingen in mijn koor,
het vieren van een verjaardag,
van gezellig fietsen met Wim,
en een wit wijntje op het balkon.
Het valt toch helemaal niet te rijmen.
Behalve als ik leer om te accepteren
dat de wereld mooi en tragisch tegelijk
is en dat er te midden van alle verdriet
ook schoonheid en plezier mag zijn.
Hoe doen jullie dat?
Een beetje zoals jij Jacquelien. Als ik het fijn heb , komt er toch altijd een stemmetje in je hoofd .Het is nu erger omdat het dichterbij komt, want ellende is er natuurlijk altijd geweest op de wereld. Groetjes Brigit
BeantwoordenVerwijderenIk kan alleen maar zeggen dat het realiteit is.
BeantwoordenVerwijderenEn als het dan zo dichtbij komt en dan ook nog de "krant", geniet ik weer dubbel van de blije dingen.
In elk geval ga ik dan even alleen het bos in.
Accepteren en proberen 'goed te doen' in mijn eigen kleine kringetje.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je mooie berichten. Fijn om te lezen.
Christina