Opruimen van vintage spulletjes

Tja, nu komen we bij het opruimen bij spullen 

terecht waar ik toch nog heel dol op ben.

Zoals deze vintage salontafel.

Ik ken de naam van de ontwerper niet. Iemand?? 

Het is een buisframe met een rotan onderblad

en met - oorspronkelijk - een dik glazen blad, 

vierkant met afgeronde hoeken.

Onze dochter is er ooit op gaan zitten 

en daar kon de glasplaat helaas niet tegen.

Op de rechter foto laat ik nog een stukje 

van het overgebleven blad op de juiste plek zien.

Misschien is het met een mdf blad, 

in een mooi kleur geschilderd, ook mooi.

Wie zin heeft om er mee aan de slag te gaan

mag het onderstel bij ons komen ophalen.

En deze jaren-60 rekjes. Met een heel klein beetje roest.

Te fragiel voor boeken, maar misschien voor handdoeken??

Ze zijn 44 en 64 cm breed. Wil iemand ze hebben?

Wat je nog meer met een duimstok kunt doen?

Een dichte duimstok kun je gebruiken als kaartenhouder.

Een uitgevouwen duimstok ook gebruiken 

om plaatjes tussen te steken, een ster van te vouwen of 

om een wandlamp scharnierend mee uit te trekken.

Van de losse latjes maak je ook de voorkant van een smal plankje

Hierboven links zie je dat je een letter W kunt maken met een duimstok.

Die valt me gelijk op omdat mijn Wim een paraaf heeft met een W.

Je kunt overigens ook een mooie M maken.

Dus onze koning en koningin hebben het maar makkelijk! 

Een letter J gaat weer niet echt lukken....

Voor op de kinderkamer of zo...

Leuk kapstokje voor op een kinderkamer of zo...

Het kost alleen wat tijd, een beetje verf,

 een plankje en de haakjes natuurlijk.

Succes!

Kaarten of tekeningen ophangen

Stel, je wilt een paar mooie kaarten aan de muur hangen.
Maar je wilt ze niet echt helemaal inlijsten.

Dan kun je ze gewoon los op de muur plakken met een gezellig tape-je, of ze met opvallend gedecoreerd tape rondom vastplakken.

Of ze met spuitlijm of behangplaksel als behang direct op de muur vastplakken. (maar dan krijg je het er nooit meer helemaal heel vanaf...)

Je kunt ook tekenklemmen aan de muur (of aan plankjes) schroeven waar je het plaatje of de foto mee vastklemt.
Leuk als een serie, met gekleurde vellen papier erachter. 
En ook nog eens makkelijk te verwisselen.

Even de stekker eruit!

- gewoon even doen -

Opmaken!

Er verdwijnen steeds meer spullen hier uit huis. Spullen die ik weggeef en op worden gehaald, zoals deze week een gevarendriehoek, we hadden er drie, verschillende huistelefoons, een enkele en twee duo-sets,- ook nog een paar van mijn moeder -, een ook nog een mooie nooit gebruikte bbq en een boodschappenmandje. Mensen verlaten hier blij het pand met hun spullen. Opgeruimd staat netjes.

Maar waar ik nu ook mee druk ben is 'opmaken'. Dingen opmaken voor ik nieuwe koop. 

Heerlijk om te doen en met al die kleine beetjes helpt het toch. Zo heb ik geschenkverpakkingen douche-spul op de badrand gezet. Eerst opmaken. Datzelfde geldt voor de kleine reistubetjes tandpasta en een stelletje gastenzeepjes. 

In de keuken heb ik pannenkoeken gebakken met een restje volkorenbloem, verzin ik gerechten met blikjes die er al een tijdje staan. We aten weer eens risotto, want er stonden nog drie pakken. We aten ons vriesvakje leeg en ik kookte ook een keer een rondje door de koelkast. Heerlijk.

Ik vond nog zes soorten pakjes losse thee die we, hoe lekker ook, niet blijken te gebruiken. Die wilde ik niet opmaken maar heb ik weggegeven aan iemand die dat geduld wel heeft. Opgeruimd!

Bij onze laatste etentjes dekte ik de tafel met kerst servetten. Een maand na Kerst. Niemand maakte het wat uit. En ze zijn nu gebruikt en liggen geen stof te verzamelen tot volgend jaar.

Ik heb mijn wolmand nu bijna leeg. Een paar mooie bolletjes heb ik omgetoverd in babytruitjes en -mutsjes.  Alles wat er nu nog is zijn restjes die mijn schoonmoeder verwerkt in lappendekentjes.

En nu ik voor mijn dochter een mooi vest wilde breien ging ik naar de winkel voor iets nieuws. Ook weer eens leuk.

Ik deed een wat gepilde panty in de voddenbak in plaats van te denken dat ik die nog wel eens aan kan als ik toch de deur niet uit hoef. Ik deed laatst een schoonmaakklusje met een vaatdoek die zijn beste tijd gehad had en deed hem na afloop in de vuilnisbak. En ik heb eens goed naar mijn boodschappentassen gekeken. Met sommigen wil ik eigenlijk niet meer gezien worden. Weg er mee. Dat gaat eigenlijk een beetje tegen mijn natuur in, want ik ben best zuinig op mijn spullen, maar met de vraag in het achterhoofd: wil ik dit meenemen als we gaan verhuizen wordt van alles makkelijker.

Zo wil ik nu binnenkort alle handdoeken eens doornemen.We hebben er teveel en er zijn er best een stel die nu toch echt dunner worden. Ik begreep dat je die goed kwijt kunt aan mensen die ze kunnen gebruiken om hun honden te wassen of voor op de camping of zo... En dan gaan wij onze fijne, rulle handdoeken gewoon in gebruik nemen.

En alle pennen die we hebben eens controleren of ze het nog doen... Lekker bezig dus.

PS Ook een soort opmaken: Ik herlees boeken en besluit dan of ik ze wil houden. Sommige staan blij te pronken in de boekenkast omdat ik van ze hou en ze deze ronde glansrijk zijn doorgekomen. Anderen krijgen een mooie nieuwe plek in iemand anders zijn boekenkast.  

Friso Kramer

In Amsterdam is industrieel ontwerper Friso Kramer overleden. 

Donderdag maakte zijn familie bekend dat de industrieel vormgever 

op 14 februari in zijn slaap is overleden. Kramer was 96 jaar oud.

Wie heeft er niet op gezeten? Op die simpele Revolt-stoel die je gerust een icoon mag noemen in de Nederlandse naoorlogse vormgeving. Vrijwel elke leerling in de jaren zestig en zeventig zat er voor langere of kortere tijd op. De stoel is een van de bekendste ontwerpen van Friso Kramer.

Kramer zou het liefst lucht ontwerpen, heeft een van zijn collega’s weleens over hem gezegd. Maar omdat dat nu eenmaal onmogelijk is, ontwierp hij de Revolt-stoel. Die kwam aardig in de buurt. De stoel is zo ontworpen dat je er volgens Kramer helemaal ‘geen last’ van hebt. Geen uitsteeksels of decoraties, je moet bij wijze van spreken vergeten dat je op een stoel zit.

In 1963 richtte Kramer samen met Wim Crouwel en Benno Wissing het ontwerpbureau Total Design op. Alle disciplines, van grafische vormgeving tot interieurontwerpen en straatlantaarns, vonden er onderdak. In 1968 trok hij zich terug en begon een bureau voor ruimtelijke vormgeving. Vanaf 1971 was hij hoofd van de ontwerpafdeling van kantoormeubelenfabrikant Ahrend.

Kramer groeide op in een kunstzinnig gezin. Zijn vader, de architect Piet Kramer, was een van de voormannen van de Amsterdamse School, een stroming die met haar rijke decoraties haaks staat op de sobere en functionele ontwerpstijl van Friso Kramer. Hoewel hij zich afzette tegen de wereld van zijn vader, heeft hij ook iets belangrijks van hem geleerd, vertelde hij in een interview. De mens moet altijd centraal staan bij het ontwerpen, ongeacht of die rijk of arm is. Zoals vader Piet prachtige woonblokken voor arbeiders ontwierp, zo zocht ook zoon Friso altijd naar gebruiksvriendelijke oplossingen om het leven voor iedereen zo prettig mogelijk te maken. Of het nu ging om een afdakje op straat, of de breedte van de gleuf in de brievenbus.

uit dagblad Trouw

--------------------------------------------

En juist nu heb ik de door hem ontworpen Revolt tekentafel op marktplaats te koop aangeboden. Die kon ik ooit op de kop tikken via een vertegenwoordiger van de firma Ahrend waar zowel mijn zusje als een tante van mij werkten, en waar Friso Kramer toen hoofdontwerper was.
Het voelt wel meer 'raar' om die tafel nu - nu de ontwerper pas is overleden - weg te doen. Gelukkig hebben we de foto's nog.

Let even niet op het haar en de bril,

die waren 26 jaar geleden heus modieus...

Opruimen met James Cordon!

De nieuwste opruimgoeroe

 en opvolger van Marie Kondo:

James Cordon met zijn assistent

 Jean-Claude van Damme

Hier een filmpje met hun werkwijze!

hi-la-risch

Opruimen volgens Marie Kondo – gelukkig met genoeg

Nu op Netflix een serie over Marie Kondo te zien is, staat haar opruimmethode weer volop in de belangstelling. De aandacht gaat daarbij vooral naar ontspullen. In elke aflevering worden schokkend veel vuilniszakken afgevoerd. Al kijkt Marie Kondo glimlachend toe, is dit nou echt wat de Japanse opruimcoach bedoelde met spark joy?

Het boek Opgeruimd dat in 2011 verscheen, maakt van Marie Kondo een wereldster. Dat succes is voor een groot deel te danken aan een simpel maar briljant idee: kleren moet je niet op stapels leggen, maar rechtop zetten. Alles, van onderbroeken tot spijkerbroeken, vouw je tot rechthoekige pakketjes die je rechtop zet in een la of doos. Dat is de praktische kant van haar opruimmethode, maar de basis ligt bij hoe je omgaat met je spullen.

Nikszeggende shirts

Volgens Marie Kondo draait alles om spark joy, de titel van haar tweede boek. Als je thuis de boel gaat uitmesten, pak je alles wat je hebt één voor één in je handen. Elk t-shirt, elk boek. Terwijl je het vasthoudt, stel je jezelf de vraag: ‘Does it spark joy?’ Dat betekent zoiets als sprankelt het, word je er blij van? De shirts waar je blij van wordt blijven, de nikszeggende shirts kunnen weg (na ze nog wel eerst persoonlijk te hebben bedankt voor de tijd dat ze bij je waren). Het resultaat is dat de Amerikaanse huishoudens in de Netflix-serie Tidying Up with Marie Kondo tientallen vuilniszakken volstouwen met sokken, bakvormen en kerstdecoraties waar de glans vanaf is.

Denk niet aan je ikje of je vonkje

Het voelt niet lekker, dat weggooien. Naema Tahir verwoordde laatst mooi in een column voor Trouw waarom ze moeite heeft met spark joy: ‘Vergezocht of niet, het gaat om een levenshouding waar we in het Westen goed in zijn: afgaan op je momentane gevoelens, je verlangens van het ogenblik. Zo gaan we ook vaak om met spullen. Willen we iets, dan kopen we het, willen we het niet meer, dan gooien we het weg.’ Het probleem is dat veel spullen voor ons maar heel kortstondig sprankelen. En dan ook nog op het verkeerde moment: pas als we zoveel hebben gekocht dat we omkomen in de troep. Tahir koopt al vier jaar nauwelijks kleding meer. Dat is een betere manier dan shoppen en daarna ontspullen. ‘Waarom zou je het niet anders doen’, zegt Tahir. ‘Neem voordat je iets koopt een kledingstuk in de hand, denk niet aan je ikje of je vonkje, maar vraag je af of je er over tien jaar nog in zou willen lopen. Zo niet, laat staan.’ 

Houden van je spullen

In Nederland hebben we iemand die al over spark joy schreef toen nog niemand had gehoord van Marie Kondo. Inge van der Ploeg schreef in 2001 Houden van je spullen. Het is een klein boekje dat gaat over hoe je je huis opruimt. Niet door weg te gooien, maar door goed te zorgen voor alles wat je hebt. Als ze uitlegt dat iets ‘koud’ of ‘warm’ kan voelen, komt dat erg in de buurt van spark joy.  Een koude plek is een stoffige hoek op zolder met dozen waarvan je niet weet wat erin zit. Om die plek ‘warm’ te maken, hoef je niet rigoureus weg te gooien. De dozen openmaken en de spullen een goede plek geven, helpt enorm. Je spullen koesteren, daar gaat het bij haar om. Houden van je spullen is een paar keer herdrukt en nog steeds te koop.

Je spullen willen je helpen

Ik denk dat Marie Kondo haar spark joy ook zo bedoeld heeft. Dat zie je als je verder kijkt dan het opvouwen en weggooien. Houden van je spullen is voor haar extreem belangrijk. Als ze thuis komt en haar schoenen uit doet, bedankt ze haar schoenen dat ze haar die dag hebben willen dragen. In elke nieuwe aflevering van de Netflix-serie zie je de bewoners verbaasd en wat ongemakkelijk toekijken als ze, op haar knieën met haar ogen gesloten, het huis begroet. 

Het huis is bezield, net als alle dingen. ‘Je spullen willen je helpen’, heet één van de alinea’s achterin Kondo’s boek ‘Opgeruimd!’. Spullen die je niet meer gebruikt, gooi je niet weg. Je laat ze los en wenst ze een goede reis.

Ilse Ariëns voor tijdschrift Genoeg
bron

Als je goed om je heen kijkt...

- zo mooi -

Lentegevoel!

De winter duurt nog een dikke vier weken,

maar wij hebben al lekker in de zon koffie gedronken

en onze dochters hebben het lentegevoel ook al te pakken. 

Van de ene dochter kreeg ik deze foto's 

van een wandeling die ze zaterdag maakte.

Van de andere dochter een link naar dit lied van Anouk: 

 Anouk : 'Lente'

'Lente, ik hou zo veel van jou!'

Schoenen opbergen

Supermooi schoenenkastje in een verloren hoekje in de hal.

Bakje met sleutels er boven op. Heel handig.

En het valt bijna niet op.

Nog twee opbergplekken voor schoenen.

We meer in het zicht maar toch heel georganiseerd. 

Hier wordt het al een overweldigende hoeveelheid. 

Die zou ik dan nog liever in zo'n trapkast willen verstoppen.

100 jaar Bauhaus

Voordat de grootschalige vernieuwing van start gaat, 

pakt Museum Boijmans Van Beuningen nog één keer groots uit 

met de tentoonstelling ‘nederland ⇄ bauhaus – pioniers van een nieuwe wereld’. 

In 2019 is het honderd jaar geleden dat het Bauhaus werd opgericht, de revolutionaire kunst- en ontwerpschool waarvan de invloed nog steeds voelbaar is. Bijna 800 objecten - kunstwerken, meubels, keramiek, textiel, foto’s, typografie en architectuur - geven je unieke inzage in de inspirerende wisselwerking tussen Nederland en het Bauhaus door de jaren heen.

Dromen van een nieuwe wereld en zoeken naar eenvoud en functionaliteit behoren tot de beginselen van het Bauhaus.
In 1919 sticht architect Walter Gropius in het Duitse Weimar de revolutionaire academie voor architecten, kunstenaars en industrieel ontwerpers.

In een tijd dat alleen een kleine bovenlaag zich kostbare en door kunstenaars vormgegeven producten kan permitteren, werkt het Bauhaus vanuit het ideaal om een mooi en functioneel design voor iedereen bereikbaar te maken.

De baanbrekende uitgangspunten van de opleiding, later wereldwijd van grote invloed, hebben ook in Nederland nadrukkelijk weerklank gevonden in architectuur, vormgeving en het ontwerponderwijs. Museum Boijmans Van Beuningen legt dit Nederlandse Bauhaus-netwerk voor het eerst in een groot overzicht bloot.

introductievideo bij de tentoonstelling

 Marcel Breuer en Wassily Chair

 Mart Stam en stoel S43

Ludwig Mies van der Rohe en stoel S533

Zoveel liefde voelen...

vijf maanden, twee tandjes komen door, zeveren, snipverkouden

maar als Sammie lacht gaat de zon schijnen