Binnenkant : juni 2017

Dan gaat de zon schijnen!

Voor iedereen die eens even wil lachen:

Bekijk dit filmpje

Stichting WGDGO

In Zutphen hebben we stichting WGDGO,

met een eigen besloten Facebook groep met heel veel leden.

Het werkt zo:

Je vraagt of je lid mag worden.

Er zijn regels waar je akkoord mee moet gaan.

Leden bieden overtollige spullen aan waar iedereen op mag inschrijven.

Vervolgens wordt er geloot. Ben je de gelukkige dan mag je het op komen halen.

Er wordt van alles aangeboden: meubels, kleding etenswaren, echt van alles!

Ik heb zelf ook wel eens mee geloot en gewonnen:

een knuffeltje, een wasmand, twee rode stoeltjes.

Nu ben ik (in de lappenmand) maar wat aan het opruimen geslagen.

Ik kwam een blikje met Douwe Egberts punten tegen.

Ik maakte een 'advertentie' met deze foto en de tekst:

'Zijn er nog mensen die de punten sparen?'

Ik weet niet hoeveel het er zijn...

Wat schetst mijn verbazing?

Maar liefst 182 mensen wilden meeloten!

De winnares kwam de punten ophalen en was er heel blij mee.

Even later kreeg ik een berichtje:

Het zijn in totaal 2294 punten. Heel erg bedankt.

Wat een goed idee van de mensen achter wgdgo!

En het zal ook best veel tijd kosten om dit goed te managen.

Maar het is een win-win-win-actie!

Ga maar na:

De verspilling tegen gaan, elkaar helpen, de afvalberg verkleinen

en natuurlijk mensen met elkaar in verbinding brengen.

Mijn complimenten!

Jubileum doorgeef kadootjes koffer

Op 1 januari 2017 vierde Binnenkant haar tien-jarig bestaan!

Binnenkant heeft als motto: ‘Gedeelde vreugde is dubbele vreugde!’
en wil het jubileum feestelijk vieren met het doorgeef-cadeautjes-feestkoffertje.

Binnenkant heeft een mooi, houten koffertje gevuld met tien cadeautjes.

Eén geluksvogel krijgt dit doorgeef-cadeautjes-feest-koffertje met inhoud cadeau.
Diegene mag één cadeautje kiezen en de resterende cadeautjes doorgeven.
De volgende doet weer hetzelfde. Tot het koffertje leeg is.
Maar… hóe leuk zou het zijn als de ontvanger zélf ook iets aan het koffertje toevoegt.
Een workshop broodbakken of bloemschikken of een gevulde picknickmand.

Dan blijft de cadeautjes-koffer langer doorreizen en gezelligheid doorgeven…

De reis is op reis gegaan. Hij ging van Anne naar Anke, van Anke naar Josefien, van Josefien naar Marlies, van Marlies naar Ariane, van Ariane naar Karin en van Karin naar Monique.

Hieronder de laatste twee verslagjes van Karin en Monique:

Lieve Jacquelien,

Ik was blij verrast met de koffer op mijn feestje.

Ik heb het koffertje doorgegeven aan Monique.
Ook nog een beetje voor haar verjaardag.

Monique is helemaal idolaat van het memoryspel (heb ik ook nog even over getwijfeld en fijn dat het er nu nog in zit). Is echt iets voor haar, ook lekker voor mee op vakantie. En ik kan het bij haar ook nog weer spelen.

Ik heb zelf gekozen voor het boekje Weg met de warboel. Dat wilde ik echt al heel lang, heel graag hebben. Ik heb het boekje Ecomama’s toegevoegd aan het koffertje.

Kortom het was heel erg leuk om de reis van de koffer mee te mogen maken. Ik blijf zeker volgen waar hij allemaal nog terecht gaat komen in jouw jubileumjaar.

Liefs Karin

Hoi Jacquelien,

De koffer is op haar reis terecht gekomen bij Yvonne, zij heeft met veel plezier de koffer in ontvangst genomen.

Ze was erg verrast en vond het leuk om hem te krijgen.

Ik heb het memoryspel gekozen. Dat is erg origineel en mijn man Pieter vond het zo gaaf dat ik geen andere keus meer had. Het spel gaat mee in de caravan.

Ik heb er zelf een boekje in gedaan over mindfullnes. Ik heb er ooit een training in gedaan en er heel veel aan gehad. Het is een levenswijze geworden.

Monique

De gehele kofferreis is hier te volgen!

Liever een echte logeerkamer!

In ons nieuwe woonproject zouden we ook graag een mooie logeerkamer krijgen.

In dit superleuke filmpje kun je zien waarom dat fijner is dan improviseren...

En je moet wel lachen, echt waar!

filmpje

De naobers hopen er het beste van!

Nou, zeker weten....

We hopen er het beste van!

- de stentor van vandaag -

Om het te kunnen lezen even op de foto klikken!

Zonne-energie lichtje!

Ik ben geen kampeerder of outdoorfan, maar ook voor mij

kunnen deze lichtjes op zonne-energie best handig zijn.

Gewoon voor in de tuin.

Het lichtje is ontworpen om lang mee te gaan, is waterresistent en kan drijven.

Het is licht in gewicht en opvouwbaar, dus handig voor onderweg.

Uitgevouwen meet het lampje 11 bij 11 centimeter.

Acht uur opladen in de zon is goed voor acht tot twaalf uur licht;

bij een oplaadbeurt van vijf uur geeft het lampje vijf à acht uur licht.

Duurzaam; je hebt geen elektra nodig, waxinelichtjes, batterijen of olie.

Gewoon overdag in het zonnetje zetten en klaar ben je als het donker wordt.

Of het echt gezellig licht geeft kan ik zo op deze foto's niet goed beoordelen.

bron

Nachtkastjes

Even iets opbiechten: Ik heb geen nachtkastje. Geen ruimte.

De slaapkamerdeur zwaait naar binnen open

en ons bed staat aan mijn kant pal tegen het deurkozijn aan.

Mijn boek en telefoon leg altijd ik half onder mijn bed op de vloer.

Een keer zette ik daar ook even een volle kop thee neer.

Iemand deed argeloos de deur open: Theeballet!

Gelukkig hebben we marmoleum, dat kan je simpel dweilen...

Mijn leeslampje hangt boven mijn bed,

net iets te hoog naar mijn zin, maar voordeel is daarvan

dat ik - als mijn bedbodem om hoog zet - dan ook nog licht heb.

Maar ja, als je zelf geen ruimte hebt voor een nachtkastje

zie je van de weeromstuit steeds overal hele leuke nachtkastjes!

hangende kastjes, aan de muur (leuk, een boek past op het 'huisje') of aan touw

met of zonder laatje

leunende tegen de muur of schuivende over het bed

krukjes

of gewoon een tafeltje

een dichte of een open kist, op wielen of niet, een boomstronk

zelf gefabriekt, gewoon voor de lol of juist heel praktisch

of een traditioneel nachtkastje wat je overal kunt kopen...

Welke zou jij kiezen?

Creatief met stoeptegels

Met stoeptegels of grindtegels, wat planken of pallets

fabriek je heel simpel iets van buitenmeubilair

om buiten te koken of een buffetje op te zetten.

Wel even de pallets aan de muur vastzetten,

die tegels kunnen beter niet op je tenen vallen...

Nationaal hitteplan!

Uit de oudejaarsconference:

Het Nationaal Hitteplan is van kracht.

Claudia de Breij geeft tekst en uitleg.

Tip: niet te hard lachen, want dan krijg je het nog warmer...

filmpje!

Lappenmand update

Voor degenen die willen weten hoe het gaat met mij en mijn ongebruikelijk lange lappenmand ( is niet verplicht om te lezen hoor...) volgt hier een update:

lap·pen·mand (de; v(m); meervoud: lappenmanden)

mand waarin verstelwerk ligt: in de lappenmand liggen (of: zitten) ziek zijn

Al sinds 3 mei heb ik af en aan buikpijn. Links. Eerst dacht ik een niersteentje. Ik kreeg diclofenac voorgeschreven. Het hielp niet genoeg en na een nachtelijk bezoek aan de huisartsenpost werd ik verwezen naar de uroloog. Na een echo, een ct-scan en een blaasonderzoek wist de uroloog het op 26 mei zeker: Ik had geen last (meer) van niersteentjes. Mogelijk was er eentje gepasseerd, maar bij blijvende pijn moest ik maar weer terug naar de huisarts.

Eind mei de huisarts maar weer eens bezocht. Die kon er ook niets van maken en verwees me naar de internist. Inmiddels had ik naast de pijn links een hele vervelende pijn in mijn maag erbij gekregen, volgens de huisarts een maagwandontsteking door de pijnstillers.

Terwijl ik wachtte op die afspraak bij de internist kwam ik tweede Pinksterdag weer (met hevige pijn en zorgelijk over wat er toch met me zou zijn) bij de huisartsenpost en werd gezien door een huisarts die vermoedde dat het met mijn darmen mis was. Door maagpijn en de pijnstillers zou ik links boven in de dikke darm een verstopping hebben en waren het darmkoliekpijnen. Ik kreeg een verandering van perspectief en andere medicijnen.

Drie dagen later kon ik vervroegd naar de internist. Een vriendelijke dame die niet speculeert maar goed onderzoek doet. Er werd weer bloed geprikt. Alles bleek goed. En ze gebood een maag- en een darmonderzoek.Weer tien dagen wachten. Met pijn en hoofdbrekens. Maandagmorgen was ik aan de beurt. Inmiddels bijna 7 weken na het begin van de klachten. Ik moest zondagmiddag en maandagmorgen vroeg laxeerdrank drinken om de darmen te spoelen. Dat ging wonderwel heel goed. Ik dronk braaf liters van dat spul plus nog extra veel thee, appelsap, water en heldere bouillon. Maandagmorgen half 9 was ik er meer dan klaar voor. Door de verpleegkundigen in de behandelkamer werd ik voorbereid voor het onderzoek. Ik zou gelukkig een roesje krijgen.

De arts die het onderzoek zou doen kwam achter een pc vandaan en gaf me een hand. Hij moest me wat vertellen: Er was een vlekje op mijn lever te zien was geweest op de ct-scan. Dat kon onschuldig zijn, maar daar moest zeer beslist goed naar gekeken worden. Mijn eigen internist had - volgens hem - dat niet gezien omdat de radioloog er wel een opmerking over had gemaakt maar het niet in zijn conclusie had genoemd. Dat hij het zelf nu wel wist kwam omdat hij zorgvuldig het hele verslag had doorgenomen.

Ik schrok me wezenloos. Ik werd direct erna onder zeil gebracht. Toen ik wakker werd zat Wim naast mijn bed en vertelde ik hem erover. Ik was er rustig onder. Bedacht me wel dat die lever vast niet de oorzaak zou zijn van mijn pijnklachten. Eigenlijk had ik geluk dat ik zo'n zorgvuldige arts had getroffen. Dat het nu ontdekt was en dat er hopelijk wat aan gedaan kon worden...

Ik heb deze arts nadien niet meer gezien maar kreeg een briefje mee waar op stond dat mijn maag geen zichtbare afwijkingen had en dat de darm er ondanks een poliep rustig uitzag. Iets om blij mee te zijn natuurlijk, alhoewel die poliep nog onderzocht moest worden.

Maar vanmorgen was het gedaan met die rust. Ik werd heel nerveus wakker. Ik zag allemaal (uitgezaaide) beren op de weg. Dat werd versterkt doordat ik niet meer wist hoe ik eigenlijk was thuisgekomen. Ik was een stuk uit mijn herinnering kwijt. Een rare gewaarwording. Vervreemdend. Had ik dat van die levervlek misschien niet goed gehoord of mogelijk zelf bedacht??

Ik kreeg vanmorgen helaas ook weer die pijn in mijn buik en in mijn maag. Alles voelde opgezet en opgeblazen. Moest ik nu weer wachten op een oproep voor de internist? Weer een week in onzekerheid? Ik kon het niet verdragen. Ik heb de assistente van de internisten gebeld en verteld wat ik had gehoord. Ze beloofde me dat mijn arts me zou terugbellen voor overleg.

Om vijf uur, ik was inmiddels op van de zenuwen, belde mijn internist terug. Ze vertelde dat ze het met de andere arts had opgenomen en dat het een ongelukkig moment was geweest waarop hij mij had geinformeerd. Ik was overigens overtuigd van zijn beste bedoelingen. Maar had wel de schrik te pakken gekregen. Had hij het niet beter eerst met haar kunnen overleggen?

Maar ze had nieuws: Zij had nog eens goed naar de scan gekeken en wat bleek: Die plek op de lever was twaalf jaar geleden ook al gezien op de scan die toen was gemaakt vanwege een acute niersteenkoliek. En is in al die jaren niet veranderd. Dus niet iets om verder te onderzoeken. Waarom er twaalf jaar terug geen verder onderzoek naar is gedaan weet ik trouwens niet maar voor nu konden we het wegstrepen. Wat was ik opgelucht!

Maar hoe nu verder? Ondertussen voel ik me nog steeds beroerd. De arts begrijpt dat het voor mij lang genoeg geduurd heeft. Mijn klachtenbeeld is onduidelijk, maar de pijn blijkt duidelijk genoeg.
Ze wil vaart maken en heeft me nu voor nog andere onderzoeken aangemeld. Blijkbaar wil ze door van alles uit te sluiten er achter komen wat me mankeert. Ze gaat iets onderzoeken met parasieten en een lactose intolerantie test. En nog een uitgebreidere ct-scan.

Want waar komt die pijn en misselijkheid toch vandaan? Wie het weet mag het zeggen!

Soul broeken en printjes!

Gisteren zag ik deze foto links voorbij komen. Wat een mode hadden we begin jaren 70!

Gelukkig zag ik even later dezelfde broek met een ander hoofd erboven, dat hielp... een beetje.

Ja ja, soul broeken noemden wij deze wijd uitlopende, hoge taille broeken.

Ik heb ook een soul broek gehad! Toen ik 12 of 13 was.

Ongeveer het model hier links onder. Ik was ook zo dun! Echt waar!

In een stof wit, geel blauwe ruit, ongeveer zoals de stof de tweede van onderaf rechts.

Daar kon je me in uittekenen.

Ik had of mijn soul broek aan of een mini-rokje met witte hoge kniekousen.

En de jongens die dit droegen met dit haar erbij waren - vonden wij - stoer en leuk!

T'is wat...

Een onverwacht liefdesliedje!

Vanmiddag fietsten Wim en ik naar de IJsselkade, even er uit,

lekker aan het water zitten, een windje erbij, in de schaduw van de grote boom daar.

Er lag een partyboot te wachten op mensen die daar vandaag een feestje op gingen vieren.

Stephan, de muzikant voor dat feestje, zong - in afwachting van het vertrek van deze boot -
geholpen door Wim, voor mij een lief liefdesliedje. Zo leuk en fijn!