Zo lachen dat ik bijna van mijn fiets viel...

Wat was het prachtig zonnig herfstweer gisteren. Half oktober en 24 graden. Heerlijk!!

Wim en ik besloten deze gelegenheid aan te grijpen om een terrasje te pakken op de markt. 

En zo zaten we aan het eind van de middag een uurtje zonder jas in het laatste zonnetje te genieten. 

We maakten een schaaltje bitterballen soldaat en dronken een mooi glas wijn. Heel rustig en bedaard. Of bijna bejaard... 

Op de terugweg fietsten we langs de IJssel die er verbazingwekkend rustig en vredig bij lag.

We passeerden nieuw gemaakte bloemperken die waren ingezaaid geweest met boekweit, in afwachting van de definitieve beplanting. Wim zei dat die boekweitplanten hun beste tijd wel hadden gehad. Dat klopte ook, ze waren geknakt en omgevallen. 

Wij tweetjes zijn pas 65 geworden en zouden een jaar of tien geleden nog op deze leeftijd van onze aow genieten. Ik vroeg daarom ook aan Wim:  

'Heb jij ook je beste tijd gehad? Of moeten jouw beste jaren nog komen?' 

'Natuurlijk', zei Wim, 'ik ben een laatbloeier, ik ben eigenlijk nog maar net in knop'. 

Toen moest ik zo lachen dat ik bijna van mijn fiets viel. Zo grappig!!! 

Klussen met zussen of vriendinnen

Onderstaand berichtje kwam ik tegen op het wereldwijde web:

'Mijn twee zussen en ik hebben zo'n zes keer per jaar een 'Klussen met zussen' dag. Dit kan natuurlijk ook met broers. We voeren dan bij één van de zussen gezamenlijk klussen uit: de tuin winterklaar maken, ramen lappen, oven schoonmaken, schilderen, dakgoot schoonmaken, klerenkast opruimen, etc. Alles dus waar je zelf niet aan toekomt of wat je echt vervelend klus vindt. We zoeken zelf de klus uit die het meest bij ons past en pakken een hele dag flink door. 

Dit werkt heel goed, want vele handen maken licht werken en die vervelende klussen zijn altijd leuker om voor iemand anders te doen dan voor jezelf!' Ilona

Deze tip deed me denken aan de tijd dat ik zelf een fijn klusmaatje had, waarover ik dit schreef:

Voor iedereen die graag creatief met wonen bezig is, heb ik dé gouden tip, die ik met alle plezier met je wil delen : Let op : Scoor een fijn klusmaatje!

Uit eigen ervaring weet ik hoe geweldig dat werkt. Elke dinsdagmorgen staat er een kruis in mijn agenda, want dan ga ik klussen. De ene week bij ons thuis en de andere week bij mijn klusvriendin. Dat houdt in dat wij stipt om negen uur paraat zijn, een cappuccino nemen, onze klusoveralletjes aantrekken en aan het werk gaan.

Zo ruimen wij graag een overvolle kelder of garage uit om het hele spul op te schonen, te sorteren, te poetsen en alles, uitgezocht en wel, weer in te pakken. Maar we draaien onze hand ook niet om voor het rollen van de overloop of het lakken van een tuinbankje. Of we maken dekbedovertrekken en gordijnen, wisselen alle slaapkamers om of brengen ter inspiratie een officieel werkbezoek aan Ikea. Soms doen we een klus die ons één ochtend kost, maar net zo makkelijk pakken we een 6-sessies-durende klus aan, zoals het compleet schilderen en aankleden van een tot camper omgebouwde bus.

Tijdens het klussen nemen we en passant ons leven en dat van onze geliefden door, wisselen we ideetjes voor feest- en verjaardagen uit, vertellen we elkaar over mooie boeken en films, bespreken de toestand in de wereld en wat we die avond zullen koken. Ook oefent mijn klusmaatje, die naast fysiotherapeut ook ambtenaar van de burgerlijke stand is, soms een huwelijksspeech op mij, waarbij zij mij telkens weet te ontroeren als ze in haar overall trefzeker verhaalt over de alles overwinnende liefde van een mij totaal onbekend, aanstaand bruidspaar.

We sluiten altijd af met een welverdiende overheerlijke lunch, en gaan ruim voldaan (zo, dat zit er weer op deze week!) verder met al het andere in ons leven.

Het grootste voordeel van samen klussen is dat je met dubbel plezier met zijn tweetjes zeker drie keer zo snel klaar bent dan alleen, en dat je aan dingen begint waar je in je eentje never nooit aan zou beginnen omdat je al moe wordt bij enkel de gedachte.

Het werkt aanstekelijk als je merkt hoeveel je gedaan krijgt op zo’n ochtend en we worden van de weeromstuit steeds stoutmoediger. Zo zie ik nog altijd het ontwaken van een nieuw zelfbewustzijn bij mijn vriendin, toen tot haar doordrong hoe gemakkelijk een elektrische boormachine eigenlijk werkt. Ze boorde pardoes gaten in haar garagemuur om de huishoudtrap en al het tuingereedschap op te hangen, heel nuttig allemaal, maar raakte toen in een soort van boor'trance' die dreigde naar doorslaan toen ze, met een verwilderde uitdrukking op haar gezicht, kratten bier wilde gaan ophangen.

Er gaat ook wel eens wat mis. Zo heb ik eens met een heel mooie, vloeiende beweging een volle bus verf van de trap weten te stoten die zich uitspreidde over de hele vloer, (gelukkig marmoleum, dus de schade was te overzien) en hebben we samen een keer zo drastisch behang weten te verwijderen dat er uiteindelijk een stukadoor (die trouwens heel aardig bleek, maar daarover een andere keer) aan te pas moest komen om de slaapkamermuur te redden.

Maar wonderwel, er lukt ook van alles.

En we zitten nooit verlegen om een klusplan. Zo weet elke lente ons te inspireren tot fleurig kastpapier in de kasten en het opschonen van verstofte dekenkisten. Of we leuken een saaie keukenmuur op met wat kleur en zelfgefabriekte lampjes.

Tegen Koninginnedag / Koningsdag wordt onze stemming zo mogelijk nog opgeruimder als we door ons huis lopen om alles wat we overbodig vinden op te pakken, om het spul vervolgens op de vrijmarkt te verpatsen. De opbrengst is steevast voldoende om de hele zomer onze rekening bij diverse bouwmarkten (dat zeg ik!) te voldoen, zodat we al met al weinig kosten maken en we zo’n beetje selfsupporting zijn.

Naast ons improvisatietalent is een belangrijke factor in deze successtory onze voorbereiding. Als ik vroeger ineens de geest kreeg om iets te gaan doen was net het schuurpapier op, de winkel dicht of het regende of er belde iemand die ik al een tijdje niet had gesproken of ik moest de krant nog lezen en dat was dan al weer ruim voldoende aanleiding om de plannen maar weer uit en/of af te stellen.

Dat is verleden tijd. Van tevoren schatten we in en schaffen we aan wat we maar nodig zouden kunnen hebben, zodat we geen tijd meer verliezen en daardoor verlopen onze klusochtenden steeds efficiënter en daarmee succesvoller.

Zo kunnen we steeds vaker, als er complimentjes onze kant op vallen, zo achteloos mogelijk zeggen : ‘Ja hoor, helemaal zelf gedaan!’
 

Wat een leuk idee!

 

Vorige week ging ik met een vriendin koffie drinken

met een heerlijk stukje cheesecake met bosvruchten erbij,

toen ze vertelde dat ze net een lijst had gemaakt 

met dingen die ze fijn vindt om te doen. 

Ze was tot 26 gekomen.

Dat kan ik ook, dacht ik toen.

Wat een leuk idee!

Daar gaan we:

- in willekeurige volgorde - 

1 ontbijten op bed, met een boek

2 een dag geen afspraken hebben

3 kletsen, plannetjes maken met Wim

4 poetsen, met de radio of een podcast

5 samen naar de bioscoop gaan

6 lieve mensen te eten krijgen

7 koffie drinken met vriendinnen

8 een mooie route fietsen met Wim

9 een paar leuke boodschapjes doen

10 iets moois zien op de televisie

11 een inspirerend gesprek hebben

12 samen een terrasje pikken

13 in het voorjaar de zon voelen

14 mijn kleinkinderen knuffelen

15 iets moois breien of naaien

16 brainstormen en ideetjes uitwisselen

17 een mooi interieur helpen verzinnen

18 zwemmen in het zwembad

19 lekker koken en dan opeten

20 de was buiten ophangen in de zon

21 in een vers en schoon bed slapen

22 naar een leuke voorstelling gaan

23 zingen, meezingen met de top 2000

24 op het water zijn in een bootje

25 gewoon weer naar Vlieland gaan

26 genieten van heerlijke muziek

27 iemand helpen met opruimen

28 tevreden zijn met een opgeruimde kast

29 een spelletjesavond met vrienden

30 douchen en lekker aantuttelen

31 een warm telefoongesprek voeren

32 zien hoe mijn kinderen het doen

33 samen zijn met eetclubjes, filmclub, leesclub

34 zomaar in de kamer dansen op vrolijke muziek

35 nooit uitgepraat raken met lieve mensen

36 elke zondag adres onbekend luisteren

37 met de auto op pad, op bezoek gaan

38 elke dag naast Wim wakker worden

39 creatief knutselen met kleuren

40 meeleven met familie en vrienden

41 gezellig naar de markt in de zon

42 me tevreden voelen na hard werken

43 helpen uitpakken bij een verhuizing

44 nog steeds alle kerstpuzzels oplossen

45 bij verdriet mijn hart mogen uitstorten

46 een feestje bijwonen of geven 

47 delen in de vreugde van anderen 

48 cadeautjes geven of krijgen

49 een lief gesprekje met onbekenden 

50 iemand ergens verder mee helpen

51 samen de slappe lach hebben 

52 lezen, lezen, lezen

   Het laatste boek dat ik kocht.       Het laatste bieb boek dat ik las. 

Bloglezeres Dorothe maakt voor 

haar 63e verjaardag een lijst 

met 63 blijmakers.

Alleen al de term blijmakers

vind ik blij-makend!

En ze heeft prachtige lijst

63 blijmakers

'That is not what real strength is!'

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Barack Obama vertelt hier in het kort

wat we mogen / moeten verwachten 

van de komende president 

van de Verenigde Staten!

filmpje 

Zou jij dit kunnen???

Fietsen voor gevorderden!

Een herfstdag als een lentedag bezingen

 

Oktobermaand geboortemaand

Je vruchten zijn geoogst
De zoete wijn is in het vat
Het hout gekloofd
Dat is waarom een oktoberkind van kinds af aan voldaan is
Omdat voor haar gevoel het werk gedaan is

Oktoberzon geboortezon
De zon die ik verdien
Want of hij op of ondergaat
Is niet te zien
Dat is waarom een oktoberkind net als oktoberbomen
De hele dag het liefste zit te dromen

Oktoberstorm geboortestorm
Je hebt mijn bed gespreid
Je joeg de wolken uit elkaar
En net op tijd
Heb jij de bomen zo geschud dat zij hun blad verloren
En in dat gouden bed ben ik geboren

Oktoberdag geboortedag
Als ik geweten had
Dat ik nooit meer zo goed slapen zou
Als in dat bed van blad
Was ik vanaf die eerste dag m'n hele lange leven
Met een glas rooie wijn in bed gebleven

Oktoberkind oktoberkind
Opdat jij niet vergaat
De allerlaatste zoete braam
Is de eerste die jij eet
Een laatste warme zonnestraal verwarmt jouw eerste dag
En een laatste zwaluw die vertrekt is de eerste die jij zag
Dat is waarom een oktoberkind niet gelooft in laatste dingen
't Zal een herfstdag als een lentedag bezingen

Liselore Gerritsen

Deze mooie kamer die me zo fijn omhult...

 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Richard Claremont
'Orange interior at Midday'

Een zitkamer waarbij ik als eerste reactie voel:

'Dat ziet er echt gezellig uit!'

Het heeft een beetje een retro 'touch'.

Warm, maar eenvoudig, en zeker niet te vol.

De mooie, hoge ramen en de hoge plinten doen

vermoeden dat de ruimte groter is geweest.

De kamer heeft een beetje een rare vorm,

iets schuine lijnen, het loopt wat nauw toe.

Het is net of de muur aan de linker kant

er wat later tussen is geplaatst.

Maar dat mag de pret niet drukken,

het ziet er heel huiselijk en 'eigen' uit.

Een licht kuipstoeltje een eenvoudige bank,

een luchtig tafeltje, mooie planten,

simpele lampen om bij te lezen

en verder geen poespas.

Er hangen een paar mooie dingen aan de muur,

er ligt een warm kleed op de vloer en er schijnt

vooral heel veel licht door de hoge ramen.

De kamerhoge ramen hebben geen gordijnen,

ik verwacht dat er buiten luiken zitten

die 's avonds worden gesloten.

Maar nu niet, zo midden op de dag

kan de zon heerlijk naar binnen schijnen.

Het warme licht komt dankbaar terecht

op zacht oranje kleuren wat de temperatuur

in de kamer nog meer ten goede komt.

Ik zou daar heerlijk een boek kunnen lezen

of gewoon wat mijmeren en genieten van

deze mooie kamer die me zo fijn omhult.

Hoe fijn is dat?

 

Een dessin uit de jaren-60 

waar ik gewoon vrolijk van word.

De kleuren, de vormen, de motieven.

Enig voor een gordijn of een dienblad.

Zelf ben ik ook vrolijker.

Ik ben naar de huisarts geweest, 

en besloten is dat ik nog een periode 

van zes weken maagbeschermers ga nemen.

Daarna, als het beter gaat, afbouwen.

 

Mocht de maagpijn dan weer terugkomen 

dan komt een maagonderzoek in beeld.

Stress en maagklachten kunnen 

elkaar danig beinvloeden.

Er zijn op het moment geen alarmbellen 

die wijzen op iets heel ernstigs.

Dat is geruststellend.

Mocht uit onderzoek blijken 

dat de oorzaak dan 

een middenrifbreuk is, 

dan is de remedie precies 

dezelfde als die ik nu al volg

met de dagelijkse medicatie en

een rustgevend dieet, zowel

qua voeding als wereldnieuws.

Maar de kans bestaat gelukkig

ook nog dat deze gastritis met rust 

weer gewoon over zal gaan voor 

het een chronische toestand wordt.

  

De pijn is door de pillen weer afgezakt

tot een niveau waardoor ik gewoon 

weer taken en leuke dingen kan doen.

Ook mijn zorg is inmiddels getemperd.

Op naar een gezonde ontspannen maag!! 

PS Vanmiddag naar de film met een vriendin,

vanavond naar een lezing van Bas Steman,

over zijn boek: Morgan een liefde,

morgen ga ik op de thee bij 

een andere vriendin en 

er komt een dochter logeren. 

Het weekend nog een paar 

verjaardagsfeestjes, waaronder die 

van mijn schoonmoeder die 93 wordt.

 

Tussendoor breien en lezen.

En ik ben soep en hachee aan het maken.

Hoe fijn is dat?

Extra-parlementair betekent niet buiten het parlement om!

 

Zo is het!

De wereld van Carlijn

 

Een heel warme aanbeveling om vanavond te kijken

naar Close up op NPO2 om 22.40 uur: 

'De wereld van Carlijn'.

En echt Zutphense aangelegenheid. 

Carlijn Kingma komt uit Zutphen. 

Regisseur Ariane Greep 

en cameraman Bas Steman 

wonen ook allebei in Zutphen.

De Nederlandse cartograaf Carlijn Kingma

is een opkomende ster in de wereld,

te vergelijken met M.C. Esscher en Piranesi.

Ze tekent ideeënwerelden, of zoals ze zelf zegt,

kaarten van de soms ondoorgrondelijke

werkelijkheid waarin we leven. Carlijn gaf filmmaker Ariane Greep toestemming

haar te volgen vanaf de eerste dag dat ze begon

met het tekenen van haar nieuwste project:

‘Het Waterwerk van ons geld’,

een gedetailleerde kaart van ons financiële stelsel.

Geduld lijkt het sleutelwoord te zijn

in dit documentaire-portret, dat Kingma volgt

vanaf de eerst stip op papier tot de expositie op

de Biënnale van Venetië, waar Carlijn

Nederland vertegenwoordigt.

De camera toont van dichtbij

haar creatieve worsteling tijdens het tekenen

en ook haar strijd om de onrechtvaardigheid

van het huidige monetaire systeem bloot te leggen;

de rijken worden steeds rijker

en de armen steeds armer.

De tekening leidt tot veel discussies,

de kranten schrijven vol lof over haar en ze wint

meerdere prijzen, waaronder de Meestervertellerprijs,

de Amsterdamprijs voor de Kunst en de Dutch Design Award.

De Architectuur Biënnale in Venetië

zet Carlijn internationaal op de kaart.

trailer

Echt heel warm aanbevolen, een prachtige film!

Ik heb hem zelf hier in het filmhuis gezien, waarbij 

Carlijn, Ariane en Bas zelf aanwezig waren.

Het is echt heel fijn dat de film nu ook 

op televisie te zien is voor iedereen.

Gaat dat zien!

Een win-win-win-situatie

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Dit keer weer een heel positief en blij-makend bericht uit de stal van de happy activists: Uzzel!

Een initiatief waarbij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt puzzelen en daarmee puzzels controleren. Bij goed resultaat, ook al mogen er wel een paar stukjes missen, worden de gemaakte puzzels gefotografeerd en vers verpakt om te kunnen worden verkocht.

Voor de puzzelaars een fijne activiteit, voor de puzzels een nieuw leven en voor het milieu minder afval.

Een win-win-win-situatie dus. Kijk maar eens even naar dit filmpje. Daar word ik wel blij van. 

Met een knipoog

 

De laatste tijd heb ik weer heerlijk gelezen.

Soms heb ik even niet zo'n zin in van die

serieuze, zware boeken en dan is het fijn

om terug te kunnen vallen op geestige,

 ontspannen boeken met een happy end.

Met Marian Keyes zit je dan altijd goed.

Heerlijk leesvoer, originele invalshoeken

en altijd goed voor een glimlach.  

Deze Ierse Marian Keyes heeft 

veel meer boeken geschreven; 

ik heb er ook al meer gelezen, 

en die wil ik ook weer herlezen,

maar deze waren het dus onlangs.

Zo gezellig!

Weer aardappelpuree

Gisterenmorgen keek ik even terug op mijn blog omdat ik in een app van een tante zag dat ze me schreef hoe mooi ze het blogje over de begrafenis van mijn oom Joop had gevonden. Toen ging ik eens rustig rondkijken op mijn eigen blog. Ik kwam ook terecht op berichtjes die ik ooit schreef en waar ik niet meer veel van wist, maar die me nu goed van pas komen. 

Zoals over die keer dat ik ook al maagpijn had vanwege de vele pijnstilling die ik had gehad na een operatie aan mijn voet en een fikse oorontsteking.

En toen belde die vriendin. 

En ze had een tip: Aardappelpuree.

Als haar maag weer opspeelt is dat het enige dat helpt.

Gewoon aardappelpuree, daar had ik nooit zelf aan gedacht. 

Aardappelpuree legt een beschermlaagje in je maag. 

En geen alcohol of koffie, alleen kamillethee, de hele dag door kleine beetjes eten. Ook 's avonds voor het slapen gaan nog een beschuitje of zo. Geen lege maag houden, dat is gewoon niet fijn. 

Kijk, daar heb ik wat aan. Allemaal goede tips.

Ik knapte gewoon een beetje op van mijn eigen berichtjes. 

De leuke, grappige plaatjes en de filmpjes met muziek.

Ik kan het iedereen aanraden om zelf een blog te beginnen 

en dan gewoon jaren terug te kunnen lezen hoe het toen was.

Ik begon er gewoonweg lol in te krijgen.

Toen las ik ook over mijn reactie op 

het begin van de de oorlog in de Oekraïne.

En ik zie dat ik nu weer dezelfde dingen zou kunnen 

schrijven na de oorlog in het Midden Oosten.

De verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne maken dat ik me ongemakkelijk voel omdat ons eigen leven gewoon doorgaat. Ik merk op dat ik fluitend mijn witte was buiten ophang in het zonnetje en ik schrik er bijna van. Er staan viooltjes en narcissen te bloeien op ons balkon en de stralend blauwe lucht vloekt gewoon met al dat verdriet en de pijn die we op het nieuws zien.
Het voelt fout om van leuke dingen te genieten. 

Af en toe moet ik wel erg diep zuchten omdat alles zo scheef voelt, maar vreugde en verdriet bestaan blijkbaar naast elkaar. Ik huil als ik al die moeders met hun kinderen zie die afscheid nemen van alles wat vertrouwd is maar ik zie ook dat er heel veel mooie initiatieven zijn en dat mensen overal samenwerken om maar te kunnen te helpen. Ik kan én compassie voelen én dankbaar zijn dat we zelf veilig zijn. 

Ik kan meeleven met de vluchtelingen uit Oekraïne en tegelijk blij zijn met een bezoek van lieve vriendinnen of onze pas gelapte ramen. 

Wat mij helpt is doorgaan met al het 'gewone' in ons dagelijks leven en al dat goede zoveel mogelijk waarderen en koesteren. 

De afgelopen twee jaar hebben ons allemaal veel energie gekost en ik mag mijzelf rust en af en toe een time-out van het nieuws gunnen. En dingen doen waar ik plezier in heb en energie van krijg. 

Het voelt soms als zelfzuchtig om aan mijn eigen mentale gezondheid te denken. Maar hoe beter ik in mijn vel zit, hoe meer ik voor anderen kan betekenen. 

Ik geniet van die schattige blauwe druifjes die ik cadeau kreeg. 

Ze staan zo lief naast de rouwkaart van mijn eerste liefde Ger, die vandaag 64 zou zijn geworden.

Toen las ik nog even terug over de buikpijn 

waar ik al eerder zo veel last van had gehad. 

Over de gynaecoloog die mij, na alle onderzoeken

waar niets uit kwam, het volgende advies gaf:

Hij had een plausibele verklaring:  Mijn hele buikvlies is volledig geirriteerd. Dat kan getriggerd zijn door de blaasontsteking of door iets anders, daar kom je misschien nooit achter. Maar de hele buik staat onder erge spanning. En dat veroorzaakt heftige pijn. Zenuwpijn. Net zoals een ontstoken blindedarm dat kan doen. Bij dat beeld zou ook de voortdurende misselijkheid passen en de koude handen en voeten. Hij dacht dat die spanning de komende twee tot vier weken de tijd nodig heeft om uit te doven. 

Hij stelde voor om te stoppen met de morfine. Misschien wel de maximale onderhoudsdosis paracetamol blijven nemen om het dragelijk te houden. En oxazepam erbij om te ontspannen. Proberen om goed te slapen, rust te nemen en tegelijk ook wat meer te bewegen. Dat is lastig met de revalidatie met mijn voeten, maar toch voorzichtig meer en soepeler bewegen. En afleiding zoeken. 

Hij benadrukte ook dat het niet zo is dat het alleen maar 'tussen de oren' zit, maar dat dit soort reactie fysiek echt heel pijnlijk kan zijn en dat ik geen zeurpiet of een aansteller ben. Dus daar kwamen de tranen weer. 

Dat advies neem ik nu dan ook maar weer ter harte. Het is niet makkelijk om te accepteren, maar ik ben blijkbaar een gevoelig type die stress niet goed kan verteren en dan mijzelf trakteer met lichamelijke pijn en narigheid. 

Daar moet ik wat mee. Meer bewegen. beter slapen. Ik heb dinsdag een afspraak voor een rebalancing behandeling. 

En ik mag nog meer rust nemen en ontspanning zoeken. En aardappelpuree dus...