Heel wat jaren gingen we naar Vlieland en na verloop van tijd ontdekten we het mooiste huisje van het eiland. Het was niet een heel luxe huisje. Het was eigenlijk best klein. Maar het licht was overal mooi, het had een hele fijne sfeer, fijne verhoudingen. En het lag op een mooi punt.
Op een gegeven moment werd het huisje verkocht en kreeg het een upgrade. Mooie design meubelen en lampen, een nieuwe keuken, het kleinste slaapkamertje kreeg een hip stapelbed, er kwam een houtkachel die er goed bij paste en de ruimte niet overheerste. Prachtige kleuren, grijsblauw en zeegroen. Ik maakt er een woonportret over.
Klik maar eens op: de botter.
En wat was het nou dat ik me daar zo thuis voelde? De sfeer, de eenvoud, de aandacht voor details, het design, de keren dat ik er al eerder was geweest en me daarom echt welkom voelde? Alles bij elkaar denk ik.
Dat ik me kon 'laven' aan al het moois en de schoonheid om me heen maakte dat ik me heerlijk kon ontspannen in dit vakantiehuis.
Maar is dat nu oppervlakkig, dat ik me zo laat leiden door uiterlijkheden? Is het hoogmoed dat ik me niet thuis voel in degelijke huisjes met schoonmetselwerk en een bruin lederen bankstel? Of juist in een huisje dat helemaal is uitgevoerd in zwart, grijs en wit, waar geen persoonlijkheid of toevalligheid te vinden is en ik steevast bang ben om mijn koffie of wijntje te morsen op de lichtgrijze hoekbank?
'Ons' huisje is wederom verkocht en opnieuw in de verhuur met wat veranderingen die me op de website niet helemaal geruststellen. Maar ik ga met vriendinnen in november, dan gaan we meemaken of ik me er nog steeds zo innig thuis ga voelen.
Maar filosoferend over wat mooi, sfeervol of mijn smaak is, kom ik er langzaam achter dat het heus niet allemaal in duur, luxe en kostbaar zit. Misschien wel juist niet.
Ik houd van spullen die een geschiedenis hebben. Spullen die zelfgemaakt zijn, of zelf opgeknapt. Misschien wel gecombineerd met een mooi tijdloos design stuk, maar vooral ook spullen die 'eigen' zijn. Met kleuren die zorgvuldig uitgezocht zijn maar soms ook juist toevalligerwijze heel mooi aansluiten bij wat er al is. Allemaal niet te bedacht maar wel met aandacht bij elkaar gezet.
Hetzelfde geldt voor kleding. Sommige jurkjes heb ik voor een paar cent op de kledingbeurs gekocht en zijn me jarenlang dierbaar. Ik maak wel eens kleding voor mezelf en draag dat dan telkens weer en zal ik repareren zolang als het nog enigszins kan. En soms heb ik iets gekocht wat bij nader inzien toch niet helemaal lekker zit of niet helemaal 'Jacquelien' is. En dan draag ik het eerst maar eens een tijdje niet. Misschien dat de liefde later weer opbloeit? Voel ik me dan te goed voor zo'n 'miskoop'?
Noem het luxe, noem het overdreven kouwe kak, maar kleding, spullen waar ik me mee omring zijn voor mij niet neutraal. Ik koester ze als ze voor mij energie meebrengen. En smaak, plezier, zelfvertrouwen. En als ze dat niet meebrengen zal ik de spulletjes weer doorgeven.
Sinds ik veel zwaarder ben geworden en niet meer stabiel loop zijn al die leuke klomplaarsjes en sleehakken iets wat niet meer aan de orde is. Dat vind ik jammer, ik voelde me op een hak toch wat eleganter. Nu klos ik op platte schoenen rond. Toch probeer ik in mijn kledingkast nog iets eigens toe te voegen aan een outfit. En ik probeer comfort (nooit meer iets wat strak zit op mijn buik) te combineren met grote omhullende vesten, mooie omslagdoeken, fijne kleuren en leuke sieraden. En een grote nonchalante schoudertas. Ik ontdekte dat dat ook afkleedt!!!
En.... gek is wel dat ik bijna nooit meer iets aan make-up doe. Misschien een enkele keer als ik uitga. Meestal kijk ik nog wel of mijn haar goed zit en doe ik een verzorgende creme op mijn snoet en zorg ik dat ik lekker ruik. Mijn nagels moeten echt kort, ik begrijp niet hoe mensen met van die lange nagels kunnen functioneren in het gewone leven. Ik vind het ook meestal niet mooi.
Maar ja, daar gaan we weer met de oordelen. Ik wil helemaal niet oordelen. Zeker niet over uiterlijkheden. Zeker niet over smaak. Maar tegelijk voel ik me echt energieker met schoonheid om me heen. Ik verplaats een plant als die niet goed staat en kan er dan tevreden naar staan kijken. Of ik maak een hele mooie salade op op een hele mooie schaal. Wat geen dure schaal hoeft te zijn, als hij maar een goede maat heeft en een mooie kleur of dessin. Of als ik hem heb gekregen van een lieve vriendin, of als zo'n schaal al honderd jaar met me meegaat en bij me is gaan horen.
Ik vind van mezelf niet dat ik oppervlakkig ben. Al zullen sommige mensen dat misschien anders zien.
Ik houd gewoon van mooie dingen, een prachtige zonsondergang, een kleurig schilderij, een boek dat me ontroert met een goed verhaal en mooie zinnen. Ik luister graag naar muziek die me raakt. Ik hou veel van films die echt ergens over gaan. Ik houd van een mooi gesprek waarin we elkaar begrijpen en plezier hebben in elkaars gezelschap.
En ik hou er van als ik op vakantie ben om in een fijn huisje te zijn met een inrichting die me bevalt. Dat doet me goed.
Want het oog wil ook wat!
.jpg)
.jpg)
