Tijdens zijn inauguratie zei Zelensky in het parlement:
'Ik wil mijn foto niet in jullie kantoren. De president is geen icoon. Hang in plaats daarvan een foto van jullie kinderen op, en kijk daar elke keer naar als je een beslissing neemt.'
Groene Tip!
t i p Als je fruit eet, gooi dan geen zaden en pitten in de prullenbak. Was en droog ze. Stop ze in een doos en laat ze in de auto.
Als je onderweg bent, gooi ze dan door het raam op plaatsen waar geen bomen zijn. De natuur zorgt zelf wel voor ze.
Deze praktijk bestaat al eeuwen in Aziatische landen. Daarom groeien hun vruchten nu overal. Hoe mooi is het als overal appelbomen, abrikozen, pruimen en peren in het bos groeien. Gewoon je hand uitsteken en zoveel eten als je wilt.
De enige manier om Poetin te stoppen
Het statement van het jaar kwam van Annegret Kramp-Karrenbauer. Toen donderdag duidelijk werd dat Vladimir Poetin met een keiharde invasie van Oekraïne bezig was, schreef de Duitse oud-minister van Defensie: 'Ik ben zo boos op onszelf, omdat we historisch gefaald hebben. Na Georgië, de Krim en Donbas hebben we niets voorbereid dat Poetin echt kon afschrikken.
We zijn de les van Schmidt en Kohl vergeten, dat onderhandelingen altijd voorrang hebben, maar dat je tegelijkertijd militair zo sterk moet zijn dat niet onderhandelen voor de andere partij geen optie kan zijn.'
Dit is hét probleem dat Europa nu moet oplossen. En wel snel. Wij hebben generaties lang in vrede geleefd, zo lang dat Europeanen van 1960 en daarna zijn gaan geloven dat vrede de normale gang van zaken is. En dat oorlog alleen uitbreekt als vrede faalt. We hebben ons decennialang op vrede geconcentreerd, op de kunst om daar goed in te zijn, en hebben oorlog nauwelijks nog serieus genomen. We hebben de dienstplicht afgeschaft, defensiebudgetten gekort. We zijn pacifisten die amper nog begrijpen wat oorlog is. Zelfs Joegoslavië, in de jaren negentig, was een ver-van-mijn-bed-show.
We stonden erboven. Oorlog, dat was iets voor anderen.
In War: How Conflict Shaped Us schrijft de Canadese historicus Margaret MacMillan hoe gevaarlijk dit is. Op westerse universiteiten worden oorlogsstudies al jaren terzijde geschoven, 'misschien omdat we bang zijn dat alleen al oorlog bestuderen en erover nadenken betekent dat we het goedkeuren'. Zij vertelde eens een onderwijsadviseur, die moest helpen bepaalde vakken aantrekkelijker te maken voor studenten, dat ze een serie colleges voorbereidde met de titel 'War and Society'. De man keek afkeurend. Kon zij daar niet 'A History of Peace' van maken?
Door oorlog te negeren hebben we onze eigen vrede ondermijnd. En die van de buren.
Als je niet meer weet wat oorlog is, en hoe graag mensen oorlog voeren, herken je oorlogszucht niet meer en vergeet je hoe je met oorlogzuchtigen over vrede moet onderhandelen. Want dat kan - zoals al onze goedbedoelde pogingen om Poetin op andere gedachten te brengen hebben aangetoond - alleen als je sterk bent. Militair sterk. Alleen zo dwing je de tegenstander tot concessies omdat het alternatief, doorvechten, hem te veel gaat kosten.
Al 22 jaar praat Europa met Poetin zonder te beseffen hoe funest het is dat we amper een stok achter de deur hebben. We weten wat Poetin drijft. Na hun eerste ontmoeting, in 2000, noteerde de Amerikaanse oud-minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright: 'Hij vindt het pijnlijk wat er met zijn land is gebeurd en is vastbesloten om de grandeur te herstellen.' Vergeleken bij de emotionele drinkebroer Jeltsin vond ze Poetin 'bijna zo koelbloedig als een reptiel'.
Stephen Kotkin, historicus aan Stanford University en gelauwerd biograaf van Stalin, zegt al jaren dat Poetin zich gedraagt zoals Stalin tijdens de Tweede Wereldoorlog: hij ruikt een kans om gebiedsverlies, en statusverlies, ongedaan te maken. Poetin aast er al jaren op de Sovjet-brokstukken van na 1991 terug te halen, zoals Stalin na 1945 grote delen van Midden- en Oost-Europa inpalmde om territoriale verliezen in 1919 te wreken. Poetin is Stalin niet, zegt Kotkin, maar beiden hebben die imperiale mentaliteit en een diepe angst voor westerse vrijheden.
'Zij zijn daar banger voor dan wij er trots op zijn. Dat moeten we begrijpen.'
Als Poetin Oekraïne aan zich onderwerpt, waar stopt hij dan? Hij heeft de volgende stap al aangekondigd: voormalige Oostbloklanden uit de NAVO trekken. We kunnen maar beter aannemen dat dit óók menens is. 'Oekraïne' is een keerpunt, voor Europa en de NAVO. Europa moet als de sodemieter zijn defensie optrekken. Er is maar één manier om deze nucleaire agressor te stoppen: de prijs die hij voor oorlog betaalt zo hoog mogelijk maken.
Caroline de Gruyter schrijft wekelijks over politiek en Europa
Als Poetin Oekraïne aan zich onderwerpt, waar stopt hij dan? Hij heeft de volgende stap al aangekondigd: voormalige Oostbloklanden uit de NAVO trekken. We kunnen maar beter aannemen dat dit óók menens is. 'Oekraïne' is een keerpunt, voor Europa en de NAVO. Europa moet als de sodemieter zijn defensie optrekken. Er is maar één manier om deze nucleaire agressor te stoppen: de prijs die hij voor oorlog betaalt zo hoog mogelijk maken.
Caroline de Gruyter schrijft wekelijks over politiek en Europa
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/07/gruyter-caroline-de-2019-01-b.png)
PS Ik deel dit omdat ik wil begrijpen wat er gebeurt.
Het is zo verschrikkelijk.
Ik zal niet de enige zijn die er eigenlijk met zijn of haar hoofd niet bij kan.
Dit is een artikel uit NRC waarvan ik hoop en verwacht dat het klopt.
En verder hoop ik dat de Russen zelf in opstand komen tegen het regime daar.
Uitkijken naar de lente
Tatyana Yablonskaya
'Spring on the window'
1954
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Deze schilderes komt uit Oekraine,
ze is in 2005 overleden en begraven in Kiev,
daar waar nu zo hevig gevochten wordt.
Hier zie je een meisje in de weer met
de lentetakken die in de vensterbank staan.
Ze staan op uitkomen en bloeien.
Laten we hopen en bidden
dat het weer een 'normaal' beeld wordt:
een lief meisje met vlechtjes dat
onbekommerd uit kan kijken
naar de komende lente,
met de komende bloesem,
in een vreedzame wereld.
Gewoon voorlezen en pannenkoeken bakken...
Gewoon een doordeweeks bezoekje
aan onze dochter en schoonzoon
en natuurlijk aan onze kleinkinderen.
Gewoon voorlezen en pannenkoeken bakken.
Wat een rijkdom als je bedenkt dat op
een uur of twee vliegen hier vandaan
mensen hun leven niet zeker zijn.
Je houdt toch je hart vast...
wat ik ooit voor haar maakte.
Babybilletjes poeder
Wie kent dit nog?
Ik herken de zeep, de babybilletjes poeder en de olie. Is dat kleine blikje een soort van purol?
Ik vind de geur van Zwitsal heerlijk. Een tijdje terug was er zelfs wasverzachter in die geur te koop. Heb ik een keer gekocht om te proberen. Maar dat was het dan toch net niet.
Dit rekje vind ik persoonlijk heel leuk, zo echt jaren - 50 / 60.
22022022
Ondanks de nare berichten uit Rusland en de Oekraine,
maar weer gewoon verder met de zaken van alledag.
Vanmiddag mag ik een workshop geven aan
een groepje vrouwen van de Vrouwen van Nu.
In de vooraankondiging staat te lezen:
Met een opgeruimd huis kies je voor een
eenvoudiger, rustiger en meer ontspannen leven.
Met minder spullen & schoonmaakmoeite
en meer overzicht & bewegingsruimte.
En met meer tijd en energie om leuke dingen te doen
en te genieten van een opgeruimd gevoel
in je kasten, in je kamers en in je hoofd.
Maar hoe pak je dat nu aan?
Waar begin je? Wat doe je als je blokkeert?
Binnenhuisarchitect en opruimcoach
Jacquelien Koopman
geeft deze middag veel tips.
Ze vertelt hoe we orde en ruimte kunnen scheppen,
fijner en veiliger kunnen wonen en lichter kunnen leven.
Ik heb er echt zin in!
En die mooie datum werkt ook mee:
22022022
Olympisch breien!
Tijdens de Olympische Spelen heb ik
- meestal - een breiwerk onderhanden.
Gewoon om wat te doen te hebben
tijdens al die spannende ritten
en de voor- en nabeschouwingen.
Dit keer maakte ik een truitje
voor onze kleindochter Sammie,
van drie kleuren katoen met
een heel klein glimmertje erin.
En met een gehaakt randje
langs alle boorden.
Lezen en koffie drinken!
Als nachtkastje bij het bed,
of als bijzetter / leesmeubeltje bij de bank.
Altijd je boeken onder handbereik
en ruimte voor een mok koffie!
Altijd je boeken onder handbereik
en ruimte voor een mok koffie!
Frustraties!
Tja, best veel gaat goed met mij.
Ik doe allerlei klusjes, ben ook wat aan het werk,
geniet van creatieve dingetjes die lukken,
revalideer en oefen met bewegen en lopen.
En dan gaat het af en toe ineens minder fijn.
Een nacht slecht slapen, toch buikpijn en onrust,
overprikkeld raken van iets ogenschijnlijk kleins.
Dan zeg ik maar weer wat af, en maak mijn wereldje kleiner.
Ik werd uitgenodigd voor een voorstelling vanavond.
Maar dat is me toch teveel van het goede.
Met pijn in mijn hart zeg ik dan nee.
Zo balen, want hoe leuk is dat??
Ik zou 16 maart de hele dag op het stembureau zitten.
Ik had de bijbehorende e-learning al met succes afgesloten.
En dan bedenk ik toch hoe afgedraaid ik - vroeger - al was
na zo'n dag id's controleren en stemmen tellen tot in de late uurtjes.
Ik dacht steeds: 'Het duurt nog even, ik ben dan vast al sterker!'
Maar ik heb net met pijn in mijn buik
de voorzitter van ons stembureau gebeld
om te overleggen en heb besloten dit jaar
alleen mee te doen met het stemmen tellen.
Dan is van 9 uur in de avond tot middernacht.
Dan kan ik toch iets meemaken van de dag en
mijn steentje bijdragen aan onze democratie.
Maar om nou te zeggen dat ik dat fluitend beslis...
mopper mopper mopper
Daar wil je toch wonen!
Lucy Grossmith
'Februari'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Dat is nog eens een vrolijk schilderij:
Een lief wit huis in een glooiend landschap,
met vensterruitjes en een rokende schoorsteen,
een grote tuin met een schuurtje en een vijver.
Er scharrelen vogeltjes en kippetjes rond.
De bomen staan nog niet in bloei,
maar echt wel al bijna...
en overal sneeuwklokjes.
Daar wil je toch wonen!
Met zijn zessen onder een elektrieke deken!
M'n oom en tante in Aerdenhout
hebben 't altijd ontzettend koud.
Gaan al naar bed om kwart over acht
en klappertanden de hele nacht.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
liggen in 't ledikant met dikke wollen wanten,
met wollen mutsen op en met een winterjas,
kruiken op hun buik en met een dikke das.
Ze liggen hand in hand, zonder veel te spreken,
met z'n tweeen onder een elektrieke deken.
hebben 't altijd ontzettend koud.
Gaan al naar bed om kwart over acht
en klappertanden de hele nacht.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
liggen in 't ledikant met dikke wollen wanten,
met wollen mutsen op en met een winterjas,
kruiken op hun buik en met een dikke das.
Ze liggen hand in hand, zonder veel te spreken,
met z'n tweeen onder een elektrieke deken.
Gasverwarming en oliestook,
een haard met kolen, een kachel ook,
maar ondanks dat zien ze zo blauw
en klappertanden van de kou.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
liggen in 't ledikant met dikke wollen wanten.
Kouwelijke neef die wintertenen heeft,
kouwelijke nicht die altijd beeft
die liggen ook in bed, zonder veel te spreken,
met z'n vieren onder een elektrieke deken.
M'n oom en tante in Aerdenhout
hebben 't altijd ontzettend koud.
Gaan al naar bed met 't hele gezin
vlak na 't nieuws, hoepla, d'r in.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
kouwelijke neef en nicht met dikke wollen wanten
kouwelijke hond en ook de poes Minette
kouwelijke poes, die mogen mee in bed.
Dicht bij mekaar, zo liggen ze al weken
met z'n zessen onder een elektrieke deken.
Ze hebben de deken op zeven gezet.
En nog is 't, brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed.
een haard met kolen, een kachel ook,
maar ondanks dat zien ze zo blauw
en klappertanden van de kou.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
liggen in 't ledikant met dikke wollen wanten.
Kouwelijke neef die wintertenen heeft,
kouwelijke nicht die altijd beeft
die liggen ook in bed, zonder veel te spreken,
met z'n vieren onder een elektrieke deken.
M'n oom en tante in Aerdenhout
hebben 't altijd ontzettend koud.
Gaan al naar bed met 't hele gezin
vlak na 't nieuws, hoepla, d'r in.
Kouwelijke oom, kouwelijke tante
kouwelijke neef en nicht met dikke wollen wanten
kouwelijke hond en ook de poes Minette
kouwelijke poes, die mogen mee in bed.
Dicht bij mekaar, zo liggen ze al weken
met z'n zessen onder een elektrieke deken.
Ze hebben de deken op zeven gezet.
En nog is 't, brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed,
Brrr, beven in bed.
Annie M.G. Schmidt tekst,
Harry Bannink muziek
Even luisteren en kijken?
Je hebt het dan wel de hele dag in je hoofd...
Gratis tip voor Albert Heijn!
Wie kent deze sleutelhangers nog?
Een hype toen ik jong was.
Je kreeg ze bij de boodschappen.
Ik had een hele slinger van die dingen aan elkaar.
Een hele slimme marketingtruc, want je kreeg al
die bekende merken steeds maar weer onder ogen.
Vooral die van flipje uit Tiel vond ik leuk.
Hoe anders doen wij nu onze boodschappen.
Bekende merken zeggen me niet zoveel meer.
Wij koken vooral zonder pakjes en zakjes,
en kiezen - meestal en waar het kan voor -
biologisch, lokaal, onbewerkt en fair trade.
Misschien moesten ze bij dit soort boodschappen
ook iets aardigs of leuks geven om te bij elkaar sparen.
En dan geen plastic troep maar iets duurzaams.
Nou, Albert Heijn, doe wat met deze gratis tip!
Een boek, een lekkere leesplek en een kop koffie!
Zo genieten!
Net weer een heerlijk boek gelezen:
'De platenzaak' van Rachel Joyce.
Meegenomen uit de bieb omdat ik
haar eerdere boek ook zo mooi vond.
Jonge schrijver van acht scoort hit!
Een boek geschreven en geïllustreerd door een achtjarige jongen uit de Amerikaanse staat Idaho is uitgegroeid tot een hit. De jongen verstopte het boek eind december in een lokale bibliotheek. Een maand later stonden 56 mensen op de wachtlijst voor het werk. De laatste op de lijst komt mogelijk pas over vier jaar aan de beurt.
Het kostte de jongen vier dagen van zijn kerstvakantie om het boek van 81 pagina's te schrijven en te tekenen. The Adventures of Dillon Helbig's Crismis gaat over hoe het kind terug in de tijd gaat nadat een ster op een kerstboom ontploft.
Toen de ouders hoorden wat hun zoon had gedaan, belden ze de bibliotheek om het boek weer op te komen halen. Maar het personeel vond het werk zo leuk dat ze het in de catalogus opnamen. Het boek is tussen de stripboeken geplaatst. Het is nu een van de populairste boeken die de bieb aanbiedt. De instelling wil meer exemplaren laten maken.
Volgens The New York Times heeft het boek van de jonge auteur ervoor gezorgd dat veel andere kinderen ook willen gaan schrijven. Ook heeft de bibliotheek de jongen een schrijversprijs uitgereikt, die ze speciaal voor hem in het leven hebben geroepen. Daarnaast wil een lokale auteur een schrijfcursus voor kinderen organiseren met de jongen.
Meerdere uitgevers hebben contact gezocht met de bieb om The Adventures of Dillon Helbig's Crismis te publiceren. De jonge auteur werkt al aan een nieuw boek, over een kast die jassen eet.
Gaat Italie voor de tweede keer op rij winnen?
Italie mag het Eurovisie Songfestival 2022
dit komende voorjaar in mei organiseren.
Hun eigen inzending is al bekend:
Mahmood & Blanco zingen 'Brividi'
Het lied is in het Italiaans en is - vind ik - erg mooi.
Gaan ze hiermee twee keer op rij winnen?
Leuke bijkomstigheid:
De bijbehorende clip is opgenomen in Nederland.
Even kijken en zelf beoordelen:
Kom maar op met die lentedagen!
Christiane Pflug
'Keukendeur met Ursula'
!966
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
De buitendeur van deze keuken
staat wagenwijd open naar het balkon.
Buiten is het wit, de sneeuw op de daken,
er schijnt een heel bleek winterzonnetje.
'Doe die deur dicht, het is koud'
was wat ik het eerste dacht.
Maar als ik beter kijk zie ik
in de spiegeling van deze deur,
- wat eigenlijk helemaal niet kan, maar
dat is de vrijheid van de kunstenaar -
een meisje zitten lezen en
de bomen staan in blad.
Een beetje alsof je de lente
die er aan zit te komen
alvast in beeld hebt.
En zo denken we toch allemaal wel eens
als we genoeg hebben van de kou, de wind en de regen.
Kom maar op met die lentedagen!
Abonneren op:
Posts (Atom)