Levensverzekering - belegging - woekerpolis

In 1993 nodigde wij een meneer bij ons thuis om te praten over een levensverzekering.

Onze dochters waren toen vier en vijf jaar en we hadden helemaal nog niets geregeld. We wilden in het geval dat een van ons zou komen te overlijden een bedrag krijgen om de uitvaart van te betalen en om ons leven dan in - ieder geval een tijdje - wat makkelijker te maken. We zouden dan niet gelijk hoeven te gaan bezuinigen of verhuizen om goedkoper te wonen. We hadden geen eigen huis, we woonden gehuurd, maar de huur was niet misselijk. En we hadden toen geen recht op huursubsidie. Wim zijn leven werd verzekerd voor 40.000 gulden en dat van mij voor 20.000 gulden. Wim was kostwinner en ik zou meer nodig hebben dan hij, omdat hij meer verdiende met een vaste baan in het onderwijs. Ik had als zzp-er een veel onzekerder bestaan. En ik bracht ook minder geld binnen dan hij. Wim zou, als ik zou wegvallen, wat minder kunnen gaan werken of het geld gebruiken voor de kinderopvang. 

Het mooie van deze verzekering was, zo werd ons voorgespiegeld, dat er van onze inleg - naast het deel voor de verzekeringspremie - ook nog een deel zou worden belegd. We zouden als we allebei (in ons geval op de dezelfde dag) 65 jaar zouden worden een bedrag tegemoet kunnen zien van 50.000 gulden, in de meest reeele schatting. Als de verzekering meer waard zou zijn dan het verzekerde bedrag bij overlijden zouden we dat ook nog uitgekeerd krijgen. Mochten we allebei tegelijk overlijden dan ging het geld naar onze kinderen. 

Dat leek ons wel wat. Zo was het geld nooit helemaal weg. Bovendien werd er 'groen' belegd, dus in duurzame en milieuvriendelijke bedrijven.

Per 1 april 1993 namen wij dus deze levensverzekering / belegging bij een organisatie die toen Eagle Star heette. De kosten waren 50 gulden per maand, later in euro's 22,69 euro.

Eagle Star werd later Falcon Leven en daarna overgenomen door ASR/AEGON.

Maar toen waren we er inmiddels al achter dat we een woekerpolis hadden aangeschaft. De meneer die bij ons thuis was geweest kreeg elke maand geld voor zijn bemiddeling en er werden veel meer kosten ingehouden dan van tevoren was beloofd. Er resteerde daardoor minder geld om te beleggen. En met die beleggingen ging het ook niet al te best. Tenminste, met de beleggingsresultaten. We kregen elk jaar een overzicht van de waarde op dat moment, en de bijbehorende waarschuwing dat we het streefbedrag van 50.000 gulden echt never nooit zouden gaan halen.

We hebben zelfs nog overwogen om de verzekering af te kopen. We zouden er dan 1000 euro - later was het bod 1500 euro - voor vangen. Dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. Gelukkig maar, want zo is op onze 65e verjaardag toch nog een bedrag van 10424,58 euro aan ons uitbetaald. En warempel gisteren kregen we via de organisatie consumentenclaim nog een bedrag van 959,79 euro op onze rekening gestort. Samen goed voor een bedrag van 11384,37 euro.

Vanmorgen heb ik nu maar eens uitgerekend wat wij nu betaald hebben al die jaren en wat het ons heeft opgeleverd: Van april 1993 tot juli 2024, dat is 376 maanden, betaalden wij 22,69 per maand, dat maakt een totaal van 8531,44 euro. 

Als we van de 11384,37 euro opbrengst, 8531,44 euro aan kosten aftrekken houden we 2852,93 euro 'winst' over. Als we het geld op de bank hadden gezet hadden we misschien wel meer rente ontvangen, maar dat reken ik nu even niet mee.

En we zijn gedurende de hele looptijd, al die 31 jaar, verzekerd geweest voor de verzekerde bedragen van 40.000 en 20.000 gulden. Je hoopt bij dit soort kosten toch altijd dat je dat voor niets betaalt. Ik vond het al die tijd een fijne gedachte dat we in ieder geval 'iets' geregeld hadden. 

PS Ik moet nu zelfs weer even wennen aan de gedachte dat we nu bij overlijden zelf voor de kosten van een uitvaart staan. We hebben gelukkig wel gespaard, maar met de huidige inflatie wordt dat geld minder waard en moeten we misschien toch eens verder kijken of we daar iets voor willen regelen.