Zullen we een bos beginnen?



Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.

Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt

of in de zondagzon
samen zwijgen.

En als ze ’s avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.


Jaap Robben 
Zullen we een bos beginnen?


Kippensoep, verse sinaasappelsap en gevulde koeken



Wim is ziek.
Zondagavond kreeg hij waterige kleine oogjes, een schorre stem en werd hij neusverkouden.
Maandagavond ging hij niet naar koor. Hij ging vroeg naar bed en kreeg koorts.
Vanmorgen was hij even op, maar zegde zijn afspraak voor vanavond af en ging weer naar bed.
Ik vroeg wat ik voor hem kon doen:
Hij wilde vers geperste sinaasappelsap en zachte zoete dropjes.


En gevulde koeken. 
Wim is er van overtuigd dat hij nergens zo van opknapt als van gevulde koeken.

In de winkel besloot ik ook nog verse groenten-linzen-kippensoep te maken. Ik kocht biologische kip om zelf bouillon van te trekken en voor de zekerheid ook nog een pot kant en klare biologische kippenbouillon. Soepgroenten natuurlijk en linzen had ik nog, ooit eens aangeschaft als reserve en tegelijk deel van ons noodvoorraad. Mooi dat ik daar nu uit kon putten.


Alles staat nu te pruttelen, we gaan zo maar eens een kopje nemen.
Ik hoop dat ik zelf niet ziek word, dat zou betekenen dat ik aardig wat weerstand zou hebben opgebouwd. Fingers crossed!


Morgen meer kans op licht


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze maandag een fijn weerbericht 
van Levi Weemoed

In de bloemetjes gezet

 

Dit weekend hebben we drie dagen 'feest'.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd 
bij een lief en lang bevriend stel om
te komen eten op hun nieuwe stekje.
Gisteren kwamen vier vrienden eten.
We deden na de koffie nog een spel: 
Het billen bloot spel.
Niet letterlijk billen bloot, gelukkig,
maar wel een vragenspel met 
filosofische en ethische kwesties. 
Gesprekstof genoeg.
En ook veel gelachen.

Vanmiddag gaan Wim en ik 
naar de film: 'En fanfare'.
En aansluitend gaan we eten 
bij een eetclubje, waar we 
het voorafje voor meenemen:
Een nachoschotel met quacomole.

We werden nogal in de bloemetjes gezet.
Dat is toch heerlijk lenteachtig 
in huis en op het balkon. 





Spring is in the air!

 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Kaoru Yamada

De lente is in de lucht.
Net als nu, waarbij de eerste bloesem
de bomen versiert als een sluier bij een bruid.

Hier staat een boompje te bloeien,
dapper als enige in een stads straatje.
Het is prachtig helder weer, de zon schijnt.
Het is een straatje met oude huizen,
er brokkelt her en der al wat af.

Er zijn in deze straat naast woonhuizen
vast ook wat kleinere werkplaatsen,
een atelier of een enkel winkeltje.
Maar er wonen in deze huizen
vast ook mensen die daar
al jaren en jaren genieten
van het stadse leven
net buiten het centrum.

Misschien woont daar
de leraar met zijn gezin,
een jong stel op een bovenhuis
of de schrijver die graag alleen is.
Met een terrasje om de hoek.


Opruimtip!



Opruimtip:
vouw je dekbedovertrek
- en het onder(hoes)laken -
in het bijpassende sloop.

Leg het als een pakketje
in de linnenkast.

Dan heb je alles bij de hand
als je het bed gaat verschonen
en zo hoef je niet te zoeken.


Om van te smullen!




Dit is toch om van te smullen?

Dit kaptafeltje heeft schattige pootjes,
maar soms waren dit soort meubeltjes 
in de jaren-50 en -60 er ook wel in de
variatie om ze aan de muur te hangen.

Ook leuk!

Met een formica, afgerond blaadje en 
met spiegels om jezelf, ook van opzij,
te kunnen zien en zo te controleren of 
je haar wel goed zat.

Allemaal even bescheiden en elegant.



Het was een mooie avond!


Gisterenavond was het eindelijk zover:
Schrijver Bas Steman was te gast bij onze leesclub.

We konden al onze vragen stellen en ook 
zonder vragen kwamen de verhalen als vanzelf.

Het was een mooie avond.


Zelf zette Bas onderstaand bericht op Facebook:




Naast schrijver en programmamaker is Bas ook nog ridder.
Als een van de ridders van Gelre ijvert hij al een jaar of tien 
voor een speciaal Gelderland museum in Zutphen, 
wat nu eindelijk lijkt te gaan lukken.

En Bas was cameraman voor 
de film: 'De wereld van Carlijn'.
Daarover schreef ik al eerder: 

We hebben het over deze twee boeken gehad.
Ik schreef al eerder over: 'Morgan, een liefde'.

 

Onderstaande boeken van zijn hand kunnen we nog lezen.

De nieuwe roman van Bas Steman 
verschijnt volgend jaar. 
Daar verheugen we ons op.


Dat lijkt me win-win-win-idee!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze week stuitte ik op een supergoed idee 
om de zon te gebruiken om mee te koken.
Dat lijkt me win-win-win-idee!



Gisteren had ik zo'n dag...


Ik wilde een tafelkleed gaan naaien voor de vierkante tafel van onze dochter. Stof geknipt, alles klaar gezet en ik wilde beginnen: Naaimachine deed helemaal niets. Ik had er pas nog een schortje op genaaid, de machine deed het toen als een zonnetje. En nu ineens niks. Ik probeerde van alles: Zit de stekker zit er goed in? Is het voetpedaal goed aangesloten? Alle lampjes branden? Alle knopjes goed? Maar wat ik ook deed. Niets. Ik vind dat zo irritant. Griggehhaah!! Alles opgeruimd, weer even mijn energie hervinden.

Dan maar even naar mijn mail. Er was een mailtje van onze boekhouder over aanpassingen die hij had gedaan in ons boekhoudschema. Ik moest inloggen in Dropbox. dat doe ik niet elke week, dus op zoek naar de inloggegevens. Ik logde in en kreeg een melding voor een bevestigingsmail met een code. Die kreeg ik, maar toen ik die code invoerde was ineens mijn e-mailadres en / of wachtwoord abuis. Ik mocht het maar een paar keer proberen. Dus maar weer even gestopt...

Toen een mailtje van de Triodosbank: We hebben certificaten die dramatisch in waarde zijn gedaald, maar nu wilde de bank 10 euro per certificaat betalen om het een beetje goed te maken. Ik was benieuwd hoeveel certificaten we eigenlijk hebben. Ik ging met de app naar ons account. Daar zag ik onze spaarrekeningen en een groene belegging, maar de certificaten zag ik er helemaal niet meer bij. He? Dan maar via de pc naar de ons account. Ik wilde inloggen, via het lijstje met wachtwoorden, maar daar werd gemeld dat mijn wachtwoord niet klopte. Ik deed het nog een keer, weer fout. Als ik het nu weer fout zou doen zou ik worden geblokkeerd. Nu kreeg ik helemaal de kriebels.

We hadden deze week eerder al geprobeerd onze belastingaangifte zelf in te vullen maar waren daar op een aantal onduidelijkheden gestuit. Iets met een afschrijving die we eerst nergens konden invullen. Het ging maar om een bedrag van 15 euro. Maar daardoor klopten de eind- en beginsaldi niet. Precies die 15 euro, maar waar konden we dat in invullen? We hadden het maar even laten rusten, maar nu kwam mijn onrust daarover bovenop de ander zaken die nu niet lukten. Ik kreeg er buikpijn van.

Toen Wim thuis kwam van zijn werk zijn we alles doorgelopen. Na enig proberen wist Wim de naaimachine toch weer aan de praat te krijgen. Iets met een knopje dat we iets harder moesten omzetten... Gelukkig.

Toen het PC gedoe: Ik hoefde helemaal niet in te loggen bij dropbox. De wijzigingen waren doorgevoerd en die kon ik gewoon op de gewone manier inzien. Opgelost.

Over de certificaten: Oh ja, dat wachtwoord klopte niet: Bij Wim op zijn lijstje stond er een s doorgestreept. Bij mij was hij dat vergeten. Er kwamen wat minder fraaie woorden uit mijn mond. Maar we konden in onze gegevens en ik kon zien hoeveel certificaten we hebben. 115. En dat keer tien is dan toch een leuke tegemoetkoming na de duizenden euro's die verdampt zijn bij de Triodosbank, terwijl wij in de veronderstelling verkeerden dat de Triodosbank, immers groen, duurzaam en verantwoord, in ieder geval goed zou zorgen voor het geld dat wij in de bank zelf hadden ingelegd. Maar ja, het is wat het is, En we zijn niet de enigen, begrijp ik...

Toen hebben we samen nog eens naar de belastingaangifte gekeken. We vonden door heel logisch nadenken, maar eigenlijk meer door domweg goed lezen en precies doen wat gevraagd wordt, waar we alle ontbrekende gegevens konden invullen. Het is eigenlijk een soort van puzzel. En toen werd het minder spannend. We hebben nog een paar dagen om alles nog eens zorgvuldig na te kijken. En dan kunnen we die voor 1 april insturen. Volgens de berekening krijgen we aardig wat geld terug, dat hebben we graag voor de zomer op onze rekening.    


Een beetje humeurmanagement was geboden:

Ik ben de ramen gaan wassen. 

Gewoon wat helderheid krijgen.

En toen ben ik soep gaan koken. 

Mosterdsoep met zalm.

Glaasje wijn erbij. 

He he...     


Een houten bankje, in de luwte

 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Matty Burnham

Op de dag dat de lente begint
laat ik een mooie aquarel zien
van een Schots huisje aan de kust.

Het is maar een klein huisje,
bescheiden, maar veilig en stevig
met een schoorsteen voor de houtkachel.

Het is helder weer, zonnig
met een lekker windje van zee.
Weer waar de was zo snel op droogt.
En tegen de muur van het huis
staat dit houten bankje, in de luwte,
waar straks samen een kop koffie
wordt gedronken in de voorjaarszon.

Ik vind de kleuren helder en mooi,
helemaal voor een aquarel.
Je kunt zien hoe fijn het wonen
daar is met dit vriendelijke weer.
Ik weet niet hoe het het is
als het stormt, hagelt en vriest...


Voor nog meer geluk, samen eten!


Het lezen van het nieuws is tegenwoordig 
een aanslag op mijn stressniveau.
Maar vanmorgen vond ik goed nieuws:
Nederland staat op nummer vijf van 
de landen met de gelukkigste bevolking.

Na Finland, Denemarken, IJsland, en Zweden.
De onderzoekers hebben een aantal factoren 
meegewogen die mensen gelukkiger maken,
zoals levensverwachting, inkomen en vrijheid. 

Zoals je hieronder kunt lezen is bevestigd 
dat geluk is geworteld in vertrouwen, 
vriendelijkheid en sociale verbondenheid. 

En dat het delen van een maaltijd 
belangrijk bijdraagt aan ons geluksgevoel! 

Kijk, dan komt het mooi uit.
Maar gauw wat mensen uitnodigen!

Dat vind ik nou fijn!



Precies zo'n dag was het gisteren.
Lekker in het zonnetje maar koud in de schaduw.

Wij hebben niet zoals deze bevallige dame 
in een boomgaard aan de bloesem geroken,
maar we zijn wel buiten geweest: op de fiets.
We wilden even naar de boerderijwinkel 
van 'de Vijfsprong' in Vorden.

We zijn er met een omweg naar toe gefietst,
langs kleine weggetjes en zelfs een zandpad.
Ik was bij dat ik mijn handschoenen bij me had.
Maar het was ook zo heerlijk fris in de zon.
Wind tegen, onze wangen gloeiden roze.
We zagen de eerste bomen in bloei staan,
en er stonden ook al koeien in de wei.

Aangekomen bij de Vijfsprong besloten we 
voor onze avondmaaltijd te gaan voor verse 
raapstelen met aardappel/pastinaak stamppot.
We kochten demeter yoghurt in een fles.
en we namen twee cappucino's 
op het bankje buiten voor de winkel
voor bij de meegebrachte boterham.

Daar zaten we toen we een bekende zagen,
een vrouw die daar in het wol atelier werkte, 
maar die ik kende van de kledingbeurs.
We maakten een gezellig praatje.
 
Daarna kwam een oud collega van Wim 
langs ons lopen met wie we in gesprek raakten. 
We hadden raakvlakken over het ouder worden 
en hoe wij daar, en ons leven, in veranderen.

Ik hoorde Wim zeggen dat we nu 
veel meer tijd en energie vrijmaken
voor de ontmoeting met andere mensen.
Minder werken, minder moeten, maar meer 'zijn'.

Leuk om te horen, al vind ik dat Wim 
zichzelf nog behoorlijk uitput met 
van alles wat hij van zichzelf moet.

Ondertussen kwam er een vrouw langslopen 
die mij herkende als in : 'Jij bent toch ook buddy?'
Zo grappig, zomaar buiten voor een winkel
op het platteland in de Achterhoek,
en dan herkenning vinden.
Dat vind ik nou fijn! 

Niet voor het laatst


Rob de Nijs

Dit vond ik zijn allermooiste lied:
'Niet voor het laatst'

Toen al ziek, maar de stem was er nog.
Luister maar even naar deze:

Het was het begin van Corona; 
de scholen werden net gesloten.
Het was een heel verwarrende tijd.
Ik was herstellende van borstkanker 
en wat labiel door de hormoontherapie.
Ik werd melancholiek door de tekst:

'Nog een keer pannenkoeken eten,
zeggen wat ons heeft gespeten'

Ik heb toen mijn eerste liefde 
van mijn 14e tot mijn 21e jaar
geappt met deze vraag:


Het idee is nog een paar keer voorbijgekomen,
we hebben elkaar wel gezien en samen met Wim  
een glaasje en koffietje gedaan en een maaltijd gedeeld,
maar we hebben nooit samen die pannenkoek gegeten.

En in het volgende voorjaar werd Ger ziek.
Hij is aan het eind van die zomer gestorven.

En nu is Rob de Nijs er ook niet meer.
We kunnen nog wel naar dit mooie lied luisteren.


Dat gun ik iedereen vandaag!

 

Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Jeffrey T. Larson
'Laughing Ladies'
2024
Oil on linen
48 x 48 inch

Het valt me deze dagen soms zwaar om
iets lichts en vrolijks te vinden om te posten.
Maar toen ik dit schilderij zag kwam er bij
mij gelijk een grote glimlach op mijn snoet.
Die gun ik iedereen vandaag!

PS Wat was dat leuk he?
Buiten in de zon met blote voeten
en dan de slappe lach met je vriendinnen.

Mijn drukke, rommelige maar gezellige week!


Tja, ik heb een drukke en rommelige week gehad. Vorige week zaterdag hadden we de algemene ledenvergadering van onze (voormalige woon)groep de Naobers. Er moest een nieuw bestuur komen en ik ben nu warempel penningmeester. Om de overdracht tussen het oude en het nieuwe bestuur te vieren hadden we vrijdag een etentje bij ons thuis. We hebben ons voorgenomen om steeds het zakelijke met aangename te combineren. Wopke bracht dit voorafje mee, met bietjes en Old Amsterdam kaas en een dressing waarvan ze zei dat er jenever in zat...



Ietje maakte een heerlijk groenten quiche. De salade en het toetje waren van mijn hand. Voor het toetje had ik voor het eerst zelf merengue gemaakt. Met mango, blauwe bessen, slagroom en mascarpone werd het rommelige en overheerlijke Eton Mess. We aten onze vingers er bij op.

Na het etentje heb ik het schaatsen terug gekeken, zodat ik rond middernacht zat je juichen op de bank bij de winst van Jenning de Boo!  Altijd bij dit soort festijnen denk ik altijd even terug aan Vlasje, een collega blogster die er niet meer is. 

Op deze foto zie je Jenning met Gerard van Velde, waar ik sinds zijn gouden 1000 meter medaille op de Olympische Spelen in Salt Lake City een zwak voor heb. 

Ooit zat 'Gouden Gerard' op een terrasje in Zutphen, waar onze dochter met een vriendin zo dapper was om op hem af te stappen en een gesprekje met hem aan te gaan.  

Onze dochter van toen zo'n 16 jaar, had die middag spierpijn in haar wangen omdat ze niet meer kon stoppen met de glimlach die hij op haar gezicht had getoverd.  

Dinsdag waren onze buddy's bij ons thuis, waar Mohammed mijn naaimachine zou nakijken, want hij maakte een ratelend geluid. Maar hij heeft de machine helemaal uit elkaar gehaald en alles schoon gemaakt en geolied. We vonden het een beetje eng, want ik moest terug denken aan de scene uit: 'Ja zuster, nee zuster', waar een Turkse vriend de brommer van opa zou nakijken, ook al had hij nog zo gezegd dat hij er geen verstand van had en begon met het opendraaien van de bel.... Maar Mohammed heeft het heel goed gedaan en mijn machine doet het weer als een zonnetje. 

Woensdagavond was de eerste bijeenkomst van de GLI, de gecombineerde leefstijlinterventie, waar ik door mijn huisarts naar ben doorverwezen. Zo zaten we met 12 mensen bij elkaar, jong en oud, om met goede moed om een half jaar lang een keer per week  bijeen te komen om allemaal wat kilo's kwijt te raken en conditie en energie op te doen. We hebben de eetmeter op onze telefoon gezet om een beter idee te krijgen van de calorieen die we binnen krijgen. Zo was ik helemaal verbaasd dat een handje walnoten die ik over mijn havermout strooi maar liefst 176 calorieen bevat. Goed om te weten.

Van de GLI ging ik naar de maandelijkse filmavond met onze filmclub. We zagen de IJslandse film Touch, die ik al zo mooi had gevonden op Vlieland. Weer mooi, weer tranen...  

Ondertussen had ik al een paar dagen last van mijn maag. dat was vorige zomer ook al zo. Misschien een niet goed sluitende maagklep? Na overleg met de huisarts ben ik begonnen met omeprazol en inmiddels gaat het gelukkig al weer wat beter. Maat wat is dat toch een vervelend gevoel. En wat kun je dan weer blij zijn als je je weer meer 'normaal' voelt. 

Donderdagmorgenvroeg was ik op de sportschool waar ik weer meedeed met de groep 'medsich fit'. Ik heb sinds het begin nog geen een keer gemist. En ik begin het zelfs leuk te vinden. Ik heb nu op de mini trampoline meer dan een minuut op een been gestaan. daar kan ik aan merken dat mijn balans en coordinatie een stuk is verbeterd. Ook het twee keer per week zwemmen gaat aardig goed. Al had ik een keer een suikerdip in het bad. En daar zat ik dan een mandarijntje te eten aan de kant en te wachten tot dat trillerige gevoel weer weg zou trekken. Het is beter om voor het zwemmen vooral eiwitten te eten, dat voorkomt zo'n dip...    

Verder werd ik gisteren door een vriendin op een lunch getrakteerd, waar ik ging voor een overheerlijke salade met gerookte kip en verse gember thee. Toen ik naar huis terug fietste wilde ik wat uitwijken voor een hele grote auto die wilde parkeren, toen ik tegen een klein stoeprandje botste en ineens op de grond lag. Ik werd overeind geholpen door een paar aardige mensen, gelukkig leek ik oke. En mijn fiets ook. Thuis wel wat arnica op mijn knieen gewreven, want daar was ik op terecht gekomen. Maar het lijkt mee te vallen. Gek hoor, als je ineens van je fiets valt.

Vrijdagmiddag heb ik onze kleinkinderen van school gehaald om een uurtje op hen te passen. Dat vind ik altijd zo leuk, en we hebben er nu een min of meer vaste afspraak van gemaakt. Elke vrijdag op het schoolplein staan met de andere ouders en opa's en oma's. Zo gezellig. 

Deze week hebben we ons balkon schoongemaakt en nieuwe plantjes gezet. Zo vrolijk en voorjaarsachtig.

En ik maakte weer eens een schortje. Een gezellig schortje, en ik las het boek: 'de lafaard' van Bas Steman.

Ik zag een paar leuke series en films. En Wim en ik kijken elke dag naar een aflevering van:'Parenthood' op Netflix. Onveranderd mooi om te zien.