Zo blij!!

Nog even een kleine terugblik op eerste Kerstdag.

We vierden het met de familie van Wim. Het was niet bij ons zoals bijna alle eerdere jaren, maar we waren uitgenodigd door mijn zwager en schoonzusjes op hun vakantieadres en we hoefden HELEMAAL NERGENS voor te zorgen. 

Wat een luxe. Zeker gezien mijn gebrek aan energie. Ik was er dankbaar voor, maar het was ook raar. Ik moest er een beetje van huilen. 

Gelukkig kon ik een kleine bijdrage leveren door de aardappels te schillen voor de zuurkoolstamp. 

's Middags kwamen onze dochter en schoonzoon met hun kinderen: dochtertje Sammie en kleine Marijn, hun baby jongetje van nog geen vier weken oud. 

Hier ligt hij in de armen van opa Wim, waar hij nogal veel van weg heeft: 

Ze hebben hetzelfde postuur, lang en slank, hetzelfde kapsel, dezelfde vorm van het hoofd en ook dezelfde blik en wenkbrauwen. 

Is het geen knap stel?

En hier zie je mij met Sammie op schoot.

Heel dierbaar omdat Sammie pas erg ziek is geweest. 

Ze heeft zelfs een kleine week in het ziekenhuis gelegen, 

terwijl het nog kraamtijd was voor kleine Marijn.

Wat waren het zware dagen voor haar ouders, 

zo angstig, naar en verdrietig.

Maar wat hebben ze het goed gedaan.

En nu is Sammie aan het opknappen.

Ik ben er zo heel blij mee. Ze is me zo lief.

Dat was nog eens een fijn kerstgevoel.