Dit blijft zo mooi,
zeker in die saaie maand januari!
Toon Tellegen
Gisteren was ik in de Schouwburg in Lochem
naar een avond met schrijver Toon Tellegen.
Het geheel was georganiseerd door de bieb.
Ik ging gezellig met drie van onze naobers.
Het was een topavond.
Wat een taalkunstenaar is Toon!
Hij heeft voorgelezen uit eigen werk,
met als uitsmijter een lang verhaal
van de mier en de eekhoorn
die waren gaan lopen naar de verte en
bij een muur kwamen waarachter NIETS was.
En hoe onmogelijk het was
om te begrijpen wat NIETS was.
Naderhand heeft Toon
een van mijn boekjes gesigneerd.
Ik ben blij dat ik hem in levende lijve heb
mogen zien en kon bedanken voor zijn werk.
Wim was niet mee.
Hij kwam gisteren ziek thuis uit zijn werk.
Nu was ik al twee keer ziek en
hij zwijnde er steeds tussendoor.
Maar nu is hij dan toch ook aan de beurt.
Dus nu kan ik aan de slag
met thee met honing en zoete dropjes.
De kamer luchten, het bed verschonen.
Nu eerst maar kippensoep maken.
We kunnen geen lichtpuntjes genoeg hebben!
Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht.
Bijvoorbeeld een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets
grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Op 'Blue Monday', afgelopen maandag 15 januari,
- blijkbaar de meest deprimerende dag van het jaar -
was er een leuke actie in de Albert Heijn.
In plaats van het gewone, blauwe winkelmandje
kon je ook kiezen voor een speciale groene,
waarmee je te kennen gaf open te staan
voor een leuk (kennismaking) gesprek.
En laat dat nou net iets zijn waar
we allemaal gelukkiger van worden:
zomaar contact hebben met iemand,
de postbode, iemand die naast je fietst,
of iemand in de AH met een groen mandje.
Een heel goed initiatief, volgens mij
ook geschikt voor de rest van het jaar!
We kunnen geen lichtpuntjes genoeg hebben!
Ik moest terugdenken aan eerder, toen
je winkelmandjes in verschillende kleuren
kon kiezen om aan te geven dat je
op zoek was naar een leuke date;
roze was gay, rood was hetero.
Meer smaken waren er toen nog niet...
Fijne slaapkamersfeer
Ik zie in deze slaapkamer verschillende
dingen die ik nooit zou adviseren,
maar toch doet het geheel
gezellig en warm aan.
Met de zon en al dat groen.
Zelf zou ik nooit de kleding zo open en bloot
in het zicht vanaf het bed leggen en ophangen.
Of een schilderij veel te hoog boven het bed
op een plank met zwarte plankdragers zetten.
En het kleed zou ik deels onder het bed leggen.
En de radiator een beetje mooi wegwerken
met een verdiepte vensterbank...
Maar, zo zie je maar,
niets veranderlijker dan een mens;
de sfeer is zo fijn dat ik dat voor lief neem.
De poes bevalt het ook zie ik...
Kennen jullie deze nog?
Jaren-70
Alles oranje en bruin,
en fonduen met van die
bruine borden met vakjes!
Die mevrouw Osler!
Sir John Lavery
'Mrs. Osler'
1929
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Deze Ierse schilder uit 1856 schildert mevrouw Osler in 1929.
Het is dus een huis dat we in de jaren twintig meer konden zien.
Ik stel me altijd even voor wie dan de meubels gemaakt heeft.
Je had in die tijd nog geen Ikea of andere grote meubelzaak.
Ik denk dat er meubelmakers waren of kleine fabriekjes
waar ze in opdracht zo'n stoel of bank maakten.
Een huis met een schoorsteenmantel en een open haard,
Hoge kamers, met muren bekleed met houten panelen.
Overal schilderijen, rijke stoffen, kussens en kleden.
Tafeltjes met gedraaide poten, bloemen in schalen
en schemerlampen met elektrische lamplicht,
waarvan ik me afvraag hoe ze dat gedaan
hebben met de draden en stopcontacten.
En mevrouw Osler dus,
met haar jaren-20 charleston kapsel,
haar zwarte, losse jurk met het parelsnoer.
Haar tasje ligt open op het bankje voor de haard.
Ze is uit geweest, denk ik en ligt voldaan na te genieten.
Zo meteen komt er een dienstmeisje met een kopje koffie.
Wat een leven!
Ik zou hier wel een keer een appeltaart willen bakken!
En wat vinden we van deze keuken?
Stoer en groot en industrieel en donker.
Gelukkig schijnt de zon en zien we ook planten,
anders zou ik me wel wat verloren voelen denk ik.
Zo groot en hoog is het...
Er is een twee verdiepingen hoge en lege (vide)
ruimte boven het gedeelte waar het fornuis staat
en de grote eettafel voor de raampartij.
Er is een werkeiland onder het verlaagde plafond,
waarboven ook een woon / werkruimte is, denk ik.
De houten vloer en het zwart vind ik wel warm,
ik weet alleen niet helemaal goed wat ik van
de bakstenen achterwand vind.
Het maakt het wel stoer,
maar zou een gestucte wand
in een lichtgrijze kleur ook niet mooi zijn?
Maar ja, ik zou hier wel een keer willen koken,
en dan gelijk wat spulletjes achterlaten.
Een leuke theepot, in roze of rood met witte stippen.
Een grote lichtblauwe schaal met appels en mandarijnen
en een gebloemd schortje of theedoeken met hartjes.
Nou ja, dat zou ik doen...
Je wordt je bewust van jouw plek in de ruimte
Deze bank van Yvonne Fehling en Jennie Peiz kent veel verschillende versies en variaties.
Er zijn er waar je met drie mensen op kunt zitten en soms zijn er wel twintig zitplaatsen.
Je ziet ze soms in een museum of een kantoor of een wachtruimte.
De ontwerpers hebben gespeeld met het begrip samen of alleen zitten.
Wanneer komt iemand te dicht binnen in jouw persoonlijke ruimte?
Wanneer heb je juist gezelligheid of steun aan iemand die dicht naast je zit?
Soms ziet de bank eruit alsof er allemaal keukenstoelen op een hoop zijn geschoven. Op enkele plekken wordt het bijna onmogelijk wordt om te gaan zitten, of je moet heel lenig of slank zijn.
Deze bank maakt je bewust van jouw plek in de ruimte en van de andere ‘medezitters’.
Ik vind het zelf een heel speels ontwerp, waarbij het niet perse gaat om zitcomfort, maar waarbij je heel anders gaat kijken naar het begrip ‘stoel’ of ‘bank’. Je kunt er bijna niet aan ontkomen om een gesprek te beginnen met iemand die ook op de bank zit of komt zitten.
Koel of warm
Twee zithoeken, een koele en een warme.
Als ik mocht kiezen ging ik ogenblikkelijk voor de warme kleuren,
maar zijn er ook mensen die de koele helemaal geweldig vinden?
Sloopmateriaal wordt bouwmateriaal
Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht.
Bijvoorbeeld een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets
grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Duurzaam bouwen is de toekomst
Het nieuwe bedrijf Clevero in Rijssen-Holten wil een steentje bijdragen aan milieuvriendelijk bouwen en zorgt ervoor dat goede tweedehands bouwmaterialen niet bij het afval verdwijnen maar gewoon een tweede kans krijgen in de pas geopende allereerste circulaire materialenmarkt.
Bedrijfsleider Merel Candel: 'We bewerken de materialen die we hier van de sloop binnen krijgen en zorgen ervoor dat ze een tweede leven krijgen. We maken daarbij vooraf een selectie, wat wel en niet bruikbaar is. Want niet alles komt in aanmerking en kwaliteit staat daarbij voorop.'
Hergebruik waar het kan
Zowel bedrijven als particulieren kunnen in de nieuwe bouwmarkt op zoek naar koopjes.
Merel Candel: 'Het assortiment wisselt want dat is afhankelijk van wat we van (sloop) bedrijven binnen krijgen. Maar hout, staal, elektra en hang- en sluitwerk proberen we altijd op voorraad te hebben. Op dit moment hebben we stapels tapijttegels voor 50 cent per stuk.'
'Zie het als onze bijdrage aan de toekomst. We willen met de gerecyclede materialen bijdragen aan het bevorderen van duurzaam bouwen.'
Door dik en dun
Vorig weekend was ik met drie vriendinnen op Vlieland.
Er was een filmweekend op Vlieland met als thema vriendschap.
Onze appgroep voor dit weekend heet dan ook: 'Door dik en dun'.
Het was een heel fijn weekend om lang te blijven koesteren.
Ik heb al eerder geschreven over het Podium Vlieland,
opgericht door Bojan met zijn inspirerende levenslessen.
.jpg)
Er stonden zes films op het programma.
De allermooiste vonden wij de Belgische film 'Close'.
Zo ontroerend, zo mooi gemaakt;
de jonge hoofdrolspeler spat van het scherm.
Er worden door het jaar heen steeds film weekenden
georganiseerd op Vlieland telkens rond een thema.
De agenda vind je hier
Je kunt kiezen uit diverse hotels,
wij kozen voor hotel Zeezicht.
De reis ging per trein, heel voorspoedig.
De trein komt vlakbij het veerhuis in Harlingen aan.
De boot komt midden in het dorp van Vlieland aan,
praktisch recht tegenover Hotel Zeezicht.
Het filmhuis ligt op een paar minuten lopen.
Bij het arrangement horen ook gratis huurfietsen.
Zondag was het droog en zonnig en hebben we
het eiland overgefietst naar strandtent het Badhuys.
Daar hebben mijn vriendinnen gewandeld,
ik bleef puzzeltje doen bij een kopje thee,
want ik was nog steeds erg verkouden.
Maar dat mocht de pret niet drukken;
ik was zo blij dat ik toch mee ben gegaan.
Op de banden van de Vliehors Express staat tegenwoordig:
vier het leven, dankbaarheid, verzandt plots in een schaterlach!'
Het was heel ontspannen.
We hebben prima geslapen op de fijne kamers,
genoten van het lekkere, zeer uitgebreide ontbijtbuffet,
en van de gesprekken bij thee, koffie en een wijntje.
We zijn een keer aangeschoven voor het diner
in Hotel Zeezicht maar hebben ook rond een heerlijk
warm haardvuur een schaal nacho's soldaat gemaakt.
We hebben na een film op onze kamer gekletst bij
meegenomen hapjes en een gekocht flesje wijn.
Voor in de boot en de trein terug hadden we
verse vega broodjes gezond en een sapje.
We hebben nergens hoeven haasten.
We hadden alle tijd tussen de films door en
we hebben vooral ook veel gedeeld over ons leven,
met als thema genieten van wat allemaal nog wel kan
en hoe je het fijn kunt houden als je ouder wordt.
Daar helpt zo'n weekend goed bij.
Voor herhaling vatbaar!
Wachten tot het buffet geopend is
Lisa Finch
'The Gingerbread House'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een geestig schilderij van een peperkoekhuis
dat op het punt staat verorberd te worden,
door de gezamenlijke huisdieren.
De bewoner heeft gedacht het huis van gemberkoek
op een mooie taartschaal op een voet, veilig en hoog
genoeg te hebben weggezet bovenop de kast.
Het is een vrolijke, rode, landelijke ladekast,
met een schilderij erboven dat maar zo dit huidige huis
in een besneeuwde wintersfeer zou kunnen zijn.
Links en rechts hangen twee wand-kandelaars
waar gezellig kaarsen in kunnen worden gebrand.
Er staat ook nog een rode kamerplant op de kast,
een begonia misschien of een donkere kersster?
De show wordt gestolen door de grootste hond
die het kleine, brutale hondje 'een kontje' geeft.
De kat zit met de rug er naar toe,
- 'ik heb er niets mee te maken' -
heel rustig af te wachten tot
het feest kan beginnen
en het buffet geopend is.
Acht wijsheden van Anne, uit 'After life'
In After Life probeert Tony (Ricky Gervais)
de draad weer op te pakken na de dood
van zijn vrouw Lisa (Kerry Godliman).
Bij het bezoeken van haar graf
ontmoet hij Anne (Penelope Wilton),
een weduwe die altijd wel iets zinnigs
te zeggen heeft over Tony’s problemen.
Waar zou Tony zijn zonder de wijze raad
van Anne, ‘de vrouw op het bankje’?
Gewoon even kijken,
is geschikt voor ons allemaal:
Drie Miljoen!!!
Vanmorgen keek ik op mijn blog,
en zag het aantal opgegeven pageviews
een mooi, nieuw, rond getal naderen.
Ongelofelijk vind ik:
Drie Miljoen
met hoofdletters
Het is wat....
No waste chair
Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht.
Bijvoorbeeld een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets
grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Kees Dekkers: ‘Ik ben al mijn hele leven
bezig met het bedenken van producten om
de wereld leuker, slimmer of beter te maken’
Bij Paleis Noordeinde leverde hij
er al twee af: No Waste Chairs.
Stoelen die vol zitten met afval,
gemaakt en bedacht door
de meubelmaker uit Brummen.
Hij wil zo zwerfafval een tweede leven geven.
Abonneren op:
Posts (Atom)