Het was zo koud buiten dat ik mooi kon: Ontspullen!
Nu we er aan denken om kleiner te gaan wonen,
wordt het echt zaak om dat stevig aan te pakken.
We hebben een grote zolder en kelder,
en daar is jaren van alles neergezet,
want het stond niemand in de weg.
Dat mag nu weg:
Een keukenblad dat niet gezellig genoeg bleek
in onze keuken en al 24 jaar in de kelder stond,
mijn oude jamo boxen die hoorde bij mijn audio set,
die ik -16 jaar - had gekocht van de zilvervloot.
Het werkblad gaat dienst doen in iemand bijkeuken
en de boxen gaan naar een 'mancave' op zolder
(dat ze verveloos waren was helemaal niet erg...)
De koperen ketel kreeg mijn moeder van mijn oma,
en daar lag altijd het open haard hout in,
Die staat op marktplaats, niemand wil nog...
De oranje teil en plaid zijn origineel jaren-70
en die worden vanmiddag verloot.
Deze twee rugzakken uit 1979 - antiek -
gekocht bij de NBBS, hebben dwars door Europa gelift.
En jawel er waren nog liefhebbers voor!!
Oke, dat ging allemaal nog vrij moeiteloos.
Dit weekend ging er heel wat stokoude documentatie,
zoals folders en catalogi bij het oud papier.
Dat ging ook goed.
En de afgelopen dagen pakte ik oude administratie aan.
Die had ik heel netjes per jaar verpakt
en in mappen in een kast op zolder gestapeld.
Voor elk jaar een map met de belastingaangifte,
mijn agenda en alle afschriften netjes op volgorde.
Toen de mappen op waren netjes in plastic hoesjes.
Er waren bij sommige belastingaangiftes
- dat was toen - ook nog het bijpassende floppie,
ook netjes in de enveloppe erbij...
De afschriften heb ik weg gedaan: een krat vol.
En dan komt er van alles weer voorbij:
Balletles voor onze oudste, toen 5 jaar,
wat we in de jaren 90 uitgaven aan huishoudgeld,
de leuke kado-bijschrijvingen van mijn moeder...
De werkgevers van Wim, zwemlessen van de meisjes,
het beetje bij beetje vullen van de spaarrekening,
Echt een trip door memory-lane.
En een map met een hoofdpijndossier;
een arbeidsconflict waar het buro voor rechtshulp
mij in 1993 uitstekend mee heeft geholpen.
Maar nu ik de map narigheid weer opende
werd ik zelfs nu - na 25 jaar - weer boos
van de correspondentie over en weer.
Ik heb het allemaal weggedaan:
Het sparkte helemaal geen joy.
In tegendeel. Ik werd er verdrietig en boos van
En toen kreeg ik ook nog kiespijn.
Volgens mij is dat puur spanning en emotie.
Hoop ik tenminste...
Ga nu lekker koffie drinken met mijn man
en straks mezelf een mooie bos tulpen kado doen.
Morgen is de sneeuw weg.
Tijd voor een sparkje voorjaar!
