Dat maakt toch je hele dag!!!

Vanmorgen zag ik in de hal dit hartje op de grond liggen. 

Het blad was voor mijn gevoel speciaal voor mij naar binnen gewaaid.

Ik nam de trap naar boven in plaats van de lift, en probeerde die actie niet puffend en mopperend uit te voeren, maar met een gevoel van lief zijn voor mezelf, door mijn lijf uit te dagen en sterker te maken.

Dat kwam zo:

Ik was een weekend op Vlieland met drie vriendinnen.

Hier zie je ons aan de koffie met cranberrytaartjes.

We waren van ons huisje naar het Posthuys gefietst.

De fietstocht door de duinen op een gewone fiets,

was niet wat ik op mijn elektrische fiets gewend ben.

Met stukken omlaag en hoog was het me tegen gevallen.

Naar beneden ging natuurlijk prima, met mijn gewicht,

maar als de vaart eruit was en ik moest een duin op

had ik echt een flinke hartslagoefening van 

Nederland in Beweging te pakken. 

Hier zie je me zitten met met nog 

rode wangen van inspanning.

Thuisgekomen nam ik me voor om nu 

echt, echt, aan mijn conditie te gaan werken.

Ik ben gaan zwemmen, dat was een tijd geleden

en dat was na een half uur echt al genoeg voor de dag. 

Dat was de eerste keer, daarna ging dat al iets beter.

Volgende week heb ik een intake voor 'medisch fit'

trainen bij een fysiotherapie praktijk.  

 'Ik moet er gewoon aan!' 

Meer bewegen, een betere conditie en ook wat afvallen

Tja, dat krijg je er van als je met vriendinnen gaat fietsen!!

Verder was het natuurlijk heerlijk om weer op Vlieland te zijn.

We hebben veel films gekeken, lekker gekookt en gegeten, gepuzzeld en gelezen en sterretjes gevouwen. We kennen elkaar al meer dan dertig jaar, maar we raken echt nooit van ons leven uitgepraat. 

Voor het Vlielandweekend had ik een workshop patroontekenen gevolgd die ik cadeau had gekregen van een vriendin nog voor mijn verjaardag. Ik heb onder begeleiding een patroon van een bestaande omslagdoek / vest van haar nagemaakt. En geknipt uit een gebreide fleece stof die je (lekker makkelijk) niet hoeft af te werken. En een strook met franjes uit dezelfde stof gesneden. Thuis heb ik de boorden en de franjes eraan gezet. En klaar was Kees/Toos. 

Ik ben er blij mee. Het zit heerlijk warm, geeft mijn figuur (zeker van de voorzijde gezien net wat extra lengte. Enne... met dit patroon kan ik ze nu heel simpel in een andere stof of kleur gaan maken. Om te dragen bij / over al mijn jurkjes... 

Verder ben ik naar de uitvoering van Wim zijn koor geweest, Het was een jubileumconcert, Het koor bestaat 150 jaar en heeft een Koninklijke Erepenning gekregen van onze Koning, uit handen van onze burgemeester.

Het was echt een heel mooi concert. Ik kwam er helemaal vervuld vandaan. 

Bij het weggaan stond ik even te wachten op Wim, toen ik werd aangesproken door de contrabassist van het orkest: U bent toch de moeder van Elsje? Kijk dat vind ik leuk. Hij en Elsje hadden op school in het licht & geluid team gezeten. De jongeman zei dat hij wel eens bij ons thuis was geweest, wat ik me niet kon herinneren, maar hij wel. Hij wist nog dat we een grote vleugel in de kamer hadden staan en dat onze oudste dochter zo mooi piano speelde. 

Hij volgt onze dochter op Facebook en zei dat ze geen steek was veranderd sinds hun schooltijd. 'En u ook niet', voegde hij er nog aan toe. Dan hebben we het dus over twintig jaar en twintig kilo geleden... dat maakt toch je hele dag!