Geen haast!

Ik ben aan het lopen!

Dat wil zeggen, steeds een paar pasjes,

soms met het looprek of aan de arm van Wim,

en soms ook al alleen in de gang of de kamer.

Niet leuk is dat ik pijn heb in mijn linkerknie.

Ik hoop op onwennigheid en stijfheid zonder erger...

De fysio heeft me geleerd te proberen echt te lopen, 

zonder te waggelen, met mijn hoofd omhoog en 

mijn gewicht steeds vooral op mijn hakken.  

Het blijft zoeken naar balans en evenwicht.

Bij iets wat eerder zo normaal en vanzelfsprekend ging. 

Rechtuit lopen, niet draaien en zonder haast!

Ook niet als de telefoon gaat of op weg naar de wc.

Geen haast!

Zucht!