Zo lief en mooi filmpje:
Goed voor 30 seconden
glimlach en ontroering!
Fijne Pinksteren!
Stoere sfeerbepalers in het cafe!
We mogen binnenkort weer 'op cafe'.
De motoren en de wasbakken moeten
in deze Corona tijd wel wat verder uit elkaar,
bijvoorbeeld door steeds een er tussen uit te halen...
maar dan zijn het toch leuke sfeerbepalers in de kroeg!
Enne... wasbakken kun je niet genoeg hebben tegenwoordig toch?
Dan zijn van die 'leuke' alleen maar een aanmoediging!!
Confetti from the sky
Beste Dorothe,
hopelijk vind je het goed dat ik het lieve kaartje
dat ik van je kreeg hier op mijn blog zet.
Ik was er heel blij mee,
met zowel de mooi voorkant
als de persoonlijke tekst op de achterkant.
Dankjewel!
Beter voor mijn humeur!
Op Facebook kun je sinds kort
een cartoon van jezelf maken.
Deze kwam eruit rollen voor mij.
Ik begin me steeds meer te voelen
zoals deze vrolijke versie van mijzelf.
Zeker nadat mijn psychologe me er op wees
dat zelfs tijdens het bijkomen van alle narigheid,
het gevoel van meer 'mijn best moeten' doen zich uitte
in alle lijstjes die ik voor mezelf aan het maken was:
conditie opbouwen, afvallen, gezond eten, sporten.
'Ik mag eerst maar eens ontspannen en bijtanken
en het vertrouwen in mijn lijf terug zien te krijgen'
Het is geen 'verliezen' dat ik met de hormonen stopte.
Ik hoef niet 'gestraft' omdat ik het niet vol kon houden.
Ik mag gewoon eens even rustig uitademen, diep zuchten,
goed voor mezelf zorgen, leuke dingen doen en uitrusten.
Dat is beter voor mijn lijf, mijn weerstand en mijn humeur.
En dat begin ik nu te beseffen en te voelen.
Fijne dag allemaal!
Opruimen is creatief!
'Scheppen is scheiden en daarom is opruimen creatief'
Joop den Uyl
Nederlands politicus en premier van 1973-1977
Denk daar maar eens aan als je voor een grote opruimklus staat:
Opruimen is geen straf, maar een creatieve actie!
En een opruimcursus volgen is helemaal
een boost voor je creativiteit.
In Corona tijd is het misschien mooi tijd voor het volgen
van de Binnenkant on-line thuisstudie: 'Opgeruimd wonen!'
die nu in de lente ook nog in de aanbieding is voor de halve prijs.
Wees welkom!
Voor meer info, klik hier
In de bloemetjes gezet!
Kijk nou toch eens wat een prachtige bos bloemen ik kreeg.
En ze ruiken zoooo lekker!!!
Bijzondere tafel!
Deze bijzondere tafel is gemaakt
door het management team
van een zorginstelling.
Met z'n allen gemaakt.
Bindend...
Gerrit Snijders - Bijzondere tafel maker:
'De bijzondere tafel wordt gemaakt uit restjes hout.
Iedereen heeft wel ergens in huis een stukje hout liggen,
eigenlijk niet de moeite waard om iets mee te doen.
Het verbinden van stukjes hout maakt dat het groeit tot een tafel.
Mijn droom is om mensen te verbinden, weer 'aan tafel' te krijgen.
Iedereen heeft wel ergens in huis een stukje hout liggen,
eigenlijk niet de moeite waard om iets mee te doen.
Het verbinden van stukjes hout maakt dat het groeit tot een tafel.
Mijn droom is om mensen te verbinden, weer 'aan tafel' te krijgen.
Naast de tafels die ik op maat voor particulieren en bedrijven maak,
begeleid ik processen waarbij het maken van een tafel
wordt ingezet als middel tot cultuurverandering.
Een tafel met een groep maken gaat over DOEN,
een proces van Hoofd naar Hart.
Gezamenlijk een tafel maken met resthout is een magisch proces.
Tijdens het proces gebeuren mooie dingen, en het resultaat
is een prachtige tafel waar iedereen trots op is.
Een tafel die uitnodigt om met elkaar in gesprek te gaan.'
Een plaatje....
Tja, ik ben maar eens begonnen met
het maken van mijn zomer rondbrief.
Lekker mooie dingen verzamelen
met Adres Onbekend op de radio erbij.
Deze leuke doe-het-zelver komt er in ieder geval in...
Is het geen plaatje???
Met zin in mooie dingen...
Gisteren niet geblogd, dat is een zeldzaamheid.
Ik had geen beste dag. Ik was moe en slap.
Ik had pijn en mijn hoofd zat vol.
Daarnet zag ik dit plaatje.
Zo voelde het gister een beetje in mijn hoofd:
Als ik me goed concentreerde zag ik gewoon vier cirkels.
Maar meestal draaide alle gedachten ongecontroleerd in de rondte.
Er kwam een vriendin met aandacht, een boek en bloemen.
Ik heb twee keer een ommetje gemaakt.
En mezelf de ruimte gegeven.
Ik heb vannacht met een halve slaappil tien uur geslapen.
Ik werd wakker en voelde me zo goed, alsof ik jarig was.
Minder pijn, rustiger en met zin in de dag.
En met zin in mooie dingen...
The day after...
Gisterenmorgen heb ik in mijn bedje gelegen en gehuild zoveel ik wilde.
Ik had mijn vriendinnen ge-appt en ik kreeg daar steeds lieve reacties op. Daardoor bleven de tranen komen.
Ondertussen keek ik de tv serie Belgravia op NPO plus. Heerlijk.
Ik heb er echt even aan toegegeven, want ik vond mezelf best zielig.
S'middags ging ik er uit, langdurig onder de douche, kreeg ik een heerlijk kopje koffie en heb ik mijn blog van gisteren geschreven. Daardoor heb ik nog weer een keer alles op een rijtje gezet. Toen was ik wel zo tot rust gekomen dat ik de zinnen even wilde verzetten. Wim en ik zijn naar de Hema gelopen - waar we zowat de enige klanten waren - en hebben onszelf maar eens nieuw beddengoed uitgezocht. Wat we nog hadden was meest al heel oud, gekregen, vermaakt, dun geworden en op verschillende plekken gerepareerd. Wim had laatst eens een keer gezegd dat hij wel zin had in iets nieuws. Dat mocht in de krant, want (volgens mij) ziet hij amper wat er op ligt. Maar hij maakt wel meestal het bed op en hem waren de sleetse plekken daarbij wel opvallen.
Nu was er bij de Hema een aanbieding: De tweede voor half geld. Dat scheelt toch. We hebben gekeken wat we leuk vonden. Wat we allebei leuk vonden meer. En we kochten twee moltons, twee tweepersoons dekbedovertrekken en twee keer twee eenpersoons onder hoeslakens en extra bijpassende slopen. Allemaal in de kleuren lichtblauw, petrol en donkergroen. Alles kan bij elkaar gebruikt worden en volgens ons paste het ook mooi bij onze grijsgroene muren.
Op de terugweg namen we een ijsje, ons eerste ijsje dit jaar, Wim frambozen en ik malaga.
Thuisgekomen heb ik de wasmachine aan het werk gezet om alle nieuwigheid uit de lakens te wassen. Gisterenavond een beetje aangerommeld en vannacht best aardig geslapen. Ik neem tegenwoordig mijn magnesium en mijn hooikoorts pil vlak voor het slapen. Heb toch het idee dat dat wel helpt. Uurtje of zes geslapen en nu ga zo ik alle beddengoed strijken en in de kast leggen. Daarvoor moet dat eerst de oude meuk er uit. Dat is eigenlijk ook wel een fijn klusje.
En, ik merk dat ik best ontspannen ben. Een soort van opgelucht. De kogel is door de kerk en laten we hopen dat het een goede keus is geweest.Af en toe slaat de twijfel weer even toe. Maar ik probeer het dan weer gewoon naast mij neer te leggen. Ik kan het alleen maar afwachten. Bovendien duurt het ook weer drie maanden voor de hormonen weer uit mijn systeem zijn, dus als ik verbetering ga merken duurt dat nog wel even. Eerst nog even de AB kuur afmaken, en ik neem aan dat de bijwerkingen daarvan wel sneller het hazenpad zullen kiezen.
Ik hoop dat ik weer meer de vrolijke, sterkere Jacquelien word die ik was.
En dan denk ik terug aan een jaar geleden toen we - rond deze tijd - hoorden dat we konden verhuizen en ik in een paar maanden al onze overbodige spullen - het meeste zinvol - heb weg kunnen doen, en ik zoveel energie had om alles rond de verhuizing in goede banen te leiden.
Als ik maar weer de helft word van wat ik toen was ben ik al blij.
Daar ga ik voor! Fijne dag allemaal!
Update
Een update over mijn gezondheid: Ik ben sinds maandag gestopt met de Tamoxifen. Zo, dat is er uit.
Ik ben er down en huilerig van. Ik heb het een half jaar geprobeerd vol te houden. Na een eerste hapering na een maand toen ik een dag het medicijn niet heb genomen ging het de eerste maanden eigenlijk wel. Maar de bijwerkingen stapelden zicht op: Slecht slapen, meestal niet meer dan een uur of vijf, soms zelfs veel minder. Moe, natuurlijk.
Ik ben maar liefst zeven kilo aangekomen. De opvliegers werden steeds heftiger, met naast de plotselinge warmte/hitte ook een algeheel gevoel van slapte, meerdere keren op een dag.
Wazig zien af en toe. Pijn in mijn rug en knieen.
Ik voelde me gaandeweg steeds meer labiel en angstig, wat natuurlijk door alle Corona ellende ook negatief beinvloed werd. Ik kreeg er die lymfe-baan-ontsteking bij met een AB kuur, wat mijn weerstand geen goed deed. Dat was ook bizar, de wereld stond in brand, ik moest steeds het wondje op mijn hand spoelen en ik zat maar naar die streep op mijn arm te kijken...
Ik heb de problemen gehad met de de slijmvliezen in mijn neus en keel waardoor ik oorpijn kreeg en me weer heel onzeker voelde tot een bezoek aan de KNO arts aan toe. Mogelijk heeft dat niets met de Tamoxifen te maken, maar van andere slijmvliezen kreeg ik de laatste tijd ook last. Vaginale droogheid, daar was ik voor gewaarschuwd, maar een lange fietstocht werd daardoor geen pretje. De laatste weken kreeg ik daarnaast steeds meer plasklachten. En ook steeds meer pijn, alsof je blaasontsteking hebt. Niet te doen eigenlijk. Vrijdag heb ik een plasje laten onderzoeken bij de huisarts. Negatief. Het hele weekend pijn gehad, maandag was de huisarts afwezig en dinsdagmorgen weer een plasje gebracht. Weer negatief.
Ondertussen had ik op een website van het Maxima Medisch Centrum gelezen dat uitdroging van de slijmvliezen van de blaas en de plasbuis een bijwerking is van de Tamoxifen. En dat je daar dus ook eerder een blaasontsteking door oploopt. De huisarts belde en stelde voor om alvast toch maar een AB kuur te nemen. Ik wilde alles wel aangrijpen om maar van die pijn in de plasbuis af te zijn. Dus weer een AB, met de nare bijwerkingen. Zodat ik me nu al drie dagen misselijk en ziek voel. Zo balen.
Ik heb de oncoloog gevraagd mij te bellen en met hem overlegd. Hij snapte wel dat ik al die bijwerkingen van de Tamoxifen niet meer goed kan handelen. 'Het moet wel te doen blijven', zei hij. Ik dacht er eerst maar eens een paar maanden mee te kappen, maar hij vond dat ik dan maar definitief moest stoppen, 'omdat je anders niet meer weet wat je doet...'Dat voelde wel weer als heel definitief. En eng. Gelukkig heb ik indertijd voor de meer uitgebreide bestraling gekozen, dus dit geeft wel enige ruimte, maar het blijft gelijk ook heel griezelig om de kans dat de kanker terug komt toch met een paar procent te vergroten met deze keus.
En dat voelt toch als verliezen. Ik wilde zo graag ALLES doen om er vanaf te zijn.
Dus mijn Hemelvaart ochtend was me ziek voelen en huilen in mijn bedje. Wim moest vroeg werken en toen heb ik heb mijn dochters en een heel stel van mijn vriendinnen ge-appt. Iedereen is heel meelevend en lief:
'Je goed voelen geeft meer weerstand.'
'Je mag je huilerig en down voelen, dat gaat voorbij, zeker als straks de hormonen uit je lijf zijn die je stemming beinvloeden.'
'Neem vooral tijd, heb vertrouwen.'
'Neem het leven per dag, zoals het komt. Er blijkt zoveel ruimte te zijn in een dag, een uur, een in-en uitademing.'
'Houd moed, verstandig dat je naar je lichaam luistert.'
'Er zijn heel veel mensen die klachten hebben van de Tamoxifen en het is zeker gaan falen van jou.'
Als het niet vol te houden is, is het geen vorm van verliezen. Als je langzamerhand minder last van de bijwerkingen hebt, voel je je waarschijnlijk een heel ander mens!'
'Misschien kun je visualiseren dat de kanker helemaal weg is. Als tegenhanger van de doemscenario's. Schoon, schoon, schoon! Daar is het huis van mevrouw Helderder niets bij!'
'Probeer de angst dat je niet ALLES gedaan hebt los te laten. Heb VERTROUWEN.'
'Toch geloof ik dat je beter voelen, blijer en vitaler de juiste keuze is voor een sterk immuunsysteem.'
Dus daar kwamen de tranen dan maar weer.... Ik geef er maar even aan toe.
Sorry, geen vrolijk bericht, maar ik wilde het toch graag even delen.
Fijne woonfoto's, vijf maanden later
Vorig jaar in mijn winterrondbrief, vroeg ik
of lezers mooie woonfoto's wilden insturen
om hier op mijn blog te mogen plaatsen.
Het lijkt een eeuwigheid geleden....
Esther stuurde een paar hele mooie,
die ik ook plaatste: fijne woonfoto's.
Ik was nieuwsgierig naar de rest van haar huis,
en daarop stuurde ze me op oudjaarsdag nog meer foto's,
die ik al sinds die tijd elke dag in mijn in-box tegenkom.
Vandaag los ik mijn belofte in.
Het is misschien wat raar:
een kerstkaarsje en mistletoe in mei,
maar ach, wat maakt het ook uit!
Ik vind dat Esther een fijne, rustige en lichte woonstijl heeft.
Mooi met dat al die 'witten' en 'naturellen'.
Ik kan daar wel eens jaloers naar kijken;
want hoe mooi ik het ook vind, bij ons wordt het
'als vanzelf ' altijd een dolle boel - qua kleur, dan...
Een beetje laat, maar niet minder welgemeend:
Dankjewel Esther.
Blij met en trots op de Zutphense muurpoezie!
Dit gedicht van H.C. ten Berge
stond al op deze gevel in de Kuiperstraat.
Maar gisteren zagen Wim en ik ditzelfde gedicht
in roestvrijstalen letters op de oude stadsmuur
om de hoek bij het haventje aan de IJsselkade.
IJsselbrug in de ochtend
Mist boven de rivier,
Meeuwen stil op de beschoeiing.
Ganzen stijgen met gestrekte halzen
Uit de zilvernevel op.
Twee zwanen in scheervlucht over de waarden,
Het zachte gefluit van hun vleugels,
Het statige dalen -
H.C. ten Berge
Huppekee!!
Weer een dag.
Weer opnieuw beginnen.
Op sommige dagen ben ik gelijk in de stemming,
op andere dagen zou ik liever in bed blijven liggen.
Anyway,
Vandaag is aan de beurt,
en er is veel voor te zeggen om
er toch maar het beste van te maken.
Huppekee!!
Vijf bouwstenen voor de nieuwe economie.
Van de Triodos bank kreeg ik vanmorgen een mail met daarin vijf bouwstenen voor de nieuwe economie straks na de Corona crisis.
Ik vond het echt fijn om te lezen hoe al wordt nagedacht over manieren om deze crisis aan te pakken om er iets positiefs uit te laten voortkomen.
Niet dat ik er veel verstand van heb, maar dit klinkt allemaal wel heel verstandig en eerlijk!
Misschien iets om eens rustig over na te denken.
In deze crisis zie je de kracht van verbinding. Laten we die gebruiken. Van een economie die zich puur richt op winst en groei naar een economie die ondersteunt wat voor ons allemaal belangrijk is. Zoals een gezonde leefomgeving en hoe we menselijk met elkaar omgaan. Waarbij ondernemingen het evenwicht tussen de belangen van financiers, werknemers en toekomstige generaties in het oog houden. Zo zorgen we voor een economie die werkt voor iedereen en niet slechts voor een enkeling. Daarom financieren wij bijvoorbeeld organisaties die kwetsbare groepen (in arme landen) helpen aan krediet en daarmee perspectief.
2. Van bluf naar buffers
Het huidige systeem slaat door naar rendementsdenken. Het moedigt bedrijven aan zich om schulden aan te gaan en puur te kijken naar de korte termijn en belangen van aandeelhouders. Dat maakt de hele economie kwetsbaar. Risico’s worden afgewenteld op de samenleving. De klap daarvan komt het hardst aan bij de mensen die het minste hebben. Mensen zonder baan, zekerheid of voorzieningen. Als we na de crisis weer gaan opbouwen, is het daarom van levensbelang om te investeren in voldoende buffers. Te strijden voor gelijke kansen en voor een systeem waarin we eerlijke prijzen betalen voor spullen en diensten. Een eerlijke economie is een veerkrachtige.
Het bewustzijn over de klimaatcrisis groeit. Tegelijk staat door de Corona pandemie de energietransitie voor een deel stil. De economische opbouw en het uitbouwen van het klimaatbeleid zouden elkaar juist kunnen en moeten versterken. Dat vraagt om een overheid die duurzame voorwaarden stelt aan bedrijven die steun vragen en ook zélf duurzame bedrijven en initiatieven ondersteunt. Daarin is bijvoorbeeld belasting op CO2 een goed idee. Ook banken spelen hierin een belangrijke rol. Door het financieren van de transitie naar een duurzamere samenleving.
4. Van voedsel van ver naar landbouw lokaalGlobalisering heeft ons materiële welvaart gebracht. En die internationale samenwerking blijft nodig. Maar als het gaat om voedsel, de basis van ons bestaan, moeten we het dichterbij zoeken. Want er gaan dingen mis in ons voedselsysteem, zoals eenzijdigheid en monoculturen. Soja in Brazilië, varkens in Nederland. Die concentratie en specialisatie maakt kwetsbaar. Het tast de capaciteit van de natuur aan om ziektekiemen en virussen te beteugelen. Lokale landbouw en voedselproductie zijn nodig. Een kortere keten betekent minder CO2-uitstoot en geen tussenpartijen die winst pakken. Zo wordt de economie en ons voedselsysteem robuuster en lokaler.
5. Van ik naar wij
Belastinggeld is gemeenschapsgeld. Het is van ons allemaal. Dat geld kunnen we steken in het opstarten van de oude, fossiele economie. Maar die is failliet. Geld moet rollen naar de economie van straks. Naar een samenleving die er ook echt is voor ons allemaal. Voor het ‘wij’ en minder voor het ‘ik’. In die nieuwe economie krijgen gedeelde waarden en het gemeenschapsbelang een extra zetje van de overheid. Zo krijgen ondernemers en (burger)initiatieven die concrete maatschappelijke behoeftes invullen, zoals zorg en duurzaam voedsel, de wind in de rug.
Een klein lesje geluk!
Een leraar bracht ballonnen naar school en vroeg de kinderen om ze op te blazen en daarna hun naam erop te zetten. Ze gooiden de ballonnen de hal in terwijl de leraar ze husselde. Daarna gaf hij de kinderen vijf minuten om de ballon met hun naam erop te vinden. Ze renden rond en zochten uitzinnig. Maar toen de tijd om was, had niemand zijn eigen ballon gevonden.
Daarna moesten ze van de leraar de dichtst bijzijnde ballon oppakken en hem aan de persoon geven wiens naam erop stond. In minder dan twee minuten had iedereen zijn eigen ballon.
Tenslotte zei de leraar: 'Ballonnen zijn als geluk. Niemand vindt het als ze het enkel voor zichzelf zoeken. Maar als iedereen investeert in elkaars geluk, vinden ze hun eigen geluk het snelst.'
Koken met verrassingen uit je keukenkastjes!
Voor iedereen bij wie de opruimwoede is losgebarsten heeft 'To good to go' lekkere recepten van wat vergeten voorraad van achterin de keukenkastjes. Want met deze keukenkastvondsten kun je met minimale toevoeging in een handomdraai iets lekkers op tafel zetten.
Ik houd van opruimen en vond het inspirerend, daarom deel ik graag deze ideetjes hier.
Verrassing 1: Kleine restjes bloem
Verrassing 1: Kleine restjes bloem
Je duikt je voorraadkastjes in en komt achterin allerlei kleine restjes bloem tegen.
Van al die keren dat je dacht geen bloem meer in huis te hebben. Voeg al die kleine restjes bij elkaar of maak juist het laatste restje uit een pak op en maak schoon schip!
Binnen nu en 10 minuten kan jij namelijk een overheerlijke apple crumble op tafel zetten.
Lekker als toetje of gewoon als tussendoortje.
Dit heb je nodig voor twee porties: restjes bloem (circa 100 gram) - 75 gram boter - 100 gram suiker - puntje zout - 2 appeltjes (maakt niet uit wat voor soort en kan natuurlijk ook heel makkelijk met ander fruit wat je nog hebt liggen. Wat denk je van peertjes crumble?) - 2 eetlepels suiker - beetje kaneel
Aan de slag: Doe de bloem, boter, 100 gram suiker en het snufje zout in een kom. Meng met je handen totdat er kruimels ontstaan. Dat gaat vanzelf!
Nu is het tijd om de appeltjes te snijden in kleine blokjes. Tip: je hoeft de appeltjes niet te schillen. In de schil zit veel smaak en het is natuurlijk zonde om die lekkere schilletjes weg te gooien!
Breng de appelblokjes op smaak met het laatste beetje suiker en kaneel. Doe de appelblokjes in een ovenbestendig kommetje en bestrooi ze met de kruimels.
Zet de oven op 200 graden en bak de apple crumble in 25 minuten goudbruin.
Verrassing 2: Alle restjes pasta
Neem je ook altijd voor de zekerheid pasta mee uit de supermarkt?
Om vervolgens thuis nog 3 verschillende soorten pasta te vinden?
Ja, wij ook. We hebben een overheerlijke bestemming gevonden voor al deze restjes. Maak hier een hele simpele en snelle versie van mac and cheese van.
Je kan verschillende soorten pasta door elkaar gebruiken en ook meteen het halve pakje geraspte kaas uit de koelkast opmaken.
Dit heb je nodig: Al je restjes pasta. Breek penne en spaghetti bijvoorbeeld in kleinere stukjes. Voor het recept gaan we uit van 70 gram pasta - 60 ml melk - 120 ml water - 40 gram geraspte kaas - knoflookpoeder, peper en zout naar smaak
Aan de slag: Kook de pasta in een pannetje. Wanneer de pasta al dente is giet je het af. Doe de melk in een steelpannetje en voeg de pasta en kaas toe. Verwarm het geheel tot de melk is opgenomen en de kaas is gesmolten.Voeg kruiden naar smaak toe. Geniet van een heerlijke portie mac and cheese (en de ruimte in je keukenkastje).
Verrassing 3: Verdwaald blikje bruine bonen
Met dit blikje bonen kun je natuurlijk een bruine bonenschotel maken, maar je kunt ook helemaal uit je comfortzone gaan.
Met dit potje of blikje maak je in 3 kwartier (inclusief de tijd in de oven) een heerlijk smeuïge brownie.
Super lekker en je hebt er ook nog eens verrassend weinig voor nodig!
Dit heb je nodig: 1 blik bruine bonen (uitgelekt circa 240 gram) - 2 rijpe bananen - 200 gram pure chocolade - vanille (aroma of peul) - (kokos)olie - zout - kaneel
Aan de slag: Laat de bonen goed uitlekken en spoel ze af met water. Doe de bonen samen met de bananen, een snufje zout en een klein lepeltje kaneel en vanille aroma in een kom. Pak de staafmixer en blend dit tot een glad geheel.
Verhit daarna nog de overige 100 gram chocola voor de topping. Giet het glazuur over de brownie en klaar ben je.
Verrassing 4: Het halve zakje nootjes
Ken je dat halve zakje nootjes dat je nog steeds ergens in de kast hebt liggen omdat je dat ooit over had van dat ene gerecht?
Die kun je natuurlijk gewoon als snack opeten, maar je kan ook net een stapje verder gaan… maak er notenrotsjes van!
Pindarotsjes dus, maar dan net iets anders.
Dit heb je nodig: chocolade - het maakt niet uit welke chocolade je gebruikt. Als je in een gekke bui bent kun je het zelfs eens met witte chocolade maken! Noten - het maakt ook niet uit welke noten je gebruikt, zelfs gezouten nootjes zijn heerlijk in combinatie met chocola.
Dit heb je nodig: chocolade - het maakt niet uit welke chocolade je gebruikt. Als je in een gekke bui bent kun je het zelfs eens met witte chocolade maken! Noten - het maakt ook niet uit welke noten je gebruikt, zelfs gezouten nootjes zijn heerlijk in combinatie met chocola.
Aan de slag: Breek de chocolade in stukken en smelt het in een pannetje of magnetron. Voeg de pinda’s toe aan de gesmolten chocola en hussel alles goed door elkaar. Zet het mengsel 20 minuten in de koelkast zodat de substantie iets harder wordt. Bekleed een bord met bakpapier en schep hier met twee lepels kleine rotsjes van het mengsel op. Zet het geheel 1,5 uur in de koelkast en voila, de snack is klaar!
Verrassing 5: Laatste restje yoghurt
Staat er nog een klein restje yoghurt in je koelkast, maar is het net niet genoeg voor een heel bakje?
Dan hebben we echt de makkelijkste zomerse snack voor je uitgeprobeerd.
Yoghurt-pesto dip!
Yoghurt-pesto dip!
Dit heb je nodig: yoghurt - pesto
Aan de slag: Knijp het laatste restje yoghurt uit het pak en voeg naar smaak een paar lepeltjes pesto toe. Zoek iets uit je (koel)kast om mee te dippen. Snijd bijvoorbeeld een komkommer in reepjes, rooster je laatste sneetjes brood, gebruik soepstengels of kieper wat chips in een bakje.
Je kunt het zo gek niet verzinnen, maar je bent klaar om te dippen!
Wiebelig
Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik stond een beetje wiebelig op vanmorgen.
Niet wiebelig over mijn eigen gezondheid, ik voel me een stuk geruster nu ik bij de KNO arts ben geweest. Ik slaap beter en ik neem vitamines voor mijn weerstand. Ik ben weer bij de oedeem therapeut geweest, dus dat gaat nu ook weer de goede kant op.
Ook mijn gesprekken bij de psycholoog zijn weer opgestart. Zij drukte me overigens op mijn hart om nu niet te gaan denken:'O, alle maatregelen rondom Corona wordt versoepeld, mensen gaan weer meer werken, dus ik kan ook wel weer gewoon verder of er niets aan de hand is.' Niet dus!
Iedereen is aangeslagen in deze onzekere tijd. En ik begon al niet op NUL. Ik begon al op min.
Dus, genoeg rust nemen, niet teveel van mezelf verwachten en goed bij mijn gevoel blijven.
Sterker nog, ik heb een oefening gekregen om meer helpende gedachtes te gaan ontwikkelen op momenten dat ik in een emotie schiet als angst, verdriet, somberheid, onrust, spanning, frustratie enzovoort. Dus, daar heb ik even mijn handen vol aan.
Maar toch wat wiebelig dus. Ik vind het hartverscheurend om alle verdrietige verhalen te horen van mensen die in eenzaamheid moeten leven en zelfs sterven. Zo naar! Ik heb te doen met alle artsen en verpleegkundigen die zulk zwaar werk doen. Ik heb in vergelijking daarmee zelf helemaal niets te klagen, maar word toch onrustig van alle berichten dat er een nieuwe Corona-golf gaat komen. Ik maak me zorgen over de polarisatie tussen de volgzame en de meer kritische bevolkingsgroepen en de onrustbarende geluiden om me heen over dat deze crisis toch niet goed wordt aangepakt. Dat er zoveel verschil van mening is. Dat de complot-theorieen over elkaar heen buitelen. Ik word er verdrietig van.
Maar misschien ook nog wat wiebelig over gisteren. Ik had een hele fijne moederdag, want Wim en ik hebben onze dochters opgezocht. We hebben bij hen afzonderlijk, op afstand en in de buitenlucht met elkaar koffie gedronken en geluncht. We hebben de kleinkindjes gezien. Heerlijk om te zien hoe Sammie zich zo goed ontwikkelt, ze praat al veel meer, kan heel geconcentreerd spelen en laat precies weten wat ze wil. Ik mocht Marijntje de fles geven. Het is zo'n mooi kereltje. We zijn bij beide dochters zo'n anderhalf uur gebleven. En toen weer op ons gemakje terug gereden. Ik was naderhand echt heel erg moe. Helemaal op. Gewoon van de intensieve gevoelens van nabijheid en het toch ook weer (zo raar) op afstand blijven. Het overviel me dat ik zo moe kon worden van iets waar ik zo naar verlangd heb.
En dan nu maar weer afwachten hoe het verder gaat met ons allen.
En ik ben van plan om de zijkant van de kast die al tien maanden geverfd moet worden aan te pakken. Maar misschien komt dat er toch ook weer niet van. Ik merk dat ik soms tot weinig meer dan de dagelijkse dingen kom. Een wasje doen gaat wel. Een boodschapje doen ook. Een maaltje koken meestal ook. Maar een klus die al maanden wacht, kan nog wel wat langer wachten....
Hebben jullie dat ook? Dat je wel wil, maar soms toch te onrustig bent om echt aan iets 'achterstalligs' te beginnen? Zo komt Wim van zijn werk, dan gaan we samen koffie drinken en dan maar weer eens kijken hoe de dag verder gaat.
Misschien moest ik maar weer eens een klein breiwerkje oppakken...