Ik zag gisteren het tv-programma: 'De Verwondering' met Leoni Jansen.
Ze omschrijft de tijd die we nu beleven met de Corona,
- die me, voor mij persoonlijk, ook terug bracht naar
mijn ervaring met borstkanker - heel herkenbaar:
'Het onderhuidse gevoel dat er iets totaal niet klopt,
ook al schijnt de zon en alles lijkt buiten hetzelfde,
maar eigenlijk is alles anders.
En je weet niet wat je te wachten staat.'
'Daarvan heb ik geleerd:
Leef bij de dag en morgen zien we wel weer verder.'
En ook (voor mij) inspirerend:
'Neem geen voorschot op verdriet.'
Haar dierbare tekst is van de Canadese bisschop Brent:
Ik sta op het strand en kijk naar een schip
dat met volle zeilen richting de horizon vaart.
Ik zie het schip steeds kleiner en kleiner worden
tot dat hij verdwijnt achter de horizon,
daar waar de lucht en zee samenkomen.
Iemand naast me zucht en zegt: 'Kijk, nou is ie weg…'
Ja, het schip is weg uit ons blikveld,
maar het schip zelf is er nog, even mooi en groot als daarnet.
Zijn kleiner geworden formaat zit in mijzelf, niet in hem.
En precies op het moment dat iemand naast mij zegt: 'Hij is weg'
zijn er anderen die hem zien aankomen en blij roepen: 'Kijk, daar is ie!'
En dat is doodgaan…
Leoni: ‘Daarom houd ik zo van kunst:
het geeft woorden aan ons gevoel.’
Een aanrader om eens terug te kijken:
De Verwondering met Leoni Jansen
was op zondag 22 november om 08.25 uur
bij KRO-NCRV op NPO 2
Wat een prachtige teksten. IK ga hem zeker terug kijken!
BeantwoordenVerwijderenEen mooie aanvulling:
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.ad.nl/binnenland/weduwe-leoni-jansen-je-gevoel-is-niet-meer-betrouwbaar-bij-rouw~a9986f5d/
Groet,
Tineke