Woongeluk

Op die eerste, tintelend frisse, lentemorgen met een helder blauwe lucht, ’s morgens vroeg al het beddengoed afhalen en in de wasmachine stoppen. De dekbedden, kussens en matrassen naar buiten doen in de zon. In de slaapkamer alle stof en spinnenwebben weghalen, het houtwerk en de vloer boenen, de ramen lappen en wijd open laten staan. Het schone wasgoed buiten ophangen en zelf in het zonnetje een lekker kopje koffie nemen.
Aan het einde van de middag het spul van de lijn halen, je bed er weer mee opmaken, en die avond vroeg op één oor in zo'n oneindig fris en superschoon bed, liefst na een heerlijk onspannend warm bad.
Dat is woongeluk! 

Of na een moeilijke tijd een nieuwe start maken door je kamer leeg te halen, alles wit te schilderen, jezelf te trakteren op een uitbundige bos bloemen, een kleurige hangmat op te hangen, en met een flinke stapel boeken en cd’s uit de bibliotheek en een weekendje thuis vakantie te vieren.

Of je best leuke ronde tafel inruilen voor een enorm grote oude leeftafel en tot je genoegen merken dat alle gezinsleden, inclusief de puberzonen, aanschuiven om samen ineens langer aan die tafel te blijven zitten om thee te drinken, huiswerk te maken, te klaverjassen en om bij het natafelen elkaar van alles te vertellen of juist de slappe lach te krijgen.
Of samen ouderwets de afwas doen en ’en passant’ elkaars zorgen en dromen delen.
Of een geslaagd kinderpartijtje geven met poppenkast en pannenkoeken, genieten van de eindelijk ingeplakte vakantiefoto’s, een mooie veelkleurige lappendeken maken of een prachtige televisieserie op dvd huren en achter-mekaar bekijken in een geweldige marathonsessie.

Allemaal woongeluk dat hem vooral zit in het intens genieten van kleine dingen in het huiselijk leven en het delen van gelukkige momenten. Je boft als jouw thuis je volop ruimte biedt voor ontspanning, zodat je tot rust kunt komen en nieuwe energie en inspiratie op kunt doen en waar niet te vergeten ruimte is voor mooie ontmoetingen.

Prachtig allemaal! Jammer genoeg kan het niet altijd feest zijn en zo schuiven er aan de keerzijde van deze woongelukmedaille helaas wel eens wat wolkjes voor de zon.

Zo vergeet je op een mooie lentemiddag het gas onder de risotto, waardoor je lievelingspan voorgoed verloren is om maar te zwijgen van de brandlucht die dagenlang in huis blijft hangen.

Zo stormen de kinderen met moddervoeten binnen, net nadat je de hele benedenboel hebt gedweild.
Zo ben je Heel Belangrijke Papieren kwijt, die je irritant genoeg ergens op een speciale plek had opgeborgen om ze toch vooral niet kwijt te raken.
Zo kieperen je zondagmorgenbeschuitjes met de besmeerde kant naar beneden van je bordje.
Zo weigert om onbegrijpelijke redenen het internet, loopt het badwater niet lekker meer weg, is de zoveelste keukenschaar spoorloos, de witte was roze, of vind je bij thuiskomst de sudoku al ingevuld.
 

Maar absolute topper in de rubriek ‘klein woonleed’ is ’De Eenzame Sok’.
Ik heb een mand vol alleenige sokken die tevergeefs hopen op hereniging met hun tweelingzusjes. Sokken gaan als duo in de was en komen er single weer uit. Hoe kan dat?
De wetenschap kan zwarte gaten traceren, maar tast hierover toch in het duister.
Duidelijk is wel dat, als zo’n verweesde sok na jarenlang afwachten uiteindelijk met de zak van Max mee is, het ontbrekende exemplaar pardoes besluit op te duiken uit de punt van een dekbedhoes of onder de bank vandaan wordt geswifferd. Ik zou natuurlijk doodleuk lichtblauwe met rode sokken kunnen combineren, of 30 paar identieke sokken aanschaffen, maar kunstenares Stef Kreymborg heeft van deze sokkennood een deugd gemaakt.
Zij heeft een kunstwerk gemaakt getiteld ‘Klaagmuur van eenzame sokken’, waarvoor duizenden mensen hun vrijgezelle sokken schonken om te worden verenigd met andere alleenige exemplaren.

 

Zo ben je nog een zielige sok en zo straal je in een kunstwerk.
Dat is nog eens woongeluk!