Superleuk idee voor een klassenfoto, maar dan anders.
Iedereen kan op zijn of haar eigen manier gaan zitten,
daar zie je al iets van het karakter van het kind in,
en Anna is er niet maar er toch ook een beetje bij!
Gedateerd interieur
Kristin Eriksson
'Waiting game'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een situatie die zich afspeelt in de jaren-70.
Dat zie je aan de kleuren en dessins.
De mosgroene velours bank,
- er waren ook sanitair en keukens in die kleur -
het oranje in de lamp en het vloerkleed,
het dessin van het kleed met de ronde banen,
het behang met de grote bloemmotieven
en de lambrisering met de houten latjes.
Er zijn mensen die dit interieur nu nog
heel graag om zich heen hebben,
al noemen we dat nu retro of vintage.
En dan de jonge vrouw op de bank
die smachtend ligt te wachten op iets:
Op iemand die thuis moet komen
of een lover die maar niet belt,
al zou er dan een oranje telefoon
met druktoetsen naast hebben gestaan.
Ook het roken was toen meer gewoontegoed.
Alleen de poes is nog steeds van alle tijden...
Herinneringen aan zuivel in flessen...
Ik vond het altijd heerlijk: melk of vanillevla in een fles.
De vla en de yoghurt kon je op zijn kop zetten
of leeg maken met een flessenlikker.
De kleur dop gaf de inhoud aan:
Melk was blauw, karnemelk rood, yoghurt groen
vanillevla was geel en chocoladevla bruin.
Meer smaken waren er meestal niet.
Mijn schoonvader werkte bij een drukkerij
waar ze stevige papieren wikkels maakten die
om de hals van zo'n fles werden geschoven.
Als een soort kraag, waar de fabrikant dan
nog wat meer productinformatie op kwijt kon.
Die wikkels werden op grote vellen papier gedrukt,
die moesten dan 'uitgedrukt' worden
en in elkaar gehaakt of gevouwen.
Dat was ouderwets thuiswerk.
Ongeveer zoals op deze foto:
In de tijd dat onze oudste dochter er net was,
en mijn Wim als onderwijzer voor de klas stond,
had ik best veel tijd over thuis als ons meisje sliep.
Mijn schoonouders boden van dat thuiswerk aan.
Ik kreeg dan een lading van die vellen met kragen,
die ik dan in elkaar vouwde en als torens opstapelde,
die mijn schoonouders dan weer meenamen
als ze bij ons op bezoek waren.
Ik vond het wel prettig om te doen.
Je hoefde er niet bij na te denken
en ik luisterde dan naar de radio of keek
naar ons kleine zwart-wit televisie-tje.
Het was net zoiets als breien,
een simpele, repeterende handeling.
En ik verdiende er dan toch wat extra's mee.
Want het salaris waar Wim mee thuiskwam
was als eerste 'slachtoffer' van de HOS regeling
eigenlijk echt te laag om fatsoenlijk van te leven.
In het onderwijs kwam je niet in het Ziekenfonds
maar moest je je duur particulier verzekeren.
Als ik die premie van het salaris aftrok hielden
we minder dan bijstandsniveau over.
Ik weet nog dat ik met onze baby in de draagzak
bij de sociale dienst aanklopte om aanvullende
bijstand te vragen terwijl Wim heel hard werkte
in eerste baan als onderwijzer op de Vrije School.
Hij begon zijn loopbaan met een zesde klas.
De leerkracht die de vijfde klas had
verdiende maar liefst drie keer zoveel.
Oh, wat was ik verontwaardigd en strijdbaar.
Bij de Sociale Dienst zochten ze uit
dat we een groot deel van onze premie voor de
ziektekostenverzekering terug konden krijgen
via een aparte regeling en zo kwamen we
toch op een sociaal minimum terecht.
Maar ik vouwde toen gelukkig ook
een tijdje van die papieren flessenwikkels
voor als we iets extra's nodig hadden.
We hadden het toen echt niet breed.
Een terrasje pikken was er niet bij.
En we aten best vaak pannenkoeken.
Maar ik wist toch een buffertje bij elkaar te sparen.
We waren jong en bezig om ons leven op te bouwen
en gewoon heel gelukkig met ons drietjes.
Kijk daar moest ik aan denken toen ik
deze foto zag met de zuivel in flessen.
De boekenboom is klaar voor de herfst!
Heb je een plek in huis die wel wat meer
mag opvallen en wel wat sfeer kan gebruiken,
dan kun je kiezen voor zo'n gezellige boekenboom.
Als de herfstregens straks tegen de ramen kletteren,
zet je mooie muziek op, kies je een warme dekentje,
kaarsje aan, een kopje thee erbij en lezen maar!
Welke zou jij kiezen?
1
2
3
4Ik kreeg deze vier werkkamers
in verschillende kleuren
in mijn mailbox van een verffabrikant.
Leuk om te zien wat de effecten
van het gekozen kleurgebruik zijn.
En wat het effect is op de ruimtelijkheid.
Welke variant geeft meer hoogte, lengte of breedte?
Maar ook welke meer rust, warmte en sfeer?
Ik ben benieuwd welke werkkamer
jullie het meest geslaagd vinden.
Waar zou je graag zitten werken?
En dan vooral ook waarom....
-------------------------------------------------------------------------
Ik kreeg verschillende reacties op deze vraag.
Men koos 1, 2 en 4 om verschillende redenen.
Ikzelf zou grappig genoeg onmiddellijk gaan voor 3.
En dan zeker de werktafel van de muur afzetten
en mijn stoel erachter, zodat je naar buiten kijkt
in plaats van tegen een vlakke muur.
Of de werktafel dwars op het raam,
wat kan als je er niet steeds langs hoeft
en de wand waar de fotograaf nu staat
geen deuren meer heeft.
Petra schreef dat een werkplek
in een gang nooit erg fijn is.
Nu weet ik niet zeker of dit een gang is,
maar er komen wel veel deuren op uit,
wat de rust zeker niet ten goede komt.
Dus dat blijft een punt.
Nu over de kleuren.
Optie 1 heeft een een horizontale lijn met
onder en boven twee verschillende kleuren.
De kleuren zelf zijn mooi, maar op de deuren
wordt deze verdeling niet doorgetrokken,
wat het geheel nogal onrustig maakt.
Het plafond heeft nog weer een andere tint
al met al vind ik dit niet zo goed werken.
Optie 2 heeft een kleed op de grond,
wat het gelijk gezellig maakt,
en er is gekozen voor een warme
kleur groen op twee van de wanden.
Het strookje groen boven de deur en
de witte afstekende plint maakt dat je juist
heel erg voelt waar de ruimte ophoudt
wat de ruimte afbakent en kleiner maakt.
Het lijkt bovendien lager dan het al is.
Bij Optie 4 is heeft de achterwand een kleur,
inclusief de deur en mogelijk de plinten
(net niet te zien achter de manden).
Ook het plafond is mee geschilderd in deze kleur
wat zeker een geborgen en gezellig gevoel geeft.
Doordat het een smalle ruimte is wordt door de
afstekende kleur op het plafond
het pijpenla gevoel wel wat versterkt.
Wat rust geeft is dat rest van wanden en deuren
ook in een en dezelfde kleur geverfd zijn.
Persoonlijk heb ik ook niet zoveel met dat
beige bruin waar hier voor gekozen is.
Optie 3 is voor mij het meest geschikt omdat
er gekozen is om alle wanden en het plafond
in een en dezelfde lichte kleur te kiezen.
Daarmee voel je niet goed hoe laag het is.
Het houtwerk, namelijk de deuren en plinten
hebben ook eenzelfde off-white kleur.
Deze twee tinten hebben niet veel contrast,
en daarmee gaat er niet meer aandacht naar
muren en deuren dan nodig en
valt ook niet er op hoe klein de ruimte is.
De ruimte is als heel neutraal en vanzelfsprekend
om je heen en daarmee kun je de aandacht verleggen
naar alles wat je in wel een afwijkende kleur kiest of verft.
De warmte van de vloer komt mooi uit tegen de ijstinten.
De stoel vind ik mooi, het bureau ook, al zou ik die omdraaien,
ik zou een andere lamp kiezen, wat mooie foto's ophangen,
die mand met rollen papier uit optie 2 erbij zetten
en een vensterbank vol planten nemen.
Maar dat is in alle opties natuurlijk een goed idee!
Volgend jaar weer!
Kijken vanaf de galerij en vanaf de parkeerplaats beneden.
Het was nog wel even spannend gisteren. Het regende tot een uur of zes, maar in de avond hielden we het gelukkig droog.
De mensen van de bioscoop draaiden voor de film om half negen uur zou beginnen een concert van De Dijk, wat de feestvreugde al wel verhoogde. Langzaam werd het donker, mensen zochten een plekje, we brachten lekkere snoeperij en popcorn rond, en toen ging de film: 'Ja zuster, Nee zuster' van start.
Het licht van de parkeergarage was wat te fel, het geluid was in het begin te zacht en voor sommige mensen was het echt te koud, maar de film werd goed ontvangen, er werd meegezongen en na afloop klonk applaus! Volgend jaar weer!
Misschien met meer mogelijkheid voor kennismaken en gezellige napraat. Nu zaten de mensen per etage op de galerij en hadden geen contact met de mensen die beneden op de parkeerplaats zaten. En omdat het koud was bleef daar niemand hangen. Fijner zou zijn om met elkaar ergens terecht te kunnen waar het licht en warm is, maar dat zou misschien in de Broodfabriek, naast de witte muur kunnen? Maar eens gaan overleggen daar!
Buiten Bios Filmavond!
Vanmorgen heb ik met onze huishoudtrap en
een paar slingers uit het vrolijke Burendagpakket
een deel van de parkeerplaats naast onze flat afgezet.
Er mogen even geen auto's parkeren,
want vanavond mag iedereen uit de buurt
daar, op een meegebrachte stoel, gaan zitten
om te kijken naar een film die verzorgd
wordt door Cinemajestic, ook een buur.
We hebben alles geregeld:
vergunning aangevraagd bij de gemeente Zutphen,
geld en burenpakket aangevraagd bij het Oranjefonds,
de bioscoop gevraagd voor de film en de film techniek,
de woningbouwvereniging benaderd voor geld voor hapjes,
een krat vol lekkere knabbels en snoeperij daarvan gekocht,
- de buurvrouw maakt nog verse zoute en zoete popcorn -
een lantarenpaal die net teveel licht gaf, werd tijdelijk
afgesloten door een meneer van de gemeente en
bij de Biopizza mogen mensen naar de wc.
Enne... het lijkt vanaf 6 uur vanavond droog te worden.
Fingers crossed, ik hoop op een gezellige avond,
om met elkaar naar een gezellige familiefilm
te kijken en ook kennis te maken met
nog meer mensen uit de buurt.
Foto's en verslag volgen!
One of those day's
Gustaf Sundin
'One of those days'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een olieverfschilderij dat er uitziet alsof het
een momentopname uit het echte alledaagse leven is.
Spulletjes liggen er niet bewust daar neergelegd,
maar zijn er terecht gekomen omdat het
inderdaad een van die dagen is.
De bewoonster ligt in haar bed
in een fijne, ruime en lichte slaapkamer,
met een lekker groot bed en een houten vloer.
Het is allang licht, ze zou eruit moeten,
maar ze ligt maar wat op haar telefoon te kijken.
Misschien voelt ze zich niet erg lekker of ongesteld,
misschien heeft ze wel liefdesverdriet of een depressie.
Misschien is ze ook gewoon helemaal verliefd en in de war.
Maar gezien de titel doet de sfeer toch wat verdrietig aan.
De kamer ziet eruit alsof je hem makkelijk kunt opvrolijken:
De ramen open, rommel opruimen, bed verschonen,
koffie zetten, een eitje koken, lekker broodje erbij.
Naar de markt voor een vers bosje bloemen,
en dan gaat het heus wel weer.
Maar ja, het is 'one of those days'
soms moet je gewoon wachten tot het over is...
Ramen en deuren gesloten houden!
Uit de oude doos!
Heel geestig stukje van Brigitte Kaandorp
over alle spullen die ons leven over dreigen te nemen.
Tip 1: Ramen en deuren gesloten houden!
Voor een leuk kwartiertje klik op:
Een potlood slijpen of een appeltje schillen
Nanako Kume
Als je toch zo leuk en creatief kunt zijn...
'Prima, niks mis mee' zou Olof zeggen
Deze slaapkamer kwam ergens voorbij,
en hij beviel me gelijk enorm.
Ik ga dan 'vanzelf' onderzoeken
hoe dat kan en waarom dat zo is:
Ik vind het beddengoed fris en fijn,
het licht dat mooi binnenstroomt,
de boom voor het raam volop in blad,
de eenvoudige blond houten vloer,
de mooie hoge witte plinten,
het gezellige bedlampje
en een volle boekenplank.
Een mooi gevormd burootje,
gevalletje: simpel maar 'lekker'...
Ik zou er graag even gaan zitten.
Dit interieur ziet er helemaal niet
bijzonder moeilijk of ingewikkeld uit.
Het oogt eigenlijk juist heel simpel.
Maar er is duidelijk aandacht aan besteed.
En er is misschien juist veel weggehaald.
Als een voorbeeld van 'less is more'.
Als het mijn kamer zou zijn zou er
vanzelf meer kleur in komen.
Zeker iets kleurigs aan de muur,
op tafel een gekleurde pot met potloden,
en een lichte sierasperge in een gele pot.
Een fleurig voddenkleedje op de grond,
misschien een ijspastelkleur op de muur?
Ik weet het niet, het zou groeien.
Maar de basis is helemaal goed!
'Prima, niks mis mee',
zou Olof zeggen.
Geef het door!
Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht.
Bijvoorbeeld een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets
waar ik zelf vrolijk en blij van word.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Hoe je met een beetje fantasie en creativiteit
elkaar gelukkiger kan en mag maken.
Heel simpel, kijk maar eens naar dit
Anders kijken naar de natuur
Leuk idee om te doen met de kinderen,
of gewoon met jezelf natuurlijk:
de kleuren zoeken in de natuur.
Ga je gewoon toch anders kijken!
Naar de kringloopwinkel met een zaag!
Zaag een kruk of een tafeltje doormidden en
je hebt er twee die je elk tegen de muur kunt vastzetten.
Sowieso kun je met een halve tafel nog alle kanten op.
Stoelen kun je ook doormidden zagen om er een dressboy van te maken.
Of op de kop als badkamerrekje.
Of als wandrekje.
Of nog weer anders als boekenplankje of kapstok.
Of een wandrekje voor binnen of voor buiten.
Zo kun je oude spulletjes een tweede leven geven
op een leuke, creatieve en voordelige manier.
Abonneren op:
Posts (Atom)