Zo zijn de zaken eens omgedraaid!

 

Vandaag is het niet echt een roze ochtend, 

- zoals in deze pastelkleurige woonkeuken -

tenminste wat mijn Wim betreft dan,

want het is hem in de rug geschoten;

een paar dagen terug al trouwens, 

waarschijnlijk toen hij - op zijn werk -

een oude heer die op de grond zat 

overeind heeft moeten helpen, 

waarbij hij zich heeft geforceerd.

Maar hij bleef ondanks de rugpijn,

rustig en ook heel voorzichtig bewegen, 

tot gisterenavond voor het naar bed gaan. 

We waren naar de film geweest, 

'The old oak', een mooie film.

Thuis nam hij eerst een hete douche, 

daarna wilde hij onder de rode lamp 

en toen een warme kruik mee naar bed

en toen wilde hij ook een pijnstiller.

Die hij normaal NOOIT neemt...

 

Alles gaat nu heel moeizaam:

in bed komen, bukken, zitten, 

lopen, zich omdraaien in bed.

Vanmiddag gaat hij naar de fysio.

Hopelijk kan zij hem goed helpen 

om de juiste dingen te doen,

en is deze ellende maar 

van korte duur.

Zo zijn de zaken 

nu eens omgedraaid.

Normaal gesproken is Wim

mijn rots in de branding 

en ben ik degene die 

hulp nodig heeft.

En pijnstillers.

Ik vind dit best naar om te zien.

En ik realiseer me nu pas ook (beter)

hoe Wim zo vaak maar heeft moeten

verdragen om aan te zien dat ik

ziek was of zoveel pijn had.