The Human Library


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 

In Denemarken werd 
de menselijke bibliotheek 
opgericht:
 The Human Library

Inmiddels is dit fenomeen verspreid 
over de wereld in meer dan tachtig landen.

Je kunt er mensen 'lezen', hun verhaal horen
en je vooroordelen testen en zo nodig loslaten.

De deelnemers laten zich inspireren door 
het gesprek met een ander aan te gaan en 
kunnen daarmee op hun beurt ook weer 
het mensbeeld van de ander verbreden.


Een prachtig initiatief.
Hier mooi uitgelegd in deze twee filmpjes:



Today's announcemants van de 'We-Do-Not-Care-Club'


Melani heeft de 'We-Do-Not-Care club opgericht,
speciaal voor alle vrouwen die lijden onder de
pre-menopause, menopause en post-menopause!
Ze heeft al veel 'announcements' 
gefilmd waarin ze een lijst maakt van
alles wat ons niets meer kan schelen.
Zoek ze maar eens op op You Tube!
Hier is zo'n

Het is zo aanstekelijk:
Ik wil ook zo'n lijst maken!

Ontroerend mooi!



In dit filmpje hoor je het moment 
dat María Corina Machado te horen krijgt dat 
zij de Nobel prijs voor de Vrede heeft gewonnen.
Ik vond het ontroerend mooi!

filmpje 


Het is tijd voor een boswandeling...


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder. 

Scott Prior

Wij hebben net onze bedden winterklaar gemaakt: 
de wollen onderdekens legden we erop, 
we namen het dikkere donsdekbed, 
samen met de wollen sprei 
en de flanellen lakens.

Al het zomerse beddengoed werd 
fris gewassen voor het weer de kast in ging 
en met het lekkere zonnetje en de wind 
was alles ook supersnel weer droog.

Daar moest ik aan denken toen ik dit schilderij zag.
De was die buiten tussen deze herfstige bomen
in de tuin te drogen hangt, met alle warme kleuren 
en de lange schaduwen van de al lager staande zon.

Het is zo midden op de dag nog lekker buiten.
Straks als de zon weg is wordt het al kouder.  
Het licht is nu warmer en minder fel dan 
de soms zo 'onbarmhartige' zomerzon.
De schilder heeft de rustige, zachte, 
en een beetje melancholieke sfeer 
van de herfst goed getroffen.

Het is tijd voor een boswandeling 
met de bomen in mooie herfstkleuren.
En dan naar huis voor een klein glaasje
of een dikke beker chocolademelk...

Stapelkorting maar dan andersom!

 

Vanmorgen om zeven uur zat ik op het bankje in onze badkamer mijn sportschoenen aan te trekken, toen Wim in de deuropening kwam staan en mij opnam. 'Het is nog wel vroeg he?' zei hij. Inderdaad, mijn wekker was om half zeven afgegaan en ik had net ontbeten en stond nog niet te springen van de energie om naar de sportschool te vertrekken. 

'Raar he, gisteren heb ik zoveel gedaan: gewerkt, gezwommen, gewandeld, naar de kapper geweest, geblogd, gebreid, de was gedaan, gekookt en nu lijkt het even op. Ik heb ook een tijdje wakker gelegen vannacht. En ik voel die kies die pas gevuld is nog steeds en mijn maag is ook niet helemaal rustig. En de adrenaline van de goede uitslag van de mammografie is nu ook wat weggestroomd. Ik was bijna high van opluchting en nu voel ik me weer een beetje dippen naar een normaal niveau'. 

Wim zei nadenkend: 'Dat telt allemaal op he? Het is zo iets als stapelkorting, maar dan andersom!'

Dat vond ik zo'n grappige vergelijking dat ik grinnikend mijn sleutels pakte en toch maar gewoon op pad ging.  

Toen ik weer thuis kwam hebben we koffie gedronken en onze agenda's vergeleken en al onze dagen van dit jaar naast elkaar gelegd om te kijken wat we allemaal nog konden inplannen aan leuke en of nuttige bezigheden. En nu gaan we zo naar de markt voor wat najaar/winterplanten op ons balkon. En dan gaan we ook ergens samen lunchen. Zo, die dip is weer weggewerkt! 

Ze jiven de hele kamer door...


Meneer had het goed voor elkaar, 
ergens in begin jaren vijftig schat ik.
Echtgenote - met hakken en schortje -
komt aan met een blad met hun koffie.
Meneer neemt het ervan en zit te lezen 
in zijn eigen luie - Archie Bunker - stoel.
Gelukkig kijken ze liefdevol naar elkaar.

ik vermoed dat dit een advertentie is voor 
de meubels die we zien in dit interieur.
De fauteuil met het voetenbankje 
is nog steeds tijdloos en mooi.
De wand vullende kast met het bureautje
erin verwerkt zou het nu ook nog goed doen.
De televisie is met zijn dikke achterwerk 
fraai in de muur weggewerkt.
Het hanglampje is leuk, 
de grote gatenplant ook.
Ik zou alleen de gordijntjes voor 
de liggende ramen hoog in de muur, 
weghalen of door iets anders vervangen.

Wim en ik hebben discussie over het rode 
attribuut dat op de grond ligt of staat.
 Wim denkt dat het een kussen is.
Ik vermoed eigenlijk dat het ook 
een draaitafel zou kunnen zijn 
met een doorzichtige deksel.

Zo, meteen, na de koffie, 
gaat het keurige schortje uit,
gaan de meubels aan de kant,
zetten ze een rock & roll plaat op 
en jiven ze de hele kamer door...

De slingers ophangen en het leven vieren!


Vanmorgen om 10.15 uur werd ik verwacht in het ziekenhuis voor een mammografie. De uitslag zou ik telefonisch krijgen van Dinie van de mammapoli rond 11.15 uur.

Ik heb er niet veel aan gedacht de afgelopen dagen, maar de spanning in mijn lijf liep wel op. Wim ging mee en reed ons er naar toe in de auto. We liepen de trap op vanaf het parkeerdeck naar de entree en bovengekomen was ik een beetje duizelig. Dat heb ik anders nooit, misschien toch wat hyperventilatie?

De mammografie zelf was snel klaar. Ik zie daar niet tegenop. Het is pijnlijk, maar ook snel weer voorbij. Maar het wachten op de uitslag vind ik lastiger. Wim en ik haalden herinneringen op: 

Een keer eerder werd ik pas drie kwartier later gebeld dan afgesproken. Ja, toen ging ik me van alles in mijn hoofd halen: 'Je zult het zien, ze moeten er over vergaderen, dan kan geen goed teken zijn'... Ik hoopte dat ze me vandaag niet zo lang zouden laten wachten.

Twee onderzoeken geleden belde een onbekende arts met het verhaal dat ze 'iets' gevonden hadden wat na een half jaar weer opnieuw bekeken moest worden met een stereotactische echografie en -punctie. Wat een onrustig half jaar werd dat. Afgesloten met een mammografie waarop alles gelukkig toch in orde bleek.

Zo'n gesprek zou het nu ook weer kunnen worden. Of dat ze iets gevonden hebben wat nu direct verder onderzoek behoeft. En hoe we daar dan weer mee om zouden gaan.. Nou ja, we hebben ons ingesteld op de mogelijkheid van niet direct alleen maar goed nieuws.

Thuisgekomen ging Wim aan tafel de krant zitten lezen en ik zat op de bank in de voorkamer en ging 'Notting Hill' kijken. Altijd goed als je wat afleiding nodig hebt.  

Precies om 11.15 ging de telefoon. Dinie. Ze vertelde gelijk dat de uitslag goed was. Er waren geen bijzonderheden. En als ik verder geen klachten had ging ik weer terug naar de borstenbus. Daar zou ze me een brief over sturen en de huisarts kreeg ook een brief. 

Ik bedankte haar; Dinie wenste me het beste en groette me en nog voor ik de telefoon neerlegde schoot ik vol. Wim kwam naar me toe en omhelsde me heel stevig. 'Ik ben zo blij voor je' zei hij. Toen ik merkte dat hij ook moest huilen hield het bij mij eigenlijk snel op. Zo verbaasd was ik dat Wim, mijn altijd rustige rots in de branding, het ook zo spannend had gevonden. 

Hij was er gewoon zo moe van de opluchting dat hij een uurtje zijn bed in dook om even weer nieuwe energie op te doen.

Zelf begon ik onze kinderen, familie en mijn vriendinnen het goede nieuws te appen en daardoor kon ik zelf ook een beetje rustig tot mijzelf komen. En de dankbaarheid voelen dat ik weer ontspannen vooruit kan kijken.

Het is gewoon wennen dat ik nu weer 'normaal' aan de 'gewone' onderzoeken mee ga doen. Het moet nog indalen dat ik de borstkanker nu achter me kan laten. Ook wel weer een beetje eng... Maar ondertussen kunnen we de slingers ophangen, de vlag uitsteken en het leven vieren.  


Ieder van ons kan verschil maken!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 

Begrijp het goed:

Elke dag dat we leven hebben
we impact op onze planeet Aarde.
We kiezen zelf wat voor impact dat is.

Dat is de belangrijkste boodschap
die ieder van ons zelf kan uitdragen.
We kunnen niet alles overlaten aan
regeringen of aan grote bedrijven.
We moeten ons realiseren dat 
wij zelf - ieder als individu - 
verschil kunnen maken.


Dankjewel Jane 

💗💙💚💛💜💗

 


Waar we ons het beste 
aan vast kunnen houden 
in ons leven is aan elkaar!
💗💙💚💛💜💗

Zoveel om dankbaar voor te zijn!


Deze week had ik verschillende dingen die minder leuk waren zoals de corona prik die ik woensdag moest gaan halen en een bezoek aan de tandarts voor een nieuwe vulling na dagen kiespijn, de behandeling was niet fijn, maar het was vooral ook minder dat ik daardoor mijn yoga les miste. Ik heb een afspraak gemaakt bij de podotherapeut, omdat ik zag dat de schroeven in mijn linkervoet langzaam maar zeker zichtbaar worden bovenop mijn voet. Misschien kan zij er wat aan doen? Ik maakte een afspraak met de dermatoloog vanwege een verdacht plekje op mijn schouder. En ik heb aanstaande dinsdag mijn mammografie, wat ook altijd weer stress oplevert, maar ja het wordt vanzelf weer woensdag en ik hoop er het beste van. Ik moest voor een vervelende administratieve kwestie naar de Regiobank in mijn rol als penningmeester van onze vereniging 'De Naobers'. En Wim en ik gingen een nieuwe PC voor mij uitzoeken, want die van mij is na 13 jaar heel traag geworden en hij is ook niet geschikt voor de nieuwe versie van Windows. Dus dat had ook onze aandacht. En dat is niet helemaal mijn hobby, en dat is een understatement.

Maar er waren ook heel veel fijne dingen.

Ik ben voor het eerst sinds de zomer weer gaan zwemmen. Het was heerlijk ontspannen, al was het maar een half uurtje, gevolgd door wat dobberen in het warme bad.  

Met drie leden van onze leefstijlgroep hebben we woensdag een avondwandeling gemaakt waarbij we een mooie zonsondergang zagen.

Ik ging met Wim op een morgen naar de film, in een klein zaaltje in het filmhuis, dat we ook nog eens helemaal voor onszelf hadden. Dat was zo intiem en gezellig. We konden daardoor hardop commentaar leveren op de film zonder dat iemand er last van had. Het was de film: 'De heldin'. Prachtig en aangrijpend! We hebben een paar keer elkaars hand vastgehouden omdat het heftig was.

Op donderdag stond ik na een week afwezigheid weer om half acht al op de loopband bij de Medisch Fit sport. En het was zelfs weer fijn om te doen. Het moet niet gekker worden... 

Ik was een week niet naar koor geweest vanwege onze feestweek, en het was heerlijk deze keer om weer aan te sluiten. We hadden twee nieuwe liedjes om te zingen: 'Jij maakt het verschil' van de Poema's en 'Don't stop me now' van Queen

En ik heb dit hele mooie boek gelezen:

Jude en haar tweelingbroer Noah zijn tot hun 13e onafscheidelijk, ondanks hun uiteenlopende karakters. Noah is introvert, tekent de hele dag en is in stilte verliefd op de buurjongen, terwijl Jude van de rotsen in zee springt, knalrode lippenstift draagt en genoeg praat voor hen allebei. Maar na een tragische gebeurtenis groeien Noah en Jude steeds meer uit elkaar. Drie jaar later spreken ze elkaar amper nog en lijkt hun band onherstelbaar beschadigd. Dan ontmoet Jude een eigenwijze, vreemde maar knappe jongen, die haar voorstelt aan iemand die haar hele leven (en dat van Noah) opnieuw omgooit.
Wat Noah en Jude zich niet realiseren is dat ze allebei maar de helft van het verhaal hebben, en dat hun wereld pas weer compleet zal zijn als ze elkaar terug weten te vinden.

Zo'n boek dat je niet uit wilt hebben, want dan is het uit. 

En ik zag dat ze nog twee boeken heeft geschreven, dus die ga ik ook reserveren bij de bieb.

Vandaag mag ik op onze kleinkinderen passen en vanavond is het weer 'Beste Zangers'.
Zoveel om dankbaar voor te zijn!

Laten we het alsjeblieft zo houden


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Frank Taylor Lockwod
'The Scullery'
1944

Een heel eenvoudige, sobere keuken.
Niet meer dan een gootsteen voor het raam
en een klein fornuis, misschien hout gestookt.
Er zijn - lijkt het - wel drie kranen boven
de gootsteen en er hangt een zeepbakje.

In de vensterbank staat de theepot
met een theebus en een pak lux wasmiddel.
Waarschijnlijk wordt in deze wasbak ook een wasje
gedaan dat aan de waslijn wordt opgehangen.

Een eenzaam plankje boven het fornuis
is de opbergplek voor wat servies.
Er hangt een lamp aan het plafond
en er staat een klein tafeltje
waar ook wat vaat op staat.
En een emmer en een bezem?

Er hangen nog wel wat gordijntjes
om de boel dan ook iets aan te kleden.
Maar volgens mij is het er in de winter
heel koud daar, in die keuken, in 1944.
Maar misschien was er toen ook
niet veel om te koken en te eten.

Dat kunnen de meesten van ons zich in
het Nederland van nu niet meer voorstellen.
Laten we het alsjeblieft zo houden.

Superleuke breikunst!



creëerde in samenwerking 
met brei'ster' @ninadoddknits,
de 'Invisible Jumpers' serie.

Truien werden gemaakt en gefotografeerd
waarbij ze tegen de achtergrond wegvallen 

In 2019 verscheen hun boek:
 'Invisible Jumpers', waarin je 
25 unieke werken te zien krijgt 
en een kijkje achter de schermen
bij de totstandkoming ervan.
Superleuk!

De off-line-club!

Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.

 
Deze maandag een even leuk als simpel idee:

De off-line-club organiseert pop-up events 
waar iedereen off-line samen kan zijn.

Lezen, kletsen, spelletjes doen:
geen schermtijd maar kwaliteit-tijd.
Detoxen van sociale media en 
tijd en rust nemen voor jezelf!
Ik ben voor!


Feestweek!


Afgelopen week hadden wij een feestweek.
We hadden een prachtig huis 
in het bos tot onze beschikking om 
van maandag tot en met vrijdag 
open huis te houden voor 
al onze vrienden en familie.

We hadden deze uitnodiging gestuurd:

Resultaat was dat maar liefst vijftig gasten 
tijd en zin hadden om op ons feestje te komen.
Een stel nam hun eigen Kip caravannetje mee;
er bleven zes mensen in huis een nachtje over.

Er kwamen mensen die kwamen ontbijten
lunchen, borrelen, koffiedrinken of eten.
Er werd van alles lekkers meegenomen 
of zelfs ter plekke klaargemaakt.
Soms zaten we met zijn drietjes aan tafel 
op een ander moment waren we met zijn twaalven.
De combinaties die ontstonden vond ik superleuk.
Zo zaten mijn broer en zwager fanatiek te 'kezen'
met twee bevriende stellen die ze (nog) niet kenden.

Fijn was in ieder geval dat we meer aan 
de mensen 'toekwamen' dan bij een feest 
waar iedereen tegelijk aanwezig is.
Wim houdt daar ook niet zo van.
Dus daarom hadden we dit verzonnen. 

Van een lieve vriendin konden we 
lampionnen en tafelkleden lenen.
Mensen brachten bloemen mee 
en we hadden prachtig droog weer; 
elke middag rond 1 uur kwam het terras 
in de zon en konden we buiten eten.

Ik weet niet of onze gasten er 
prijs op stellen hier met hun foto
herkenbaar op mijn blog te verschijnen, 
dus dat zal ik dan maar ook niet doen. 
Er hoort een bos bij het huis, ook heerlijk! 

 
Er kwamen familieleden, 
vrienden uit onze studententijd,
vriend(inn)en van lang her 
en van de laatste jaren.
We hebben spelletjes gedaan, 
waarvan verschillende hilarische.
We hebben lekkere liedjes gezongen 
zoals 'Oh Waterloo plein' en
'Aan de Amsterdamse grachten'.
Er werd een muziekquiz gehouden,
heerlijk gegeten en gedronken, 
en telkens weer geproost 
op ieders gezondheid.
Het was een heel rijk gevoel 
zo'n intensieve, volle feestweek.
We moeten er eigenlijk nog van bijkomen.

We zijn verwend met allerlei leuke cadeautjes
en thuis gekomen kregen we deze bloemen 
van mijn schoonmoeder die er niet bij kon 
zijn maar ons toch wilde feliciteren.
Zo lief allemaal!

He lekker, bijna thuis...


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Craig Everett
'Nearly home'
2024

Heel goed getroffen;
de sfeer van een koude, natte avond,
het wordt al donker en je bent bijna thuis.

Overal zie je de lampen aan in de huizen
waar mensen al begonnen zijn met koken.
Je kunt niet wachten om de auto weg te zetten,
de voordeur te openen, je jas uit te gooien,
je natte schoenen uit te trekken
en van die dikke sokken aan.

Dan een lekker muziekje opzetten
en een glaasje wijn inschenken.
He lekker, weer thuis
en nog de hele avond voor je!

Een heel fraai ontwerp!




Ik stuitte op dit prachtige bureau.
Het staat natuurlijk vooral mooi vrij in de ruimte.
Al zit je dan altijd met het snoer van je lamp of laptop

En het is werkelijk helemaal niet te betalen
maar wel een heel fraai inmiddels klassiek ontwerp!
Ontworpen door Charlotte Perriand in 1972.


Ventaglio 511 van Cassina

Ontroerend mooi!


Bij het tv programma 'Beste zangers'
word ik steeds verrast door de prachtige uitvoeringen
van songs die de zangers voor elkaar zingen.

Dit was ontroerend mooi!

Ook prachtig!

Elkaar helpen om het leven mooier te maken


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.


Erfdelen is een idee om boerderijen, 
waarvan de voormalige boer is gestopt 
met actief boeren, om te toveren tot 
een woonplek voor woongroepen.

De voormalige boerderij krijgt 
een duurzame en sociale bestemming: 
Mensen wonen in tiny houses op het erf waar ze 
samen leven, tuinieren en duurzaam (ver)bouwen.

En elkaar helpen om het leven mooier te maken.