De telefoons in de jaren vijftig!.
Ik vind ze nog steeds prachtig.
Wij hadden thuis vroeger
een grijze losstaande telefoon
met een draaischijf natuurlijk.
Je kon met je vingers draaien,
maar bij de Wrekers op de televisie
draaide Emma Peel de draaischijf
met een potlood. Zo elegant!
Bij Wim thuis hing de telefoon
aan de muur in de gang naast de trap.
Toen mijn schoonouders gingen verhuizen
naar een serviceflat wilden ze een nieuw toestel.
Toen bleek dat ze al die jaren elke maand
huur voor het toestel hadden betaald,
terwijl die allang afgeschreven was.
Wij mochten de telefoon meenemen.
Hij heeft nog een tijd bij onze dochter
werkend op haar slaapkamer gehangen.
Maar op een gegeven moment werkte
dat niet meer, want je kon desgevraagd
nooit toets 1 of 2 of 3 enzovoort intoetsen.
In mijn studententijd liep ik nog naar
een telefooncel om naar huis te bellen.
Later was er een gemeenschappelijk toestel
en dan moest je je eigen tikken noteren.
En de telefoon aannemen voor de anderen.
Ik weet nog hoe blij ik was met
eindelijk een eigen telefoon aansluiting.
Gek idee, zeker nu we eigenlijk niks meer
kunnen zonder onze smartphone.
Toen we pas getrouwd waren hadden Wim en ik
een lichtblauwe telefoon met druktoetsen. Ook mooi!
Daarna een toestel waar je mee kon rondlopen.
Saai en zwart, nee dan zijn deze modellen
wel echt een sieraad voor je interieur.
Wat grappig dat er alleen vrouwen op de plaatjes staan ...
BeantwoordenVerwijderenBij ons thuis hing de telefoon in bij de trap naar boven. Daar was het 's winters ijzig koud, dus lang bellen zat er niet in
BeantwoordenVerwijderenToen was telefoneren gezellig en leuk!
BeantwoordenVerwijderen