Update gezondheid

Vandaag is het de negende maandag dat ik geen tamoxifen meer slik. Ik begrijp dat het zo'n drie maanden zou duren voor de werking (het onderdrukken van alle oestrogenen) helemaal is gestopt, dus ik ben al een aardig eindje onderweg. Mijn psycholoog heeft me op het hart gedrukt om nu eerst even pas op de plaats te maken. Even niet meer proberen mijn uiterste best te doen en 'gewoon' weer wat vertrouwen op te bouwen. 

En.... het gaat ook een stuk beter. Laat eens kijken: 
Ik slaap beter. Soms een hele nacht. Maar vaak toch wel een uur of zes. Dat is een grote verbetering ten opzichte van een maand of drie terug toen het na een uur of vier / vijf wel bekeken was. Ook een kort dutje overdag lukt soms. 
De pijn in mijn gewrichten wordt minder.
De droogte van mijn huid, haren, nagels, ogen, mond en keel neemt af.
De gevoeligheid en pijn in mijn blaas is er niet meer. 
Het gevoelige tandvlees en de kiespijn door kaak 'klemmen' is weg. 
De pijn in mijn oor, door geirriteerde slijmvliezen in mijn neus is er helaas nog wel. Misschien moet ik daarmee nog eens naar de KNO arts als dat aanhoudt.
De heftige opvliegers nemen af in hoeveelheid en in intensiteit.
Ik was nogal kortademig en zonder enige conditie. Dat gaat nu wat beter. Ik ben gaan zwemmen en kan nu bijna een uur in een rustig tempo door zwemmen. En ik neem als het even kan de trap waarbij ik niet meer enorm hoef uit te rusten als ik boven ben.
Ik ben zo'n drie kilo afgevallen. En mijn voeten zijn minder opgezet.
Mijn stemming is verbeterd. Ik kan nog wel eens schrikkerig reageren als ik een pijntje of een onbekend gevoel in mijn lijf ervaar. Maar dat wordt eerder minder in plaats van meer.
Ik heb meer energie. Jaaaah, het staat er echt: Ik heb meer energie!
Als ik iets inspannends of enerverends heb gedaan neem ik de volgende dag meer rust. Maar mijn hersteltijd lijkt minder lang dan eerder. 

Ik ga er meer op uit, op bezoek bij vriendinnen of voor een lunch- of koffieafspraak.
Ik heb meer werk, wat me goed doet. De telefoon gaat regelmatig voor nieuwe klussen en ik kan dat - wel gedoseerd - aardig goed aan. 
Ook een paar uur oppassen / helpen bij de kleinkinderen lukt zonder dat ik dan compleet afgedraaid ben. We zijn op bescheiden schaal begonnen om wat vrienden op de koffie of te eten te vragen. Op afstand, liefst buiten, of met de balkondeuren open. En dat houd ik ook vol, als ik daarna maar even weer wat rust neem.
In augustus gaan we een midweek met de complete familie van mijn man op vakantie. Dat jaagt me geen schrik meer aan. Ik denk dat het wel gaat als ik maar steeds even op mijzelf kan zijn. 

In september krijg ik mijn eerste mammografie, met een controle gesprek bij chirurg, oncoloog en radioloog. Daar zie ik wel tegen op. Dat is natuurlijk spannend, want de eerste keer dat er iets is waar ik een uitslag over krijg sinds een jaar. Als dat een goede uitslag zou zijn kan ik - hoop ik - opgelucht adem halen. Maar tot die tijd weet ik het gewoon niet. En ook al is dat soms lastig, het is ook gewoon wat het is. Punt.   

Al met al ben ik steeds meer mijn oude, vrolijke zelf, met - voorzichtig - leuke plannetjes voor gezelligheid binnen- en buitenshuis. En zin om te zingen en te dansen, al is het een beetje aarzelend, net zoals Laurel en Hardy - in het begin - in dit filmpje.

Fijne dag allemaal!