Een gezellig hoekje / rondje...

Gezellig zo'n hoekje in de tuin.

Nou ja, een hoekje is het niet, meer een rondje....

Heel beschut en overdekt,

met verlichting, kussens, hout voor de warme sfeer, en een poederpastelkleur.

Het lijkt me nogal een toer om zo'n betonnen buis vervoerd en op zijn plek te krijgen,

maar anders zou ik zo iets ook graag in mijn tuin willen hebben! 

Schommelen aan het water!

Deze schommelbank heb ik al wel eens eerder op mijn blog laten zien.

Maar als het zo warm is als de afgelopen dagen word ik blij als ik dit ontwerp zie.

Lekker aan het water zitten schommelen waarbij je nu kunt kiezen of je 

dezelfde of de andere kant uit wilt kijken als je mede schommelaar.

 Lekker lezen, koel drankje erbij en als het even kan een parasol. 

Dan kom je de middag wel door... 

Zo word je financieel vrij(er)

In de Volkskrant stond dit weekend een artikel met de titel:

'Zo word je financieel vrij(er)'

Er worden mensen beschreven die al met hun dertigste 

met pensioen zouden kunnen, maar dat natuurlijk niet doen.

Ze doen wat ze leuk vinden en zijn vrij om er mee te stoppen als ze dat willen.

Over het algemeen zijn het mensen die versneld hun hypotheek aflossen 

en zo veel mogelijk geld niet uitgeven maar sparen en/of veilig beleggen.

Ook een Nederlands stel wordt geciteerd:

Het begint met de vraag: wat heb je nu echt nodig?

Minder werken, eindelijk die droom najagen? 

Wie van weinig kan rondkomen, heeft alle vrijheid. 

Plus: zes tips voor financiële onafhankelijkheid:

bron

PS Wie meer overzicht wil krijgen over zijn of haar geldzaken 

en graag mijn super handige digitale huishoudboekjes wil ontvangen,

kan mij gewoon even mailen!

info@burobinnenkant.nl

Picknicktafel verandert in twee bankjes!

 Hoe leuk!

En handig!

Twee losse bankjes tegen elkaar gezet 

veranderen heel simpel in een picknicktafel!

Kijk maar even hoe simpel in dit filmpje

Love the body you're in!

Dat viel de laatste maand niet mee, van mijn lichaam houden...

Ik had zoveel heftige pijnen in mijn zij en in mijn buik. 

En zo heel misselijk daarbij!

 Bah!

Ik begon me ook steeds meer zorgen te maken.

Waar zou dat toch van komen? 

Wat voor ernstigs had ik misschien?

Ondertussen probeerde ik de dag door te komen door afwisselend

afleiding, mindfulness, ontspannen, werk, bewegen, naar buiten en rust nemen.

Gisteren was ik bij de uroloog voor de uitslag van de ct-scan.

Ik zag mijn ingewanden (eigenaardig hoor) voorbij komen op een schermpje. 

En een heel aardige arts die alles uitlegde: Er is niets afwijkend te zien. 

Ik kon de man wel zoenen.

Toch wilde hij nog een onderzoek van mijn blaas zien, 

die ik nu dus ook van binnen heb kunnen bekijken.

Hij heeft een biopt genomen waar hij wel drie keer over zei dat het 

puur voor de zekerheid was, omdat hij daar nu toch was.

De radioloog had er niets over gezegd.  Puur voorzorg.

En mocht ik ooit weer klachten krijgen dan wilde hij me weer zien.

Wat heeft die pijn dan veroorzaakt?

Hij gaat uit van verschillende gepasseerde niersteentjes.

En de diclofenac die ik daarvoor moest nemen 

bezorgde me helaas een bijkomende maagwandontsteking.

Maarre... ik heb nog steeds wat pijn! Hoe zit dat dan?

Dat zou napijn kunnen zijn en als die aanhoudt weer naar de huisarts.

Dan verder zoeken in een andere richting dan de nierstreek.

Een beetje onduidelijkheid blijft dus nog. 

Het is gewoon afwachten hoe dat gaat.

Ondertussen proberen mijn lijf en ik weer op elkaar te vertrouwen.

Ontspullen maakt gelukkig!

Spullen de deur uit maakt echt gelukkig!

Net als leven met minder gedoe. 

Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek 

van de Universiteit Leuven onder 500 vrijwillige eenvoudzoekers. 

'Mensen ervaren vooral meer zin in het bestaan.'

Opruimgoeroe Marie Kondo verkondigde al dat een speciale manier van sokken opvouwen zou leiden tot een beter humeur. Maar nu is ook wetenschappelijk bewezen dat het leegruimen van overvolle kasten en het schoonvegen van agenda's gelukkig maken.

Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit Leuven onder 500 vrijwillige eenvoudzoekers uit 30 verschillende landen waaronder Nederland, Engeland, Amerika en Australië.

Automatische piloot

Hein Zegers (master in psychologie) over de aanleiding van het onderzoek: 'Steeds vaker liep ik mensen tegen het lijf, die zich afvroegen: waar zijn we mee bezig? Of: is dit het nu? Ze hadden het gevoel in de val te zitten en op de automatische piloot te leven. De term wonen in een hutje op de hei kwam in dat verband vaak voorbij. En wij wilden weten of soberheid en eenvoud zouden leiden tot meer geluk.'

In het boek Zooikoorts zet Zegers zijn bevindingen op een rij. 'Veel mensen hadden fysiek afstand gedaan van bezittingen. Auto's (fileleed), tv's (afleiding) en kleding (duur) werden het meest genoemd. Maar ook kleiner wonen - minder hypotheek en onderhoud - leidde tot een zorgelozer bestaan. Daarnaast werd er gesnoeid in activiteiten (minder uren werk) en relaties. Vooral vriendschappen die voelden als eenrichtingsverkeer werden opgezegd.'

Schoonmaak

Volgens Zegers kan een grote schoonmaak de vergelijking doorstaan met het rigoureus snoeien van een boom. 'In het begin is het geen pretje, het kost bloed, zweet en tranen. Daarna komt er uit de overgebleven takken iets mooiers tevoorschijn. Je kunt meer focussen op de bezigheden en mensen die je werkelijk de moeite waard vindt. En daardoor ervaren mensen vooral meer zin in het bestaan.'

Zegers stipt in zijn onderzoek de zogenoemde basics-therapie aan die helpt bij de overgang naar een leven met minder spullen en gedoe. 

'Die bestaat uit vijf onderdelen: doe een stap terug, selecteer, investeer, kies en ga voor wat jij waardevol vindt.' 

'Daarmee wil ik niet zeggen dat mensen met veel bezittingen een minder gelukkig leven leiden. 

Zij kunnen tevreden zijn. Ik wil slechts een handleiding geven aan wie wat anders wil.'

bron

Inspirerende Ted Talk van Rutger Bregman

Een inspirerende Ted Talk over het basis inkomen.

Van harte aanbevolen! 

Rutger Bregman: 

'Poverty isn't a lack of character; it's a lack of cash!'

ted talk /rutger_bregman

Meer lezen?

Laat je in 15 minuten bijpraten over het basisinkomen. 

Misschien heb je wel gehoord of gelezen over het basisinkomen. Maar wat is het precies
Als mensen zomaar geld krijgen, gaan ze dan nog wel werken? En wat kost het eigenlijk? 

Alles wat je moet weten over de utopie van gratis geld in een handig overzicht.

Spoedcursus: 12-16 minuten

Mooi!

 De Engelse vlag geprojecteerd op het Centraal Station in Amsterdam.

Een simpele schoonmaak-tip die werkt!

Toen wij in april op Vlieland waren lag er in alle koelkastdeur rekjes/bakjes en in de groentelade een dubbelgevouwen strook keukenpapier. Dat hebben we gewoon laten liggen. We hebben onze flessen en pakken er op gezet en de groente in de groentelade er op gelegd.

En toen we aan het eind van onze vakantie de koelkast schoonmaakten waren we er in een mum van tijd mee klaar. Alles fris gemaakt, nieuwe laagjes papier er op gelegd en klaar was de koelkast voor de volgende vakantiegangers.   

Thuisgekomen heb ik dit ook gedaan. dat is echt heel praktisch.

Ik was eerst bang dat het vochtig en klef zou worden door condens of zo, maar dat is bij ons in ieder geval niet aan de hand. En mocht een pak gaan lekken is dat papier snel genoeg vervangen door een paar verse keukenpapier velletjes.  

Eindelijk een schoonmaaktip die echt werkt!
Serieus het scheelt heel wat schoonmaakwerk, nare luchtjes en een schoon aanzicht.

Al 40 jaar lopen we met elkaar op!

Zondag kwamen er vijf academiemeisjes op bezoek.

We voelen ons nog een beetje meisjes als we elkaar zien.

Want dat waren we, toen we - net 18 - naar de kunstacademie gingen

en we lopen sinds die tijd dus al zo'n 40 jaar met elkaar op.

Dat leek eerst in de soep te lopen omdat ik zaterdagnacht 

met heftige pijn in de nierstreek bij de huisartsenpost terecht kwam.

Daar heb ik eerst een potje gehuild en toen heeft de arts mij 

een pijnstillende injectie gegeven en mij doorverwezen naar de uroloog.

Vanaf 3 mei loop ik al af en aan met die nare pijn.

Ik wil nu wel eens weten wat er precies aan de hand is.

(vanochtend werd ik gelijk gebeld: woensdag een ct-scan, bloedprikken

en aanstaande vrijdag afspraak uroloog, waar hij in de blaas gaat kijken)

Het leek er op dat de injectie zaterdagnacht goed heeft geholpen,

want zondagmorgen leek het toch wat beter te gaan.

We spraken af dat de 'meisjes' eerst bij ons koffie zouden drinken

en mocht ik het daarna onverhoopt toch niet volhouden, 

het hele spul zou verkassen naar Eerbeek waar ook een van ons woont.

Dat viel gelukkig mee, we zijn hier gebleven. 

Ik was wel heel moe maar ook heel gelukkig met dit bezoek.

Ook nu hebben we weer een rondje gemaakt 

waarin ieder vertelde wat er in haar leven speelt.

Luisteren, doorvragen, herkennen (of niet), troosten en lachen.

  

Er was van alles aan lekker meegenomen voor de lunch.
Heerlijke salades, mooi brood, kaas, nootjes, vis, pate en een wit koude wijntje.

Een salade was heel speciaal met witlof, bietjes, appel, nootjes, 

gorgonzola, rode melde en hele kleine vioolbloemetjes.

Dat moest op de foto gezet worden natuurlijk.

Na afloop ben ik gelukkig en tevreden mijn bed ingedoken,

ik had het voor geen goud willen missen!

Blijft leuk!

- gouwe ouwe -

- blijft leuk -

She ran out of toner...

Mijn handen jeuken!

Ik vind het dus leuk om dit soort foto's te bekijken: 

Een rommelige overvolle linnenkast!

Mijn handen jeuken....

Alle kleuren van de regenboog!

Soms is het zo leuk om

alle kleuren van de regenboog te kiezen.

Gewoon vrolijk! 

Om blij van te worden. 

En meestal kost het niet veel extra!

Bekende foto!

Het lijkt iets beter te gaan.

Ik durf er nog niet helemaal op te hopen dat ik er helemaal van af ben, 

maar het gaat echt een stukje beter. 

Het ging zelfs zo goed dat ik me bezig ging houden met het organiseren 

van de reunie die we zondag hebben met de meisjes van de academie.

Nou ja 'meisjes', we lopen allemaal richting 60, 

maar kennen elkaar van toen we 18 waren en samen studeerden.

Om de paar jaar spreken we af. Dit keer komen ze naar Zutphen.

Nu was er dit afgelopen weekend de opening van ons nieuwe museum, 

waar veel over te doen geweest is en dat ik graag wil zien.

Misschien leuk om daar met de academiemeisjes te gaan kijken?

Wim opende www.museazutphen.nl om te kijken naar de openingstijden

en riep ineens uit: 'Krijg nou wat? Daar zijn onze meisjes!' 

Jawel een foto van zo'n twintig jaar terug waarop onze dochters,

9 en 8 jaar, de twee rechts, staan te zwaaien met een vlaggetje.

Dat kwam zo: 

De koningin kwam naar Zutphen en vriendin Marees woonde aan de route.

We mochten bij haar kijken, mijn broer (linksboven) en zijn man waren er ook bij.

Hij bedacht dat we een manier moesten vinden om de aandacht te trekken.

We zouden 'Lang zal ze leven!' zingen en heel hard hieperdepiephoera roepen.

We hebben het nog uitgebreid geoefend.

En het lukte: 

We zongen heel hard en complete koninklijke gezelschap 

keek naar boven, naar het balkon waar een aantal van ons stond. 

De overigen van ons gezelschap stonden voor de andere ramen.

Prompt maakte een van de fotografen deze foto,

die s'middags al groot afgedrukt stond op de voorpagina 

van de speciale koninginnendag editie van de Stentor.

En die foto staat nu op de voorpagina van de website van het nieuwe museum!! 

PS Extra bijzonder nu omdat de man met de oranje hoed, Roelof Jan,
staand achter zijn dochter Anna, onlangs plotseling is overleden.

Maar hier staat hij nog vrolijk te zwaaien...

Verschil moet er zijn!

 Een gezellige internetcafe achtige werkplek op pastelkleurige scootertjes....

Of een stoere bar 'hangplek' voor 'motormuis' mannen!

Naar buiten!

Gisterenmorgen stond een vriendin voor onze deur. 

Koffie, dat wilde ze wel. En horen hoe het met mij ging.

We spraken over het sterven van mijn moeder vorig jaar.

En even later was ik dikke tranen aan het huilen.

Er zat me blijkbaar nog van alles in de weg: nierstenen en verdriet.

Mijn vriendin kent me door en door. 

Ze weet dat ik meestal graag de touwtjes in handen wil hebben. 

En dat ik het moeilijk vind om dingen zomaar los te laten

omdat ik er niet op durf te vertrouwen dat die dingen dan vanzelf goed gaan.

Afwachten of die niersteentjes zelf weggaan vind ik onverdraaglijk.

Alles in mij wil het liefste dat knappe dokters gelijk actie ondernemen. 

Die nare pijn en het misselijk zijn maakt dat ik me kwetsbaar voel. 

Daarnaast zie ik veel verdriet en narigheid bij mensen dicht om ons heen. 

En dan die hele wereld erbij die me zo onveilig voorkomt....

Ontnuchterend advies van mijn vriendin:

Het is hoog tijd om me op gezonde dingen te gaan richten!

Niet het nieuws volgen. Niet steeds op schermen kijken. 

In beweging komen, de tuin omspitten, de stoep vegen.

En daarom nam ze mij nu mee naar buiten. Punt.

Daar ging mijn ochtend in bed met een mooi boek,,,,.

Ik had net een zware pijnstiller gehad. Daarom het leek me te doen.

We fietsten een stukje en wandelden toen een rondje in een klein bos.

Het was heerlijk buiten. Dat lichte lentegroen en de rust vlakbij huis.

We gingen gezellig op een bankje zitten om een banaantje te eten.

En na een dik uur was ik weer thuis. Daarna heb ik een paar uur geslapen.

De pijn werd niet minder maar werd wel beter te verdragen.

En warempel: de misselijkheid was bijna verdwenen.
Ik gun iedereen zo'n lieve vriendin.

Vanmorgen leek het wat beter te gaan. straks wil ik de ramen lappen.

En vanmiddag halen we de buitenstoelen naar beneden.

Dan nog wat touwtje springen. 

Ik ben benieuwd....

De bloemetjes buiten zetten!

Relativeren!

Gisterenmiddag de langverwachte echo gehad.
Gelukkig een heel aardige echoscopiste, Moniek, van haar mocht Wim met me mee naar binnen.
De huisarts had op mijn aandringen gevraagd om als er iets gevonden zou worden wat dringend was of ze hem dan gelijk wilden bellen. Ook met oog op dat we vlak voor het weekend zaten.

Moniek heeft zorgvuldig gekeken en ook foto's / plaatjes gemaakt van wat ze zag. Ik dacht dat ze eigenlijk niets zou mogen zeggen en probeerde aan haar gezicht af te lezen wat ze zag.
Toen ze mijn arme nier onderzocht zei ze gelijk heel open dat er geen stuwing was. Daar was ik volledig door verrast, want dat was het eerst wat ik had verwacht. Als ze haar 'echoding' op die plek drukte voelde ik daar ook precies de pijn. Het was heel duidelijk de nier die pijnlijk was. Later zag ze ook dat de urinebuis wat verdikt / geïrriteerd was. Een aanwijzing dat er al een steentje door dat buisje was afgevoerd of er even was blijven steken. Gelukkig zag ze verder geen ongeregeldheden. Toen zei ze dat ze ging overleggen met de radioloog. dat vond ik wel even spannend. Maar toen ze even later terug kwam zei ze dat die had gezegd dat als ik dit weekend koorts zou ik krijgen ik naar de huisartsenpost moest gaan. Dus misschien toch een ontsteking?

Ik ben na het onderzoek gelijk naar onze huisarts gegaan. Ik dacht dat ik niet ging wachten op koorts. Als ik een infectie zou hebben zouden mijn ontstekingswaarden verhoogd moeten zijn.
De assistente nam bloed af. En even later zei de huisarts dat die waarden normaal waren.
Conclusie: Niets heel afwijkend of heel ernstigs gevonden. Geen ontsteking.

Ik vroeg hoe het nu verder moest. Moest ik me maar met al die pijn en zo beroerd blijven voelen?
Er zit niets anders op. Waarschijnlijk is dat er kleine niersteentjes / gruis zijn die zitten te klieren. Met pijnstilling en ontspanning, veel drinken en blijven bewegen moeten die zelf oplossen en uitgeplast worden. Een uroloog zou ook eerst dit willen proberen. Dat heet een conservatief beleid. Pas als de nier helemaal afgesloten raakt en gevaarlijk gaat stuwen zouden ze me verder helpen. Na de zware diclofenac zouden ze dan eerst morfine gaan geven. En mocht dat niet helpen medisch ingrijpen. Daar kijk ik niet naar uit. Ik heb ooit zo'n koliek gehad. Dat was verschrikkelijk!

Verslagen verliet ik de spreekkamer van huisarts. Hij heeft me wel iets tegen de misselijkheid meegegeven. Maar die bijwerkingen die daar bij stonden waren zo heftig dat ik het nog maar even zonder probeer. Ik heb mij nu voorgenomen deze pijn tot woensdag (dan is het twee weken) vol te houden (behalve als ik echt een koliek krijg, dat ga ik bij de eerste hulp op de grond liggen) en dan een verwijzing naar de uroloog vraag. Vooralsnog vind ik mezelf best zielig.

Maar dan, en dat relativeert alles weer, lees ik op twitter dit:

We can’t believe it! Our beloved but sick mother is here in Kiyv to support us at the #Eurovision final! We’re going to make you proud Mom!

Nog even terug kijken naar hun optreden donderdag?
klik hier

Heel veel succes vanavond!

Waar ben je trots op?

Vanuit mijn lappenmand deel ik vandaag een inspirerend filmpje van Lenette van Dongen. 

Zij deelt op Facebook al een aantal weken 'blije ei' filmpjes die ik heel amusant vind.

Met fijne gedachtes, leuke aanmoedigingen en nieuwe invalshoeken:

'Doe wat je leuk vindt, wees lief voor jezelf, beweeg, 

geef een goeie bui niet gelijk helemaal weg!'

Allemaal leuke filmpjes, en deze vind ik ook heel fijn:

Ze stelt hier ons allemaal de vraag: 'Waar ben je trots op?'

 Met al (voor mij als binnenhuisarchitect) aanstekelijke metafoor: 

Zie je leven, hoofd en je hart af en toe eens als een leeg huis.

Wat neem je mee en wat laat je achter?

Een goeie vraag om over na te denken als je 

zoals ik nu al dagen buikpijn hebt en misselijk bent...

Ik ben er trots op dat ik troost en moed kan ontvangen

van mijn lieve vriendinnen die me bellen en appen.

Ik hoorde vanmorgen dat ik misschien een week 

op de uitslag van het onderzoek moet wachten.

Ik bleef huilen en denken dat ik dat niet uithoud.

Maar zij zeggen me dat me dat best gaat lukken.

En dat ik moet touwtje springen. 

Dus dat doe ik nu ook.

Wish me luck! 

Echt een aanrader:

filmpje

Lappenmand

Tja, ik zit een beetje in de lappenmand. Helaas niet zo'n leuke lappenmand als op deze foto!

Al een dikke week heb ik pijn in mijn linker nierstreek. En voortdurend een beetje misselijk daarbij.

Ooit ben ik met een acute niersteenkoliek in het ziekenhuis beland, en daar is dit gelukkig niet mee te vergelijken, maar zo langzamerhand begin ik het goed beu te worden:

Een zeurende pijn in mijn buik die soms helemaal niet meer te lokaliseren valt.
Net als met hevige kiespijn, dan weet je ook niet meer of het nu boven of onder zit...
En dan vaak een strak gevoel in de bovenbuik alsof over alles heen een band wordt aangetrokken. Zo misselijk dat ik nergens zin in heb, me wee voel. Maar als Wim me een bordje eten onder mijn neus drukt verbaast het enorm dat het me dan wonderwel toch best smaakt...

Ik krijg morgen een echo. Ik hoop op een simpel niersteentje waar ze me vanaf kunnen helpen.
Ondertussen ben ik de hele dag bezig te voelen wat ik nu precies voel.
En poppen er vragen op als: 'Zou het ook kunnen dat je een niersteen en galstenen tegelijk hebt?' of  'Straks vinden ze niks en wat dan?' of  'Laten ze toch alsjeblieft niets ernstigers ontdekken...'

Afijn, afleiding is fijn. Vanavond het songfestival kijken. Ik had de afgelopen dagen een mooi boek en natuurlijk netflix. Dus af en toe kan ik me er best aan overgeven.

Maar het past zo niet bij me om zo geen puf te hebben. 
Elk plannetje wat in mijn hoofd opkomt, zoals 'Zal ik de ramen eens lappen?' of  'Het is hoog tijd om de zomerkleren tevoorschijn te halen!' laat ik direct maar weer los. Toch maar niet!

Vorige week had ik op de markt een leuk stofje gekocht een geel-wit ruitje om gordijntjes van te maken voor in onze badkamer, maar dat lapje ligt tot nader order in onze lappenmand, net als ik...

Behoefte aan iets heel moois...

Soms heb ik er zo'n behoefte aan iets moois,

gewoon kijken naar iets fijns, 

me laven...