Van alles wat!

Ik waarschuw maar even, dit wordt een blogje met van alles wat...

Onze jongste dochter wilde thuis een herfsttafeltje maken.

Ik ging eens kijken wat ik nog had toverde dit tevoorschijn.

Allemaal gezellige, zelfgemaakte spulletjes die we en jaar in jaar uit 

in ons vorige huis neerzetten met herfstbladeren, pompoenen en kastanjes...

Ze mogen nu voor een deel bij onze kleinkinderen 'logeren'.  

Ja, het is herfst en door de nare stormachtige regenbuien, 

ging afgelopen zaterdag onze Burendag-Buurt-Buiten-Bios

(een film in de openlucht geprojecteerd op deze witte muur) niet door. 

Jammer, het was een leuk idee en iedereen heeft volop

meegewerkt om het mogelijk te maken, zoals de gemeente, 

de bioscoop: Cinemajestic en de woningbouwvereniging. 

We hadden subsidie gekregen van het Oranjefonds,

om de techniek (en de film) van de bioscoop te betalen. 

De woningbouwvereniging sponsorde wat lekkers

voor tijdens de film en voor bij de gezellige nazit.  

Maar de regen gooide roet in het eten.

Ik vond het niet zo erg. Ik had genoten van het organiseren 

en alle enthousiaste medewerking die we hadden gekregen.  

Volgend jaar nieuwe ronde en nieuwe kansen.

Als je haar maar goed zit:

Mijn Corona coupe moest er toch aan geloven.

Jezelf in de spiegel fotograferen geeft een beetje rare foto's, 

maar het geeft een idee van mijn frisse kapsel.

Vanaf 3 november ga ik acht dinsdagavonden 

een cursus mindfulness meemaken.

Daar ben ik blij mee en benieuwd naar.

 

Ik heb een vestje voor onze kleindochter 

en een truitje voor onze kleinzoon gebreid.

En het vest voor onze oudste dochter dat er al een jaar lag

deels uitgehaald om het tien centimeter langer te maken.

Zo, ook afgewerkt!

Ik heb foto's bijbesteld om in huis op te hangen.

Zoals deze twee, mijn man ik, allebei in de brugklas, 

met eenzelfde soort onderzoekende blik.

Bijna vijftig jaar geleden.

Het is wat. 

Deze dierbare foto, achttien jaar geleden gemaakt 

met ons gezin in een fotohokje in Parijs.

Het was net in de tijd dat we de film: 'Amelie' zagen,

waarbij een fotohokje in Parijs een rol speelde.

En deze, met onze kleindochter Sammie 

die haar eerste verjaardag vierde en ik 

echt net had gehoord dat ik borstkanker had. 

Ik moet bekennen dat ik toen wel even de gedachte had

dat dit misschien de enige verjaardag was die ik mee zou maken.

Gelukkig is ze pas twee geworden. En ik ben er nog. 

Sinds ik bijna twee weken geleden die mooie uitslag kreeg 

voor mijn eerste mammografie na mijn borstkankeroperatie,

voel ik in mijn leven ruimte voor 'van alles en nog wat'.

Er was een sessie bij mijn ziekenhuis psychologe,

waarbij ze met mij een oefening deed waarbij ik leerde 

om bij angst, naar mijn angst toe te gaan om 

vervolgens te merken dat die dan afnam.

Zo fijn!

Ook vroeg ze mij om een 'geruststellende' kleur 

in gedachten te nemen die ik zo nodig of gewenst 

altijd kan oproepen om me te helpen rustiger te worden.

Dat werd voor mij een petrol en lichtblauwe tint.

Een dag wat erna ben ik naar de winkel gegaan 

waar ze jurkjes op (mijn) maat maken en liet er eentje 

namaken in een fijn model - wat ik al had - in zo'n petrol kleur. 

Die is pas over een maand klaar, maar ik kan me er al op verheugen.

 

In de winkel zag ik een gebreide soort omslagdoek / poncho 

in een bijpassende kleur, die heb ik wel alvast gekocht. 

Hieronder ligt hij (of zij) links op de foto.

Je ziet nog helemaal niet hoe mooi die is, 

maar het geeft een idee van de kleur.

Op de markt kocht ik toen deze lichtblauwe wollen stof

(hij is in het echt blauwer dan op de foto, waar het meer grijs is) 

om iets van te maken, ik denk een overgooier, precies 

de rustgevende kleur die ik me voorstelde bij de psycholoog.

En ik kocht een nieuw kettinkje bij het hangertje dat ik al had,

dat van Terschelling kwam tijdens Oerol twee jaar terug.

Nou, ik ben normaal niet zo 'koperig'.

Maar ik heb echt iets te vieren.

En het is beter voor me dan taartjes!!

En dan nog iets:

Ik kreeg een aanvraag voor een on-line advies.

Ik vroeg deze vrouw hoe ze mij gevonden had.

Meestal hoor ik dan 'via via' of via mijn website

bij het googelen van de term: interieuradvies.

Maar nee, zij had mijn blog gevonden 

toen ze het internet afzocht nadat bij haar 

net als bij mij borstkanker was geconstateerd.

Ze heeft hetzelfde traject doorlopen als ik.

Dat had ik me nog nooit gerealiseerd, 

dat mensen mijn blog vinden als ze zoeken 

naar ervaringen van lotgenoten.

Maar daar ben ik ergens toch zo blij mee!!

PS Ik wilde net reserveren om te gaan zwemmen.

Maar er blijkt een storing te zijn. 

Het zwembad is dicht.

Jammer he?  

Maar ook heerlijk.

Hoef ik niet te zwemmen...