Binnenkant : 2024

Zo vredig nog!

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Sergei Vinogradov

'Interieur met een kerstboom'

1930

Een klassiek interieur met

Perzische tapijten op de vloer,

een met rood fluweel beklede stoel

en met witte kanten gordijnen.

We zien door het raam dat

het al flink gesneeuwd heeft.

Naast de traditionele kerstboom

staat een tafeltje met daarop

tulpen en hyacinthen.

Er woont vast een kind,

getuige het speelgoed paardje.

Alles is klaar voor de Kerst in 1930.

Nog tien jaar voor de tweede

wereldoorlog zal beginnen.

Zo vredig nog.

Clip bag

Clip Bag

Peter Bristol

Een tas die er uitziet als

een vergrootte tekenbordklem.

Dat vind ik heel leuk bedacht.

Oh dennenboom

Wij hebben dit jaar geen kerstboom.

We hebben iets anders verzonnen:

een tak waaraan we lichtjes en

versieringen hebben gehangen.

Er zijn zoveel leuke alternatieven te vinden

waarbij je geen levende boom hoeft te kappen.

Kijk maar eens:

Met lichtjes of met de ontvangen kerstkaarten.

Met ballen, papieren stroken of met sokken aan de waslijn.

Met groen huisraad en een spiegel of met takken.

Met twee zagen, een stapel oud papier of kerstkoekjes.

Met een boom op een doek voor een poezenliefhebber.

Met de boeken in de kast of met de ballen in kerstboomvorm.

Dat geldt ook voor eigenwijze mensen!!

Dus ook voor mij...

Ik word rustig als ik er naar kijk

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Heb je veel spanning en stress

door alle narigheid om je heen,

wat niet raar is, want wat is er veel

verdriet te zien als je het nieuws kijkt,

dan vind ik het heerlijk om iets te doen

waardoor ik een beetje bij mezelf kan blijven.

Zo mag ik graag een moeilijke sudoku oplossen

of een mooie mandala inkleuren of breien.

Deze kunstenaar Lilith Black Bee

heeft haar eigen - zen - manier gevonden

om echt prachtige kunst te maken.

Van het kijken naar een filmpje van

hoe ze dat doet word ik zelf al rustig.

En ik vraag me af of ik ook zo

iets zou kunnen gaan proberen

filmpje

Wat doe jij aan met de Kerst?

Wil je dit jaar eens extra feestelijk uitpakken?

Kijk dan gewoon eens even naar dit filmpje

Het vergt wat oefening

om met deze hoedjes

niet tegen de lamp te lopen,

en je moet echt heel voorzichtig

gaan zitten als je aan tafel wilt gaan

met alle die ballen op je jurk,

maar met zo'n outfit ben je

het stralend middelpunt!

Dat vind ik nou zo leuk!!!

Gisterenavond waren Wim en ik op het feest ter gelegenheid van het tien jarig bestaan van Buddy to Buddy.

Bas Steman, de schrijver van: 'Morgan, een liefde', was er ook. Hij was aan het filmen.

Zoals jullie misschien weten bewonder ik hem enorm, vanwege zijn mooie boek, maar ook vanwege het camerawerk bij de prachtige film: 'De wereld van Carlijn'.

Ondanks dat ik me helemaal starstruck voelde heb ik Bas aangesproken en gevraagd of hij wel eens op een leesclubavond komt.

Hij zei: 'Op twee voorwaarden: Het moet gezellig zijn en het moet vlak in de buurt zijn.'

Nou, dat kon ik volmondig toezeggen.

En jawel, ik heb zijn emailadres en we kunnen een afspraak maken wanneer hij dan gaat komen, ergens in maart.

Dat vind ik nou zo leuk!!!

Ik ben er even niet

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Frances Featherstone

'Pillow Talk'

2024

Technisch knap geschilderd,

in olieverf op linnen

met al die rechte strepen

van het wit/gele beddengoed.

En natuurlijk ook de kreuken

en de plooien die er ook in zitten.

Een schilderij dat

een stemming uitdrukt

die ik kan interpreteren als

voluit genieten van een

'lazy sunday morning'.

Maar misschien ook als een

gevoel van: 'ik ben er even niet'.

Een soort vluchten voor alle

narigheid van de wereld.

Ik kan dat gevoel tenminste

tegenwoordig wel eens hebben...

Zou onze KPN nog van die oude telefooncellen hebben?

Ik hou heel erg van leuke manieren

om boeken bij de mensen te krijgen.

Zoals deze mobiele bibliobusjes.

Of de kleine buiten minibiebjes die je steeds

meer ziet bij mensen in de tuin of bij de voordeur.

Of zoals een speciaal ontworpen buitenbieb

op een brede stoep in de stad.

Of de boekenboom in Ruurlo

Wij hebben een weggeefkast beneden in de gemeenschappelijke hal van onze flatgebouw.

Ook fijn, maar helaas alleen toegankelijk voor bewoners (en hun bezoekers).

Maar ook dit idee vind ik lumineus:

Een oude telefooncel die je eenvoudig

kunt ombouwen tot een free library.

Een superidee en zo simpel!

Zou onze KPN nog veel oude telefooncellen bewaren ergens?

Vanmorgen vroeg zag Wim 'ons' muisje weer. Hij kroop achter het keukenbuffetkastje. Wim riep mij erbij om in de gaten te houden of de muis er weer vandaan kroop. Ondertussen heeft hij met latten de keukenruimte en de kier onder de deur naar de gang afgezet. Toen hebben we samen het kastje verzet en jawel daar kwam de muis achter vandaan. Hij rende naar de plek achter de koelkast. Wim heeft toen de koelkast naar voren geschoven, de gordijnen naast de balkon deuren over een stoel gehangen, de balkondeuren open gezet en de muis toen zo opgejaagd dat hij door de open deuren naar buiten rende. We hopen dat dit het nu is, of was...

We waren door deze muizen-verjaag-actie nog net op tijd bij de Hema waar we met 18 van onze Noabers hadden afgesproken voor een Hema ontbijt. Daar hadden ze niet gerekend op zo'n toeloop om 9 uur. We zagen ze snel broodjes en croissants afbakken. Maar het kwam goed, even later zaten we er gezellig te kletsen en te eten. Wat een rijkdom is dat toch om zoveel mensen die je kennen en je goed gezind zijn om je heen te hebben om gezellige dingen mee te doen. Zaterdag hebben we onze maandelijkse bijeenkomst en deze keer hebben we een pub quiz. Lijkt me ook leuk!

Een jaar of tien geleden kreeg je een ontbijt voor een euro. Later voor 1, 50 euro. En nog weer later in losse onderdelen waar je apart voor kom kiezen en dan kwam je snel of een euro of 3 a 4 uit.

Dat was in de tijd dat ik met een paar andere vrouwen de 'Hema meisjes' vormden, waar we geregeld samen kwamen voor een ontbijt en gezelligheid maar ook om elkaar te inspireren over hoe je zoveel mogelijk plezier kon hebben van je geld. Door te besparen waar het kon en uit te geven aan wat je graag deed of had. En daar paste zo'n voordelig ontbijtje goed bij. Ik schreef er al verschillende keren over, zoals dit blogje.

Nu hadden Wim en ik de rechter variant hier op de foto: een croissantje met jam, een gekookt ei, een bruin broodje gezond met kaas en een cappuccino, samen voor een tientje. Nou ja, we doen het niet zo vaak. En we kunnen het ook doen en de gezelligheid is ook wat waard.

We waren om 10 uur weer thuis.

Ook weer lekker, zeker als we zonder muis blijven...

Daar kan toch niet veel tegenop...

Lezen, na het eten met het hele gezin, lezen.

Wat vond ik dat altijd heerlijk

als we met ons gezin in de winter

op de bank of liggend op de grond,

dicht bij de kachel lekker zaten te lezen,

muziekje erbij, een pot thee, koekjes...

Daar kan toch niet veel tegenop!

Hieronder twee tekeningen

van Frédéric Forest

die met hele simpele lijnen

het genot van lezen weet te treffen.

Dat vind ik zo knap!

Land van ons!

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Voor iedereen die een steentje bij wil dragen

is er dit mooie initiatief:

land van ons

Ik ben vandaag verder even niet bereikbaar...

Ik heb zoveel te vertellen. Maar first things first: als eerste wil ik even zeggen dat ik zo drie afleveringen van het nieuwste / laatste seizoen van Outlander kan gaan ophalen bij buurman / noaber Henk die ze voor mij ergens heeft opgeduikeld.

Ik ben zo benieuwd. En dan vooral eigenlijk alleen om Jamie. Jamie Fraser, gespeeld door Sam Heughan, de hoofdrolspeler hier op een foto uit zijn jonge jaren uit de serie. Hij is in zijn rol inmiddels 57 jaar, maar hier nog een sappige twintiger.

Ik heb niet snel een crush op een acteur, maar van Sam krijg ik gewoon weke knietjes. Van hoe hij eruit ziet, maar vooral ook van zijn Schotse accent.

Hij zou volgens mij de perfecte James Bond kunnen zijn, maar ja, mij wordt niets gevraagd...

PS Ik kan Wim vragen om een kilt voor me te dragen, me 'sassenach' te noemen of eens op een paard te klimmen, maar ik vrees dat dat niet helemaal hetzelfde is.

Ook mooi om even naar te luisteren: Intromuziek van Outlander

Hier rechts is Jamie weer een heel stuk ouder.

En nog even knap!!

Over Sinterklaas en muizenissen...

Na een heel gezellig etentje met onze Iraans Buddy's kwamen we thuis en lag er een pakje op de bank.

Zo onverwacht en vooral daarom ook zo leuk!

Een prachtig gedicht dat Sinterklaas voor mij had gemaakt.

En het cadeau, de muismat, vond ik ook superleuk!

Het ligt hier naast me als ik dit typ en ik zie steeds die dotten van kleinkinderen van ons.

Enne... dat we sinds een paar dagen ook nog inwoning hebben van een klein muisje past natuurlijk heel mooi bij het verhaal.

Dat we hem nog niet gevangen hebben vind ik zelf iets minder...

Straks is de doos zo een winkeltje of een klaslokaal!

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Stevan Dohanos

Playing house

1953

Een leuke prent uit 1953,

waarop we twee meisjes zien

die spelen in de grote doos waar

hun nieuwe koelkast in bezorgd werd.

In deze tijd waarin Sinterklaas zo enorm

veel pakjes met speelgoed brengt,

vind ik dit wel een gezonde

manier van spelen.

De meisjes hebben allebei een pop.

Geen rij met wel dertig barbies.

In het huisje is hebben ze zelf

van oude lakens met knijpers aan

een touw een 'gordijn/deur' gemaakt.

Er is een fornuisje te zien, een driewieler

en er staat een schoolbord in het huisje.

Er past precies een tafeltje in met krukjes.

Ze vermaken zich samen helemaal

met theedrinken met hun poppen,

en natuurlijk met wat lekkers erbij.

Straks is de doos zo omgebouwd

tot een winkeltje of tot een klaslokaal.

Kom daar maar eens om tegenwoordig!