Wij zijn echte Vlieland liefhebbers. Het vakantiegevoel begint voor mij altijd al in Harlingen waar we gezellig lunchen in het veerhuis voor we de overtocht maken met de middagboot. Als de boot wegvaart en gezellig toetert word ik altijd zo blij!
Ook als we eenmaal op Vlieland zijn is het ophalen van, ons bezoekende, mensen van de boot een waar genoegen. Met mooi weer fietsen we dan graag eerst naar het welkomstbord ‘Vlieland groet u’ om alvast naar ons bezoek op de passerende boot te zwaaien.
En dan fietsen we snel naar het dorp om te zien hoe de
boot aanlegt en de sliert van mensen er afloopt, op zoek naar hun bagage op de
bagagekarretjes. Zo fijn om familie of vrienden te verwelkomen op ‘ons’ eiland.
Ook als we niemand hoeven ophalen is het heerlijk om bij
Zeezicht een biertje met bitterballen of koffie met een ‘Zeezicht soes’ te
bestellen en de gezellige drukte van aankomende en vertrekkende mensen aan de
kade te aanschouwen.
Voordat we het allermooiste huisje van Vlieland in de duinen hadden
ontdekt, waar we vele jaren een hele fijne tijd hebben beleefd, vierden we een
aantal vakanties in een ‘stads’ huisje aan de Dorpsstraat, recht tegenover de
bieb. Hoe mooi wil je het hebben als je zoveel van lezen houdt…
Wat we daar bijna elke dag deden was onze ochtendkoffie meenemen
en - achter elkaar - door het steegje - dat heet op Vlieland een ‘glop’- naast
het huisje naar de dijk lopen om daar op ‘ons’ bankje te zitten en te genieten
van het kabbelende water, de mooie luchten, de zwermen vogels en de
drooggevallen schepen. Als we daar zaten en ons hoofd naar links draaiden zagen
we de ochtendboot mooi aankomen. Zo rustig zaten we daar met rond ons de zilte lucht
en het geluid dat zo anders draagt over zo’n watervlakte.
Een beetje
lezen of kletsen, af en toe diep de zeelucht inademen en mijmeren.
In Zutphen vinden we het ook heerlijk om een thermoskan koffie
en broodjes mee te nemen en onder de schaduw van de bomen op de bult van Ketjen
op ‘ons’ bankje te kijken naar het voorbij stromende water van de IJssel.
Er is altijd wat te zien: mensen aan de overkant van de rivier die met hun
hond wandelen of op een strandje zitten, pleziervaart in allerlei soorten en maten,
soms een kano, en grote, statige binnenvaartschepen die voorbij glijden waarbij
soms de Oude IJsselbrug voor hen open moet; dat is ook altijd fijner om te zien
vanaf dat bankje dan wanneer jezelf in de rij staat voor die brug. De treinen
zien we er wegrijden of aankomen, bedrijvigheid van auto’s en fietsers.
Soms als het hoog water is zie je een enorme watervlakte waar je
met ontzag naar kunt kijken en natuurlijk het steeds veranderende weer met een
voorzichtig of juist uitbundig zonnetje, de wind die zwoel of fris is en de
wolken die voorbij drijven of zich samenpakken voor een flinke bui. Altijd
geeft aan het water zitten me een gevoel van vakantie.
En sinds we in de Noorderhaven wonen en het plezierhaventje daar
is aangelegd, ben ik vaak zo blij als we heel eventjes ’een rondje dijk’ kunnen
maken. Even aan de waterkant staan, in de verte naar het groen kijken, zien en
voelen hoe de wind staat, de blauwe of de grijzige lucht zien, de reuring op
het water en de oude schepen in de museumhaven. En als we de kans krijgen een
mooie zonsondergang om te bewonderen met
zo’n oranje/rose/rode gloed.
Altijd als we daarvan terugkomen, ook al zijn we maar een
kwartiertje weg, kan ik weer ademen en voel ik iets van mijn schouders glijden.
Dat doet het water. Dat doet de IJssel.
Zo vlakbij, een
minivakantie van een kwartiertje. Dat is ook woongeluk!
PS Ik zou het prachtig vinden als op dat stukje dijk een bankje zou kunnen komen, waar we lekker even konden zitten om onze koffie te drinken. Misschien maar eens een poging wagen om dat aan te vragen bij het wijkteam….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten