Verlangen naar mooie dingen

 

Oskar Fischinger

Als ik wat minder lekker in mijn vel zit 
dan verlang ik meer naar 'mooie dingen'.
Zoals dit schilderij, met de overlappende kleuren.
Alle kleuren zijn mooi, zo knap!

Ik krijg zin om ook zoiets te gaan maken. 
Maar ik heb de materialen niet thuis, 
en dan blijft het zoals vaak een vaag plan.

Wat ik wel heb gedaan is: kussens kopen. 
ronde kussens voor op onze eetkamerstoelen, 
en twee kleintjes en een vierkante voor op de bank.
Dat is heel erg bevredigend moet ik zeggen. 
Je legt ze neer en alles ziet er beter uit.

Voor veel meer heb ik trouwens nog niet puf.
Ik hoest nog dat het een lieve lust is. Wim ook. 
Maar Wim is er nu ook nog schor bij geworden.
Ik neem aan dat mij dat ook nog te wachten staat.
Dat zou jammer zijn, want ik ben uitgenodigd 
om te komen kennismaken bij een koor, 
aanstaande vrijdagmorgen van 10 tot 12.
Twee uur zingen als ongeoefende stem,
het lijkt me een knappe uitdaging.
Ook zonder een schorre hoest.
Afwachten hoe dat loopt...

Voor Wim komt het eigenlijk nog nauwer:
Hij gaat zaterdag op onze Naoberdag,
'Het uur u' van Martinus Nijhoff voordragen.
Dat duurt ongeveer een half uur.
En als hij dan nog schor is?

Volgende week vrijdag, Goede Vrijdag,
zingt hij mee met de Matthaus Passion
dan is bij stem zijn nog belangrijker.
Nou ja, we doen ons best.

We eten de Iraanse soep die 
onze lieve buddy is komen brengen.
We gaan op tijd naar bed, nemen vitamines,
drinken gemberthee en eten dropjes.
We kijken elke dag naar een aflevering 
van de ontroerende serie Parenthood,
 en we lezen, rusten en doen ´makkelijk´.
En ik geniet van zo´n fijne schildering!


Huilen is gezond!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen. 
--------------------------------------------------------------------------
Het kostte me eerlijk gezegd moeite om 
vandaag iets vrolijks en zonnigs te plaatsen.

Ik ben herstellende van een rottige griep. 
Helaas deden mijn onbedaarlijke hoestbuien
mijn middenrif en maagklep echt geen goed, 
waardoor ik echt veel pijn in mijn maag kreeg,
ik misselijk werd en mijn eetlust verdween.
Dus een algeheel gevoel van slapte.

Dan dat nare wereldnieuws.
Elke dag lijkt het weer erger.

En dan las ik ook nog het boek 
voor onze leesclub:


Een prachtig boek, 
maar soms ook gruwelijk, pijnlijk,
confronterend en hopeloos.

Alles bij elkaar, zorgde dat 
bij mij voor een flinke huilbui.
En eerlijk, het hielp toch een beetje.

Dat gun ik iedereen en daarom plaats ik 
hier het gedicht van Willem Wilmink : 
   
 


Een sieraad voor je interieur!




De telefoons in de jaren vijftig!.
Ik vind ze nog steeds prachtig. 

Wij hadden thuis vroeger 
een grijze losstaande telefoon 
met een draaischijf natuurlijk.
Je kon met je vingers draaien, 
maar bij de Wrekers op de televisie 
draaide Emma Peel de draaischijf 
met een potlood. Zo elegant!

Bij Wim thuis hing de telefoon 
aan de muur in de gang naast de trap.
Toen mijn schoonouders gingen verhuizen 
naar een serviceflat wilden ze een nieuw toestel. 
Toen bleek dat ze al die jaren elke maand 
huur voor het toestel hadden betaald, 
terwijl die allang afgeschreven was.
Wij mochten de telefoon meenemen. 
Hij heeft nog een tijd bij onze dochter 
werkend op haar slaapkamer gehangen.
Maar op een gegeven moment werkte 
dat niet meer, want je kon desgevraagd
nooit toets 1 of 2 of 3 enzovoort intoetsen. 

In mijn studententijd liep ik nog naar 
een telefooncel om naar huis te bellen.
Later was er een gemeenschappelijk toestel
en dan moest je je eigen tikken noteren.
En de telefoon aannemen voor de anderen.

Ik weet nog hoe blij ik was met 
eindelijk een eigen telefoon aansluiting.
Gek idee, zeker nu we eigenlijk niks meer 
kunnen zonder onze smartphone. 

 


Toen we pas getrouwd waren hadden Wim en ik 
een lichtblauwe telefoon met druktoetsen. Ook mooi!
Daarna een toestel waar je mee kon rondlopen. 
Saai en zwart, nee dan zijn deze modellen 
wel echt een sieraad voor je interieur. 


Wie er wonen?


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.


Léo Gausson
'The red tree house'
1890

Het huis met de rode boom.
Waarschijnlijk is deze boom tegelijk 
met de bouw van het huis geplant.

Het is het voorjaar van 1890, 
een stralend blauwe lucht en de boom 
staat op het punt om te gaan bloeien.

Het lijkt me een achterafstraatje, met
achter een hek een binnenplaats.
Waarschijnlijk komt de keuken 
daar op uit, en staan er bakken 
met diverse keukenkruiden en 
overgehouden geraniums.

Misschien is daar zelfs 
wel een waterput, met zo'n dakje 
en een emmer aan een touw.
Het straatje is aan de rand 
van een Frans dorpje.

Wie er wonen?
Misschien een dominee?
Met een vrouw en zes dochters?
Of heb je dat niet in Frankrijk? 
  Dat is meer in Engeland toch? 
Wat denken jullie?


C'est la vie

Tja, toen ik het eigenlijk 
niet meer verwachtte werd ik 
ondanks de griepprik toch nog ziek!

Voor het eerst in 14 maanden 
verkouden, koortsig, hoofdpijn en moe.
Als het bij mij net zo verloopt als bij 
Wim ben ik zondag weer beter. 

Maar ja, c'est la vie,
en het valt nog mee voor 
iemand met kleinkinderen die
 allerlei virussen meebrengen.

Claude - C'est la vie |

Om mijzelf wat op te monteren, 
post ik hier onze inzending voor 
het Eurovisie Songfestival 2025.

Wat een leuk liedje!
En zo toepasselijk voor mij nu.

Voor de officiele clipvideo
Voor de live uitvoering bij Eva: video

Ik hoop dat we dit jaar weer 
een feestelijke Songfestival Avond 
kunnen hebben bij ons thuis met de 
laatste 'die-hard' Songfestival Fans
die mijn vriendenkring nog rijk is.


Zullen we een bos beginnen?



Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.

Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt

of in de zondagzon
samen zwijgen.

En als ze ’s avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.


Jaap Robben 
Zullen we een bos beginnen?


Kippensoep, verse sinaasappelsap en gevulde koeken



Wim is ziek.
Zondagavond kreeg hij waterige kleine oogjes, een schorre stem en werd hij neusverkouden.
Maandagavond ging hij niet naar koor. Hij ging vroeg naar bed en kreeg koorts.
Vanmorgen was hij even op, maar zegde zijn afspraak voor vanavond af en ging weer naar bed.
Ik vroeg wat ik voor hem kon doen:
Hij wilde vers geperste sinaasappelsap en zachte zoete dropjes.


En gevulde koeken. 
Wim is er van overtuigd dat hij nergens zo van opknapt als van gevulde koeken.

In de winkel besloot ik ook nog verse groenten-linzen-kippensoep te maken. Ik kocht biologische kip om zelf bouillon van te trekken en voor de zekerheid ook nog een pot kant en klare biologische kippenbouillon. Soepgroenten natuurlijk en linzen had ik nog, ooit eens aangeschaft als reserve en tegelijk deel van ons noodvoorraad. Mooi dat ik daar nu uit kon putten.


Alles staat nu te pruttelen, we gaan zo maar eens een kopje nemen.
Ik hoop dat ik zelf niet ziek word, dat zou betekenen dat ik aardig wat weerstand zou hebben opgebouwd. Fingers crossed!


Morgen meer kans op licht


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze maandag een fijn weerbericht 
van Levi Weemoed

In de bloemetjes gezet

 

Dit weekend hebben we drie dagen 'feest'.
Vrijdagavond waren we uitgenodigd 
bij een lief en lang bevriend stel om
te komen eten op hun nieuwe stekje.
Gisteren kwamen vier vrienden eten.
We deden na de koffie nog een spel: 
Het billen bloot spel.
Niet letterlijk billen bloot, gelukkig,
maar wel een vragenspel met 
filosofische en ethische kwesties. 
Gesprekstof genoeg.
En ook veel gelachen.

Vanmiddag gaan Wim en ik 
naar de film: 'En fanfare'.
En aansluitend gaan we eten 
bij een eetclubje, waar we 
het voorafje voor meenemen:
Een nachoschotel met quacomole.

We werden nogal in de bloemetjes gezet.
Dat is toch heerlijk lenteachtig 
in huis en op het balkon. 





Spring is in the air!

 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Kaoru Yamada

De lente is in de lucht.
Net als nu, waarbij de eerste bloesem
de bomen versiert als een sluier bij een bruid.

Hier staat een boompje te bloeien,
dapper als enige in een stads straatje.
Het is prachtig helder weer, de zon schijnt.
Het is een straatje met oude huizen,
er brokkelt her en der al wat af.

Er zijn in deze straat naast woonhuizen
vast ook wat kleinere werkplaatsen,
een atelier of een enkel winkeltje.
Maar er wonen in deze huizen
vast ook mensen die daar
al jaren en jaren genieten
van het stadse leven
net buiten het centrum.

Misschien woont daar
de leraar met zijn gezin,
een jong stel op een bovenhuis
of de schrijver die graag alleen is.
Met een terrasje om de hoek.


Opruimtip!



Opruimtip:
vouw je dekbedovertrek
- en het onder(hoes)laken -
in het bijpassende sloop.

Leg het als een pakketje
in de linnenkast.

Dan heb je alles bij de hand
als je het bed gaat verschonen
en zo hoef je niet te zoeken.


Om van te smullen!




Dit is toch om van te smullen?

Dit kaptafeltje heeft schattige pootjes,
maar soms waren dit soort meubeltjes 
in de jaren-50 en -60 er ook wel in de
variatie om ze aan de muur te hangen.

Ook leuk!

Met een formica, afgerond blaadje en 
met spiegels om jezelf, ook van opzij,
te kunnen zien en zo te controleren of 
je haar wel goed zat.

Allemaal even bescheiden en elegant.



Het was een mooie avond!


Gisterenavond was het eindelijk zover:
Schrijver Bas Steman was te gast bij onze leesclub.

We konden al onze vragen stellen en ook 
zonder vragen kwamen de verhalen als vanzelf.

Het was een mooie avond.


Zelf zette Bas onderstaand bericht op Facebook:




Naast schrijver en programmamaker is Bas ook nog ridder.
Als een van de ridders van Gelre ijvert hij al een jaar of tien 
voor een speciaal Gelderland museum in Zutphen, 
wat nu eindelijk lijkt te gaan lukken.

En Bas was cameraman voor 
de film: 'De wereld van Carlijn'.
Daarover schreef ik al eerder: 

We hebben het over deze twee boeken gehad.
Ik schreef al eerder over: 'Morgan, een liefde'.

 

Onderstaande boeken van zijn hand kunnen we nog lezen.

De nieuwe roman van Bas Steman 
verschijnt volgend jaar. 
Daar verheugen we ons op.


Dat lijkt me win-win-win-idee!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze week stuitte ik op een supergoed idee 
om de zon te gebruiken om mee te koken.
Dat lijkt me win-win-win-idee!



Gisteren had ik zo'n dag...


Ik wilde een tafelkleed gaan naaien voor de vierkante tafel van onze dochter. Stof geknipt, alles klaar gezet en ik wilde beginnen: Naaimachine deed helemaal niets. Ik had er pas nog een schortje op genaaid, de machine deed het toen als een zonnetje. En nu ineens niks. Ik probeerde van alles: Zit de stekker zit er goed in? Is het voetpedaal goed aangesloten? Alle lampjes branden? Alle knopjes goed? Maar wat ik ook deed. Niets. Ik vind dat zo irritant. Griggehhaah!! Alles opgeruimd, weer even mijn energie hervinden.

Dan maar even naar mijn mail. Er was een mailtje van onze boekhouder over aanpassingen die hij had gedaan in ons boekhoudschema. Ik moest inloggen in Dropbox. dat doe ik niet elke week, dus op zoek naar de inloggegevens. Ik logde in en kreeg een melding voor een bevestigingsmail met een code. Die kreeg ik, maar toen ik die code invoerde was ineens mijn e-mailadres en / of wachtwoord abuis. Ik mocht het maar een paar keer proberen. Dus maar weer even gestopt...

Toen een mailtje van de Triodosbank: We hebben certificaten die dramatisch in waarde zijn gedaald, maar nu wilde de bank 10 euro per certificaat betalen om het een beetje goed te maken. Ik was benieuwd hoeveel certificaten we eigenlijk hebben. Ik ging met de app naar ons account. Daar zag ik onze spaarrekeningen en een groene belegging, maar de certificaten zag ik er helemaal niet meer bij. He? Dan maar via de pc naar de ons account. Ik wilde inloggen, via het lijstje met wachtwoorden, maar daar werd gemeld dat mijn wachtwoord niet klopte. Ik deed het nog een keer, weer fout. Als ik het nu weer fout zou doen zou ik worden geblokkeerd. Nu kreeg ik helemaal de kriebels.

We hadden deze week eerder al geprobeerd onze belastingaangifte zelf in te vullen maar waren daar op een aantal onduidelijkheden gestuit. Iets met een afschrijving die we eerst nergens konden invullen. Het ging maar om een bedrag van 15 euro. Maar daardoor klopten de eind- en beginsaldi niet. Precies die 15 euro, maar waar konden we dat in invullen? We hadden het maar even laten rusten, maar nu kwam mijn onrust daarover bovenop de ander zaken die nu niet lukten. Ik kreeg er buikpijn van.

Toen Wim thuis kwam van zijn werk zijn we alles doorgelopen. Na enig proberen wist Wim de naaimachine toch weer aan de praat te krijgen. Iets met een knopje dat we iets harder moesten omzetten... Gelukkig.

Toen het PC gedoe: Ik hoefde helemaal niet in te loggen bij dropbox. De wijzigingen waren doorgevoerd en die kon ik gewoon op de gewone manier inzien. Opgelost.

Over de certificaten: Oh ja, dat wachtwoord klopte niet: Bij Wim op zijn lijstje stond er een s doorgestreept. Bij mij was hij dat vergeten. Er kwamen wat minder fraaie woorden uit mijn mond. Maar we konden in onze gegevens en ik kon zien hoeveel certificaten we hebben. 115. En dat keer tien is dan toch een leuke tegemoetkoming na de duizenden euro's die verdampt zijn bij de Triodosbank, terwijl wij in de veronderstelling verkeerden dat de Triodosbank, immers groen, duurzaam en verantwoord, in ieder geval goed zou zorgen voor het geld dat wij in de bank zelf hadden ingelegd. Maar ja, het is wat het is, En we zijn niet de enigen, begrijp ik...

Toen hebben we samen nog eens naar de belastingaangifte gekeken. We vonden door heel logisch nadenken, maar eigenlijk meer door domweg goed lezen en precies doen wat gevraagd wordt, waar we alle ontbrekende gegevens konden invullen. Het is eigenlijk een soort van puzzel. En toen werd het minder spannend. We hebben nog een paar dagen om alles nog eens zorgvuldig na te kijken. En dan kunnen we die voor 1 april insturen. Volgens de berekening krijgen we aardig wat geld terug, dat hebben we graag voor de zomer op onze rekening.    


Een beetje humeurmanagement was geboden:

Ik ben de ramen gaan wassen. 

Gewoon wat helderheid krijgen.

En toen ben ik soep gaan koken. 

Mosterdsoep met zalm.

Glaasje wijn erbij. 

He he...     


Een houten bankje, in de luwte

 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Matty Burnham

Op de dag dat de lente begint
laat ik een mooie aquarel zien
van een Schots huisje aan de kust.

Het is maar een klein huisje,
bescheiden, maar veilig en stevig
met een schoorsteen voor de houtkachel.

Het is helder weer, zonnig
met een lekker windje van zee.
Weer waar de was zo snel op droogt.
En tegen de muur van het huis
staat dit houten bankje, in de luwte,
waar straks samen een kop koffie
wordt gedronken in de voorjaarszon.

Ik vind de kleuren helder en mooi,
helemaal voor een aquarel.
Je kunt zien hoe fijn het wonen
daar is met dit vriendelijke weer.
Ik weet niet hoe het het is
als het stormt, hagelt en vriest...