De aller-aller-aller-schattigste (Sammie) Sint die deze oma kent...
Kunst met sneeuw!
En dan kom ik dit tegen:
De 'sneeuw artiest',
Simon Beck
Hij maakt figuren in de sneeuw,
van een ongelofelijke schoonheid.
kijk maar eens naar dit
'Een moeilijke dag!'
'Vandaag was een moeilijke dag', zei Pooh.
Er was een pauze.
'Wil je erover praten?' vroeg Knorretje.
'Nee', zei Pooh na een tijdje, 'nee, ik denk niet dat ik dat wil.'
'Dat is oké', zei Knorretje en hij ging naast zijn vriend zitten.
'Wat doe je nu?' vroeg Pooh.
'Niets eigenlijk', zei Knorretje, 'maar ik weet wat moeilijke dagen zijn. En ik wil daar meestal ook niet over praten, op zo’n moeilijke dag.'
'Maar weet je', vervolgde Knorretje, 'moeilijke dagen zijn zoveel makkelijker wanneer je weet dat er iemand voor je is. En ik zal er altijd zijn voor jou, Pooh.'
En Pooh zat daar zomaar wat te zitten, zijn heel moeilijke dag door zijn hoofd te malen, terwijl stevige, betrouwbare Knorretje zwijgend naast hem zat, te bengelen met zijn korte beentjes....
En Pooh bedacht dat zijn beste vriend helemaal gelijk had.Met heel veel liefdevolle gedachten voor iedereen die een moeilijke dag heeft.
Hopelijk is er altijd een Knorretje in de buurt...
Een eiken keuken!
Als je hoort over een boerderij met een eiken keuken,
dank denk je toch niet gelijk aan deze uitvoering....
Mooi, tijdloos, warm en strak!
De Tina!
Dit is voor mij pure nostalgie.
De Tina, die kwam elke vrijdag.
Daar keek ik helemaal naar uit.
Net als nu naar de nieuwste serie
die uitkomt op Netflix,
zoals de Crown.
Ik vond de kleren van al die meisjes
in deze strips zo leuk!
Omdenken!
Als jij en ik allebei een appel hebben en we ruilen
dan hebben we allebei een appel.
Als jij en ik elk een idee hebben en onze ideeën uitwisselen,
dan hebben we elk twee ideeën.
George Bernard Shaw
Wie het weet mag het zeggen....
Misschien komt het door
de donkere dagen die we nu zijn ingegaan,
maar ik lijk wat meer gefixeerd
op 'licht' en 'lichtjes' dan normaal.
En dan kom ik deze lamp tegen.
Ik word er wel vrolijk van.
Niet perse, van de kleur van het licht,
dat mocht van mij wel iets warmer.
Maar van de manier waarop het lijkt te werken.
Hoe het precies werkt, mag Joost weten.
Zou je er een lampje van af kunnen pakken,
dat het dan nog steeds blijft doen?
Net als met een elektrische tandenborstel?
Of zit er toch een draadje?
Wie het weet mag het zeggen...
Voor een plek waar wel 'iets mag gebeuren!'
Soms heb je in huis een wandje of een plek
waar wel 'iets mag gebeuren'.
Waar je iets wilt laten zien
of ergens van kunnen genieten.
Dan zijn dit soort kleine plankjes ideaal.
Je kunt je elke keer weer opnieuw,
afhankelijk van je stemming of het seizoen,
spulletjes te voorschijn halen en zo uitstallen
dat het je helemaal naar het zin is.
Het wandje links met een 'keuken-achtige' sfeer
geef je met wat mooie (kook)boeken of foto's
van een heerlijke appeltaart of stapel pannenkoeken
of van de hele familie aan een gezellig gedekte tafel
weer een hele andere sfeervolle uitstraling.
Enne... zo hoef je je nooit meer te vervelen.
PS Kies dit soort uitstallingen wel
op een plek waar wel ruimte is voor zoiets.
Als het eigenlijk al te vol is komt het niet mooi uit!
Morgen zien we wel weer verder!
Ik zag gisteren het tv-programma: 'De Verwondering' met Leoni Jansen.
Ze omschrijft de tijd die we nu beleven met de Corona,
- die me, voor mij persoonlijk, ook terug bracht naar
mijn ervaring met borstkanker - heel herkenbaar:
'Het onderhuidse gevoel dat er iets totaal niet klopt,
ook al schijnt de zon en alles lijkt buiten hetzelfde,
maar eigenlijk is alles anders.
En je weet niet wat je te wachten staat.'
'Daarvan heb ik geleerd:
Leef bij de dag en morgen zien we wel weer verder.'
En ook (voor mij) inspirerend:
'Neem geen voorschot op verdriet.'
Haar dierbare tekst is van de Canadese bisschop Brent:
Ik sta op het strand en kijk naar een schip
dat met volle zeilen richting de horizon vaart.
Ik zie het schip steeds kleiner en kleiner worden
tot dat hij verdwijnt achter de horizon,
daar waar de lucht en zee samenkomen.
Iemand naast me zucht en zegt: 'Kijk, nou is ie weg…'
Ja, het schip is weg uit ons blikveld,
maar het schip zelf is er nog, even mooi en groot als daarnet.
Zijn kleiner geworden formaat zit in mijzelf, niet in hem.
En precies op het moment dat iemand naast mij zegt: 'Hij is weg'
zijn er anderen die hem zien aankomen en blij roepen: 'Kijk, daar is ie!'
En dat is doodgaan…
Leoni: ‘Daarom houd ik zo van kunst:
het geeft woorden aan ons gevoel.’
Een aanrader om eens terug te kijken:
De Verwondering met Leoni Jansen
was op zondag 22 november om 08.25 uur
bij KRO-NCRV op NPO 2
Gratis tip voor Ikea!
En dit lijkt me nu superhandig!
Een opbergrek voor aan de binnenkant van bijvoorbeeld de deur van een trapkast, een meterkast of een kelderkast.
Je deur moet er wel geschikt voor zijn. Je moet wel iets van stevigheid hebben om het rek aan te schroeven.
Natuurlijk kunnen er alleen maar ondiepe spullen in, flesjes, platte dozen of doosjes of kruidenpotjes, maar dat is juist ook fijn, want die verdwijnen soms makkelijk uit het zicht tussen grotere spullen op een plank.
Door de beschermende latjes vallen de spulletjes er niet uit als je de deur openzwaait. En toch lekker overzichtelijk!
Als ik Ikea was, zou ik (dit is mijn gratis tip) direct zoiets in hun assortiment opnemen.
Maar dat is toch minder breed als een deur en het lijkt me veel te onhandig om allemaal kleine rekjes apart van elkaar dingen op te moeten hangen in plaats van dit rek uit een stuk.
Het lijkt me een gat in de markt.
Door de Zweeds-achtige naam moest ik onwillekeurig ineens weer denken aan de oudejaars conference van Wim Kan die dan steeds zei: 'Weet je ook wie ook zeer BEKWAAM is?' Maar dit terzijde.
Herstel
In Zutphen vind je op allerlei plekken gedichten en teksten op muren.
Vaak heel mooi! Deze vind ik ook prachtig!!
Het is op de hoek van de Waterstraat en de Kuiperstraat.
Het gedicht heet: 'Herstel' en is van Sander Grootendorst.
Het is natuurlijk persoonlijk,
maar ik vind het een troostrijk gedicht.
Alleen al het woord: 'herstel' verwarmt mij.
En natuurlijk, het licht dat zichzelf herstelt in stilte,
en dat genoeg heeft aan weinig duisternis...
Prachtig!
Ik heb het hier gedeeld voor iedereen,
maar helemaal speciaal voor Anke.
💗💗💗
Prachtig stilleven!
Prachtig stilleven
gefotografeerd door
PS Dan krijg je toch gewoon zin
om ook zoiets moois bij elkaar te zoeken....
Iedereen is van de wereld!
Iedereen is van de wereld
en de wereld is van iedereen!
''Ik hef mijn glas op jouw gezondheid!
Jij staat niet alleen!'
Lekker even uithuilen...
Op al die grijze dagen
zit ik graag, knus op de bank,
onder een warm dekentje,
bij een kaarsje te luisteren
naar mooie muziek!
En dan val ik toch steeds terug
op dit prachtig mooie lied!
Voor iedereen die het ook fijn vindt
om eens lekker even uit te huilen.
'Rock wrappen'!
Deze foto kwam ik tegen op Facebook.
Het is een DIY en heet 'rock wrappen'.
Een soort kunstig ingesnoerde stenen.
Ik vind het werkelijk prachtig!
Het ziet er nogal ingewikkeld uit.
Maar misschien valt het mee...
Breien leek me vroeger ook heel moeilijk.
Heeft iemand er ervaring mee??
PS Ik heb wel direct een beeld
van een gefrustreerde Jacquelien
die zo'n steen weg wil smijten,
door het raam ofzo...
Dan is breiwol wel wat minder gevaarlijk!
Een gordijntje ofzo in de kast...
Nog even over de post van gisteren:
Het is niet zo dat ik vind dat alles
uit het zicht moet worden opgeruimd.
Soms is het juist heel leuk om je spulletjes
ten toon te stellen en in het zicht te houden.
Maar als dat gaandeweg teveel spullen zijn,
krijgt niets meer echt de volle aandacht en
wordt het ook wel heel onrustig en druk.
Soms is het fijn om spullen uit het zicht op te bergen.
Heb je nu een kast met glas,
waar je echt zo veel (naar je zin)
doorheen kunt zien dat het irritant wordt,
dan zou je dat ook met een leuk stofje
of een plakplastic kunnen oplossen,
en het kunnen aanpassen als je zin hebt.
Soms zijn jij en/of je spullen gebaat bij een deur.
Hoe gezellig en sfeervol deze
open kast boordevol met servies ook is,
opruim-technisch is dit vragen om moeilijkheden:
Je ziet alles open en bloot staan.
Als je er eens iets anders bijzet,
(wat er eigenlijk niet in hoort)
of in de haast iets verkeerd terugzet,
is je hele 'arrangement' naar de maan.
Soms zijn jij en/of je spullen gebaat
bij een kast met een deur.
De opruim-vraag is dan ook:
Wil je deze spullen steeds zien of liever niet?
Dus ook in een kast met glas,
(waarbij het niet gewenste stof getackeld is),
kun je jezelf afvragen of je jezelf en de spullen
een plezier doet met het steeds in het zicht zijn...
Persoonlijk kan ik wel heel blij en rustig worden van iets met een deur.
Ook al is een bescheiden 'etalage functie' van zo een
qua maat behapbaar kastje soms best een sieraad voor je huis.
De boeken in open (of met glas afgesloten) kasten
doen altijd 'mee' in de ruimte.
Dat betekent dus dat je er af en toe
aandacht aan moet besteden:
de dingen rechtzetten, mooi neerleggen,
spulletjes eruit halen als hij te vol dreigt te worden.
En heel soms is een kast 'leeg' gewoon het mooiste!
Ik vind dit echt een superleuk kastje.
Als het mijn kastje zou zijn zou ik steeds
- met veel plezier - bezig zijn om het met mooie spulletjes
te vullen die daar dan helemaal tot hun recht moeten komen.
Tja daar kun je dan ook druk mee zijn...
De vier-cadeautjes-regel!
In de strijd tegen overbodige spullen en overvolle zolders
kwam ik de volgende tip tegen:
Pas bij het Sinterklaasfeest (of een verjaardag)
de vier-cadeautjes-regel toe:
Geef het kind
iets wat het graag wil,
iets wat het nodig heeft,
iets om te dragen,
iets om te lezen.
Iets wat een kind graag wil,
kan een duidelijke wens of verlangen zijn:
iets van een geliefd soort spel of speelgoed,
of een ervaring, zoals een dagje uit of paardrijles.
Iets wat het kind nodig heeft:
een nieuwe rugtas, een doos kleurpotloden,
een mooi dekbedovertrek of een bedlampje.
Iets om te dragen:
een nieuwe pyjama of sloffen,
een warme muts of handschoenen,
of een hele mooie feestjurk of -trui.
Iets om te lezen:
boeken zijn heerlijk om te hebben.
een prentenboek, een voorleesboek,
een stripboek of avonturenboek.
Als je dan nog wat extra uit te pakken wilt geven,
of iets voor in de schoen wilt kiezen,
denk dan aan wat lekkernijen:
pepernoten, chocoladeletter
een mandarijn of een zakje noten.
Of een mooie kaart of brief van de Sint.
Als iets leuk ingepakt is,
is het uitpakken zelf al een feestje.
Trouwens, de surprise of een supermooi gedicht
is vaak belangrijker dan het uiteindelijke cadeau,
hoe lief je dat ook hebt uitgezocht of gemaakt.
Heel veel plezier!
PS Het is helemaal niet verkeerd om deze regel
ook op volwassenen toe te passen!!
Snap niet hoe het kan, maar profiteer ervan!
Tja, een sterk staaltje overkwam mij gisteren.
Ik kwam van de Mindfulness training. Ik was knap moe en had mijn dekentjes, map en telefoon
in een grote tas gepropt en in het krat op mijn fiets gedaan en fietste gehaast weg.
Het was donker en mistig en heel stil in de binnenstad. Toen ik een honderd meter op weg was, kreeg ik het gevoel dat ik moest controleren of mijn telefoon nog wel in mijn tas zat.
Ik had hem er wel net ingedaan, dus waarom wilde ik dat?
Ik heb het wel vaker dat ik terugloop om te kijken of het koffiezetapparaat nog aan staat bijvoorbeeld. Dat is bijna nooit zo. Maar ik check het meestal wel even.
Nu had ik niet echt zin om in het donker - voor niets - in die doodstille, mistige straat van de fiets te stappen. Maar ik stopte toch maar bij een straatlantaren. Ik greep in mijn tas en voelde de telefoon niet. Moest ik nu toch maar verder zoeken? Of was dit weer eens overdreven bezorgdheid? Ik haalde er twee dekentjes uit om beter te kunnen kijken. Nog geen telefoon te zien. Ik heb de fiets tegen de muur gezet om echt alles, laatste deken en de cursusmap er uit te halen. Ik verwachtte hem met een zucht van opluchting ergens in een hoekje van de tas te zien liggen, maar ik zag hem echt niet. In mijn jaszak gevoeld. Geen telefoon.
Ik had in mijn telefoon ook mijn betaalpas en mijn id kaart. Dus ik begon de ramp te voorzien die me zou overkomen. Pas blokkeren, id kaart opnieuw aanvragen, al mijn appjes en filmpjes weg, en had ik al mijn telefoonnummers nou wel of niet ergens opgeslagen???
Ik fietste terug. Ik stond op het punt om weer naar binnen te gaan om te vragen of hij mogelijk nog binnen lag. Ik zette mijn fiets weer waar hij had gestaan, een donkere plek tegen een muur. En zag toen in het donkerste hoekje daarvan iets donkers liggen: Mijn telefoon!!
Zo blij dat ik naar mijn gevoel had geluisterd om even te checken of hij er nog was.
Ik vraag me nog steeds af waar ik die ingeving vandaan haalde. Maar daar kom ik niet achter. Gevalletje: Snap niet hoe het kan, maar profiteer ervan!
Happy days are here again!
Barbra Streisand
klik:
Howdy gay times, cloudy gray times, you are now a thing of the past.
Happy days are here again.
The skies above are clear again.
So let's sing a song of cheer again.
Happy days are here again.
Altogether shout it now.
There's no one who can doubt it now.
So let's tell the world about it now.
Happy days are here again.
Your cares and troubles are gone.
There'll be no more from now on, from now on.
There'll be no more from now on, from now on.
Happy days are here again.
The skies above are here again.
So, let's sing a song of cheer again.
The skies above are here again.
So, let's sing a song of cheer again.
Happy times
Happy nights
Happy days
Are here again!
Ons blauwe muurtje...
Dit blauwe muurtje is het einde van onze hele lange gang.
Onze oude box past er precies tussen de twee deuren,
en het schilderij erboven doet het er ook goed.
Het is nooit zo van tevoren zo bedacht.
De spullen zijn er gewoon 'terecht gekomen'.
Naar volle tevredenheid, voorlopig...