Snap niet hoe het kan, maar profiteer ervan!

Tja, een sterk staaltje overkwam mij gisteren.

Ik kwam van de Mindfulness training. Ik was knap moe en had mijn dekentjes, map en telefoon 

in een grote tas gepropt en in het krat op mijn fiets gedaan en fietste gehaast weg.

Het was donker en mistig en heel stil in de binnenstad. Toen ik een honderd meter op weg was, kreeg ik het gevoel dat ik moest controleren of mijn telefoon nog wel in mijn tas zat.

Ik had hem er wel net ingedaan, dus waarom wilde ik dat?

Ik heb het wel vaker dat ik terugloop om te kijken of het koffiezetapparaat nog aan staat bijvoorbeeld. Dat is bijna nooit zo. Maar ik check het meestal wel even.   

Nu had ik niet echt zin om in het donker  - voor niets - in die doodstille, mistige straat van de fiets te stappen. Maar ik stopte toch maar bij een straatlantaren. Ik greep in mijn tas en voelde de telefoon niet. Moest ik nu toch maar verder zoeken? Of was dit weer eens overdreven bezorgdheid? Ik haalde er twee dekentjes uit om beter te kunnen kijken. Nog geen telefoon te zien. Ik heb de fiets tegen de muur gezet om echt alles, laatste deken en de cursusmap er uit te halen. Ik verwachtte hem met een zucht van opluchting ergens in een hoekje van de tas te zien liggen, maar ik zag hem echt niet. In mijn jaszak gevoeld. Geen telefoon.

Ik had in mijn telefoon ook mijn betaalpas en mijn id kaart. Dus ik begon de ramp te voorzien die me zou overkomen. Pas blokkeren, id kaart opnieuw aanvragen, al mijn appjes en filmpjes weg, en had ik al mijn telefoonnummers nou wel of niet ergens opgeslagen???  

Ik fietste terug. Ik stond op het punt om weer naar binnen te gaan om te vragen of hij mogelijk nog binnen lag. Ik zette mijn fiets weer waar hij had gestaan, een donkere plek tegen een muur. En zag toen in het donkerste hoekje daarvan iets donkers liggen: Mijn telefoon!!

Zo blij dat ik naar mijn gevoel had geluisterd om even te checken of hij er nog was. 

Ik vraag me nog steeds af waar ik die ingeving vandaan haalde. Maar daar kom ik niet achter. Gevalletje: Snap niet hoe het kan, maar profiteer ervan!