De Naobers


Vanmiddag kwam een vriendin langs en we hadden het over alles wat ik zeker zou gaan missen als we verhuisd zijn (de straat met de kastanjebomen, de achtertuin met het uitzicht, ons terras in de zomer) en alles wat ik zeker niet zou gaan missen (de kou in huis, het gebrek aan comfort, alle ruimte die we niet gebruiken).

Ik vertelde dat ik het jammer vind dat ons appartementje geen deel meer uit maakt van het woonproject de Naobers. Maar, al pratende, kwamen we er op uit, dat me ook teleurstelling bespaard zou blijven als zou blijken dat het allemaal toch niet zo mooi uit zou pakken als we ooit hoopten. Of als er - en dat is nooit uit te sluiten - spanning of stress zou komen in de groep. 

Maar het liefst kijk ik natuurlijk positief terug op negen jaar samen werken aan een leuk, spannend en vernieuwend plan. Ik heb veel gehad aan een hele fijne groep mensen, veel geleerd en ook veel gelachen. Daarom in dit blogje een paar mooie herinneringen aan een mooie tijd.

De vrolijke nazit van de maandelijkse zaterdagmiddag 
vergadering - in dit geval - op de Kaardebol.

Een bouwvergadering bij de architect in Rotterdam.

Een onderonsje met Lia, ook lid van de bouwcommissie.

De ludieke actie toen we doodleuk 
onze eerste paal gingen slaan.
'Gaat het project door dan?'
'Weten we niet, maar we hebben maar 
alvast onze eerste paal geslagen 
en een glas champagne gedronken!' 
  
Op werkbezoek bij mijn 'tante' Jenny, die in Zutphen,
in een mooi levensloopbestendig appartement woont.

Haar vader en mijn opa waren broers: 
allebei heten we J. Koopman, 
dat schept een band...

We deden altijd iets leuks bij de vergadering: 
Kijk mij dan toch touwtje springen!

Koningsdag 2014 met de jolige, levende fruitmachine act,
en tussendoor toch weer overleg over de tekeningen...
   
Onze jaarlijkse Naobers fietstocht rond Zutphen.
Hier zie je de bijzondere tandem van Henk en Lia.

Hoe graag was ik Lia haar buur geworden, 
maar helaas is zij in 2016 overleden.
Toen ze afscheid van me nam zei ze:
'Ik hoop dat het project doorgaat!'
Daar denk ik nog wel eens aan.
En aan haar.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten