Medicatie afgebouwd!

Al een tijdje heb ik weinig over 

mijn persoonlijke leven gedeeld.

Ik was druk met van allerlei dingen, 

en had er geen rust voor.

Nu ga ik er even voor zitten.

De laatste twee weken heb ik bijna elke dag 

onze dochter en haar gezin geholpen in hun nieuwe huis.

Ik mocht de hele keuken inruimen, de kledingkasten, 

de boekenkasten, alle fotoboeken en het speelgoed.

Ik mocht meedenken over de verlichting, 

de plek waar de televisie moest komen,

wat voor stapelbed er zou komen en

waar een afdakje voor de bakfiets. 

 

Superleuk allemaal en bijkomend gevolg was

dat ik veel meer beweging kreeg dan ik normaal heb.

Lopen, bukken, tillen, trappen lopen, opstapje op en af.

Ik was de eerste dagen ´s avonds uitgeteld en stijf.

Maar dat gaat nu veel beter, ik voel me sterker.

Weer een teken dat spierkracht opbouwen 

echt nog wel kan als je zoals ik 60+ bent, 

en dat het eigenlijk ook nodig is naast 

zwemmen en Nederland in Beweging doen.

Ik voelde me krachtiger en moediger worden.

Niet alleen door de fysieke inspanningen, 

maar ook omdat ik medicatie heb afgebouwd. 

Dat kwam zo: 

Begin vorig jaar nadat ik weer wat kon lopen 

na de val waarbij ik mijn twee voeten brak,

en vier maanden niet op eigen benen kon staan,

kreeg ik ernstige buikpijn die werd onderzocht,

en die later een reactie bleek op alle narigheid die

ik daarvoor had ondervonden en meegemaakt.

We waren verhuisd, dat was leuk maar ook stressvol,

vlak daarna bleek ik borstkanker te hebben, 

de coronapandemie brak uit, ik brak mijn voeten, 

ik had zorgen en verdriet over mensen om me heen

en er waren een paar overlijdens van mensen dichtbij.

En ik had ook nog te kampen met het staartje van 

alle heftige bijwerkingen van de anti-hormoonkuur 

- zeg maar alle mogelijke overgangsklachten keer tien -. 

En ik had natuurlijk ook de spanning gehad van 

mijn borstkankeroperatie en daarna de bestralingen.

En natuurlijk zoals wij allemaal van de ellendige tijd 

met de wereldwijde corona en oorlog in Europa.

Mijn lijf was heel gevoelig geworden voor stress

en mijn hartslag zat in rust zomaar op 100, 

mijn bloeddruk was soms ineens hoog, 

mijn suikerwaardes schommelden vervelend,  

ik had last van mijn maag en mijn gewrichten 

en ik kreeg dus die nare pijnen in mijn buik.

De huisarts en de psycholoog vonden het daarom 

een goed idee als ik een angstremmer zou nemen 

om zoals ze het noemden: 'een tijdje bij te komen'.

Dat deed ik en ik werd rustiger en sliep beter.

Het middel viel onder antidepressiva 

wat ik eerst vreemd vond, want 

ik voelde me niet helemaal niet somber.

Maar het werkt dus ook vooral op onrust en stress.

Fijn dat het goed werkte voor mij, maar ik kwam 

elke maand een kilo aan en ik was al te zwaar.

Na een half jaar ben ik daarom - in overleg -

begonnen met het afbouwen van die pillen.

Heel langzaam, elke vier weken een beetje minder.

Ik heb er bijna een jaar over gedaan en zo langzaam,

ging dat gelukkig goed; eigenlijk werd het pas lastig 

toen ik er bijna af was en nadat ik er net af was.

Maar dat heb ik inmiddels zo'n beetje 'uitgezeten' 

en ik voel me weer ongeveer zoals vroeger. 

Natuurlijk heb ik hersteltijd nodig 

na drukkere en inspannende dagen, 

maar dat hebben mijn vriendinnen ook. 

En inmiddels ben ik van de 14 kilo 

die ik bij was gekomen er weer 6 kwijt, 

and still counting...

Ik ben zo blij dat ik weer lekker 

aan het werk ben en me kan inspannen

en geen stress en onrust meer in mijn lijf voel.

Ik neem nu niets anders meer dan 

vitamine D en een cholesterol pilletje.

En af en toe een glaasje wijn.

En nu eerst koffie!!!

PS Pas sinds kort vernam ik via internet 

hoeveel moeite mensen er mee kunnen hebben 

om van dit soort medicatie af te komen.

Ik ben blij dat ik dat niet van tevoren wist.

Hopelijk heb ik ze nooit meer nodig.