Niet te hard stampen
Prachtige trap!
Een gezonde relatie met onze spullen!
We kopen te veel en we gooien te veel weg. Niet alleen de aarde, maar ook onze gemoedsrust lijdt daaronder. Waarom zijn we nooit verzadigd? En hoe kunnen we dat wél worden?
Psycholoog en schrijver Ap Dijksterhuis verdiepte zich de afgelopen tien jaar in de relatie tussen geluk en het onderbewustzijn. Volgens Dijksterhuis moeten we ons nog veel meer bewust worden van de manier waarop bedrijven spullen proberen te verkopen. ‘Bedrijven boren een gaatje waar eerst geen gaatje zat, zodat jij je zielig of stom voelt,’ aldus de psycholoog. 'Vervolgens bieden ze de oplossing om dat gaatje te vullen.'
Het resultaat: je koopt iets wat je eigenlijk had moeten laten. ‘Vaak hebben deze aankopen te maken met status of uiterlijk, omdat dat de punten zijn waar bedrijven jou onzeker over kunnen laten voelen. Het probleem is: je hebt er nooit genoeg van. Je krijgt een korte geluksprikkel na aankoop, omdat je denkt dat je dichterbij je ‘ideale ik’ bent gekomen. Maar eigenlijk zit je in een ‘hedonistische tredmolen’: je denkt verder te komen op het pad dat leidt naar geluk, maar je doet niks anders dan rondrennen in een rad.’
Kunnen we stoppen met rennen?Dijksterhuis denkt van wel. Als je het volgende onthoudt, kom je al een heel eind:
Geef je je geld uit aan tijdbesparing, ervaringen en het geluk van andere mensen.
Soms heb je spullen nodig voor die ervaringen. Denk aan een barbecue om een barbecuefeest te houden. Het allerbeste is als je met meerdere mensen kunt genieten van je aankoop, huur of leen, of als je door het product samen iets kunt gaan doen.
Als je toch spullen koopt, omdat je het nodig hebt of jouw leven makkelijker maakt: waardeer het, onderhoud het en repareer het. Zo kunnen we de relatie met onze spullen herstellen.
Bedrijven proberen je niet te herinneren aan de magische woorden ‘onderhouden’ en ‘repareren’, zodat de verkoopcijfers hoog blijven. Veel grondstoffen worden daardoor maar één keer gebruikt, en dat is ontzettend zonde en schadelijk. Bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen en bijvoorbeeld een betaalbare reparatieservice aanbieden.’
Leer producten meer te waarderen; óók gebruiksvoorwerpen waar geen hele hoge emotionele waarde of identiteit aan gebonden is. Door bijvoorbeeld alleen onderdelen van een apparaat te vervangen, en niet het hele ding, kan je de levensduur al enorm verlengen. Bovendien heeft het onderhouden en repareren van een product een hele belangrijke bijkomstigheid: je gaat meer van diens werkzaamheid genieten. Dat zijn dus twee vliegen in één klap: je geniet meer van je aankopen, én je gooit minder weg.
Ine weet pas na jaren dat haar klachten door de overgang komen
'Voordat ik wist wat er met me aan de hand was, kreeg ik zoveel klachten. Ik werd steeds dikker, mijn haar viel uit, mijn ADHD werd erger en ik had geen sociaal leven meer. Uiteindelijk werd ik depressief.'
En dat terwijl ze voor de klachten begonnen in de beste tijd van haar leven zat. 'Ik was fit. Ik trainde vijf dagen in de week. Op mijn werk ging het lekker. Met mijn kinderen ging het prima. Ik had een leuk sociaal leven. Kortom: het ging goed.'
Plotseling kreeg ze last van blessures. Beetje bij beetje kwamen daar steeds meer kwaaltjes bij. 'Ik begon me terug te trekken en had niet zoveel zin meer om mensen te zien. Je gaat dan verklaringen voor je gedrag zoeken, maar uiteindelijk bleken die er niet te zijn.'
Ze kwam in twee jaar tijd 25 kilo aan. Ze kon niet meer sporten door de pijn in haar gewrichten. Bij een bezoek aan haar huisarts hoorde ze dat haar klachten met een ongezonde levensstijl te maken hadden. 'Ik heb een daarna een heel weekend gehuild.'
Vrouwen in haar omgeving herkenden de klachten en opperden al eens voorzichtig dat Ine misschien wel in de overgang zat. 'maar ik had toen nog geen opvliegers, dus dat kon het vast niet zijn.' Tot die opvliegers er wel kwamen, en hoe. 'Tijdens een vergadering voelde ik me ineens zo slecht. Van het ene op het andere moment was ik drijfnat van het zweet.' Een collega liet haar een filmpje over de overgang zien. Ze kon één voor één de symptomen die voorbijkwamen afvinken.
Bovenstaande tekst is een stukje uit een artikel uit BN de Stem.
Ik vond het schokkend om te lezen dat er nu pas meer aandacht komt voor vrouwen in de overgang. Bij vrouwen raken hun eitjes vanaf een bepaalde leeftijd op, waardoor hormonen als oestrogeen en progesteron langzaam afnemen. Wie in de overgang komt, kan daar klachten door krijgen. In het artikel gaat het over oplossingen met het toedienen van hormonen. En dan zoals er wordt gezegd lichaamseigen hormonen.
Zelf heb ik na borstkanker anti-hormoontherapie gehad, waarbij alle oestrogenen werden geblokt. Dus niet geleidelijk, maar plotsklaps. Ik heb het ervaren als de overgang X tien.
Wat ik heel erg naar vond was dat er vooraf door de oncoloog werd gezegd dat ik wat pijn in mijn gewrichten kon krijgen en een 'kort lontje'. Niets wat mij voorbereidde op de stroom van bijwerkingen: Opvliegers, hartkloppingen, ernstige vermoeidheid, pijn in het hele lijf, in alle gewrichten en spieren, slapeloosheid, kilo's aankomen, haaruitval, brosse nagels, droge huid en droge slijmvliezen. Die slijmvliezen heb je door je hele lijf: bloedneuzen, bloedend tandvlees, droge ogen, droge keel, oorontstekingen, een atrofische schede en een schrale en pijnlijke plasbuis, waardoor plassen een verschrikking werd.
Ik voelde me niet meer als mijzelf. Zeker na de schrik van de diagnose borstkanker en de behandelingen, de operatie, de complicaties daarbij en de bestraling voelde ik me angstig en onzeker en had ik niet veel vertrouwen meer in mijn eigen lijf. Dan is begeleiding en het kunnen stellen van vragen gewoon heel belangrijk om deze anti-hormoontherapie vol te kunnen houden. Ik heb dan ook na een half jaar deze kuur moeten stoppen, ik kon niet meer.
Helaas heb je bij een hormoongevoelige borstkanker niet de luxe om hormonen te gaan slikken. Ik gun het alle vrouwen die door de overgang moeten om geholpen te worden door die hormonen, maar tegelijk wil ik ook wel graag aandacht voor de klachten die de vrouwen met anti-hormoontherapie ervaren. En wel iets meer begeleiding dan de opmerking van mijn oncoloog: 'Dan zie ik u over twee en een half jaar terug!'
Thuis zonder huis
Iris Schlagwein leeft al sinds 2016 zonder huis.
Ze leeft als huisoppasser.
Hoe kan het dat ze zich overal thuis voelt?
En hoe doet ze dat met werk en geld?
Ze had een koophuis, een vaste baan en een vaste relatie. Tot ze begon te voelen wat ze eigenlijk wilde. En daar koos ze ook voor.
Met een rustiger, vrijer leven als resultaat.
Daar schreef ze dit boek over: 'Thuis zonder huis'.Ze heeft haar eigen website: thuis zonder huis
We mogen weer
Lente weer
Dat we kortgemouwd
als koeien weer
naar buiten
zwaaien
naar
de dingen alsof
we voor het eerst
hoe ze ons begroeten
met hun glim
en geur
alsof
ook zij van zolder
zijn gehaald
we mogen weer
Jesse Laport
Waar doe jij als individu nu goed aan in deze tijd?
Dat geeft de burger moed!
Ik kreeg een aardige reactie op een eerder bericht van Geri Meftah van het blog Kleurrijk. Ik ging haar volgen en zag gisteren een bericht dat me volop raakte.
Heel aaibare opbergruimte!
Een rondje van de zaak!
Spring
Het is 21 maart!
Vandaag is het 21 maart, het begin van de lente.Gisterenavond werd ik daar aan herinnerd door een lezeres van mijn rondbrieven die ik tegenkwam bij een avond in de bibliotheek met Adriaan van Dis.
Colour dipping
Als je wat kleur wilt toevoegen aan je interieur,
dan hoef je heus niet alles compleet te verven.
Je kunt van je spulletjes ook een deel ervan kleuren.
Alsof je het voor een stukje in de verf doopt.
Je kunt zelfs je schilderijen dippen.
Wie weet knappen ze er enorm van op...