'Kom,’ zei het schaap Veronica,‘




 Annie M.G. Schmidt is al meer dan 25 jaar geleden overleden.
Ze heeft zoveel prachtige kinderboeken en versjes geschreven.
Gelukkig wordt ze vandaag de dag nog volop gelezen.

PLINT BRACHT DEZE POËZIEPOSTER:


'Kom,’ zei het schaap Veronica, ‘we gaan haar eens bezoeken,
de vrouw die ons verzonnen heeft. We nemen bloemen mee,
en zelfgebakken appeltaart. Nee dominee, geen boeken.
Die schrijft ze zelf, dus dat is water dragen naar de zee.’

Ze trokken warme jassen aan en gingen met de wagen.
‘Wacht even,’ riep de ene dame Groen, ‘daar heb je Pluk,
met Aagje en de Stampertjes. Ze willen ons iets vragen ...’
‘Wij willen ook,’ riep Aagje, ‘maar ons wagentje is stuk.’

Er kwam een slordig meisje aan. Ze droeg een jurk met vlekken
en had een hondje aan de lijn dat ook veel vlekken had.
De dames Groen verstijfden. ‘Nee, geen plaats meer, we vertrekken!’
Maar juffrouw schaap Veronica riep vrolijk: ‘Ruimte zat!’

‘Ziezo,’ besloot de dominee. ‘Nu rijden we naar Zorgvlied.
Daar woont ze tegenwoordig, las ik ergens. Deuren dicht!
Het gaat een beetje regenen, maar dat is onze zorg niet,
wij zitten droog. Naar Zorgvlied dus. Weet iemand waar dat ligt?’

Het werd een lange rit. Ze kwamen aan om kwart voor zeven.
‘Is dit het?’ vroeg het schaap verbaasd. ‘Ik zie alleen een steen.’
‘Mijn hemel,’ riep de dominee, ‘ze is niet meer in leven.
Ze ging al vijfentwintig jaar geleden van ons heen!’

Het hondje met de vlekken op zijn vacht begon te janken.
‘Heel jammer dat u dood bent’, sprak de dominee beleefd.
‘Wij leven nog, zoals u ziet. Wij komen u bedanken
omdat u ons verzonnen … ik bedoel geschapen heeft.’

‘U ligt hier prachtig’, sprak het schaap Veronica bedaard.
‘Heel prachtig’, zeiden toen de dames Groen. ‘Wie wil er taart?’


gedicht: Bette Westera /  beeld: Lonneke Leever © P L I N T


Een woonschilderij uit mijn geboortejaar!



 Jean Hugo

'Witte huiskamer'
1959

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Op dit schilderij kijk je vanaf de hal naar de woonkamer.
De hal heeft een grote staande klok en een vrolijk kleed
met een klein tafeltje, waarop een blauwe kan en een appeltje.

De deur naar de woonkamer staat uitnodigend open.
Daar is het licht, niet al te formeel en huiselijk gezellig.
Op het (op)klaptafeltje staat - dacht ik - een soepterrine.

Het schilderij is uit 1959, mijn geboortejaar,
maar is wat mij betreft nog helemaal bij de tijd.


Helemaal mijn smaak!




Binnenkijken in een vt-wonen huis.

Bijna alles is helemaal mijn smaak,
met retro spulletjes, groen, 
veel kleur en vrolijkheid!

Niet dat ik in mijn werk me niet kan inleven 
in de persoonlijke smaak van de opdrachtgevers hoor!
Natuurlijk kan ik dat en dat moet ook.
Maar af en toe zie ik iets wat ik persoonlijk 
ook voor ons zelf uitgezocht zou kunnen hebben.

In een echt leefhuis met een schaal van meubelen 
waar ik me ook lekker bij zou voelen.


Hannah Gadsby for president!


Omdat ik nog steeds lijd onder mijn oorontsteking
die toch heel erg pijnlijk is,
heb ik flink afleiding gezocht:

Die vond ik bij twee shows 
van de comedienne Hannah Gadsby;
Nanette & Douglas.

Geweldig mooi en indrukwekkend om te zien.
Ze zijn te zien op Netflix.
Echt een aanrader!

In de zoektocht naar meer - vrij te zien - materiaal 
van haar kwam ik op deze Ted Talk:


Three ideas. 
Three contradictions. 
Or not. 


Hannah Gadsby 
on getting diagnosed with autism:
'It really made a lot of sense'

Wat een powerwoman!


Lang leve buurman Henk!

 

Ja, de uitslag is er, en zoals verwacht heb ik Corona.
Toch is het niet leuk om zwart op wit te zien staan.

Nog meer niet leuk:
Ik zat gisteren met smart te wachten op mijn medicatie.
Met name de antibiotica voor mijn oorontsteking. 
Die zou worden bezorgd, maar was er niet om half 6,
om 6 uur of om 7 uur, maar kwam pas om 8 uur.
Inmiddels was ik er aardig onrustig van.

En in de zak zat van alles maar niet de antibiotica.
De apotheek was telefonisch gesloten. Wat nu?

Toen heb ik de apotheek in het ziekenhuis gebeld.
Die zagen de recepten in hun systeem staan.
Konden we ze dan daar niet ophalen?

Daarvoor moest ik dan eerst met de huisartsenpost bellen
(die zit daar vlak naast...) om een nieuw recept.
Nogal omslachtig en ook niet erg nuttig, 
want daar zien ze hetzelfde in het systeem.

Bellen dus: 
Ik moest nog allerlei vragen beantwoorden.
Terwijl er in die paar uur echt niets veranderd was, 
behalve dan dat de apotheek vergeten was het spul te leveren.

Na enig gepraat zouden ze het recept doorsturen. 
Het zou binnen het uur!!! klaarliggen.
(Het ligt ernaast, ze kunnen elkaar bijna zien...)

Onze bovenstebeste buurman Henk 
is op zijn fietsje door de donkerte 
naar het ziekenhuis gegaan, om ze te halen.

Daar aangekomen en gevraagd, 
hoorde hij dat het recept er gelukkig was.
Ze moest het nog even klaarmaken
(dat wil zeggen uit de la pakken)
En hij kreeg het mee.

Zo kon ik tegen half tien de eerste pil nemen.
Ondertussen vraag ik me af hoe ik aan de oorontsteking kom,
maar dat ben ik vergeten te vragen aan de huisarts.

Verder aardig geslapen.
Begin wel meer te hoesten en te snotteren,
maar ik hoop dat ik nu aan de beterende hand ben.

Wish me luck!

PS Lang leve buurman Henk!



Ik vind ons best wel zielig


De GGD heeft mij 'thuisbemonsterd' voor de Corona. Twee vrouwen helemaal in een beschermend pak!

De vervangende huisarts kwam, ook helemaal in pak. Die was heel kordaat. Ik heb een fikse oorontsteking, waarvoor ik een antibioticakuur krijg. En sterke pijnstillers.

De plek op mijn buik is een complicatie van de tromboseprikken. Een onderhuidse bloeduitstorting. Daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Wel wilde ze de tromboseprikken - die vorige week op raakten -  direct hervatten, vanwege mijn immobiliteit en de Corona. Daar had ik zelf helemaal niet aan gedacht. Punt voor de huisarts. Sowieso heel fijn dat ze wilde komen. Een heel aardige en kundige dokter.

De apotheek belde net dat ik er een maagbeschermer bij moest gebruiken, vanwege de pijnstillers en de tromboseprikken, om het risico op maagbloedingen te voorkomen.

Nou ja, ik vind het allemaal wel heel veel en heel lastig. En ik zit er wel even helemaal doorheen. De stemming hier in huis is ook niet heel gezellig, met al het geregel en het allebei ziek zijn en er niet uit kunnen....  


In de bloei van mijn slijtage!!


Gisteren aan het eind van de middag belde dan de GGD. 

We moeten iedereen die we gezien hebben 48 uur voor het begin van de klachten op de hoogte brengen van onze Corona. Je schijnt dus twee dagen voor het zelf krijgen van klachten al besmettelijk te zijn. Dat betekent dat Wim die woensdag ziek werd, maar maandag naar koorrepetitie was daar ook aan de bel moet trekken. En iedereen op zijn werk, de buur familie waar hij bijles geeft en alle andere contacten, wat er best veel blijken te zijn.  

Voor mij geldt hetzelfde. Ik werd vrijdag ziek en moet alle contacten vanaf woensdag alarmeren. Nu zijn we ook bij de chirurg geweest voor de borstkanker controle. Dus die moest ik vanmorgen ook bellen. Ik hoop van harte dat niemand via ons Corona op heeft gelopen. Dat lijkt me zo naar!

In dat gesprek werd ook duidelijk dat ze toch graag een PCR test van mij willen hebben. Maar omdat ik niet zelfstandig naar de teststraat kan komen sturen ze vandaag iemand die mij komt 'thuisbemonsteren'. Ze komen dan helemaal in een beschermend pak. Oke.

Verder had ik dit weekend nog flink koorts en hoesten en snotteren, maar ik kreeg ook steeds meer pijn in mijn oor. We hebben mijn oor uitgespoeld, maar dat hielp niet. En de bloeduitstortingsplek op mijn buik zit me ook niet lekker. Nu was mijn eigen huisarts er vandaag niet, vanwege compensatie voor gedraaide weekenddiensten. 

Moet je dan een vervangende huisarts daarvoor vragen? Ik heb het na enige aarzeling aangedurfd om er over te bellen. En na overleg met de assistente hebben ze toch besloten voor een thuisbezoek. Wat heel fijn is, want ik maak me de hele tijd zorgen en voel me wel geisoleerd nu we de deur niet uit kunnen. Ze komt vandaag ergens nog bij ons kijken. Ook helemaal in een beschermend pak. Het is wat...

Wordt vervolgd!


Hoe het verder ging...



Donderdagavond laat kregen we de uitslag: Wim was positief getest, ik negatief.

Ondanks dat we er op voorbereid waren was het toch een schrik. Wim kon het eigenlijk niet geloven. 

Er stond bij de uitslag dat Wim gebeld zou worden door de GGD met instructies. Binnen 48 uur. Het is nu zondag, maar hij is nog steeds niet gebeld.

Wim had nog steeds flink koorts en had hoofdpijn. En hij begon ook te hoesten. We zijn toen toch maar apart gaan slapen. Ik had de hoop om er langs te zwijnen en niet ziek te worden. 

Ons vangnet dat ons al hielp met de zorg rondom mijn gebroken voeten kwam gelijk in actie. Er werden heerlijke soepjes bezorgd. Maaltijden werden ingepland. Er werden mooie leesboeken gebracht. Alles werd buiten op het balkon op de tafel daar gelegd. Het is een vervreemdende situatie.   

Vrijdag in de loop van de dag begon ik ook wat verkouden te worden. Ik hoopte nog dat het een gewone verkoudheid was, opgelopen in de koude wind op de teststraat. 's Middags las ik een geleend boek waarin een vrouw verliefd werd op een stoere cowboy. Ik kreeg het er wel een beetje warm van. Vrijdagavond zat ik naar de 'Masked Singer' te kijken toen ik rillerig werd. Toch maar getemperatuurd. 38.2 Toch verhoging. Ja, toen begon ik wel te denken dat ik er toch wel aan moest geloven.

Die nacht heb ik niet veel geslapen. Ik moest de hele tijd hoesten en proesten. Door dat hoesten werd ik steeds herinnerd aan het beeld van al die mensen die we in de eerste Coronagolf op de ic's hadden zien liggen. Dat roept toch angst op. Ik werd bang. Zo midden in de nacht, met rillerige koortsdromen. 

Zaterdag bracht een vriendin wat boodschappen met twee zelftesten. Gelijk een test gedaan. En na een paar minuten begon het tweede streepje al op te komen. Dat was wel duidelijk. Ik had ook Corona.

Wat nu? Eigenlijk zou ik naar de teststraat moeten voor een PCR test. Maar hoe dan? Wim mocht niet uit huis. Ik kon niet zelf naar de teststraat met die twee gebroken voeten. En wie wil een mogelijk besmette vrouw met een rolstoel in de auto naar de teststraat brengen? 

Het resultaat zou overigens ook vragen zijn naar de bekende weg. Er zou niets aan de situatie veranderen. Toen heb ik de GGD maar eens gebeld. En overlegd met de mevrouw daar. Er was ook een mogelijkheid om mij thuis te laten 'bemonsteren'. Maar dat was eigenlijk bedoeld voor mensen die zo ernstig ziek waren dat ze in bed moesten blijven. Ze vond dat ik het het beste kon overleggen met degene die Wim zou bellen voor zijn bron en contactonderzoek. En verder gewoon doen alsof ik al een officiele positieve test had. Voor mijn QR code maakte het ook niets uit, want we waren allebei al twee keer gevaccineerd. En we waren al in quarantaine voor Wim. Okeee..

Heel jammer vond ik ook dat we mijn afspraak voor maandag bij de traumachirurg moeten gaan afzeggen. Er zouden foto's worden gemaakt en ik had zo gehoopt om te horen die zo goed waren dat ik weer wat mocht gaan proberen te lopen. Maar nee, alles moet on hold. Ook geen fysio. Geen thuiszorg.

En na 10 weken aan huis en rolstoel gekluisterd te zijn, komt er nog minimaal 1 week bij.

Ondertussen is mijn schoonmoeder al weer wat opgeknapt, maar blijkt ook Corona te hebben. Het lijkt nu wel duidelijk dat Wim het daar heeft opgelopen en ik het van hem heb gekregen. 

En hoe is het nu? Ik heb verhoging, ben zwaar verkouden, heb pijn in mijn hoofd, oorpijn en keelpijn. Ik heb een blauwe plek op mijn buik, die zeer doet. Dat lijkt een bloeduitstorting door een van de laatste tromboseprikken die Wim mij heeft gekregen. Maar dat voel ik de hele tijd en dat stoort me ook.  

Samengevat denk ik dat we allebei Corona hebben met milde klachten. Zelfs onze smaak is nog prima in orde. Met mijn eetlust is - als altijd - ook helemaal niets mis.

Maar na tien weken thuis met de beentjes omhoog voel ik me toch wat lamgeslagen en moe in machteloos. 

En af en toe schiet ik wel even in de angst. 

Mijn vriendin schreef me een lief appje:

Vannacht heb ik met een slaappilletje een hele goede nacht gemaakt. Ik zou - als het goed is, en me spiegel aan Wim die twee dagen op me voorloopt - me na het weekend weer wat beter moeten voelen en dan vrijdag weer 'normaal' kunnen doen...

En dat is zo veel meer en beter dan al die mensen die aan Corona zijn overleden of er zo verschrikkelijk ziek van zijn geworden of er nog heel lang klachten aan over hebben gehouden.  

Dus, toch intens dankbaar voor het vaccin. Het komt wel goed met ons.


De rode kamer



 Anna Ancher

'De rode kamer'
1904

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

De zon schijnt buiten.
Het is een warme kamer
met daarin een jonge vrouw,
die we alleen op haar rug zien.
Ze zit te studeren of schrijft een brief
aan een klein tafeltje voor het raam.
Een beetje verstilde, vertraagde sfeer.

Prachtig, die kleur rood.

Wat nu weer?


Gisteren hadden we een afspraak met de chirurg voor de controle van mijn borstkanker. Aangezien er maar een vluchtig onderzoek werd gedaan en er geen mammografie werd gemaakt kon er ook niet veel aan narigheid ontdekt worden. 

De chirurg en ik vonden het allebei een goed idee om eens bij de gynaecoloog te laten kijken naar mijn eierstokken. Gewoon ter preventie. Ze vond dat het litteken van het verwijderde plekje huidkanker in mijn decollete inderdaad niet erg mooi genas, maar verder dan het advies om er calendula op te smeren kwam ze ook niet. Ze dacht inderdaad dat dat plekje het gevolg kon zijn van de bestraling, aangezien ik daar ook blaasjes had gekregen indertijd. En vertelde ze aan de meekijkende co-assistent, het is heel normaal dat je bij wat je ook mankeert na een vorm van kanker, zoals twee gebroken voeten, dat je dan in eerst instantie bang bent dat het opnieuw iets kwaadaardigs kan zijn.

Over een half jaar terugkomen en dan weer een mammografie.  

Thuisgekomen ging Wim boodschappen doen en aansluitend had hij een vergadering.

Ik had van de weeromstuit zin in leuke dingen en bestelde (rolstoel) kaartjes voor een theater voorstelling in de Hanzehof voor vrijdagavond (voor het eerst weer uit in twee jaar) en nodigde wat vriendinnen uit voor in de komende dagen. Een vriendin kwam 's middags al gezellig op de thee. 

Ondertussen bleek dat we helemaal geen internet, televisie en wifi hadden. Wat saai. Geen muziekje, geen dingetjes opzoeken op het wereld-wijde-web, geen televisie of Netflix. Echt, dan merk je pas hoe makkelijk je ervan uitgaat dat dat er altijd is. Een buurman, ook met KPN, had ook storing en we konden samen aan de telefoon - die bij ons nog wel werkte -, mopperen. 

Wim kwam thuis en was moe. Hij ging even liggen en even later hoorde ik hem rommelen op de badkamer. 'Wat doe je Wim?' 'Ik neem mijn temperatuur op.' Ik schrok want dat doet hij nooit zomaar. En inderdaad 38.9 een gloeiend hoofd, kleine oogjes en hoofdpijn. Hij zegde zijn afspraak voor een vergadering voor die avond af en ging vroeg naar bed.

Vanmorgen vroeg nam hij na gezeur van mij weer zijn temp op: 39.1 En hij deed op mijn verzoek een corona snel test. En wat hij helemaal niet verwachtte: Twee streepjes. Positief! 

Hier wilde ik een lelijk woord zeggen. Maar we moesten ons hoofd erbij houden. Eerst een PCR test aanvragen voor ons allebei bij de GGD. Gelukkig deed het internet het inmiddels weer. We konden rond half 12 terecht. Gedoe met de rolstoel, ik kon niet naar binnen en er werd dus buiten een test afgenomen. Daar stonden we in de harde, koude wind. Wim met flinke koorts. Je zou er ziek van worden. 

En daar zitten we nu mee: Als die test ook positief is? 

Met wie is Wim allemaal in contact geweest? En wie heb ik gezien? Hij was bij zijn ouders het weekend. Zijn moeder, die vorige week 90 werd, was deze week ook niet fit en heel moe. Er heerst daar in het huis ook weer Corona. Het zal toch niet??

Hoe zit het met de regels voor zijn werk? Wie moeten er allemaal gewaarschuwd worden? Hij zou maandag twee weken vakantie krijgen en was daar ook echt aan toe, hoe gaat dat als je dan ziek bent? 

Wat moeten we allemaal afzeggen? Voorstelling, etentjes, bezoekjes, afspraak fysio, thuisverzorging voor mij?

Als Wim heel ziek wordt, wie zorgt er dan voor hem?

En als ik Corona krijg, hoe gaat dat dan met mij? Hoe ziek ga ik me voelen? Als ik hoge koorts krijg, kan ik dan nog zelf naar het toilet met de rolstoel? Mezelf wassen?    

Wie doet er de boodschappen en zorgt voor mij als Wim in quarantaine moet? 

Hoe houden wij afstand in ons kleine huisje?

Ik zou maandag naar de chirurg in het ziekenhuis voor de controle voor mijn voeten? Zou ik daar naar toe mogen/kunnen? En wie gaat er dan met me mee als Wim nog thuis moet blijven? 

Vragen vragen vragen!

Morgen eerst maar de uitslag afwachten. Maar de spanning loopt wel weer op. En ik voel me kwetsbaar. Terwijl ik eigenlijk net wat aan het opknappen was.

Het is wat...     



Leuk lichtje!




Dit lieve mannetje vind ik toch 
een leuk idee voor een bedlampje.



Mooie design klassiekers!



                                                 

 

 
Design klassiekers, 
die tijdloos mooi blijven!

Ontwerper:
Hans Jørgensen Wegner

Productie: 
Carl Hansen & Søn

CH24 Chair  CH26 Chair
CH22 Fauteuil  CH25 Fauteuil 


Zucht!!





Jajaja, kleine stapjes, ik weet het heus wel,
maar ik ben toch een ongeduldig mens....

Deze week is mijn tiende 'horizontale' week.

Morgen ook nog controle voor de borstkanker.
Daar zie ik altijd weer tegenop.

En ik kan er niet eens voor wegrennen.
Zucht!!


Een glimlach op mijn snoet

 






Fotograaf Chema Madoz, 
maakt foto's waarbij je telkens verrast wordt,
door zijn eigen originele manier van kijken.

Bij mij verschijnt er een glimlach door op mijn snoet.  


Er warmpjes bijzitten




We doen mee met drie zonnepanelen 
in een project op het dak van een middelbare school.
Maar gebruiken veel meer gas dan elektriciteit.

We hebben geen vaatwasser of wasdroger,
we hebben bijna overal spaarlampen.
Dus als we energie willen besparen 
moeten we op ons gasverbruik letten.

We koken op gas en hebben gas voor 
de vloerverwarming en ons warme water. 

We douchen minder vaak en minder lang.
Wim heeft net wollen onderdekens op ons bed gelegd.
De verwarming op de slaapkamer staat op uit.
We leggen mijn wollen huwelijksdeken / sprei 
over ons heerlijke donzen dekbed.

Op de slaapkamer staat ook nog een 
klein computer werkhoekje van Wim.
Mocht hij daar wat langer aan willen zitten,
dan kunnen we een elektrisch blaaskacheltje 
bij zijn voeten zetten, dan is het direct warm.

Op de andere werkkamer waar mijn pc staat,
kunnen we datzelfde trucje doen.
Dus de vloerverwarming op laag en 
bij verwarmen als je er langer bent.

In de woonkamer / keuken zetten we 
de thermostaat op 19/20 graden.
Door de waterkoker, de oven en koken 
wordt het daar ook wat bij-verwarmd 
zodat hij minder snel aan zal slaan.
En we hebben dekentjes bij de hand,
voor als we stil zitten op de bank ofzo.

Ons huis is nieuw en goed geisoleerd 
en we hebben rondom buren.
We willen wel comfortabel wonen,
maar trekken daarom ook sneller 
een warme trui of pantoffels aan.

We gebruiken de hooikistmethode 
als iets lang moet garen, zoals rijst.
Gordijnen doen we dicht in de avond.
We zorgen dat we goed ventileren.
Meer weet ik even niet.

Ik heb medelijden met al die mensen 
die in een koud, niet geisoleerd huis wonen.
Wij hadden ook jaren enkelglas en gaskacheltjes.
Laten we hopen dat de hoge energieprijzen
de verhuurders zullen aanmoedigen 
om haast te maken met de isolatie en
andere energie beperkende maatregelen.

Al het gas dat we niet verbruiken
hoeven we niet uit de grond te halen.



De blauwe stad


 Victor Sparre

'De blauwe stad'
1976

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Sprookjesachtig beeld bij nacht. 
Een verliefd paar onder de sterren
met - denk ik dan maar positief -
hun stralende toekomst in het stadje
dat op hen ligt te wachten..


Op mijn tenen!



Het lijkt me heerlijk als ik dit straks weer kan:
Op mijn tenen staan om Wim een kus te geven!


Mooi interieur




Mooi interieur uit het tv programma 
'vt wonen weerverliefd op je huis'.

Top:
Warme kleuren rondom.
Fraai gekozen, dat ronde kleed
Zithoek met hoekbank kijkt naar buiten.
Luchtig stoeltje met poefje er tegenover.
Fijne, speelse, losse tafeltjes
en 
in het hoge deel 
'zwevende' boekenplanken 
met zo'n leuke ladder erbij.

Tip:
Schilderijen hangen niet precies recht.
Zichtbare zwarte draad aan de wandlamp. 
Hoge bos bloemen staan in het zichtveld
als je op de bank of het stoeltje zit....