Zoeken naar de 'oorzaak'!

Als de ene weg niet naar Rome leidt,

dan nemen we maar een andere.

Over hoe het verder ging met mij en mijn oor.

Jullie hebben al mee kunnen lezen hoe 

ik al een week of tien tob met oorpijn:

Gehoorgangirritatie, druppeltjes, oorontsteking, 

ab kuur, heftige duizeligheid door ab druppels.

Steeds zoeken naar 'oorzaak' en gevolg.

Ik hield af en aan oorpijn ook na bezoek aan 

de kno-arts en een behandeling bij een re-balancer.

Uiteindelijk kwam ik er - na een tip - toe 

om een afspraak te maken bij de tandarts.

Zij heeft een 'rondom' foto gemaakt waar 

- gelukkig - niets verdachts op te zien viel.

Wel zag ze dat mijn kauwspier heel strak stond 

en opperde ze de mogelijkheid dat ik zou 'klemmen'.

De huisarts veronderstelt dat ik een soort trauma 

op mijn oor heb, vanwege de hele nare oorontsteking 

die ik zo'n 3 jaar terug opliep, na een corona infectie, toen 

ik het bed moest houden met twee gebroken voeten.

Dat was toen heel heftig, en heel pijnlijk.

Mogelijk zou ik daar EMDR of andere 

psychologische hulp voor nodig hebben

Maar 'first things first': 

Eerst maar eens naar een 

speciale 'kaakfysiotherapeut', 

waar ik maandag gelijk terecht kon.

Die zag dat mijn kaakgewricht en spieren 

heel geirriteerd en 'overspannen' zijn. 

Net als een slijmbeursontsteking in een schouder 

pijnlijk kan zijn moet je dit ook zo zien.

Een oor en kaakgewricht is verbonden via 

kleine (en grote) spiertjes en zenuwen die - met 

elkaar in verbonden - elkaar op kunnen jutten.

Ik heb een oefenprogramma gekregen.

Zo nodig krijg ik nog dry needling,

nou ja, als het maar helpt.

Ik blijf het raar vinden dat de (heftige) pijn 

die ik al die tijd labelde als oorpijn nu 

toch meer uit mijn kaak zou komen.

Dat wil zeggen dat de oorpijn 

de kaakkramp heeft aangejaagd.

Maar de kno arts die ik gisteren zag, 

vond dat gelukkig ook heel plausibel.

Mijn oor is verder helemaal oke!

Ik merk dat ik mijn kaak telkens opdracht 

moet geven om maar wat te gaan hangen. 

En mijn schouders ook moet toespreken 

omdat ik ze steeds op blijk te trekken. 

En dat gaat heel ongemerkt.

Wat een lijf al niet doet bij pijn.

Mogelijk wordt er nog een bitje gemaakt, 

om eventueel klemmen in de nacht tegen te gaan.

Maar we gaan nu niet gelijk alles tegelijk doen.

Eerst netjes mijn oefenprogramma doen.

En het gevoel toelaten dat er 

niets ernstigs aan de hand is.

Dat de oorpijn niet betekent 

dat ik 'in gevaar' ben.

Want zo voelde het.

Nu eerst nog een heel klein stukje 'reserve',

want: 'Eerst zien en dan geloven!' 

Maar vooral ook opluchting!