Update lappenmand...

Tja, ik ben al af en aan aan het kwakkelen sinds 3 mei. Eerst dacht ik een niersteentje te hebben. Alles wees er op: pijn in de linker nierstreek, misselijkheid erbij. Na een echo en een ct-scan en een blaasonderzoek (steeds met een week tussenpauze) wist de uroloog dat er met mijn nier niets (meer) aan de hand was. Waarschijnlijk een gepasseerd steentje. Bij blijvende klachten maar weer naar de huisarts. Die wist er niets van te maken en verwees me naar de internist. Wachten op een oproep. Het werd 15 juni.Wat duren weer twee weken wachten dan eindeloos! 

Op Pinkstermaandag ben ik weer naar de huisartsenpost geweest met aanhoudende pijn. En zorgen: wat is het als het geen nierstenen zijn? De vrouwelijke arts die ik daar trof heeft me onderzocht en dacht dat het geen milt of eierstok zou zijn maar een darmprobleem. Door alle pijnstillers zou mijn maag al geïrriteerd zijn en dat werkt ook door op de darmen en hoog boven in de buik links (en rechts) maakt de dikke darm een bocht en misschien was daar een obstructie ontstaan en had ik darmkolieken. Ik kreeg medicijnen mee die mild zouden werken voor de maag en laxerend voor de darmen. Daarnaast moest ik laxerende zachte dingen eten en veel blijven drinken zodat die obstructie zou oplossen. Dat klonk aannemelijk en opgelucht ging ik daar voor!

De dag er op belde de assistente van de internisten dat ik ook al eerder terecht kon dan de 15e juni. Enzo kon ik al donderdag 8 juni bij haar terecht. Zij heeft alles aangehoord en onderzocht. Ze geloofde niet helemaal in darmkolieken maar wilde niet speculeren maar onderzoek doen. Er is weer bloed afgenomen. Dat bleek helemaal goed. Geen ontsteking, nier en lever doen het prima. 
Ik krijg een maagonderzoek en een darmonderzoek, Gelukkig in een keer en met een roesje.
De oproep kwam de volgende morgen: 22 juni. Dat was nog bijna twee weken!! Ik heb gebeld met de afdeling en ze hebben nog een gaatje gevonden voor 19 juni. Maandagmorgen om half negen. 

Ik heb meerdere mensen gesproken die zeggen dat met het roesje je helemaal geen pijn hoeft te voelen. Alleen de voorbereiding thuis is vervelend: je moet liters vieze laxerende vloeistof drinken zodat je darmen helemaal schoon spoelen. Nou wat moet dat moet. Op zondag de eerste portie en dan moet ik op maandagmorgen al om half vijf opstaan om weer zoveel te drinken. Ik hoop dat ik het binnen kan houden. Omdat ik al steeds zo misselijk ben. Een vriendin gaf de tip om gewoon op het toilet te blijven zitten. Tafeltje voor je met een boek of netflix...

Al met al ben ik nu zes weken aan het dokteren. Soms gaat het een paar dagen beter. Dan voel ik meer energie. Maar het is onvoorspelbaar. Ik kan bijna geen plannen maken en dat ik wat ik zo graag doe: plannen maken. De pijn zorgt er ook voor dat ik me steeds meer in mezelf terug trek. Dat is onwennig en 'vreemd'... 

En natuurlijk zit er in mijn hoofd de voortdurende vraag: Wat zou er nu aan de hand zijn? 
Ik probeer me gerust te voelen in 'het niet weten'. Dat lukt meestal wel, maar niet altijd. 
Ik ga voor de sisser!