Jarig!


Gisteren waren we jarig. Allebei. 
Allebei zijn we 62 jaar geworden. Het is wat...
Afijn, we hadden wat vrienden uitgenodigd
om een taartje met ons te komen eten om het te vieren.
Maar mijn verkoudheid hield aan.
Hoesten en proesten en niezen en snuiten.
Af en toe ook verhoging en algeheel slap. 
Ik begon er tegenop te zien; 
ik wil ook niemand aansteken.
 
Maar ja, het is ook de verjaardag van Wim
die een feestje door zijn neus geboord zag worden.
Maar hij vond het ook beter om ze allemaal af te bellen.

Hij fietste 's morgens langs de bakker 
en zijn werk om daar te trakteren.
En hij kocht een bos rozen voor ons.
Dat was toch nog feestelijk, want aan het kopen 
van cadeautjes was ik nog niet toe gekomen. 
Ik was al tien dagen de deur niet uit geweest, 
behalve voor een ommetje over de dijk.
Ook feestelijk was dat we heel veel appjes en berichtjes 
kregen met lieve woorden en hartelijke felicitaties. 


In de loop van de ochtend leek het ons om allerlei redenen
toch een goed idee om alsnog Corona uit te sluiten,
dus we maakten een afspraak bij de teststraat.
Er zijn leukere dingen om naar toe te gaan,
maar Wim mocht mee om me te ondersteunen
en degene die mij testte was heel lief en rustig.

Opgelucht kwamen we weer thuis.
Wim ging naar het vrouwenvoetbal kijken.
Een lieve vriend kwam een boeket bloemen brengen:
'Ik kom niet binnen hoor, maar toch even wat afgeven'.
Kijk eens hoe mooi!


 Ik haalde de post uit ons postvak.
Een stapel lieve kaarten en een pakje.

Het handschrift op het pakje herkende ik niet, dus best spannend.

Kijk eens, een pakje met allemaal leuke kaarten 
en andere zelfgemaakte goodies.
Van iemand die ik helemaal niet kende.
Ik schoot er gewoon even van vol.

De maakster schreef erbij dat ze genoot van mijn blogjes.
Ze begreep ook goed dat ik soms bang ben,
zoals voor mijn veerkracht en gezondheid. 
Daar had ze ook nog een goede tip voor:
'Als je jezelf op de kop geeft, 
geef dan eens een grote bek terug!'



Zelfgemaakte kaarten met envelopjes,
pakjes met thee, met chocola of een pakje zakdoekjes.
een pakje met memoblaadjes, kleine opschrijfboekjes,
en leuke kaartje met opbeurende teksten en
cadeau - doosjes om zelf te vouwen.
En echt ook heel veel!

De naam van de maakster 'Annet' stond erbij
ik achterhaalde haar telefoonnummer
en ik belde haar op om te bedanken.

Wat een aardige vrouw!
Ze vertelde dat ze sinds april 
vorig jaar (de eerste Corona golf)
dit soort kaarten en goodies maakte.

Ze zette ze op straat neer. 
Mensen mochten ze gratis meenemen mits ze 
ze zouden sturen naar iemand die ze 
er blij mee konden maken.

 Een gift voor het goede doel hoefde niet, 
maar mocht in haar brievenbus.
Ze had zo al 1110 euro verzameld voor Dorcas.
Wat een lieverd he?


In overleg met Annet heb ik afgesproken dat 
als iemand interesse heeft in dit soort kaarten 
dat ze via mij haar gegevens mogen krijgen.
Dit om te voorkomen dat ze ineens heel veel vraag krijgt
en ze moet ook een beetje op zichzelf passen
en ze wil niets meer doen onder (tijds)druk.   

En dan aan het eind van het gesprek nog wat:
Ze vroeg, klopt het dat jouw man van Heeringen heet?
Nou, lang verhaal kort: Ze zijn familie.
Haar oma was de zus van de opa van Wim.
Is dat niet leuk? 


Of het zo niet genoeg was kwam even later 
de bloemist deze prachtige bos bloemen brengen, 
met de chocola die vooral Wim heerlijk vond!
Van vrienden. Zo lief.

Toen kwam er nog een vriend met een mooie fles olijfolie, 
een mooi stuk zelfgemaakte zeep op een geglazuurd schoteltje 
en een pak chocoladetruffels, wederom weer heerlijk voor Wim.
Even op het balkon op afstand een praatje gemaakt.

We hebben gebeld met de ene dochter
en ge 'videobeld' met de andere. Altijd heerlijk!

Later hebben we bij de buren, de Biopizza
een pizza besteld, opgehaald en gedeeld. 
Heerlijk. Een glaasje wijn erbij.  
Toen voelde ik me toch nog jarig.

Voor de verandering heel goed geslapen 
en vanmorgen deze positieve uitslag.


Het was een bijzondere verjaardag dit keer.
Ik ben heel blij en dankbaar dat we  
samen weer een jaar ouder mochten worden. 


Dit is vast een fijn huis

 



Jim Holland

'De groene kamer'

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Dit schilderij laat de binnenkant van een huis zien.
Dat huis heeft kamers met vrolijke kleuren.
De zon schijnt naar binnen door de schuiframen.
Het heeft een mooie vloer en hoge plinten.
Er staat een stoel met een kussen.
Er hangt een schilderij boven.
Het is vast een fijn huis!



Fijn wonen!




Ik kreeg deze foto in mijn mail van een designwinkel.
Prachtige meubels. Prachtige ruimte.

Ik weet dat de firma graag meubels wil verkopen.
Ze hebben - denk ik - deze opstelling gemaakt
omdat dat commercieel het beste zou zijn.

Mij valt als binnenhuisarchitect direct op 
dat het om fijn in te wonen veel beter kan.

Dat ligt niet aan het kleed, 
wat mooi en ruim is 
en echt een wooneiland vormt, 
waar de meubels - zonder kleed -
meer verdwaald zouden staan 
en niet zo'n eenheid zouden vormen 

Maar.... wie gaat er met deze pui en dit uitzicht
nu in vredesnaam daar met de rug naar toe zitten?

Ik zou de grootste bank aan deze kant van het kleed
met de kijkrichting naar het raam zetten. 

En het stoeltje - met het tafeltje - bij het raam, 
deel van de kring, maar toch ook schuin naar buiten kijkend.

Het lage kastje zou ik dan aan de overkant zetten, 
zodat je iets hebt aan de lamp die er op staat,
en je er ook bijvoorbeeld een tv op kan zetten 
of iets groots en moois boven hangen.

 De vloerlamp zou dan in de linkerhoek kunnen.
En het planten tafeltje zou ik ergens tegen de muur zetten, 
want nu valt het eigenlijk qua beeld weg in het groen.

Een wat grotere plant of een mooie bos bloemen 
zou het ook prachtig doen in deze ruimte.

Misschien linnen gordijnen voor wat zachtheid.
En wat meer kleur zou ook niet misstaan. 
En wat boeken en een dekentje.
En wat persoonlijke 'vrolijkheid'.

Maar ja, niemand vraagt mij wat 
en ik ben geen verkoper van meubels.


 

Een dikke week niet veel uitrichten...


Vanmorgen werd ik gebeld door iemand van de gemeente Zutphen om me uit te nodigen voor een ontmoeting met onze burgemeester. 
Hoe leuk!

Ik kon donderdag al komen, maar aangezien ik nog steeds verkouden ben, en de burgemeester natuurlijk niet aan wil steken, hebben we het op 10 augustus gepland. 

Om 10.30 uur mag ik me melden. Met mooi weer zitten we buiten op het dakterras van het gemeentehuis. En mocht het regenen binnen maar dan met uitzicht op datzelfde dakterras. 


Ik neem aan dat ik dan weer fit ben, maar ondertussen voel ik me nu nog steeds niet boven Jan.

Eind van de week zijn Wim en ik jarig. Eigenlijk wilde ik nog even naar de kapper van tevoren. Maar ik geneer me gewoon om ergens binnen te zijn en dan een van mijn indrukwekkende hoestbuien ten toon te spreiden. Beter van niet. Ook het uitzoeken van een cadeautje in een winkel of het bezoeken van een terrasje laat ik even aan mij voorbijgaan. Straks gaan we voor het eerst in 9!! dagen even naar buiten voor een ommetje. Het is wat!

Geluk bij een ongeluk, ik ben weer een pondje afgevallen, en alle kleine beetjes helpen richting mijn streefgewicht.

Dus, een dikke week niet veel uitrichten, wat heb ik in die tijd gedaan?

TV gekeken. Veel sport natuurlijk, Zomergasten, maar ook elke uitzending van 'De slimste mens'!

Gisteren de hommage aan Epke Zonderland bij Umberto. Dat vond ik heel ontroerend. Vooral zijn moeder, die bij elk compliment niet kan nalaten om te zeggen dat ze: 'Ook heel dol en trots is op haar andere kinderen hoor...'

Ik heb alle afleveringen van de seizoenen: 'Meer dan goud!' terug gekeken op NPO plus. Wat een mooie verhalen. Elke keer zit ik met de zakdoekjes in de aanslag te kijken. Dat valt gelukkig helemaal niet op tussen het echte snotteren door.

Ik heb series ge 'binge watched':
NPO - Juliana - 8 afleveringen
NPO - Swanenburg - 8 afleveringen
NPO - Diana's Decades - 3 afleveringen
NPO - Hoe mijn keurige ouders in de bak belandden - 6 afleveringen
Netflix - Virgin River seizoen 3 - 10 afleveringen

En films gezien:
NPO - The WifeNetflix - The Good Liar
Netflix - The Last Letter from Your Lover
Netflix - La Tete en Friche

En ik heb gelezen:
'De wilde stilte' van Raynor Winn (opvolger van 'Het zoutpad')
'Cliffrock Castle' en 'Terug naar Cliffrock Castle' van Josephine Rombouts
'Maak ruimte' van Juul Martin

En er ligt nog een stapeltje op me te wachten met onder andere:
'Morgan' van Bas Steman
 
Ik heb de moeilijke sudoku van de Volkskrant op zaterdag opgelost.

Ik heb geblogd, mailtjes beantwoord, wat on-line werk gedaan, af en toe gekookt, beetje afgewassen en een wasje gedraaid en de boel hier een (heel klein) beetje geredderd.

Ik vond vanmorgen ineens dat ik maar eens iets moest gaan breien of een schortje moet gaan maken, om zo mijzelf wat op te monteren, want ik voel me schuldig omdat er zo weinig uit mijn handen komt... 

Vooral het me zo passief laten afleiden stoort me. Ik merk dat ik snel verval in piekeren over mijn gezondheid. Dat wil ik niet, ik probeer me ook te ontspannen en mezelf gerust te stellen, maar dat lukt niet altijd. Natuurlijk, ik voel me kwetsbaar. Ik heb ook al het een en ander achter de rug. Ik maak me zorgen om de gezondheid van anderen. Mijn schoonouders hebben het zwaar. En ik heb verdriet omdat een dierbare vriend een hersentumor heeft en niet lang meer te leven. 

En ik kan er niets aan veranderen. Ook niet aan al het slechte nieuws dat elke dag tot ons komt. En dan ga ik bijna onderuit om een verkoudheid. Dat is toch belachelijk. 

Soms is het leven gewoon niet eenvoudig.  
En dan ga ik maar weer wat lezen of een filmpje opzoeken.... zucht....


PS Blijft overeind staan dat ik dolblij en dankbaar ben dat er mensen zijn 
die zulke mooie boeken schrijven en mooie films en series maken om van te genieten.


Oproep van onze burgemeester!


Op Facebook las ik deze oproep van onze burgemeester:



Zo’n prachtig terras als werkplek deel ik graag met jou.

Heb je leuke ideeën over hoe het nog bruisende en leuker kan worden in Zutphen? Heb je een plan wat je graag eens wilt voorleggen? Ik drink graag een kop koffie met je op mijn terras.

Stuur een mailtje naar burgemeester@zutphen.nl met het onderwerp waarover je wilt spreken. En wellicht spreken we elkaar dan binnenkort!
PS veel mensen reageren alsof ik Sinterklaas ben.. het gaat om het samenspel!

Dus : Wat wil jij doen voor je leefomgeving?
En waar kunnen we elkaar versterken?



Die oproep kwam als geroepen: Ik heb haar het onderstaande gemaild!

Beste Annemieke,

Wat een fijne oproep las ik op Facebook. Dankjewel.

Ik heb wel een onderwerp om te bespreken.

Laatst waren mijn man Wim en ik aan het fietsen. We maakten en mooie tocht langs Tonden, Hall en Brummen. We reden daar hele stukken in het bos of tussen de bomen door. Op een open plek hebben we op een bankje in de schaduw onze meegenomen koffie gedronken. Het was er rustig; we zagen (en hoorden soms) vogels, vlinders, libelles en de toppen van de bomen gingen rustig heen en weer in de wind.

Op de terugweg reden we via Brummen en zagen de IJssel die daar door het hoge water zo enorm breed was geworden. Prachtig, maar ook wel wat iets waar we met zorg naar keken, gezien de overstromingen in Limburg in die dagen.

Ik ben helemaal niet zo van de natuur, ben meer een stadsmens. Ik ben er ook niet zo mee op de hoogte; Mijn man zegt dan zoiets als: ’Hoor je dat? Dat is een Tjiftjaf!’.

Maar de rust die uitging van het fietsen door het bos maakte me heel gelukkig.

Met twee kleine kleinkindjes krijg ik de laatste jaren steeds meer de behoefte om te ‘kunnen doen wat we maar kunnen’ aan de klimaatveranderingen.

Mijn streven en verlangen is om in Zutphen meer bomen te hebben.


If the heat bothers you, plant a tree

If the water bothers you, plant a tree.
If you like fruits, plant a tree.
If you like birds, plant a tree.
And if you like life, plant many trees!


Er zijn in Zutphen beste veel plekken met mooie bomen

Bijvoorbeeld op de Bult van Ketjen zit je heerlijk onder de bomen met uitzicht op de IJssel.

Zo woonden wij tot twee jaar geleden aan de Prins Bernhardlaan die met de kastanjebomen echt een fijne sfeer heeft.


Wij wonen nu op de Noorderhaven, waar hele stukken zijn die onbarmhartig ‘stenig’ zijn. Zoals bijvoorbeeld het Polplein. Auto’s staan daar in de zon te bakken. Hoe fijn zou het zijn als wat rijtjes daar bomen tussen zouden staan?

Maar ook andere straten op het industrieterrein zijn echt sfeerloos en schaduwloos.

In de stad zie je dat veel mensen geveltuintjes hebben en bloembakken.



Maar op plekken waar bedrijven zijn en er geen mensen wonen is er niemand die zich daar verantwoordelijk voor voelt. Ik zou tenminste zelf ook niet weten hoe je het zou moeten aanpakken om op dat soort plekken meer bomen aan te planten.

Nu heeft de bomenstichting wel een afdeling Zutphen die daar vast wel meer over zou weten.

Ik weet ook van het project ‘Plan Boom’ die tien miljoen extra bomen wil planten in Nederland. Er is hulp beschikbaar en ook de kosten hoeven niet heel hoog te zijn.

                                                               bron

Wat is nu mijn idee?

Ik zou het fijn vinden als we de mensen in Zutphen vragen of zij plekken kennen waar ze graag meer bomen zouden willen zien. In hun eigen tuin of straat kunnen ze met wat aanmoediging vast zelf veel beginnen.

En als dat plekken in openbaar gebied zijn dan zouden we hulp kunnen vragen aan de bomenstichting en ‘Plan Boom’.

De gemeente zou iets kunnen doen voor meer bekendheid: Op de website van de gemeente of in de kranten.

En mogelijk zou ook de afdeling groenbeheer ook kunnen meewerken.

Zou het een idee zijn om er een keer over verder te praten?


met vriendelijke groet,

Jacquelien








Een iglo van koelboxen

 


Ik kwam deze intrigerende foto tegen op Facebook.
Een iglo gemaakt van koelboxen.

Ik kwam er achter dat dit kunstwerk 
van de hand is van Michael Johannson
en ook heeft gestaan in Museum Voorlinden
Daar zijn onderstaande foto's van.




Ik kreeg het idee dat hij hiermee een statement 
wilde maken tegen de klimaatverandering.

Maar ik ontdekte dat hij vaker beelden opbouwt 
van gebruiksvoorwerpen als koffers, kisten, dozen,
apparaten, meubelstukken, flessen, potten en zo meer.
 

Op deze website lees ik:

De werkwijze van Michael Johansson (1977) is er 
één van verzamelen, ordenen, stapelen en puzzelen. 
De alledaagse objecten die hij bij elkaar brengt geeft hij 
een nieuwe vorm en context in zijn sculpturen en installaties.

Hij struint rommelmarkten en kringloopzaken af 
om oude televisies, transistorradio’s, videorecorders 
en andere apparatuur en objecten te verzamelen. 
Vervolgens rangschikt hij ze op kleur en brengt 
ze allemaal samen in één nieuw object. 

Zijn kunstwerken worden ook wel getypeerd als ‘real life tetris’. 
Deze sculpturen construeert hij niet alleen voor museale tentoonstellingen 
over de hele wereld, maar ook in publieke ruimtes, zoals in steegjes en portieken.


Intrigerend!

En inspirerend, ik krijg gelijk zin om ook zo iets te doen...


Verkouden



Nog steeds verkouden.
Merk dat ik na vijf dagen snotteren,
proesten, niezen, zweten en hoesten 
er echt schoon genoeg van heb.

Mentaal en emotioneel voel ik 
me toch ook wat aangeslagen.
Mijn vertrouwen in mijn gezondheid en ikzelf
zijn niet altijd de beste vriendjes meer na de borstkanker.
  
Ik hoop dat ik morgen nu echt op ga knappen.
Nu nog een lekker theetje met citroen en gember,
en hopelijk een goede nacht slapen...



Het leven gedeeld



Paul Klee

'Full Moon'
1919

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.


Dit schilderij van Paul Klee,
- hoe geabstraheerd dan ook -
geeft me een gevoel van 'thuis'
.
Het is maar een klein gehuchtje,
met verschillende huizen,
een kerkje misschien,
schuren en landerijen,
bomen en tuinen.

Maar er wordt hier samen gewoond,
het leven gedeeld en vorm gegeven.

En ook hier is het eens per maand volle maan!
Vertrouwen wekkend toch?


Lief beddengoed

  

 
 
 
 
 
 
 
 

 
 tweepersoons kussensloop


 
 
Maandagavond werd ik wat verkouden.
Ik heb dinsdagmorgen voor de zekerheid 
een sneltest gedaan omdat ik dinsdagavond
een eetafspraak met vriendinnen had.
Die was gelukkig negatief.

Maar ik voelde me echt niet lekker 
en heb de afspraak toch afgezegd.
Mijn woensdagmorgen afspraak ook.

Wim heeft net kippen/groentesoep gemaakt.
Al mijn eten smaakt me heerlijk.
Geen koorts of lage saturatie.

Maar ik lig al bijna drie dagen te 
snotteren / luieren op mijn bedje.

Ik keek naar twee seizoenen: 
'Meer dan goud' op NPO plus.
Elke keer weer in tranen 
van de mooie verhalen.
Echt een aanrader om terug te kijken.

Enne... ik heb me in eigen bedje   
eens verdiept in lief beddengoed! 

Daar knapt een mens van op.