Hoe gezellig en sfeervol deze
open kast boordevol met servies ook is,
opruim-technisch is dit vragen om moeilijkheden:
Je ziet alles open en bloot staan.
Als je er eens iets anders bijzet,
(wat er eigenlijk niet in hoort)
of in de haast iets verkeerd terugzet,
is je hele 'arrangement' naar de maan.
Soms zijn jij en/of je spullen gebaat
bij een kast met een deur.
De opruim-vraag is dan ook:
Wil je deze spullen steeds zien of liever niet?
Dus ook in een kast met glas,
(waarbij het niet gewenste stof getackeld is),
kun je jezelf afvragen of je jezelf en de spullen
een plezier doet met het steeds in het zicht zijn...
Persoonlijk kan ik wel heel blij en rustig worden van iets met een deur.
Ook al is een bescheiden 'etalage functie' van zo een
qua maat behapbaar kastje soms best een sieraad voor je huis.
De boeken in open (of met glas afgesloten) kasten
doen altijd 'mee' in de ruimte.
Dat betekent dus dat je er af en toe
aandacht aan moet besteden:
de dingen rechtzetten, mooi neerleggen,
spulletjes eruit halen als hij te vol dreigt te worden.
En heel soms is een kast 'leeg' gewoon het mooiste!
Ik vind dit echt een superleuk kastje.
Als het mijn kastje zou zijn zou ik steeds
- met veel plezier - bezig zijn om het met mooie spulletjes
te vullen die daar dan helemaal tot hun recht moeten komen.
Tja daar kun je dan ook druk mee zijn...
Ik geloof dat het een tip van Marie Kondo was, om juist zo min mogelijk kisten, kratten en deuren met kastjes te hebben. Als je spullen 'uit het zicht' weg kan werken, dan voel je namelijk minder noodzaak om te minimaliseren. Kasten die dicht kunnen trekken op die manier heel veel rommel aan. Dus ik heb juist een grote open boekenkast en twee kleine met glazen deurtjes, en daarin staan dan alleen de boeken die me dierbaar zijn en de spullen die ik écht mooi vind. En steeds als er iets bij komt, moet er ook iets weg.
BeantwoordenVerwijderenWant ik ben met je eens dat teveel spullen je huis heel onrustig maken.