Klussen met zussen of vriendinnen

Onderstaand berichtje kwam ik tegen op het wereldwijde web:

'Mijn twee zussen en ik hebben zo'n zes keer per jaar een 'Klussen met zussen' dag. Dit kan natuurlijk ook met broers. We voeren dan bij één van de zussen gezamenlijk klussen uit: de tuin winterklaar maken, ramen lappen, oven schoonmaken, schilderen, dakgoot schoonmaken, klerenkast opruimen, etc. Alles dus waar je zelf niet aan toekomt of wat je echt vervelend klus vindt. We zoeken zelf de klus uit die het meest bij ons past en pakken een hele dag flink door. 

Dit werkt heel goed, want vele handen maken licht werken en die vervelende klussen zijn altijd leuker om voor iemand anders te doen dan voor jezelf!' Ilona

Deze tip deed me denken aan de tijd dat ik zelf een fijn klusmaatje had, waarover ik dit schreef:

Voor iedereen die graag creatief met wonen bezig is, heb ik dé gouden tip, die ik met alle plezier met je wil delen : Let op : Scoor een fijn klusmaatje!

Uit eigen ervaring weet ik hoe geweldig dat werkt. Elke dinsdagmorgen staat er een kruis in mijn agenda, want dan ga ik klussen. De ene week bij ons thuis en de andere week bij mijn klusvriendin. Dat houdt in dat wij stipt om negen uur paraat zijn, een cappuccino nemen, onze klusoveralletjes aantrekken en aan het werk gaan.

Zo ruimen wij graag een overvolle kelder of garage uit om het hele spul op te schonen, te sorteren, te poetsen en alles, uitgezocht en wel, weer in te pakken. Maar we draaien onze hand ook niet om voor het rollen van de overloop of het lakken van een tuinbankje. Of we maken dekbedovertrekken en gordijnen, wisselen alle slaapkamers om of brengen ter inspiratie een officieel werkbezoek aan Ikea. Soms doen we een klus die ons één ochtend kost, maar net zo makkelijk pakken we een 6-sessies-durende klus aan, zoals het compleet schilderen en aankleden van een tot camper omgebouwde bus.

Tijdens het klussen nemen we en passant ons leven en dat van onze geliefden door, wisselen we ideetjes voor feest- en verjaardagen uit, vertellen we elkaar over mooie boeken en films, bespreken de toestand in de wereld en wat we die avond zullen koken. Ook oefent mijn klusmaatje, die naast fysiotherapeut ook ambtenaar van de burgerlijke stand is, soms een huwelijksspeech op mij, waarbij zij mij telkens weet te ontroeren als ze in haar overall trefzeker verhaalt over de alles overwinnende liefde van een mij totaal onbekend, aanstaand bruidspaar.

We sluiten altijd af met een welverdiende overheerlijke lunch, en gaan ruim voldaan (zo, dat zit er weer op deze week!) verder met al het andere in ons leven.

Het grootste voordeel van samen klussen is dat je met dubbel plezier met zijn tweetjes zeker drie keer zo snel klaar bent dan alleen, en dat je aan dingen begint waar je in je eentje never nooit aan zou beginnen omdat je al moe wordt bij enkel de gedachte.

Het werkt aanstekelijk als je merkt hoeveel je gedaan krijgt op zo’n ochtend en we worden van de weeromstuit steeds stoutmoediger. Zo zie ik nog altijd het ontwaken van een nieuw zelfbewustzijn bij mijn vriendin, toen tot haar doordrong hoe gemakkelijk een elektrische boormachine eigenlijk werkt. Ze boorde pardoes gaten in haar garagemuur om de huishoudtrap en al het tuingereedschap op te hangen, heel nuttig allemaal, maar raakte toen in een soort van boor'trance' die dreigde naar doorslaan toen ze, met een verwilderde uitdrukking op haar gezicht, kratten bier wilde gaan ophangen.

Er gaat ook wel eens wat mis. Zo heb ik eens met een heel mooie, vloeiende beweging een volle bus verf van de trap weten te stoten die zich uitspreidde over de hele vloer, (gelukkig marmoleum, dus de schade was te overzien) en hebben we samen een keer zo drastisch behang weten te verwijderen dat er uiteindelijk een stukadoor (die trouwens heel aardig bleek, maar daarover een andere keer) aan te pas moest komen om de slaapkamermuur te redden.

Maar wonderwel, er lukt ook van alles.

En we zitten nooit verlegen om een klusplan. Zo weet elke lente ons te inspireren tot fleurig kastpapier in de kasten en het opschonen van verstofte dekenkisten. Of we leuken een saaie keukenmuur op met wat kleur en zelfgefabriekte lampjes.

Tegen Koninginnedag / Koningsdag wordt onze stemming zo mogelijk nog opgeruimder als we door ons huis lopen om alles wat we overbodig vinden op te pakken, om het spul vervolgens op de vrijmarkt te verpatsen. De opbrengst is steevast voldoende om de hele zomer onze rekening bij diverse bouwmarkten (dat zeg ik!) te voldoen, zodat we al met al weinig kosten maken en we zo’n beetje selfsupporting zijn.

Naast ons improvisatietalent is een belangrijke factor in deze successtory onze voorbereiding. Als ik vroeger ineens de geest kreeg om iets te gaan doen was net het schuurpapier op, de winkel dicht of het regende of er belde iemand die ik al een tijdje niet had gesproken of ik moest de krant nog lezen en dat was dan al weer ruim voldoende aanleiding om de plannen maar weer uit en/of af te stellen.

Dat is verleden tijd. Van tevoren schatten we in en schaffen we aan wat we maar nodig zouden kunnen hebben, zodat we geen tijd meer verliezen en daardoor verlopen onze klusochtenden steeds efficiënter en daarmee succesvoller.

Zo kunnen we steeds vaker, als er complimentjes onze kant op vallen, zo achteloos mogelijk zeggen : ‘Ja hoor, helemaal zelf gedaan!’