- zo lief -
Niet te hard stampen
Ans Debije
'Shaky Balance'
2024
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een schilderij, vers van de pers,
mooi als een abstracte kleurenstudie,
maar tegelijk zien we herkenbaar servies.
Glanzende, zacht pastelkleurige schaaltjes
die met zijn zessen zijn opgestapeld tot een
torentje dat zo maar om kan vallen.
Een beetje zoals ik
de wereld om mij heen nu ervaar.
Je hebt maar een klein trillinkje nodig
en de hele boel lazert om en valt in stukken.
We zijn zo kwetsbaar met zijn allen.
Laten we maar voorzichtig lopen,
vooral niet te hard stampen
en
volop genieten van alles
wat wel goed gaat!
Prachtige trap!
Ik heb veel trappen gezien,
en dan weet iemand je toch nog te verrassen
met een heel mooi, ruimtelijk en creatief ontwerp.
Er is eigenlijk niet veel materiaal gebruikt.
De trap bestaat uit onderdelen die met elkaar
een heel puur, simpel en elegant geheel vormen.
De metalen staander is - zo iel als hij ook is -
nog goed te gebruiken als trapleuning.
Prachtig!
Een gezonde relatie met onze spullen!
We kopen te veel en we gooien te veel weg. Niet alleen de aarde, maar ook onze gemoedsrust lijdt daaronder. Waarom zijn we nooit verzadigd? En hoe kunnen we dat wél worden?
Psycholoog en schrijver Ap Dijksterhuis verdiepte zich de afgelopen tien jaar in de relatie tussen geluk en het onderbewustzijn. Volgens Dijksterhuis moeten we ons nog veel meer bewust worden van de manier waarop bedrijven spullen proberen te verkopen. ‘Bedrijven boren een gaatje waar eerst geen gaatje zat, zodat jij je zielig of stom voelt,’ aldus de psycholoog. 'Vervolgens bieden ze de oplossing om dat gaatje te vullen.'
Het resultaat: je koopt iets wat je eigenlijk had moeten laten. ‘Vaak hebben deze aankopen te maken met status of uiterlijk, omdat dat de punten zijn waar bedrijven jou onzeker over kunnen laten voelen. Het probleem is: je hebt er nooit genoeg van. Je krijgt een korte geluksprikkel na aankoop, omdat je denkt dat je dichterbij je ‘ideale ik’ bent gekomen. Maar eigenlijk zit je in een ‘hedonistische tredmolen’: je denkt verder te komen op het pad dat leidt naar geluk, maar je doet niks anders dan rondrennen in een rad.’
Kunnen we stoppen met rennen?Dijksterhuis denkt van wel. Als je het volgende onthoudt, kom je al een heel eind:
Geef je je geld uit aan tijdbesparing, ervaringen en het geluk van andere mensen.
Soms heb je spullen nodig voor die ervaringen. Denk aan een barbecue om een barbecuefeest te houden. Het allerbeste is als je met meerdere mensen kunt genieten van je aankoop, huur of leen, of als je door het product samen iets kunt gaan doen.
Als je toch spullen koopt, omdat je het nodig hebt of jouw leven makkelijker maakt: waardeer het, onderhoud het en repareer het. Zo kunnen we de relatie met onze spullen herstellen.
Bedrijven proberen je niet te herinneren aan de magische woorden ‘onderhouden’ en ‘repareren’, zodat de verkoopcijfers hoog blijven. Veel grondstoffen worden daardoor maar één keer gebruikt, en dat is ontzettend zonde en schadelijk. Bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen en bijvoorbeeld een betaalbare reparatieservice aanbieden.’
Leer producten meer te waarderen; óók gebruiksvoorwerpen waar geen hele hoge emotionele waarde of identiteit aan gebonden is. Door bijvoorbeeld alleen onderdelen van een apparaat te vervangen, en niet het hele ding, kan je de levensduur al enorm verlengen. Bovendien heeft het onderhouden en repareren van een product een hele belangrijke bijkomstigheid: je gaat meer van diens werkzaamheid genieten. Dat zijn dus twee vliegen in één klap: je geniet meer van je aankopen, én je gooit minder weg.
Een deel uit een artikel dat onderdeel is
van de serie Koopziek, waarin VPRO Tegenlicht
onderzoekt hoe we een wereld kunnen bouwen
die niet draait op overconsumptie.
Een voorbeeld uit ons eigen leven is
hoe ik ons eigen bed op seniorenhoogte kreeg.
Lees maar na in dit
Ine weet pas na jaren dat haar klachten door de overgang komen
Ine Kuijpers (49) kreeg last van overgangsklachten. Het duurde bijna drie jaar voor ze de goede hulp kreeg.
'Voordat ik wist wat er met me aan de hand was, kreeg ik zoveel klachten. Ik werd steeds dikker, mijn haar viel uit, mijn ADHD werd erger en ik had geen sociaal leven meer. Uiteindelijk werd ik depressief.'
En dat terwijl ze voor de klachten begonnen in de beste tijd van haar leven zat. 'Ik was fit. Ik trainde vijf dagen in de week. Op mijn werk ging het lekker. Met mijn kinderen ging het prima. Ik had een leuk sociaal leven. Kortom: het ging goed.'
Plotseling kreeg ze last van blessures. Beetje bij beetje kwamen daar steeds meer kwaaltjes bij. 'Ik begon me terug te trekken en had niet zoveel zin meer om mensen te zien. Je gaat dan verklaringen voor je gedrag zoeken, maar uiteindelijk bleken die er niet te zijn.'
Thuis zonder huis
Iris Schlagwein leeft al sinds 2016 zonder huis.
Ze leeft als huisoppasser.
Hoe kan het dat ze zich overal thuis voelt?
En hoe doet ze dat met werk en geld?
Ze had een koophuis, een vaste baan en een vaste relatie. Tot ze begon te voelen wat ze eigenlijk wilde. En daar koos ze ook voor.
Met een rustiger, vrijer leven als resultaat.
Daar schreef ze dit boek over: 'Thuis zonder huis'.Ze heeft haar eigen website: thuis zonder huis
Ik moet er werkelijk niet aan denken, leven zonder mijn huis,
maar wel heel mooi om te horen hoe zij dat wel kan.
Over loslaten van zekerheden en thuiskomen bij jezelf.
We mogen weer
Lente weer
Dat we kortgemouwd
als koeien weer
naar buiten
zwaaien
naar
de dingen alsof
we voor het eerst
hoe ze ons begroeten
met hun glim
en geur
alsof
ook zij van zolder
zijn gehaald
we mogen weer
Jesse Laport
Waar doe jij als individu nu goed aan in deze tijd?
Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen
Rutger Bregman wil met zijn 'School of Moral Ambition'
alle mensen helpen om het 'goede' te doen.
Want waar doe je nu goed aan in deze
ingewikkelde en verwarrende tijden?
Wat kun jij als individu nu zelf doen?
'We kunnen allemaal zelf kiezen
hoe we onze werkzame uren invullen
en waar we ons geld aan besteden.'
Je kunt als slimme jurist helpen om
winst van de tabaksindustrie te vergroten
maar ook om de milieuvervuilers aan te pakken.
We kunnen allemaal kiezen hoe we ons geld
- ook al hebben we een kleine portemonnee -
besteden aan alles wat we graag ondersteunen.
Met elkaar, met vele kleine beetjes tegelijk,
kunnen we een groot verschil maken.
Ook iedereen die jeuk krijgt van dit soort initiatieven.
Kijk gewoon eens naar dit:
Dat geeft de burger moed!
Geri deelt een deel van een tekst van Babs Gons, Dichter des Vaderlands. De tekst is veel langer. Babs heeft een boek geschreven met deze titel. Ik heb haar opgezocht en een paar interviews gelezen en beluisterd. Ben er vol van.
Ik hoop dat Geri het niet erg vindt dat ik haar blogtekst kaap. Maar deze tekst geeft me zo'n mooi antwoord op de twijfel die ik aanhoudend heb over de zinnigheid van mijn werk, dat - hoe dan ook - valt in de categorie oppervlakkig en luxe. En op geen enkele manier maar een begin van een antwoord geeft op welk wereldleed dan ook.
Behalve als ik het kan zien als een uiting van creativiteit. Iets fijns en moois maken voor mensen die ik daar blij mee kan maken. Zodat ze zich thuis voelen in hun eigen huis. In een wereld die mij dreigend voorkomt met een gevoel van stilte voor de storm. Een hele akelige storm.
Hoe fijn is het dan om deze tekst te lezen. Heel hoopvol en licht. Dat geeft de burger moed!
Ik hoop dat jij er ook moed en hoop uit kunt putten.
doe het toch maar
laat je niet weerhouden door de stemmen die zeggen
dat het geen zin heeft, dat het te laat is
dat wat jij maakt, niet nodig is
doe het toch maar
want in elke penseelstreek, elke toetsaanslag
elke beweging, ligt jouw unieke bijdrage
aan een wereld die zonder jouw kleur niet compleet is
doe het toch maar
want creativiteit is niet alleen een gift
maar ook een wapen, een sleutel, een brug
naar begrip, naar verandering, naar verbinding
doe het toch maar
want elk moment van schepping
is een moment van magie, een daad van liefde
een eeuwig teken dat jij er bent, dat jij ertoe doet
Heel aaibare opbergruimte!
Kijk, dit vind ik leuk!
Een poef met veel opbergruimte
in een heel aaibare, wollige boucle stof.
Leuk voor je breiwol, pantoffeltjes of dekentjes.
Met een rond dienblad erop is het een bijzettafeltje
En dan kun je er natuurlijk ook nog op zitten.
Ook leuk om dit soort stof te gebruiken als je
een bestaand poefje opnieuw wilt stofferen.
Zo zacht en lief en knuffelig!
Zeker als het zoals nu buiten heel hard hagelt!
Een rondje van de zaak!
.jpg)
.jpg)
Een spijker, een potlood en een touwtje.
Een restje verf en een uurtje concentratie.
En je fleurt een stukje huis op.
En jezelf erbij!
Spring
Karen Mathison Schmidt
'Almost spring'
2011
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Je ziet helemaal geen huis op dit schilderij.
Maar ik heb het gekozen omdat het maar zo
het uitzicht vanuit een huis zou kunnen zijn.
Je zou maar zo fijn wonen!
En ook omdat het zo mooi geschilderd is.
Het is zo verwachtingsvol!
En omdat het nu echt lente is.
Het is 21 maart!
Een enorm inspirerende spreker. Hij sprak over zijn boeken en de toestand in de wereld. We moeten allemaal onze oren openzetten en ongemakkelijke boeken lezen. Om samen de veranderingen waar we met zijn allen voor staan aan te kunnen. We gingen met een hoofd vol naar huis.
Terug naar die lezeres die me zei me dat ze mij een appje ging sturen op de dag dat ze altijd de seizoensrondbrief van mij kreeg. Zo lief! Maar inderdaad, er verschijnt geen rondbrief van mij. Toch een beetje raar.
Om het af te wennen, plaats ik hier een stukje uit mijn voorjaarsrondbrief van 2020.
Gewoon voor de leuk!
Je kunt trouwens al mijn rondbrieven nog terugkijken op mijn website.
Voor als je wel een kleine oppepper kunt gebruiken!
Colour dipping
Als je wat kleur wilt toevoegen aan je interieur,
dan hoef je heus niet alles compleet te verven.
Je kunt van je spulletjes ook een deel ervan kleuren.
Alsof je het voor een stukje in de verf doopt.
Je kunt zelfs je schilderijen dippen.
Wie weet knappen ze er enorm van op...
Psst... niet verder vertellen....
Ja, ik weet het, ik heb een studie er voor gedaan,
interieurarchitect, dat klinkt ook best serieus en zo.
Maar als het er op aan komt houd ik persoonlijk
zelf veel van dit soort dingen om mij heen:
Bloemetjesjurken, vrolijke kleuren,
jaren-50, zelfmaaksels en grappige dingetjes...
Lentekriebels en het kippencollectief!
Mijn hooikoorts begint vroeg dit jaar.
Lentekriebels waar ik vooral rode ogen van krijg.
Maar van deze foto's krijg ik een lach op mijn gezicht.
Zeker ook omdat ik dit weekend twee boeken
heb uitgelezen waar volop kippen
(en een schaap en een muilezel)
een belangrijke rol hebben.
En zo zeldzaam geestig!
Het was een tip van Nicole van Huisvlijt,
waarvoor mijn hartelijke dank!
PS Het boekenweekgeschenk
van de familie Chabot
vond ik ook mooi.
Abonneren op:
Posts (Atom)