Keukens die niet gangbaar en gelikt zijn,
maar me toch wat doen.
de eenvoud
het doorkijkje de mooie rode kan / pot
een oergevoel
de styling
en natuurlijk: het uitzicht
Om blij van te worden...
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Ik had vandaag gewoon behoefte
aan iets liefs en moois...
En ook iets om me te herinneren
aan het belang van vriendschap!
Claire van 4 jaar en haar vader zingen
samen thuis op hun eigen bank.
Gewoon even kijken!
Een volle week
Ineens had ik behoefte om even een verslagje te maken van de afgelopen week. Het was namelijk een volle week. Al heb ik dan weinig foto's gemaakt om dit verslag op te leuken. Nou ja, het is niet anders.
Maandag was een werkdag. 's Morgens was er een vraag voor een interieuradvies van een van de bovenbuurtjes. In een paar uurtjes hebben we lopen denken en verzinnen en schuiven. De bovenbuurvrouw was heel tevreden met alle nieuwe plannetjes die eigenlijk heel makkelijk te realiseren zouden zijn. Het meest lastige zou zijn om een lange muur te verven.
Na de lunch vertrok ik voor een opdracht naar Baak waar ik een oude dame bezocht die me had gevraagd om nog een keer terug te komen na een advies van jaren geleden. Haar man was inmiddels overleden en ze wilde eigenlijk in haar mooie huis blijven wonen maar dan wel met een paar veranderingen die het huiselijk leven voor haar makkelijker zouden maken. Ook wilde ze een paar items vervangen zodat ze met meer plezier rond zou kunnen kijken en zich niet meer storen aan die paar zaken die ze inmiddels minder geslaagd vond. Na ons werkoverleg kwamen we in een gesprek terecht over de toestanden en narigheid in de wereld waar ze me heel open en eerlijk haar mening over gaf. Het was heel inspirerend voor mij. Zo fijn om iemand met zoveel levenservaring met zoveel nuance over de politiek te horen spreken. Ik kwam vol inspiratie thuis. Maar niet met veel zin om nog te koken. Wim heeft frietjes gehaald, ook wel eens lekker op zijn tijd. Ik bracht de avond verder door met breien en de televisie.
Dinsdag ben ik weer gaan zwemmen. Ik zwem nu twee keer per week en het gaat me inmiddels al wat beter af. Al zou dat aankleden nadien er eigenlijk niet bij moeten horen. Maar ja...
Ik heb het boek 'Het achtste leven' uitgelezen voor de leesclub van donderdag. Wat een prachtig mooi en indrukwekkend boek. Ik heb me er de afgelopen weken volop mee bezig gehouden. Een indrukwekkend maar ook een gruwelijk boek dat ik af en toe moest weg leggen om iets luchtigers te lezen. Dat waren de drie boeken die hieronder staan.
Ik heb wat telefoontjes gepleegd en on-line dingen opgezocht voor de opdrachten van de dag ervoor. Wim ging in de middag naar Zwolle naar zijn moeder en 's avonds hebben we op tv de aflevering van maandagavond van Hunted terug gezien.
Woensdag ging ik weer zwemmen. Deze keer hadden we achteraf in de kleedkamer een onverwacht mooi gesprek met drie vrouwen in ons blootje. Ook weer een cadeautje! Om drie uur had ik de intake voor medisch fit sporten bij fysiotherapeut Teun. Ik kon gelijk de volgende morgen starten in de groep van half acht tot negen uur. Thuis heb ik soep gemaakt en een eenpansgerecht met rijst, chilibonen, courgette en wortel. In de avond heb ik weer gebreid. Ik ben bezig met mijn zoveelste sjaal/omslagdoek die ik graag af wil hebben voor de verjaardag van degene voor wie die bedoeld is.
Ik kreeg een lief berichtje van een vriendin voor wie ik ook al zo'n mooie sjaal had gebreid: 'Even vertellen dat ik niet begrijp hoe ik ooit de winter ben doorgekomen zonder jouw heerlijke sjaal'.
Donderdagmorgen was ik er al vroeg uit om met heerlijk warme havermout in mijn buik aan het sporten te beginnen. Normaal ben ik nooit zo vroeg uit. Ik liep de kleedkamer in en de eerste die ik daar zag was een van de vriendinnen met wie ik naar Vlieland ben geweest. Dat maakte het natuurlijk gelijk heel vertrouwd. Het viel me alles mee. Ik kreeg allemaal oefeningen om mijn conditie en dan vooral mijn beenspieren te verbeteren, zonder op mijn voeten te hoeven staan. Na een uur apparaten was er ook nog een half uur in een groepje met balans- en buikspieroefeningen op de grond.
Na de koffie thuis zijn Wim en naar de stad gefietst. Het was koud, maar helder met een blauwe lucht en het was zo mooi, om langs de IJssel te fietsen en de oude historie van de stad te voelen. Het was markt. Ik kocht een lap wollen vilt om weer een vest / omslagdoek van te maken waar ik laatst het patroon van heb gemaakt in een workshop die ik cadeau had gekregen. We deden nog wat boodschappen op de biologische groentemarkt. En daarna hebben we samen in het Volkshuis geluncht. Wim met koffie en monchou taart met slagroom en ik met gemberthee en een salade. We waren om twee uur thuis en ik had het gevoel dat ik al een hele dag achter de rug had. Dat krijg je als je zo vroeg opstaat. Ik heb geblogd en wat mailtjes beantwoord en daarna meldde ik me om half vier in het ziekenhuis voor een echo van mijn hart. De cardioloog wil kijken of er mogelijk schade aan mijn hart is ontstaan door de bestralingen die ik daar heb gehad voor de borstkanker in mijn linkerborst. Ik hoop natuurlijk dat het niet het geval is. De uitslag krijg ik pas in december. Een goed teken dat daar geen gloeiende haast mee wordt gemaakt.
Donderdagavond had ik leesclub, we spraken allemaal over het boek dat zoveel indruk had gemaakt. En natuurlijk over gewone ontwikkelingen in ons leven. Het was een dierbare avond met onze groep fijne vrouwen.
Vrijdagmorgen kwam een vriendin op de koffie. Lekker bijpraten en koffie drinken. Zo knus. Daarna een uurtje naar bed waar ik zelfs een uurtje heerlijk heb geslapen. In de avond had ik namelijk nog iets spannends op het programma: Een etentje waarbij ik zou worden gematcht met iemand uit het AZC voor het project Buddy to buddy. Dat matchen ging op een heel vrolijke manier. Ik kreeg een memorykaartje en mocht op zoek naar mijn match met hetzelfde kaartje. Ik had gevraagd om een vrouw en ik was ook wel verbaasd toen ik een oudere heer met mijn bijpassende kaartje zag. Even later duwde hij zijn vrouw naar voren. Het ging om een echtpaar. Twee voor de prijs van een! Het kennismaken ging best lastig, want ze konden bijna geen Engels of Nederlands. Met enig gezoek naar de juiste google translate app kwamen we toch wat van elkaar te weten. Het paar is 68 en 66 jaar. Ze komen uit Iran en zijn inmiddels al twee jaar in Nederland in de procedure. Het Perzisch heeft ook een volkomen verschillend schrift, dus dat maakt het niet makkelijker. Meneer is ook slecht ter been, hij loopt met een stok en schijnt een driewielerfiets te hebben. Komende vrijdag komen ze bij ons thuis om samen Hollandse pot te koken en samen te eten. Ik hoop dat het dan wat makkelijker gaat worden om elkaar te begrijpen zonder alle drukte van een volle ruimte met met 45 paren die gematcht werden.
Zaterdagmorgen kwamen onze kleinkinderen vanuit de zwemles bij ons thuis om zich te verkleden als sint en pietje om de intocht van Sinterklaas in Zutphen bij te wonen. Eerst hebben we de natte zwembad haren droog gefohnd, want het was gemeen koud aan de kade waar de pakjesboot aan zou leggen. Wim ging mee naar de intocht en zo zaten de kinderen allebei op de schouders bij papa en opa. Ze hebben zelfs een handje van de Sint gehad. Al had Sammie wel opgemerkt dat deze Sint er een beetje anders uit had gezien als de Sint van het Sinterklaas journaal...
Toen het spul weer naar huis was vetrokken heb ik de nieuwste aflevering van het Jachtseizoen gezien, zo leuk om dat te volgen. Daarna weer even uitgerust want we waren uitgenodigd voor een etentje bij vrienden. We hadden een spel dat we te leen hadden gekregen meegenomen om na het eten te spelen. Dat bleek een hilarisch spel. We hebben echt gelachen, en wat is dat lachen toch heerlijk!
Wim is vandaag naar zijn moeder en vanavond krijgen we vrienden te eten. Dus ik moet zo flink aan de slag met boodschappen en opruimen en koken voorbereiden. Nu nog even 'Adres Onbekend' luisteren. Ook weer zo fijn om op zondag steeds te doen.
Ik hoop volgende week een ietsje rustiger programma te hebben. Een fijne dag allemaal!
fluister zachtjes verzen in hun oor
Dit vind ik een prachtige tekst.
Stijn De Paepe is in 2022 overleden.
Onderstaand gedicht schreef
hij tijdens de Corona lockdown.
Ook heel erg mooi!
Als vloeken helpt, dan vloek je maar.
Maak herrie, stennis en misbaar.
Scheld schel en luid je goudvis uit
en schreeuw je scherven bij elkaar.
Als bidden helpt, bid dan gerust.
Als het je troost of sterkt of sust.
Of vraag om raad. Als Hij bestaat
dan is het goed, maar ‘t is geen must.
Als huilen helpt, ga dan je gang.
Het is niet niks en het duurt lang.
Het kan geen kwaad als het niet gaat.
Het mag gezien zijn, wees niet bang.
Als praten helpt, bel me dan op
en steek van wal, hals over kop
en van de hak weer op de tak
of zachtjes sluipend uit je slop.
Als lopen helpt, vertrek meteen
zeer doelgericht of nergens heen.
Het hoeft niet snel, al mag dat wel
met verre vrienden of alleen.
Als zwijgen helpt, wees dan maar stil
en duik - als dat is wat je wil -
een tijdje weg van pijn en pech
als je weer opduikt, geef een gil.
Als lachen helpt, ken ik een grap
of val dolkomisch van de trap.
Denk aan je kat die keer in bad
of aan het Belgisch staatsmanschap.
Als dansen helpt, is er muziek.
Als breien helpt, dan hou je steek.
Als boos zijn helpt, geef ik kritiek.
Als bakken helpt, let there be cake.
Als yoga helpt, wees fluks en zen.
Als slapen helpt, stop ik je in.
Als schrijven helpt, scherp dan je pen.
Als poetsen helpt, welaan: begin!
Je voelt je murw en overstelpt
en snakt naar stranden, wit geschelpt...
Hou vol. Vat moed. Want het komt goed.
Doe ondertussen maar wat helpt.
Stijn de Paepe
Wat ik er nog aan zou
willen toevoegen is:
Helpen helpt!
In allerlei situaties.
Scheele's groen
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Georg Friedrich Kersting
'Woman embroidering'
1812
Dit schilderij uit 1812 laat een vrouw met
een schort zien die aan het borduren is.
Ze zit bij het raam voor het beste licht.
Maar het raam staat open dus is het
misschien ook een lekker weer.
De meubels in de kamer zijn sierlijk,
ze doen me aan de Shaker stijl denken
er ligt ook nog een gitaar op de bank,
ze is een creatieve vrouw neem ik aan.
De ruimte straalt rust en ruimte uit.
Het meest opvallende aan dit schilderij
is wat mij betreft de kleur op de muur.
De gifgroene kleur is Scheele's groen,
een niet meer gebruikt verfpigment
gemaakt van koper en arsenicum.
Het werd uitgevonden in 1775
maar viel uit de gratie vanaf 1860
In Parijs in de jaren '30 werd
het gebruikt als insecticide.
De kleur is gebruikt in dit schilderij;
Ik neem aan dat de verfpigmenten niet
op de werkelijke muren van de kamer
van deze jonge vrouw zijn gebruikt.
Het lijkt me - ook zonder te weten -
van de gifstoffen niet een hele fijne kleur
om bij voortduring om je heen te hebben.
Kippenvel
Voel je je nu een beetje 'under the weather',
kijk dan gewoon even naar mooie dingen zoals:
Gabriella Papadakis & Guillaume Cizeron
ijsdansen hier om 'de Mondscheinsonate' van Beethoven
Lisa Batiashvili speelt hier 'Erbarme Dich' van Bach
Flash Mob - Pachelbel's Canon gespeeld door kinderen van 7 - 16 jaar
Ellen Klodová speelt het thema van Schindler's List van Williams
Hauser speelt op zijn cello 'Adagio' van Albinoni
David Garrett speelt 'Air' van Bach
PS
Ook om je beter te voelen:
Ik ben vanmorgen voor het eerst
gaan sporten bij medisch fit.
Ik heb gelijk getekend voor een jaar.
Morgenochtend voel ik vast pas
hoe het vandaag is gegaan.
Ik hoop dat ik mijn bed uit kan komen...
We leven nog!
Mijn schoonmoeder van 93 is zo zoetjes aan aan het opruimen.
Elke keer dat we er zijn heeft ze spulletjes apart gelegd met
de vraag of wij er iets van willen of er iemand voor weten.
Zo dook er ook een oud familie foto album op,
vol mensen die ik niet kende, tot ik op deze foto stuitte:
Mijn opa met Wim zijn oma op ons huwelijksfeestje dat
we de dag er na vierden op onze 28e verjaardag.
Ze kijken zo vriendelijk en vrolijk naar elkaar.
Ik had zo'n lieve opa. Hij is 92 jaar geworden,
doof en bijna blind, helemaal helder tot het laatst,
met gevoel voor humor en altijd zo positief.
Wim zijn oma is zelfs 100 geworden.
Ze heeft lang zelfstandig gewoond tot
ze een beetje de weg kwijt raakte en
in een verpleeghuis terecht kwam.
Hier zien ze elkaar voor het eerst en voor het laatst
omdat hun kleinkinderen elkaar gevonden hadden.
En van die kleinkinderen vond ik laatst deze foto.
Uit 2020 op onze 61e verjaardag, stralend en wel!
Midden in corona tijd, maar blijkbaar konden
we toen nog wel op een terrasje buiten eten.
Nog geen vier en een half jaar geleden,
ik had toen duidelijk meer energie
en dat jurkje pas ik niet meer...
Maar we leven nog!!
Wonderful, amazing, arty farty
En zo werd Het Wilde Westen
veel creatiever en een beetje liever!!
Een leuke cowboy sketch uit het Klokhuis.
Gewoon even kijken:
Een gesprek over verbinding
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Ik was net als veel anderen aangedaan
door de heftige rellen in Amsterdam.
In een poging om er iets van te begrijpen
zocht ik de mening en stem van mensen
die recht van spreken hebben en er heel
verstandige dingen over te zeggen hebben.
Op NU.nl las ik onderstaand gesprek
tussen een rabbijn en een imam,
waar ik veel hoop aan ontleen.
Daarom deel ik het hier graag:
Vrede op aarde
Afgelopen donderdag hebben Wim en ik samen
de nieuwste voorstelling van Freek de Jonge bezocht.
In Odeon in Zwolle, een mooie intieme zaal.
Wat een mooie voorstelling!!!
Ik zat zelf vlak naast Hella de Jonge die achter
het mengpaneel voor licht en geluid zat.
Dat maakte het eigenlijk nog meer speciaal.
We dachten dat we met deze voorstelling
waarschijnlijk de laatste kans zouden hebben
om good old Freek live mee te maken.
Er was niets te merken van de tachtig jaar
die Freek de Jonge nu inmiddels telt.
Vol energie, heel geestig, heel scherp
maar zeker ook heel optimistisch!
Aan het eind zongen we met de hele zaal
Vrede op aarde!
We reden vervuld en geinspireerd naar huis.
Van harte aanbevolen!!
Niet alleen wij vonden het mooi.
Het NRC noemt Freek de Jonge: 'Ouderwets goed'.
En de Volkskrant schrijft:
'Het knap opgebouwde 'Vrede op aarde'
levert scherpe kritiek op de actualiteit, maar laat
ook ruimte voor een mooie kerstboodschap'.
Haat kun je niet bestrijden met haat
Het is allemaal heel gecompliceerd; ik heb de waarheid niet in pacht. Zeker niet. Maar deze gesproken column zou toch iedereen een keer moeten beluisteren.
Achter elk raam is iemand voor wie dat zijn/haar wereld is
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Gwen van Knippenberg
'So many windows, so many stories.
And behind each window is a person
experiencing their version of reality;
each room is the world for someone.'
N.Y Adams