Als je terugblikt sta je met je rug naar de toekomst!




Ik houd niet van Oud & Nieuw.
Ik ben bang voor het vuurwerk.
En ik erger me ook aan het zinloos geld verspillen daarmee.
Ik kan me niet voorstellen dat we dit nog jaren toestaan met zijn allen.
Alleen al alle stress die dieren hebben zou reden genoeg moeten zijn.

Verder maakt het einde van het jaar me ook altijd melancholisch.
We hebben een hectisch jaar achter de rug en wat brengt 2020 ons?

Gisteren had ik een afspraak met de oncoloog internist.
Bij hem hoef ik pas over 2 1/2 jaar terug te komen.
We hebben een afspraak gemaakt voor 23 mei 2022.
Is dat raar of niet??

Ik blijf nog wel onder controle bij de chirurg en de radioloog.
Gelukkig maar, want dat voelt nog wat onzeker zo op mijzelf.

Hopelijk komt mijn energie weer terug 
en kan ik ook weer wat aan het werk.
En weer wat terugnemen van de huiselijke 
en verzorgende rol die Wim heeft opgepakt.  
We willen hier in huis ook nog het een en ander afmaken.

En dan eens beginnen met het uitnodigen van 
familie en vrienden voor leuke etentjes en spelletjesavonden.
Om iets terug te kunnen doen voor ALLE hulp die we kregen.

En hierbij wil ik ook graag nogmaals bedanken 
voor alle lieve mailtjes, reacties, brieven, kaarten en pakjes
die we kregen van (ons soms compleet onbekende) bloglezers.

Dat was zo welkom en zo lief!
Ik zou het liefst iedereen op de koffie vragen,
maar daarvoor wonen we te klein...
Kun je nagaan!

Fijne avond gewenst!
Wij kijken naar Claudia, 
we nemen een oliebolletje
en morgen naar de kleinkindjes.
Want dat is de mooiste toekomst!


Opgeruimd wonen!


Naar aanleiding van een artikel in Trouw over opruimen plaats ik met veel plezier reacties van lezeressen die vertellen wat zij fijn vinden aan een opgeruimd huis, of waarom ze daar juist helemaal geen behoefte aan hebben. Nieuwe inzendingen zijn nog van harte welkom! 
Vandaag de mail van Marlies:
 
Hoi Jacquelien,
Leuk artikel dat je deelde in je blogje.

Voor mij is een opgeruimd huis wel heel belangrijk. 


Dat betekent dat de woonkamer en keuken opgeruimd zijn (maar dat je niet altijd alle laden of kasten moet opentrekken) en mijn slaapkamer ook. 

Kamers van mijn pubers maak ik me niet druk over. 
Ze mogen er niets eten wat kruimelt (!), en het moet schoongemaakt (kunnen) worden (1x per twee weken heb ik hulp).

Zolder is ook redelijk opgeruimd, behalve mijn naaikamer. Daar mag van het lopende project best wat blijven liggen (maar de voorraden zijn ook weer geordend in projectdozen en op kleur gesorteerde dozen met stoffen).


Ik houd van overzicht. 

En ik houd niet van uitgestelde beslissingen.
Dus post maak ik open en handel ik af; oud papier gaat op de hoek van het aanrecht en aan het eind van de dag naar de kliko; was wordt gevouwen en dan meteen in de kasten gelegd. 


Ik denk niet dat ik door een opgeruimd huis ineens een beter persoon word of zo. Maar ik kan alles vinden, er zijn routines en vaste plekken en daardoor loopt mijn huishouden soepeler. 

De kinderen weten dat ook, ruimen spontaan de vaatwasser uit en weer in als dat nodig is omdat ik een hekel heb aan vuile vaat op het aanrecht. 

Sleutelbakje voor fietssleutels op de plek waar we binnenkomen.
Al dat soort oplossingen werken, je bent geen dingen kwijt.




In mijn kleding- en boekenkast heb ik de regel: 1 erin, 1 eruit. Niet zo'n groot huis (rijtje, hoek) dus opbergruimte is schaars. Spullen moeten het 'verdienen' om daar een plek te krijgen.

Na het overlijden van mijn man heb ik in etappes opgeruimd. Zijn boeken die ik niet ga lezen, naar de kringloop. Kleding ook (op aantal overhemden na waarmee ik iets gemaakt heb). 
Stap voor stap. 
Met het opruimen van spullen ruim ik niet mijn herinneringen aan of verbondenheid met hem op. Het zijn maar spullen, en ik vind het fijn als die door iemand anders nog worden gebruikt en gewaardeerd.

Dankjewel Marlies, je legt even een paar fijne levenslessen neer in dit stukje.
Ik vind dat je het geweldig doet!

En de quote: 'Spullen moeten het verdienen om een plek in je huis te krijgen' ga ik - als je het goed vindt - opnemen in mijn rijtje opruim'wijsheden'.

Mijmeren...



Gistermorgen vroeg. 

De foto doet niet helemaal recht aan de werkelijkheid van de prachtig opkomende zon. 

Bovendien was ik net iets te laat met het pakken van mijn telefoon. 

Maar gewoon van uit onze woonkamer zagen we boven het station het begin van deze hele mooie dag. 

Fijn, nu ik net in deze dagen tussen kerst en oud & nieuw, een ietwat melancholisch aan het terugkijken ben en stilletjes een beetje aan het mijmeren en plannetjes aan het maken voor het nieuwe jaar.

Beetje denken aan wat ik niet meer mee wil nemen het nieuwe jaar in. En wat ik juist wel heel graag bij me wil houden en uit wil dragen. 

En ik ben ook wel benieuwd naar wat jullie gedachten daar over zijn. Ik zal toch niet de enige zijn....




Zo blij!!




Nog even een kleine terugblik op eerste Kerstdag.

We vierden het met de familie van Wim. Het was niet bij ons zoals bijna alle eerdere jaren, maar we waren uitgenodigd door mijn zwager en schoonzusjes op hun vakantieadres en we hoefden HELEMAAL NERGENS voor te zorgen. 

Wat een luxe. Zeker gezien mijn gebrek aan energie. Ik was er dankbaar voor, maar het was ook raar. Ik moest er een beetje van huilen. 

Gelukkig kon ik een kleine bijdrage leveren door de aardappels te schillen voor de zuurkoolstamp. 



's Middags kwamen onze dochter en schoonzoon met hun kinderen: dochtertje Sammie en kleine Marijn, hun baby jongetje van nog geen vier weken oud. 

Hier ligt hij in de armen van opa Wim, waar hij nogal veel van weg heeft: 

Ze hebben hetzelfde postuur, lang en slank, hetzelfde kapsel, dezelfde vorm van het hoofd en ook dezelfde blik en wenkbrauwen. 

Is het geen knap stel?


En hier zie je mij met Sammie op schoot.
Heel dierbaar omdat Sammie pas erg ziek is geweest. 
Ze heeft zelfs een kleine week in het ziekenhuis gelegen, 
terwijl het nog kraamtijd was voor kleine Marijn.
Wat waren het zware dagen voor haar ouders, 
zo angstig, naar en verdrietig.
Maar wat hebben ze het goed gedaan.

En nu is Sammie aan het opknappen.
Ik ben er zo heel blij mee. Ze is me zo lief.
Dat was nog eens een fijn kerstgevoel.




Fijne woonfoto's!




In mijn rondbrief vertelde ik dat ik graag een rubriekje wilde beginnen met inspirerende woonfoto's van lezers van dit blog en van de Binnenkant rondbrief.

Ik kreeg deze foto's van Esther met deze begeleidende tekst: 

Mag ik u eerst bedanken voor uw geweldige blog, ik geniet er enorm van.

Mede daarom wil ik graag een bijdrage leveren. Deze foto's zijn van mijn slaapkamer en woonkamer.

Sinds er twee van de drie kinderen het huis uit zijn komt er steeds meer ruimte om mijn huis helemaal in te richten zoals ik dat graag zie.





Rustig en licht met niet te veel overbodige zaken. 

De rieten stoel op de foto is van de ouders van mijn beste vriendin geweest. Zij hadden deze vanaf het begin van hun huwelijk en hij is nog perfect.  Daar kan ik blij van worden.

Verder staan er alleen maar oude spullen op de foto, brocante is gezellig en milieuvriendelijker dan steeds maar nieuwe spullen aanschaffen. Persoonlijk 'geloof' ik daar niet zo in.

Een heel fijne dag nog!
met vriendelijke groet, Esther

Dankjewel Esther, het ziet er sfeervol, licht en gezellig uit. Vooral het vachtje en het dekentje maken het zacht en warm. En een superleuk klein boompje met 1 kaars! Het smaakt naar meer. Ik word benieuwd naar de rest van je huis.




Heel Holland Bakt!




Heel Holland Bakt Feesttaart!

Mijn broer bakte deze heerlijke feesttaart 
waar hij alles zelf voor maakte:
de maanzaadcake, 
de sinaasappel lemon curd, 
de cranberry rozenbottel jam,
de merengue er op en er omheen.

Het draait voor ons heus niet om het eten met kerst.
Maar dit is echt wel een kunststukje.

Knap werk Gert-Jan!
En ook echt heerlijk!



Vrolijke Kerst!




Een vrolijke en stress-arme Kerst gewenst!

Wij hebben geluk:

Vandaag vieren we een geheel verzorgde Kerst
met onze dochters, schoonzoon en kleinkinderen
en met mijn zwager en schoonzussen en hun kinderen.
De familie kennende wordt het vast knoert gezellig.
Mijn schoonouders zijn er vandaag helaas niet bij.
Ze zijn allebei grieperig en blijven liever rustig thuis.

Morgen komen mijn broer en zus met hun gezin bij ons.
We gaan allerlei spelletjes doen en kaas fonduen.
Ik hoef alleen maar een paar lekkere salades te maken.
Mijn zusje en nichtje maken allerhande hapjes en 
mijn broer bakt een heerlijke limoen citroen meringue taart.
Daar verheug ik me nu al op.

En in de avond buig ik me met veel plezier 
over de citatenpuzzel van de Trouw.
Zo leuk!!


Het niet meer droog kunnen houden


Of het nu door de hormoonpillen komt weet ik niet
maar ik houd het niet droog bij dit soort prachtige liedjes:


ik geef je een glas wijn
en een zakdoek om te snuiten
ik draai een mooie plaat
en de kachel gaat op tien
ik leg je op de bank
onder een warme deken
de gordijnen zal ik sluiten
en binnen maak ik licht
en we gaan nog niet naar buiten
en we drinken en we wachten
en we wachten en we drinken
en we drinken en we wachten
tot het voorbij is


Vanavond gaan we met een paar die-hard fans
kijken naar de 'All You Need' kerstspecial.

Ik neem een heel pak zakdoekjes mee!
Fijn. Lekker huilen!!


Ted talk on happiness!






In een klein kwartiertje hoor je waar we met zijn allen 
het meest gelukkig van worden in ons leven.

Van harte aanbevolen!


Prachtig!




'New life choir Groningen' presenteert onze tweede video-clip 'Mag ik dan bij jou?'.

Een lied dat zoveel weergeeft van wat wij tegenkwamen
op onze weg van vluchten en thuiskomen.
Het is opnieuw een lied geworden waarin we
verbinding maken tussen culturen om samen mens te zijn.

In de videoclip hebben we laten zien hoe we vanuit
verschillende plaatsen komen en elkaar vinden in de muziek.
Daar ontstaat een plaats om samen verder te gaan.
We hebben elkaar nodig.

Mag ik dan bij jou schuilen, als het nergens anders kan?


21 december, tijd voor de winterrondbrief van Binnenkant!


Vandaag begint dan toch echt de winter. 
Het voelt nog niet zo, gisteren was het 11 graden. 
Maar er zal vast nog genoeg winterweer komen.

Vandaag ook de kortste dag. Dat is altijd een keerpunt.
Vanaf nu wordt het elke dag iets eerder licht en iets later donker.

Mijn winterrondbrief is al een paar dagen af.
En ook al naar zo'n 1000 mensen gemaild.

Vraag me niet waarom, maar tegenwoordig kan ik 
niet meer dan 500 mailtjes per dag verzenden. 
Daarom ben ik al voor de 21e begonnen met mailen.

Voor sommigen is het dus al oud nieuws,
anderen krijgen de mail vandaag of morgen.

En voor wie het helemaal niet op de verzendlijst staat,
je kunt de winterrondbrief ook gewoon hier lezen.

Ook deze keer met allerlei 'woongezelligs', zoals 
een nieuwe 'woonfoto's-rubriek', 
'tijdloze designklassiekers',
'mooie woonwoorden',
'een Binnenkant aanbieding'
'duurzaam wonen en leven'
en
  'neon, maar dan leuk'.









Een teken van leven!












Wat een treffende strip van Renske Stript uit de NRC 
Zo fijn om me te realiseren dat chaos, pech 
en kwetsbaarheid er gewoon bij horen.
Ze zijn een teken van leven. 




Het past precies!





Onze lange gang heeft brede deuren die precies genoeg ruimte hebben om ze open of dicht te zwaaien. Je houdt echt maar een klein centimetertje aan bewegingsruimte over.

Toch heb ik in het midden bij onze video-deurbel een plek gevonden waar we dingetjes aan de muur konden hangen zonder dat ze eraf zouden slaan. Daarbij was bijkomende moeilijkheidsfactor dat we ook nog rekening moesten houden met hoe de leidingen lopen voor het vinden van een plek voor de haakjes om ze aan op te hangen.

Het is een geboorte kaartjes wandje geworden. 



Linksboven een heel oude geboortetegeltje van mij 
met daaronder de geboortekaartjes van Wim en mij, 
met als extra attractie onze zelfde geboortedatum.


Recht daaronder de geboortekaartjes van onze kleinkinderen.
En rechts boven de geboortetegels van onze dochters.


En daar weer onder twee kleine vitrine-tjes 
met de geboortekaartjes van onze dochters
en een linde- en een elzenblad in keramiek.
We hebben namelijk twee bomen van dochters!!




Samen en toch ook niet...



Heel vaak komt er iemand om samen met mij op mijn bankje te zitten. De laatste tijd nog vaker dan normaal.
Gezellig, knus samen en toch ieder op zijn eigen zittinkje.

Zo voelt het in deze herstelperiode voor mij ook:
Heerlijk, ik ben blij als er iemand bij me komt zitten. 

Maar uiteindelijk moeten we allemaal op onze eigen billen zitten en onszelf recht houden. 
En dat is wat het is.
Maar een superleuk bankje toch? 



Zoveel schoonheid!




Zoveel schoonheid!

Ontroerend mooi, gewoon hier om de hoek.
Zondagavond na het Zutphense sprookjesfestival.

Vastgelegd door Bastiaan Wevers