Het voelt fout om van leuke dingen te genieten


De verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne maken dat ik me ongemakkelijk voel omdat ons eigen leven gewoon doorgaat. Ik merk op dat ik fluitend mijn witte was buiten ophang in het zonnetje en ik schrik er bijna van. Er staan viooltjes en narcissen te bloeien op ons balkon en de stralend blauwe lucht vloekt gewoon met al dat verdriet en de pijn die we op het nieuws zien.

Het voelt fout om van leuke dingen te genieten. 

Af en toe moet ik wel erg diep zuchten omdat alles zo scheef voelt, maar vreugde en verdriet bestaan blijkbaar naast elkaar. Ik huil als ik al die moeders met hun kinderen zie die afscheid nemen van alles wat vertrouwd is maar ik zie ook dat er heel veel mooie initiatieven zijn en dat mensen overal samenwerken om maar te kunnen te helpen.

Ik kan én compassie voelen én dankbaar zijn dat we zelf veilig zijn. 
Ik kan meeleven met de vluchtelingen uit Oekraïne en tegelijk blij zijn met een bezoek van lieve vriendinnen of onze pas gelapte ramen. 


Zo kwamen Roos en Caroline gezellig lunchen.
Al sinds ons 18e jaar vriendinnen, nu dus bijna 45 jaar.
Nog steeds niet uitgepraat. Ik maakte deze salade


Wat mij helpt is doorgaan met al het 'gewone' in ons dagelijks leven en al dat goede zoveel mogelijk waarderen en koesteren. 

De afgelopen twee jaar hebben ons allemaal veel energie gekost en ik mag mijzelf rust en af en toe een time-out van het nieuws gunnen. En dingen doen waar ik plezier in heb en energie van krijg. 

Het voelt soms als zelfzuchtig om aan mijn eigen mentale gezondheid te denken. Maar hoe beter ik in mijn vel zit, hoe meer ik voor anderen kan betekenen. 

Ik geniet van die schattige blauwe druifjes die ik cadeau kreeg. Ze staan zo lief naast de rouwkaart van mijn eerste liefde Ger, die vandaag 64 zou zijn geworden.


Gisteren waren we voor controle bij de radioloog. Ik hoef niet meer terug te komen. Ik was er zo blij mee. 

Laatst kreeg ik van een bloglezeres die voor een advies helemaal uit Den Haag kwam deze bonbons. Die in het midden in de vorm van een grachtenpandje vond ik zo leuk. 
Ik houd zoveel van huisjes. Er staat zelfs 'boutique' opgeschreven. 
Heel kunstig en erg lekker ook nog.
Daar mag ik van mijzelf van genieten, maar het dubbele gevoel blijft soms schrijnen. Hebben jullie dat ook?


4 opmerkingen:

  1. Ja, dat heb ik zeker ook. Tegelijkertijd: we mogen én genieten van het moois wat er in de wereld is, en we moeten mee-rouwen om al het kwaad in de wereld. Ik oefen nog om daar een goede middenweg in te vinden.....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jazeker dit heb ik ook. Het lijkt zo fout om nu te genieten. Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn, actieve tanks over de A 12 in Nederland. Mijn voorstellingsvermogen schiet te kort.
    We kunnen van harte aan hen denken, voor hen bidden en geld doneren voor hulp. Tjonge wat heftig is dit. petra

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geloof mij, laten we zoveel mogelijk genieten van alles waar we van kunnen genieten. We hebben allemaal zware jaren achter de rug, ieder op zijn eigen manier. We moeten opladen, als er iemand er iets aan zou hebben zou ik keihard huilen, angstig zijn, depressief worden zou iik dat doen maar niemand kan daar iets mee. Wel kunnen we anderen om ons heen een schouder bieden, een kaartje, iets anders liefs. Zelf word ik in deze angstige tijden blijer van vrolijke blogs. En gelukkig; de natuur weet het niet, die gaat gewoon door met haar cadeautjes en aan ons om er van te genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik doe het net als jij. Evenwicht bewaren door de goede dingen te waarderen en er van te genieten. Daardoor rijg je meer kracht (verlies je niet zoveel energie) en kun je de nare dingen ook aandacht geven. Ik bid voor vriendinnen in Oekraïne maar geniet ook van het bakken van een cake.

    Dubbel.

    BeantwoordenVerwijderen